วัยเด็กของฉันเชื่อมโยงกับสวนสีเขียวขจีหลังบ้านคุณยาย ซึ่งเป็นพื้นที่ชนบทอันเงียบสงบที่ฉันเติบโตมาพร้อมกับเสียงเจื้อยแจ้วของนกและกลิ่นหอมหวานของดอกไม้และผลไม้ในวันฤดูร้อนที่มีแดดจ้า
|
ภาพประกอบ |
หลังจากฝนตกในช่วงต้นฤดูร้อน ดวงอาทิตย์ส่องแสงเป็นสีเหลืองอำพันอย่างสดใส สวนทั้งหมดดูเหมือนว่าจะสร้างต้นไม้ใหม่ที่สวยงามและมีชีวิตชีวา ในเช้าวันฤดูร้อนที่อากาศแจ่มใส แสงแดดสาดส่องไปทั่วทั้งสวน ทำให้หยดน้ำค้างที่ยังคงเกาะอยู่บนใบไม้เป็นประกายราวกับอัญมณีเล็กๆ นับพันชิ้น แสงอาทิตย์ส่องผ่านยอดไม้สีเขียว ทำให้เกิดจุดแสงเต้นรำบนพื้นดิน แสงแดดส่องประกายบนดอกสควอชสีเหลืองสดใส ดวงอาทิตย์ส่องแสงกระทบปีกอันบอบบางของผีเสื้อและแมลงปอที่โบยบินอยู่รอบๆ ดอกลิลลี่ที่เพิ่งบาน ภายใต้แสงแดดอันร้อนแรง ต้นไม้ในสวนต่างแข่งกันแผ่กิ่งก้านสาขาออกเพื่อสร้างร่มเงาอันเย็นสบาย ใกล้สระน้ำมีต้นมะม่วงใหญ่มีกิ่งก้านและใบเขียวชอุ่ม ทุกฤดูร้อน ต้นมะม่วงจะมีผลอ่อนสีเขียวเป็นมันออกเป็นกลุ่มๆ ฉันจำได้ว่าตอนบ่ายๆ ฉันไม่ได้นอนกลางวันและขึ้นไปเก็บมะม่วงเขียวกรอบกับเพื่อนบ้าน หั่นเป็นชิ้น คลุกกับเกลือและพริก แล้วแบ่งกันกินพร้อมหัวเราะเสียงดังอยู่ที่มุมหนึ่งของสวน ใกล้ๆ กันนั้นมีต้นไมร์เทิลซึ่งลำต้นถูกปกคลุมไปด้วยมอสสีเขียวๆ และทุกฤดูร้อน ต้นไมร์เทิลจะออกดอกตูมใหม่พร้อมดอกไม้สีขาวงาช้างที่งดงาม ทุกครั้งที่มีสายลมพัดผ่านเรือนยอดไม้ จะพาเอากลิ่นหอมอ่อนๆ ของใบฝรั่งอ่อนๆ เข้ามาด้วย คุณย่าของฉันมักจะเก็บตาฝรั่งแห้ง คั่วจนเป็นสีน้ำตาลทอง จัดเก็บอย่างระมัดระวังในขวดเซรามิก และรอจนถึงฤดูหนาวถึงจะนำออกมาปรุงกับขิงสดสองสามแผ่นเพื่อให้ท้องอบอุ่น เครื่องดื่มพื้นบ้านชนิดนี้อยู่คู่กับครอบครัวของฉันมาตลอดฤดูหนาวที่หนาวเหน็บมาหลายยุคหลายสมัย จนฉันคุ้นเคยทุกครั้งที่ได้กลิ่นหอมของน้ำใบฝรั่งที่ลอยมาตามลม ฉันก็รู้สึกเหมือนวัยเด็กของฉันได้ย้อนกลับมาอีกครั้ง
สวนแห่งนี้กลายเป็นความทรงจำอันบริสุทธิ์ที่ฉันหวงแหนและเก็บรักษาไว้เสมอ ที่นั่น ฉันและเพื่อนๆ ได้วิ่งเท้าเปล่าบนพื้นดินเย็นชื้นที่ปกคลุมไปด้วยใบไม้ร่วง และเล่นเกมสนุกๆ มากมาย เช่น ปีนต้นไม้ จับแมลงปอ จับจั๊กจั่น และขุดหาจิ้งหรีด บางครั้งเด็กๆ จะแขวนเปลญวนไว้ที่ปลายกิ่งของต้นฝรั่ง แกว่งไปมาในสายลม มองดูใบไม้ที่เสียดสี และฟังเสียงแห่งชีวิตที่แสนรื่นเริง เสียงผึ้งบินว่อนหาน้ำผึ้ง เสียงเจื้อยแจ้วของนก และเสียงจั๊กจั่นเจื้อยแจ้ว สะท้อนเหมือนซิมโฟนีแห่งฤดูร้อนที่ไม่มีวันสิ้นสุด เสียงของสายลมที่พัดผ่านใบไม้ราวกับเสียงคุณยายกระซิบเรื่องราวในอดีต สวนแห่งนี้เป็นสถานที่ที่คุณย่าสอนบทเรียนแรกๆ ให้ฉันเกี่ยวกับความรักต่อธรรมชาติ การชื่นชมสิ่งเรียบง่าย และความสุขในการทำงาน
วัยเด็กของฉันผ่านไปอย่างสงบสุขในสวนเล็กๆ ซึ่งเป็นสถานที่ที่เชื่อมโยงกับความทรงจำอันแสนหวานมากมาย ทุกครั้งที่ฉันเหนื่อยหรือมีความกดดันมากเกินไปจากการทำงาน ฉันจะกลับไปที่บ้านปู่ย่าตายาย กลับไปที่สวนชนบทที่มีแดดส่องถึง การได้ดื่มด่ำกับกลิ่นหอมของดอกไม้และผลไม้ในสวนที่เต็มไปด้วยแสงสว่างและความรักอย่างสงบ
ลัมหง
ที่มา: https://baonamdinh.vn/van-hoa-nghe-thuat/202504/vuon-que-day-nang-b0178f0/
การแสดงความคิดเห็น (0)