Kalmaegi fırtınası Gia Lai kıyı köyünü yuttu: Bir geceden sonra geri dönülecek bir ev yok

(VTC Haber) - 13 numaralı fırtınanın ardından Gia Lai sahilindeki balıkçı köyündeki insanlar sığınaklarından döndüler, evlerini tanıyamaz halde orada duruyorlardı.

Gia Lai sahil balıkçı köyü Kalmaegi fırtınasının ardından harap oldu.

Bir geceden sonra geri dönülecek bir ev yok

7 Kasım sabahının erken saatlerinde, Kalmaegi fırtınası dindiğinde, Nhon Hai Denizi tuhaf bir şekilde sessizdi. Ama bu sessizlik huzurlu değil, aksine, çığlıklarla dolu bir gecenin ardından yeryüzünün ve gökyüzünün boğuk nefesi gibi ağır ve yoğundu.

Gia Lai eyaletinin doğusundaki bir balıkçı köyünün setleri dalgalar nedeniyle yıkıldı.

Kumluktan aşağı bakıldığında, kıyı balıkçı köyü Nhon Hai, tuzlu sisin altında cansız yatıyordu. Çatılar rüzgârla uçmuş, oluklu demir duvarlar kuru muz yaprakları gibi kıvrılmıştı. Denizin gururu Hindistan cevizi ağaçları, kökleri soluk beyaz bir şekilde yere serilmiş, dümdüz uzanıyordu.

Bir zamanlar sakin olan deniz şimdi bulanık, dalgalar verandanın basamaklarına kadar ulaşıyor, yerel halkın sevgiyle "ailelerinin pirinç tenceresi" dediği ağları, şamandıraları ve ahşap tekneleri alıp götürüyor.

Sahilde, dalgalar tarafından ters çevrilmiş bir tekne gövdesi ikiye bölünmüştü. Bir çocuğun sandaleti teknenin yan tarafına saçılmıştı. Çöken mutfaklardan gelen tuz, çamur ve duman kokusu birbirine karışarak karışık bir kayıp kokusu yaratmıştı: balık, yanık ve ürkütücü.

Sabahın erken saatlerinden itibaren barınaklardan gelen insanlar köye dönmeye başladı. Küçük gruplar halinde, kumlu ve çamurlu yollarda sessizce yürüyorlardı. Herkes evini tekrar görmek istiyordu; geride bir pirinç pişirici, bir hamak, birkaç tavuk ve nefes almak gibi tanıdık şeyleri bırakmışlardı.

Ama vardıklarında, geriye sadece boş bir alan kalmıştı. Fırtına köyü "yutmuştu".

Köylüler, yüzlerinde ifadesizlikle, harabelerin arasında sessizce yürüyorlardı. Birbirlerine hiçbir şey söylemiyor, sadece hafifçe başlarını sallıyorlardı; birlikte uykusuz bir gece geçirmiş insanların baş sallamalarıydı bunlar.

Bir gece evlerine döndüklerinde fırtına köyü yutmuş, balıkçıların yüzleri sersemlemişti.

Rüzgâr esmeden önce, balıkçı köyü yüzlerce gecedir olduğu kadar huzurluydu. Dalgaların ritmik sesi, kıyıdan uzaktaki tekne motorlarının uzaktan gelen sesi ve köpek havlamaları, küçük kumlu patikadan yankılanıyordu. Ancak gece saat on civarında rüzgâr yön değiştirdi. Uluyor, sonra uluyor ve şiddetli bir şekilde savruluyordu.

Bay Tran Van Huy -evi kıyıya yakın bir yerde bulunan genç bir balıkçı- sesi hâlâ titreyerek anlattı: " Fırtına sığınağında, sanki biri duvara taş atıyormuş gibi rüzgarın estiğini hissettim. Komşunun teneke çatısının uçup gittiğini duydum, bütün gece orada yattım, evimin de elimden alınacağından endişelendim... şimdi gerçekten de elimden alındı ." Konuşurken, sadece iki yıl önce inşa edilmiş evin bulunduğu moloz yığınını işaret etti. Gece yarısı rüzgar son kez estiğinde duvarın son parçası da çöktü. İçeride sunak eğilmiş, atalardan kalma fotoğraf çerçevesi suyla lekelenmişti.

36 yaşındaki Pham Thi Giau'nun sesi kısıldı: " Burada yaşadığım yirmi yıl boyunca denizi hiç bu kadar vahşi görmemiştim. Dalgalar çatıya ulaştı, su avluya aktı, hatta gaz sobasını bile sürükledi ."

Her fırtınanın geçtiği söylenir. Fakat Kalmaegi'nin bu kıyı bölgesini kasıp kavurduğu gece, doğal bir afetten çok, en zayıf noktaları avlayan vahşi bir canavar gibiydi.

Phu My Dong komünü, My An sahil köyünde, yeni bir günün ışığında. Kumların altına gizlenmiş balıkçı köyü artık bir moloz yığını. Çatısı yok, kapısı yok, sadece su ve insan ayak izleriyle lekelenmiş zemin. Fırtınadan sonraki rüzgar, kırık ahşap çerçevelerin arasından hâlâ esiyor ve toprağın hıçkırığı gibi bir ses çıkarıyor.

Dalgalar yerleşim alanlarına derinden vurarak deniz ile köy, geçim kaynağı ile barınak arasındaki sınırı ortadan kaldırdı.

Elinde paslı bir anahtarla kumların ortasında bir adam durdu. Etrafına bakındı; açık kapı yoktu.

" Evim tam burada... tam bu ağacın dibinde... " dedi, sesi titredi, sonra sustu. İşaret ettiği ağaç da devrilmiş, yarı yarıya kuma gömülmüştü.

Diğer tarafta bir kadın kumda kazıyor, eski bir dökme demir tencere arıyordu. Her oluklu demir parçasını çevirdiğinde, gözleri kıpkırmızı bir şekilde eğiliyordu. " Fırtınadan kaçmak için gittim, yarın her zamanki gibi pilav pişirmek için geri döneceğimi düşünüyordum. Kimin aklına gelirdi ki... şimdi pilavı nerede pişireceğimi bilmiyorum. "

Sesi titriyordu, artık bir şikayet değil, hüzünlü bir iç çekişti.

Çocuklar sessizdi. Sanki yabancı bir yerde kaybolmuş gibi etrafa bakınıyorlardı. Küçük bir çocuk annesinin elini tutup yumuşak bir sesle sordu: " Anneciğim, evimiz nerede? "

Anne cevap vermedi, sadece çocuğunu kucağına alıp denize baktı. Orada, su yüzeyi hâlâ yavaşça yükseliyor, beyaz köpüklü dalgalarla dalgalanıyor, sanki bir şey saklıyormuş gibi.

My An balıkçı köyünden gelen kadın, gözleri kızarmış bir şekilde molozların arasında ne kaldığını arıyordu.

Sahilde, adamlar teknelerini aramaya başladılar. Bir zamanlar işleri ve en büyük varlıkları olan tekne, artık çatlak tahtalar, yırtık ağlar ve yüzen bir şamandıra yığınından başka bir şey değildi.

" Ev kaybedildi, tekne kaybedildi... şimdi her şey gitti, " dedi bir kişi, sesi çekilen denizin sesi kadar derindi.

Birçok kişi, o karmaşa karşısında ne yapacağını, ağlayacağını bilemeden öylece kalakaldı.

Kimse ölmedi, çünkü zamanında tahliye edilmişlerdi, ama gözlerinde hâlâ isimsiz kayıpların gölgesi görülebiliyordu.

İnsanlar fırtınadan kurtuldu ama kendi ülkelerinde mahsur kaldılar.

Al... yeniden inşa et

Güneş parıldarken rüzgar duruldu. Sahilde insanlar hâlâ sağlam kalan her bir kiremit ve metal levhayı toplamakla meşguldü. Geriye kalanları, tıpkı kendi hayatlarını toparlayacakları gibi toplamaya çalışıyorlardı.

Dalgaların sesi artık tuhaf geliyor; eskisi kadar yumuşak değil, hüzünlü ve uzak.

Fırtına, Gia Lai sahilindeki balıkçı köyündeki balıkçıların tüm anılarını silip süpürdü.

" Dün burada bir kuyu ve bir sokak lambası vardı... şimdi hiçbir yerde yoklar. Evim burada, ama şimdi sadece temeli kaldı... " - My An köyünden bir balıkçı olan Bay Tran Van Lieu, kırık bir sesle söyledi.

Deniz, köyü vahşi bir canavar gibi sardı. Sadece çatıları değil, anıları da sürükledi.

Buradaki balıkçılar için ev ve tekne hayatın iki yarısıdır. Ev barınak, tekne ise geçim kaynağıdır. Birini kaybetmek çok kötüdür - ama şimdi ikisini de kaybettiler.

Bir zamanlar denizin fırtınalarına karşı dimdik duran adamlar, şimdi gözleri kıpkırmızı, kumların üzerinde hareketsiz duruyorlardı.

Nereden başlayacaklarını bilemiyorlardı. Dışarıda, deniz hâlâ kurşuni dalgalarla çalkalanıyordu, sanki öfkesi henüz dinmemiş gibiydi.

Yetmişli yaşlarında yaşlı bir kadın çökmüş zemine oturdu. Yanındaki bambu yatak, kavak ağaçlarının arasına itilmiş, sırılsıklamdı. Yırtık bir pamuklu yastığı alıp sıktı ve hafifçe okşadı.

" Ayrılırken battaniyeyi hâlâ düzgünce katlamıştım... şimdi şuna bak, sanki hiç evim olmamış gibi ."

Konuştu, sonra tekrar sustu, gözleri dalgaların üzerinde sallanan tahta parçalarına kaydı.

Derin bir üzüntü içinde, kıyı köylerinin halkı her tahtayı ve her çukurlu kabı topladı. Birkaç adam, evlerinin sütunlarını, tek kelime etmeden, şikayet etmeden, sadece işlerini yaparak, sürüklenen odunlarla yeniden inşa etti.

Aynı gün öğle saatlerinde yetkililer gelmeye başladı. Askerler, köylülerin ağaç dallarını temizlemesine ve çatıları yeniden inşa etmek için merdivenler kurmasına yardım etti.

Öğleden sonra güneş açtı. Işık gri bulutların arasından süzülerek benekli deniz yüzeyine yansıyor, kırık çite hâlâ yapışmış oluklu demir parçalarından yansıyordu.

Huy, neredeyse bir gün uykusuz kaldıktan sonra, kırık tekne iskeletini toplamak için sahile gitti: " Deniz bizim olanı alır, sonra geri verir. Bizim olan ise insanlarımızdır. Tekne ve ağ bizde olduğu sürece çalışmaya devam edeceğiz. " Sahilin diğer tarafında, bazı çocuklar deniz kabuklarını toplamak için dışarı koştu. Bir anne, " Geri dönün çocuklar, rüzgar hâlâ kuvvetli, " diye ısrar etti. Ama yorgun yüzler arasında nadir görülen bir gülümsemeyle, hâlâ gülümsüyorlardı.

O gülümsemeler, tahta çerçevelere vurulan çekiç sesleriyle birlikte fırtınadan sonraki ilk yaşam sesleriydi.

Fırtınadan sonra harap olmuş balıkçı köyüne bakmak bir korku filmi gibi. Buradaki balıkçılar için ev ve tekne hayatın iki yarısı.

Köyden ayrılırken yine çiseliyordu. Oluklu demir duvarı tamir eden bir adam seslendi: " Denizin öfkesi sonunda dinecek. Deniz insanları, hangi fırtınalar koparsa kopsun yaşamaya devam etmeli. Burada kaybetmeye alışkınız - kaybetmeye ve yeniden inşa etmeye. "

Bu söz kulağa hafif geliyor ama derin bir anlam taşıyor. Hayat ile doğa arasındaki hassas sınırda yaşayanların felsefesi bu: Fırtına geçer, insan kalır - bu bir lütuftur.

Çünkü burada deniz sadece geçim kaynağı değil, aynı zamanda bir ruhtur. Deniz ne kadar dalgalı olursa olsun, hâlâ inanırlar: Yarın dalgalar durulacak ve güneş bu kumların üzerine doğacaktır.

Gia Lai, 13 numaralı fırtınanın ardından harap oldu: Rüzgarlar uğulduyor, evler çöküyor, eyalet genelinde elektrik kesintileri yaşanıyor

13 numaralı fırtına (uluslararası adıyla Kalmaegi), 6 Kasım öğleden sonra karaya ulaştı ve Gia Lai eyaletinde, özellikle de doğu bölgesinde ağır hasara yol açtı. Birçok ev, okul ve kamu binası yıkıldı.

İl genelinde 199 ev yıkıldı, 12.400'den fazla evin çatısı uçtu, birçok yerleşim alanının oluklu sac çatıları rüzgar nedeniyle uçtu, tuğla duvarlar çöktü. Göl kıyısında 15 tekne battı, 42'si ağır hasar gördü ve 334 su ürünleri kafesi ve salı tamamen sulara gömüldü.

Trafik güzergahlarında, onlarca irili ufaklı heyelan birçok bölgeyi etkisi altına aldı. Po To bölgesinde, şiddetli yağmur Dak Po To köprü iskelesini yıkarak 674 No'lu İl Yolu'ndaki trafiği felç etti. Yetkililer, 20 kilometreden fazla ulusal karayolunda acil yollar açmak ve devrilen ağaçları temizlemek için iş makineleri, damperli kamyonlar ve zırhlı araçlar seferber etmek zorunda kaldı.

İlin tüm elektrik şebekesi felç oldu: 358 elektrik direği ve trafo merkezi kırıldı, bu da yaygın iletişim kaybına neden oldu. 7 Kasım öğlen saatlerine kadar birçok yerleşim birimine hâlâ elektrik verilemedi, iletişim kesildi ve uzak bölgelerden gelen bilgiler kesildi.

Tarım sektöründen gelen ön istatistikler, binlerce hektar pirinç, ekin ve endüstriyel tesisin zarar gördüğünü, yüzlerce hayvan ve kümes hayvanının öldüğünü ve bunun çiftçiler için büyük kayıplara yol açtığını gösteriyor. Bazı dağlık alanlara, yollar kapalı olduğu ve telefon sinyalleri geri gelmediği için hâlâ belirli istatistikler için ulaşılamıyor.

Özellikle yürek parçalayıcı olan, tüm ilde iki ölüm kaydedildi: Bayan Nguyen Thi Gia (60 yaşında, An Nhon mahallesi) ve Bay Luu Canh Hung (Bong Son mahallesi). Ayrıca, çocuklar ve yaşlılar da dahil olmak üzere 8 kişi daha yaralandı.

Gia Lai'deki 13 numaralı fırtınanın yol açtığı toplam hasarın ilk tahminlere göre 5 milyar VND'nin üzerinde olduğu belirtiliyor. Bu rakam, tüm sakinlerin güvenli bir şekilde tahliye edilmiş olmasına rağmen, doğal afetin yarattığı korkunç yıkımı yansıtıyor.

An Yen - Nguyen Gia

Vtcnews.vn

Source: https://vtcnews.vn/bao-kalmaegi-nuot-lang-ven-bien-gia-lai-sau-mot-dem-khong-con-nha-de-ve-ar985886.html