«Pipa Ji» - Κινέζικο δράμα που απευθύνεται αποκλειστικά σε γυναίκες και κάνει έντονη εντύπωση στο κοινό της Νιν Μπιν

Η κορυφαία καλλιτέχνιδα του Βιετνάμ - Λαϊκή Καλλιτέχνης Trinh Thuy Mui - Πρόεδρος του Συνδέσμου Καλλιτεχνών Σκηνής του Βιετνάμ (τρίτο πρόσωπο από αριστερά) και εγχώριοι καλλιτέχνες και ερευνητές του θεάτρου συγχαίρουν την καλλιτεχνική ομάδα της πόλης Thuy An - Zhejiang

Στο 6ο Διεθνές Φεστιβάλ Πειραματικού Θεάτρου - 2025, που πραγματοποιήθηκε στο Θέατρο Pham Thi Tran ( Ninh Binh ), η εμφάνιση της Βιετναμέζικης Δραματικής Ομάδας της Πόλης Thuy An (Επαρχία Zhejiang, Κίνα) με το έργο "Pi Pa Ky" αποτέλεσε ένα ξεχωριστό γεγονός. Όχι μόνο λόγω της καλλιτεχνικής αξίας του έργου, αλλά και λόγω της μοναδικής μορφής ερμηνείας: του "εξ ολοκλήρου γυναικείου" καλλιτεχνικού θιάσου - όπου όλοι οι χαρακτήρες, από τον πρωταγωνιστικό έως τον γυναικείο, από τον παλιό ρόλο έως τον γυναικείο, υποδύονται όλοι γυναίκες καλλιτέχνιδες.

Αυτό επιβεβαιώνει την κληρονομιά μιας μακράς παράδοσης της κινεζικής βιετναμέζικης όπερας και αποτελεί ένα μοναδικό πείραμα με τη μορφή της γυναικείας έκφρασης στο σύγχρονο θέατρο. Οι γυναίκες καλλιτέχνιδες, με τις επαγγελματικές τους δεξιότητες, τις σωματικές τους τεχνικές και τις προσεκτικά εκπαιδευμένες φωνές τους, έχουν ξεπεράσει τα όρια των φύλων, ενσαρκώνοντας πλήρως ανδρικούς χαρακτήρες όπως η Thai Ba Giai, εκφράζοντας τόσο την ακαδημαϊκή συμπεριφορά όσο και την εσωτερική τραγωδία.

Εγχώριοι καλλιτέχνες συγχαίρουν το καλλιτεχνικό συγκρότημα της πόλης Thuy An - Zhejiang μετά την παρουσίαση του έργου "Pipa Ji"

Pipa Ji - Όταν η ιστορία ξεκινά από ένα ιστορικό μαρτύριο

Το έργο ξεκινά εξηγώντας τους λόγους για τους οποίους η Cao Trach Thanh έγραψε το Pipa Ji – όχι ως ανέκδοτο, αλλά ως μια αναζήτηση στην ιστορία της λογοτεχνίας, φέρνοντας το κοινό πίσω στην εποχή που γέννησε το έργο. Από εκεί και πέρα, η ιστορία της Thai Ba Giai και της Trieu Nuong (Vo Nuong) είναι μια τραγική ιστορία αγάπης, που γίνεται σύμβολο της σύγκρουσης μεταξύ της υιικής ευσέβειας και του συζυγικού καθήκοντος, μεταξύ της φήμης και της αγάπης, μεταξύ του κοινωνικού καθήκοντος και των προσωπικών φιλοδοξιών.

Ο Τάι Μπα Τζιάι αναγκάστηκε από τον πατέρα του να πάει στην πρωτεύουσα για να δώσει τις αυτοκρατορικές εξετάσεις μετά από δύο χρόνια γάμου. Πέρασε τις Αυτοκρατορικές Εξετάσεις και στη συνέχεια βρέθηκε στη δίνη της εξουσίας όταν αναγκάστηκε να παντρευτεί τη δεσποινίδα Νγκού - την κόρη του Πρωθυπουργού.

Εν τω μεταξύ, η Τριέου Νουόνγκ στην πόλη της βιώνει μια σιωπηλή τραγωδία: στηρίζει τους πεθερικούς της στο χάος και τη φτώχεια, υπομένει τη μοναξιά και τελικά πιάνει την πίπα – όχι απλώς ένα μουσικό όργανο, αλλά και την «ενσάρκωση» μιας γυναίκας που υποφέρει – για να ξεκινήσει να βρει τον άντρα της.

Το υποκριτικό ταλέντο των γυναικών καλλιτεχνών της πόλης Thuy An - Zhejiang είναι τόσο εκπληκτικό στο έργο "Pipa Ji"

Εδώ, η πίπα είναι ένα σκηνικό σκηνικό, και ταυτόχρονα η φωνή της καρδιάς, η εικόνα της ταυτότητας, ο ήχος που διαπερνά τον χώρο και το πεπρωμένο. Κάθε φορά που ηχεί το όργανο, το κοινό φαίνεται να ακούει τους λυγμούς της υιικής ευσέβειας να απογυμνώνονται, τους στεναγμούς της αρετής να δοκιμάζονται από τη μοίρα.

Η ιστορία καταδικάζει το εξεταστικό σύστημα που έχει καταδιώξει ταλαντούχους ανθρώπους που πέρασαν τις εξετάσεις, ωθώντας τους στο μονοπάτι του εγωισμού, της αδικίας και της ανεντιμότητας.

Εσωτερική τέχνη και χορός – η «ψυχή» της βιετναμέζικης εκδοχής του Thuy An

Αυτό που κάνει την παράσταση ξεχωριστή στον τρόπο που ο σκηνοθέτης Nghe Dong Hai σκηνοθέτησε το έργο είναι ότι επέλεξε να εμβαθύνει στον εσωτερικό κόσμο των χαρακτήρων, αντί να εκμεταλλεύεται απλώς την επιφανειακή τραγωδία της πλοκής. Οι καλλιτέχνες του Βιετναμέζικου Δραματικού Θιάσου Thuy An, με μια σύνθεση αποκλειστικά από γυναίκες, έφεραν ένα απαλό, ντελικάτο, θηλυκό στυλ ερμηνείας, αλλά όχι αδύναμο. Αντιθέτως, ήταν η ευελιξία και η αυτοσυγκράτηση σε κάθε κίνηση, σε κάθε βλέμμα και σε κάθε ανάσα που δημιουργούσαν συναισθηματικό βάθος.

Το θεατρικό έργο «Πίπα Τζι» έχει μια όμορφη διάταξη φωτισμού, σαν πίνακας με νερομπογιές.

Δεν έκαναν τον χαρακτήρα να «κλαίει με δάκρυα», αλλά να «κλαίει με το σώμα», με έντονα συμβολικά σχήματα σώματος και χορογραφία. Τα βήματα της Trieu Nuong στο ταξίδι για να βρει τον σύζυγό της στυλιζαρίστηκαν στον ρυθμό της μοίρας, οι βασανιστικές στροφές όταν αντιμετώπισε τη δεύτερη σύζυγο του Thai Ba Giai ήταν σαν ψυχολογικές σπείρες χωρίς διέξοδο.

Το τραγούδι και ο χορός του θιάσου διαχειρίζονται απαλά, απαλά, κλασικά όμορφα, αλλά όχι παλιομοδίτικα. Οι μελωδίες της βιετναμέζικης όπερας αντηχούν σαν μια συνεχής ροή συναισθημάτων, χωρίς να προσπαθούν να «φέρουν δάκρυα», αλλά αγγίζοντας τα συναισθήματα του κοινού με εκλέπτυνση, πρότυπα και εσωτερικό βάθος.

Ο καλλιτέχνης Lu Giai Dung (ως Thai Ba Giai) και ο Ton Hieu Au ως Trieu Nuong στο έργο "Ty Ba Ky"

Αυτό το στυλ ερμηνείας είναι που βοήθησε το θίασο να κερδίσει το κοινό – όχι μέσω της τυπικότητας, αλλά μέσω της ώριμης και συναισθηματικής υποκριτικής.

Η μουσική του μουσικού Tu Luat είναι πραγματικά υπέροχη. Έχει φέρει πολλές όμορφες μελωδίες και έχει σχεδιάσει τη μουσική δομή του έργου έτσι ώστε να εξελίσσεται δημιουργικά με κάθε επίπεδο συναισθήματος, φέρνοντας απαλά το κοινό στην οδυνηρή ιστορία των χαρακτήρων. Η σκηνή όπου η Trieu Nuong τρώει πίτουρο αντί για ρύζι, δίνοντας το ρύζι της στους πεθερούς της, προκάλεσε δάκρυα στο κοινό.

Μια ήσυχη και πολυεπίπεδη αισθητική σκηνικής ζωγραφικής

Το Pipa Ji της Doan Thuy An σκηνοθετείται με ένα ιδιαίτερο οπτικό πνεύμα: συγκρατημένος φωτισμός, ψυχρά και σκούρα χρώματα σε συνδυασμό με εμβληματικά κλασικά κοστούμια. Τα κοστούμια των γυναικών καλλιτεχνών -είτε είναι άνδρες είτε γυναίκες- είναι όλα εξαιρετικά σχεδιασμένα, διατηρώντας τόσο το πνεύμα των αρχαίων κινεζικών κοστουμιών όσο και ταιριάζοντας με τον ρυθμό της πειραματικής σκηνής.

Ο Καλλιτέχνης του Λαού Giang Manh Ha και ο σκηνοθέτης Thanh Hiep έβγαλαν αναμνηστικές φωτογραφίες με καλλιτέχνες από την πόλη Thuy An - Zhejiang - Κίνα στην παράσταση "Pipa Ji"

Η κινεζική λαϊκή μουσική σε συνδυασμό με τη σύγχρονη επεξεργασία ήχου δημιουργεί έναν σκηνικό χώρο σαν μια ζωηρή ζωγραφική με μελάνι, όπου το φως, ο ήχος και τα σώματα των ηθοποιών σμίγουν σε ένα. Τα κοστούμια του έργου είναι επενδυμένα με μεγαλοπρέπεια. Όχι πολύ φανταχτερά ή περίτεχνα, ώστε οι μοίρες των χαρακτήρων να μην χάνονται στον σχηματισμό.

Από ένα θεατρικό έργο της Πίπα Τζι σε μια ανοιχτή σκηνοθεσία για καλλιτεχνική ανταλλαγή

Η εμφάνιση της Pipa Ji στο Φεστιβάλ, όχι μόνο σταματώντας στην καλλιτεχνική αξία, ανοίγει και μια κατεύθυνση για στοχασμό: πώς μπορούν τα κλασικά ασιατικά φολκ να ανανεωθούν σε έναν πειραματικό χώρο διατηρώντας παράλληλα το παραδοσιακό τους πνεύμα;

Η Βιετναμέζικη Δραματική Ομάδα Thuy An, με το αποκλειστικά γυναικείο μοντέλο της, εγείρει επίσης ένα ενδιαφέρον ερώτημα για το βιετναμέζικο θέατρο: μπορούμε να είμαστε πιο τολμηροί στον πειραματισμό με γυναικείες μορφές ερμηνείας, όχι για να σοκάρουμε, αλλά για να εμπλουτίσουμε τη γλώσσα της σκηνής, να διευρύνουμε το εύρος της έκφρασης και να δημιουργήσουμε νέα αισθητικά σημάδια;

Τη δεκαετία του '40, η χώρα μας είχε το "Toan Nu Bang" που ίδρυσε η κα. Ba Ngoc Dien - η θεία του αείμνηστου καθηγητή Tran Van Khe στο My Tho, Tien Giang (ηλικίας), θέτοντας τα θεμέλια για τη δημιουργικότητα με γυναίκες που ερμηνεύουν δυνατούς και ηρωικούς ανδρικούς ρόλους. Τη δεκαετία του '60, η Καλλιτέχνης του Λαού Phung Ha ίδρυσε επίσης το "Toan Nu Bang", διδάσκοντας και μεταδίδοντας το επάγγελμα σε μαθήτριες για να εκτελούν διπλούς ρόλους.

Είναι επίσης η πρώτη γυναίκα καλλιτέχνης που ερμήνευσε με επιτυχία τον ρόλο της Λου Μπου στο έργο «Phung Nghi Dinh», έχοντας περιοδεύσει στη Γαλλία στο συνέδριο θεάτρου κωμωδίας που πραγματοποιήθηκε στο Παρίσι, όπου ο καθηγητής Tran Van Khe ανέλυσε την ομορφιά και τη μοναδικότητα των γυναικών που υποδύονται διπλούς ρόλους.

Εκείνη την εποχή, η Καλλιτέχνης του Λαού Phung Ha και η Καλλιτέχνης του Λαού Kim Cuong είχαν κάνει το βιετναμέζικο θεατρικό θέατρο διάσημο στη Δύση. Τώρα, παρακολουθώντας το "Pipa Ji" από το γυναικείο συγκρότημα Thuy An, Zhejiang, οι ειδικοί θυμούνται αμέσως τη μοναδική δημιουργικότητα που είχαν παρουσιάσει με επιτυχία οι έμπειροι καλλιτέχνες του βιετναμέζικου θεάτρου.

Στα μεταγενέστερα χρόνια, ηθοποιοί της θεατρικής σκηνής Cai Luong της πόλης Χο Τσι Μινχ ερμήνευσαν επίσης διπλούς ρόλους, πιο πρόσφατα η Αξιοπρεπής Καλλιτέχνης Tu Suong ερμήνευσε τον ρόλο της Nguyen Phuc στο έργο «Ο Χάρτης του Dai Viet», το οποίο έτυχε θερμών επευφημιών από το κοινό.

Τρεις γυναίκες καλλιτέχνιδες: (από αριστερά προς τα δεξιά) Sun Xiao Ou, Lu Jia Rong και Wang Yi Jia στο έργο "Pipa Ji"

Το Pipa Ji, με τον θλιβερό ήχο του που αντηχεί στον χώρο του Ninh Binh, όχι μόνο αφηγείται μια παλιά ιστορία, αλλά στέλνει και ένα μήνυμα σήμερα: το παραδοσιακό θέατρο, αν προσεγγιστεί με δημιουργική και διαλογική νοοτροπία, μπορεί ακόμα να συγκινήσει τις καρδιές του σύγχρονου κοινού.

Πηγή: https://nld.com.vn/ty-ba-ky-toan-nu-kich-trung-hoa-tao-an-tuong-manh-voi-khan-gia-ninh-binh-196251125080035437.htm