เหตุการณ์ที่ครูถูกลูกศิษย์ล็อคคอและรองเท้าแตะปาเข้าหน้าจนเป็นลมที่ เตวียนกวาง ดูเหมือนจะขาดส่วนสำคัญไป นั่นก็คือเสียงของลูกศิษย์ คำสารภาพ (ไม่ใช่รายงานหรือวิพากษ์วิจารณ์) ของวิญญาณที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะ
หากปราศจากการรับฟังและความเห็นอกเห็นใจ ครูและนักเรียนจะตกอยู่ใน "สงครามอันตราย" ซึ่งกัดกร่อนสภาพแวดล้อมที่เจริญในโรงเรียน การกล่าวหา การตำหนิ การแก้แค้น และการลงโทษ จะเป็นวัฏจักรอันเลวร้ายที่ทำลายสภาพแวดล้อม ทางการศึกษา
การฝึกจิตวิญญาณที่ดุร้าย
ในผลงานอันโด่งดังสองเรื่องของเขา ได้แก่ การผจญภัยของทอม ซอว์เยอร์ และ การผจญภัยของฮัค ฟินน์ นักเขียน มาร์ก ทเวน ได้บรรยายถึงเด็กชายสองคน ทอมและฮัค ที่มีพฤติกรรมซุกซนและซุกซนสารพัดจนครูคนไหนๆ ก็ต้องเกาหัวและยอมแพ้ หากเด็กสองคนนี้ถูกจัดว่ามีความประพฤติดี ก็คงจะเป็นเด็กที่อ่อนแอที่สุดอย่างแน่นอน
อย่างไรก็ตาม ภายใต้ภายนอกที่ดื้อรั้นนั้น มีจิตวิญญาณที่อ่อนไหว เปี่ยมไปด้วยความรักและความเมตตา ผู้ที่ตระหนักรู้ถึงสิ่งนี้คือป้าพอลลี่ของทอม ด้วยความอดทน ความอดกลั้น และการให้อภัยอันเหลือเชื่อ ป้าพอลลี่จึงสามารถฝึกเด็กหนุ่มที่ซุกซนของเด็กชายทั้งสองให้เชื่องได้
ครูและนักเรียนจำเป็นต้องมีความเห็นอกเห็นใจในสภาพแวดล้อมของโรงเรียน
ภาพประกอบ: DAO NGOC THACH
หากฉันสามารถย้อนเวลากลับไปได้ ฉันจะฟังนักเรียนของฉัน
ตลอดหลายปีที่ผมเป็นครู ผมได้พบนักเรียนหลายคนที่เกเร แม้กระทั่งหยาบคาย (ตามการประเมินของผมเองในตอนนั้น) ผมยังได้ใช้มาตรการลงโทษ วินัย และการลดชั้นที่จำเป็นทั้งหมดกับพวกเขา... ตามระเบียบข้อบังคับ
แต่พอคิดย้อนกลับไปตอนนี้ ฉันรู้สึกเสียใจกับการตัดสินใจเหล่านั้นเสมอ สงสัยว่าพวกเขาจะต้องเผชิญอะไรบ้างหลังจากถูกลงโทษ ถ้าฉันทำได้อีกครั้ง ฉันจะเลือกที่จะรับฟังและให้อภัยคนรุ่นใหม่เหล่านั้นอย่างแน่นอน
สถานการณ์เช่นนี้ต้องอาศัยความเคารพและความร่วมมือจากทุกฝ่าย ผู้ปกครองและครูควรแสดงความอดทนและความเอื้อเฟื้ออย่างเชี่ยวชาญ ถอนตัวออกจากความขัดแย้งอย่างแข็งขัน และส่งเสริมความร่วมมืออย่างแข็งขันจากนักเรียน
ปล่อยให้เด็กๆแสดงออกถึงตัวเอง ตระหนักถึงข้อผิดพลาดและความรับผิดชอบ จากนั้นผู้สอนจะแก้ไขและปรับปรุง
ครูจะต้องสร้างเงื่อนไขเพื่อให้ผู้เรียนได้แสดงออกถึงตนเอง ตระหนักถึงความผิดพลาดและความรับผิดชอบของตน
ภาพประกอบ: DAO NGOC THACH
ด้วยวิธีนี้ การแย่งชิงอำนาจจะไม่เกิดขึ้น และห้องเรียนจะไม่กลายเป็นสนามรบของความสัมพันธ์ระหว่างครูกับนักเรียนที่พังทลาย พร้อมซากปรักหักพังในจิตวิญญาณของทุกฝ่าย
ปล่อยให้ความรักรักษาบาดแผลและสร้างสภาพแวดล้อมที่เป็นอารยะในโรงเรียน
เพราะดังที่อดีตประธานสมัชชาใหญ่แห่งสหประชาชาติ นางสาววิชัย ลักษมี ปัณฑิต (พ.ศ. 2443-2533) เคยกล่าวไว้ว่า “เป้าหมายของการศึกษาไม่ใช่การสอนวิธีหาเลี้ยงชีพหรือจัดหาเครื่องมือเพื่อสร้างความมั่งคั่ง แต่เป็นเส้นทางที่นำจิตวิญญาณของมนุษย์ไปสู่การบรรลุความจริงและปฏิบัติความดี”
ลิงค์ที่มา
การแสดงความคิดเห็น (0)