ภายใต้แสงแดดสีทองของฤดูใบไม้ร่วง สายลมอ่อนๆ พัดพาและทอเสื้อกันลมบางๆ ที่งดงามสำหรับฤดูกาลนี้ ล่องลอยไปในดินแดนแห่งความรู้สึกที่ไม่มีวันสิ้นสุด...
ขณะกำลังเดินอยู่ท่ามกลางแสงแดดอันอบอุ่นของฤดูใบไม้ร่วง หัวใจของฉันค่อยๆ นึกถึงความทรงจำอันห่างไกล... ( ภาพประกอบจากอินเทอร์เน็ต )
เป็นเพราะความกลมกลืนระหว่างธรรมชาติและจิตใจมนุษย์ที่สะท้อนออกมาเป็นท่วงทำนองอันเร่าร้อนที่ทำให้ผู้คนหลงรักฤดูใบไม้ร่วงมากขนาดนั้นหรือ? เป็นเพราะคลื่นที่ซัดเข้าหาฝั่งในทุ่งสีสันและกลิ่นหอมอันวิจิตรงดงามหรือ? ที่ทำให้ฤดูใบไม้ร่วงปลุกความรู้สึกที่เร่าร้อนขึ้นมา? เรารอคอยฤดูใบไม้ร่วงที่จะหวนกลับมา เพื่อเปิดหัวใจเรา และรับฟังฤดูกาลอันอ่อนโยนที่เบ่งบานด้วยความสงบสุข...
ฤดูกาลแปรเปลี่ยนผ่านด้วยท่วงทำนองของแสงแดดยามเช้า สายฝนยามบ่าย ท้องฟ้าแจ่มใส สายน้ำ และสายลมแผ่วเบา บางเบา และโหยหา แสงอาทิตย์ในฤดูใบไม้ร่วงทำให้ผลไม้สุกงอม ราวกับรวบรวมแก่นแท้ของสวรรค์และโลกให้กลายเป็นผลไม้แสนหวาน เกรปฟรุต น้อยหน่า ฝรั่ง ลูกพลับ ละมุด... โอนเอนไปตลอดฤดูกาลอันหอมกรุ่น
หลายคนหลงใหลในสายหมอกยามเช้าบางเบาระยิบระยับบนกิ่งก้านและพุ่มไม้ทุกต้น ผู้คนต่างรอคอยสายฝนโปรยปรายอย่างโรแมนติก ฉันชอบแสงแดดสีเหลืองอ่อนของฤดูใบไม้ร่วงที่ส่องประกายระยิบระยับในยามบ่าย แสงแดดนั้น “เหนือกว่า” ความร้อนอบอ้าวของฤดูร้อน สาดแสงสีทองอร่ามให้เราได้เผยหัวใจอันบอบบาง ขณะเดินท่ามกลางแสงแดดอุ่นๆ ของฤดูใบไม้ร่วง หัวใจของฉันหวนรำลึกถึงความทรงจำอันเลือนราง...
พระอาทิตย์ปลุกความทรงจำสมัยที่เรายังเป็นนักเรียน สนามโรงเรียน ม้านั่งหิน ต้นฟีนิกซ์เก่าแก่ในฤดูใบไม้ร่วงตอนที่เราเข้าห้องเรียน ยังคงตราตรึงอยู่ในใจฉัน แสงแดดอ่อนๆ ในฤดูใบไม้ร่วงเปรียบเสมือนความทรงจำเลือนรางของยามบ่ายที่เราเดินเตร็ดเตร่ไปตามทางเดินในห้องเรียน เพียงเพื่อมองหาคนที่คุ้นเคยเดินผ่านไป ชุดนักเรียนที่หอมสดชื่น แววตาที่แอบมองออกไปนอกหน้าต่างเพียงไม่กี่ครั้ง ก็เพียงพอที่จะสัมผัสได้ถึงความรู้สึกที่สั่นไหวของวันแรกๆ เด็กสาวผู้น่าสงสารไม่อาจซ่อนความเขินอายจากการถูกล้อเลียนได้ ทุกครั้งหลังเลิกเรียน พวกเขาก็กลับบ้านด้วยกัน เสื้อเชิ้ตไหมเนื้อนุ่มพลิ้วไหวไปตามแสงแดดอย่างเหม่อลอย...
สายลมเย็นๆพัดผ่านแก้มสีชมพูของคุณ... ( ภาพประกอบจากอินเตอร์เน็ต )
และสายลมเย็นยะเยือกก็ล่องลอยอย่างแผ่วเบา ล่องลอยอยู่บนท้องฟ้าไกลโพ้น วันหนึ่งก็คืบคลานเข้ามาในตรอกซอกซอยทุกหมู่บ้าน ทุกหัวมุมถนนอย่างกะทันหัน ดินแดนแห่งสายลมอันลึกลับที่มีชื่อราวกับบทกวีนี้ เปรียบเสมือนไฮไลท์พิเศษของปลายฤดูใบไม้ร่วง พัดผ่านความหนาวเย็นเข้ามาอย่างแผ่วเบา ฉันรักความอ่อนหวาน ความบางเบา และความงดงามอันน่าหลงใหลของฤดูสายลมเย็น ดังสุภาษิตเปรียบเปรยที่ว่า "ตะกอนดินแต่ละเม็ดในเดือนมีนาคม กรกฎาคม/สายลมเย็นแต่ละสายบนแก้มสีชมพูระเรื่อของคุณ" สายลมเย็นนั้นเปี่ยมไปด้วยรสชาติ มีเสน่ห์และเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวที่ไม่อาจผสมปนเปกันได้ง่าย ท่ามกลางแสงแดดสีทองอร่ามของฤดูใบไม้ร่วง สายลมเย็นถักทอเสื้อกันลมบางๆ สง่างามอย่างงดงามเพื่อฤดูกาลนี้ ล่องลอยไปอย่างไม่สิ้นสุดในดินแดนแห่งความรู้สึก
ในยามบ่ายของฤดูใบไม้ร่วง แม่มักจะนั่งเป่าผมที่ระเบียง ตั้งแต่ยังเด็ก ผมของแม่สระผมด้วยสบู่เหลวเท่านั้น แต่เมื่อเวลาผ่านไปก็ค่อยๆ เปลี่ยนเป็นสีเทา ผมของแม่ซึ่งเคยเป็นสีเทามานานกว่าครึ่งชีวิต กลับทำให้ฉันรู้สึกสงสารอย่างประหลาด ฉันชอบช่วงเวลาอันเงียบสงบนั้น ขณะที่นั่งข้างแม่ ถอนผมหงอก พูดคุยเรื่องสุขทุกข์ บางครั้งก็เก็บเมล็ดข้าวและร่อนทรายออกจากข้าวเพื่อทำอาหารเย็น ข้างนอก แสงแดดสุดท้ายยังคงส่องกระทบใบไม้ เต้นรำอย่างสนุกสนานบนระเบียง ระยิบระยับดุจช่อดอกไม้
หากกาลเวลาเปรียบเสมือนบทเพลงที่บอกเล่าเรื่องราวของความขึ้นๆ ลงๆ ของสี่ฤดู ฤดูใบไม้ร่วงก็คงเป็นและจะเป็นบทเพลงที่เปี่ยมไปด้วยอารมณ์อันน่าหลงใหลที่สุดในชีวิต ฉันกำลังฟังเสียงของฤดูกาลที่หลั่งไหลลงมาตามเสียงดนตรีอันชวนฝัน เสียงสะท้อนของสายฝนที่โปรยปราย เสียงสายลมเย็นที่พัดผ่านท้องถนน และแสงแดดสีทองยามบ่ายที่สาดส่องอย่างแผ่วเบาบนขอบฟ้าไกล...
โง เดอะ แลม
แหล่งที่มา
การแสดงความคิดเห็น (0)