ការនាំយកទុក្ករបុគ្គលត្រឡប់ទៅម្តាយរបស់ពួកគេវិញតាមរយៈរូបថត

មានការដឹងគុណតូចតាច និងសាមញ្ញដែលគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីផ្តល់ភាពកក់ក្តៅដល់ដួងចិត្តនៃសាច់ញាតិរបស់ទុក្ករបុគ្គល។ រឿងរ៉ាវនៃការនាំយករូបចម្លាក់ទុក្ករបុគ្គល Nguyen Thi Hoa ត្រឡប់ទៅម្តាយវិញ និពន្ធដោយ Team Lee ដែលជាក្រុមយុវជនដែលមានជំនាញក្នុងការគាំទ្រការស្តារឡើងវិញនូវរូបចម្លាក់ទុក្ករបុគ្គល និងមិត្តភក្តិរបស់ពួកគេ គឺជាភស្តុតាងដ៏រស់រវើកនៃរឿងនោះ។

ម្តាយ ហូ ធី ក្វេ នៅក្បែររូបគំនូរកូនស្រីរបស់គាត់ - រូបថត៖ ក្រុម ធីម លី

រង់ចាំរូបថតកូនខ្ញុំដោយអន្ទះសារ។

ផ្ទះមួយជាន់របស់លោកស្រី ហូ ធី ក្វេ ដែលរស់នៅក្នុងឃុំកួវៀត ខេត្ត ក្វាងទ្រី មានសភាពទ្រុឌទ្រោម។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ នៅពេលដែលកូនប្រុសពៅរបស់គាត់បានសាងសង់ផ្ទះថ្មីមួយនៅជាប់គ្នា ហើយមានបំណងរុះរើផ្ទះចាស់ចេញ លោកស្រី ក្វេ មិនយល់ស្របទេ។ អស់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំមកហើយ គាត់បានរង់ចាំកូនស្រីច្បងរបស់គាត់។ គាត់ខ្លាចថា នៅពេលដែលផ្ទះចាស់ត្រូវបានរុះរើ កូនស្រីរបស់គាត់នឹងត្រឡប់មកវិញ ហើយរកមិនឃើញម្តាយរបស់គាត់។ កូនស្រីរបស់លោកស្រី ក្វេ គឺ ង្វៀន ធី ហ្វា គឺជាទុក្ករបុគ្គលដែលបានស្លាប់នៅឆ្នាំ 1972។

ពេលឮរឿងនោះ មនុស្សមួយចំនួនគិតថាអ្នកស្រី ឃ្យូ ជាមនុស្សចាស់ជរា។ ឆ្នាំនេះ គាត់មានអាយុ ៨៩ ឆ្នាំ។ ការភ្លេចរឿងต่างๆ និងការគិតអំពីអតីតកាល គឺជារឿងធម្មតាចំពោះមនុស្សចាស់។ មានតែសាច់ញាតិជិតស្និទ្ធទេដែលដឹងថាអ្នកស្រី ឃ្យូ ដឹងថាកូនស្រីរបស់គាត់បានលះបង់ជីវិតរបស់គាត់។ ពេលគាត់មានសុខភាពល្អ គាត់តែងតែទៅលេងផ្នូរកូនស្រីរបស់គាត់ជាមួយនឹងឈើច្រត់របស់គាត់។ អ្វីដែលអ្នកស្រី ឃ្យូ រង់ចាំអស់ជាច្រើនឆ្នាំមកនេះ គឺរូបថតកូនស្រីរបស់គាត់។

និយាយអំពីអារម្មណ៍របស់ម្តាយលោក លោក ង្វៀន វ៉ាន់ ឡុក ដែលជាកូនប្រុសរបស់លោកស្រី ក្វេ បាននិយាយថា “ឪពុកម្តាយរបស់ខ្ញុំមានកូនប្រាំបីនាក់។ ទុក្ករបុគ្គល ង្វៀន ធី ហ្វា គឺជាបងស្រីច្បងក្នុងគ្រួសារ។ គាត់កើតនៅឆ្នាំ 1954 នៅពេលដែលកិច្ចព្រមព្រៀងទីក្រុងហ្សឺណែវស្តីពីការបញ្ឈប់អរិភាពនៅវៀតណាមត្រូវបានចុះហត្ថលេខា។ ឪពុកម្តាយរបស់ខ្ញុំបានជ្រើសរើសឈ្មោះ ហួ ពីពាក្យថា ‘ សន្តិភាព ’”។

តាំងពីក្មេងមក បងស្រីរបស់លោកឡុកបានធ្វើការជាអ្នកបម្រើក្នុងផ្ទះសម្រាប់គ្រួសារអ្នកមាន។ ទោះបីជារស់នៅក្នុងការលំបាកក៏ដោយ សេចក្តីស្រឡាញ់របស់គាត់ចំពោះមាតុភូមិ និងប្រទេសរបស់គាត់នៅតែរឹងមាំ។ នៅឆ្នាំ 1972 បន្ទាប់ពីខេត្តក្វាងទ្រីត្រូវបានរំដោះ ការវាយប្រហារយ៉ាងខ្លាំងក្លារបស់សត្រូវបានបន្តដណ្តើមយកតំបន់នោះមកវិញ។

ទោះបីជាត្រូវបានជម្លៀសចេញក៏ដោយ អ្នកស្រី ហ័រ បានសម្រេចចិត្តត្រឡប់ទៅឃុំហ្គីហៃ (ឥឡូវជាឃុំកួវៀត) ហើយចូលរួមជាមួយកងជីវពលក្នុងតំបន់។ នៅថ្ងៃទី១០ ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ១៩៧២ ក្នុងអំឡុងពេលវាយឆ្មក់ទម្លាក់គ្រាប់បែក B52 ដោយសត្រូវ អ្នកស្រីបានផុតដង្ហើម។

បន្ទាប់ពីអ្នកស្រី ហ័រ បានទទួលមរណភាព ក្រុមគ្រួសាររបស់លោក ឡុក កាន់តែមានការសោកសៅថែមទៀត ព្រោះពួកគេគ្មានរូបថតដើម្បីគោរពបូជានាង។ អរគុណចំពោះរូបភាពចាស់មួយសន្លឹកដែលផ្ញើដោយសាច់ញាតិឆ្ងាយៗ ក្រុមគ្រួសារបានរកឃើញការលួងលោមខ្លះ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ យូរៗទៅ រូបថតនោះបានរសាត់បាត់ទៅ និងព្រិលៗ។ រាល់ពេលដែលពួកគេអុជធូប និងមើលរូបភាព មនុស្សគ្រប់គ្នាមានអារម្មណ៍មិនស្រួល។ ដូច្នេះហើយ កូនប្រុសរបស់លោក ឡុក បានយករូបភាពនោះទៅជួសជុលឡើងវិញ។

ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ រូបគំនូរថ្មីនេះមិនគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីលួងលោមអ្នករស់នៅនោះទេ។ លោក Loc បាននិយាយទាំងអារម្មណ៍ថា «ម្តាយរបស់ខ្ញុំបាននិយាយថា រូបថតនេះមិនមើលទៅដូចកូនស្រីរបស់គាត់ក្នុងជីវិតពិតទេ។ នោះហើយជាមូលហេតុដែលអស់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំមកហើយ គាត់បានរង់ចាំរូបគំនូរថ្មីមួយ ដូចជាការរង់ចាំកូនស្រីច្បងរបស់គាត់ត្រឡប់មកវិញ។ តាំងពីក្មេងមក ប្អូនស្រីរបស់ខ្ញុំបានចាកចេញពីផ្ទះ ហើយបានស៊ូទ្រាំនឹងការលំបាកជាច្រើន។ សូម្បីតែពេលដែលគាត់បានលះបង់ខ្លួនឯងក៏ដោយ ក៏គាត់មិនអាចនៅជាមួយមនុស្សជាទីស្រលាញ់របស់គាត់បានដែរ។ នោះហើយជាអ្វីដែលធ្វើឱ្យម្តាយរបស់ខ្ញុំកាន់តែខូចចិត្ត»។

ពេលវេលាដ៏កក់ក្តៅរបស់ម្តាយម្នាក់។

នៅរសៀលដ៏ស្ងប់ស្ងាត់មួយនៅចុងខែមិថុនា ឆ្នាំ២០២៥ ក្រុមគ្រួសាររបស់លោកស្រី ហូ ធី ក្វេ បានស្វាគមន៍គណៈប្រតិភូមួយក្រុមមកពីរដ្ឋធានី។ ភ្ញៀវបានយករូបថតដែលរុំយ៉ាងប្រុងប្រយ័ត្នមកជាមួយ។ ពេលកំពុងแกะក្រដាស់រុំ លោកស្រី ក្វេ មានអារម្មណ៍រំជួលចិត្តយ៉ាងខ្លាំង នៅពេលដែលគាត់បានឃើញមុខកូនស្រីរបស់គាត់ គឺ ង្វៀន ធី ហ្វា។ គាត់បានលាន់មាត់ថា "ខ្ញុំបានរកឃើញអ្នកហើយ!" ដោយបានឃើញទិដ្ឋភាពនេះ ភ្នែករបស់មនុស្សគ្រប់គ្នាហូរចេញមកដោយទឹកភ្នែក។

ក្រុម Lee និងមិត្តភក្តិរបស់ពួកគេនាំយករូបគំនូររបស់ទុក្ករបុគ្គល Nguyen Thi Hoa ត្រឡប់មកជូនក្រុមគ្រួសាររបស់នាងវិញ - រូបថត៖ ក្រុម LEE

យោងតាមលោក Le Quyet Thang ដែលជាប្រធានក្រុម ក្រុម Lee បច្ចុប្បន្នមានសមាជិកចំនួន ១៧ នាក់ និងមានជំនាញក្នុងការជួសជុលរូបគំនូររបស់ទាហានដែលបានស្លាប់។ ចាប់តាំងពីបង្កើតឡើងមក ក្រុមនេះបានជួសជុលរូបថតជាង ៧០០០ សន្លឹករបស់អ្នកដែលបានពលីជីវិតរបស់ពួកគេដើម្បីឯករាជ្យ និងសេរីភាពរបស់មាតុភូមិ។

នៅឆ្នាំនេះ ដើម្បីរំលឹកខួបលើកទី 78 នៃទិវាយុទ្ធជនពិការ និងយុទ្ធជនពលី ក្រុមនេះកំពុងសហការជាមួយសហភាពយុវជនស្រុកទ្រីវផុង (ក្នុងខែមិថុនា ឆ្នាំ 2025) ដើម្បីជួសជុលរូបគំនូរយុទ្ធជនពលីមកពីខេត្តក្វាងទ្រី។ នេះគឺជាវិធីរបស់ក្រុមក្នុងការអុជធូបដល់ទឹកដីដែលធ្លាប់រងទុក្ខវេទនា និងការបាត់បង់យ៉ាងច្រើនក្នុងអំឡុងសង្គ្រាម។

ក្នុងអំឡុងពេលនៃដំណើរទស្សនកិច្ចទៅកាន់ខេត្តក្វាងទ្រីនោះ បន្ថែមពីលើបញ្ជីដែលផ្តល់ដោយសហភាពយុវជនស្រុកទ្រីវផុង ក្រុមលីក៏បានរៀបចំកាលវិភាគពេលវេលា និងការងាររបស់ពួកគេដើម្បីបំពេញតាមបំណងប្រាថ្នារបស់សាច់ញាតិជាច្រើននាក់ទៀតរបស់ទាហានដែលបានស្លាប់ រួមទាំងអ្នកស្រី ហូ ធីក្វេ ផងដែរ។

លោក Thang បានរៀបរាប់ថា លោកមានការរំជួលចិត្តយ៉ាងខ្លាំង នៅពេលដែលលោកបានឮរឿងរ៉ាវរបស់ម្តាយវ័យចំណាស់ទន់ខ្សោយ និងកំពុងរង់ចាំរូបគំនូររបស់កូនស្រីរបស់លោកដោយអន្ទះសារ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ លោកក៏ដឹងដែរថា នេះមិនមែនជាកិច្ចការងាយស្រួលនោះទេ។ ដោយមានបទពិសោធន៍របស់លោក លោក Thang បានយល់ថា រូបភាពរបស់នារីជាទុក្ករបុគ្គល Nguyen Thi Hoa ត្រូវបានចារឹកយ៉ាងជ្រៅនៅក្នុងចិត្តរបស់ម្តាយ។

ដូច្នេះ សូម្បីតែគម្លាតបន្តិចបន្តួចពីការពិតក៏នឹងធ្វើឱ្យនាងមានអារម្មណ៍ថាខ្លួនឯងឯកោដែរ។ ទន្ទឹមនឹងនេះ រូបថតដែលត្រូវបានផ្ញើចេញគឺព្រិលៗ។ «ខ្ញុំបានទទួលយកភារកិច្ចជួសជុលរូបថតនេះឡើងវិញ។ នៅយប់មួយ រូបថតស្ទើរតែរួចរាល់ហើយ គ្រាន់តែរង់ចាំការបោះពុម្ពប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្តែព្រឹកបន្ទាប់ ខ្ញុំត្រូវធ្វើវាឡើងវិញ... វាចំណាយពេលជិតមួយសប្តាហ៍ដើម្បីបញ្ចប់រូបថត» ថាង បាននិយាយដោយស្មោះត្រង់។

បន្ទាប់ពីបានលះបង់ចិត្តនិងព្រលឹងរបស់ពួកគេទៅក្នុងរឿងនេះ ថាង និងសមាជិកក្រុម លី មានសេចក្តីសោមនស្សរីករាយក្នុងការនាំមកនូវការលើកទឹកចិត្តដល់លោកស្រី ឃ្យូ និងក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់។ បន្ទាប់ពីស្រក់ទឹកភ្នែកដោយការចងចាំ អ្នកស្រី ឃ្យូ បាននិយាយថា ក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់តែងតែមានមោទនភាពចំពោះកូនប្រុសដែលបានស្លាប់របស់ពួកគេ។

កាលពីអតីតកាល គាត់ និងស្វាមីរបស់គាត់បានលះបង់យ៉ាងស្មោះស្ម័គ្រចំពោះបដិវត្តន៍។ ដូច្នេះ ពួកគេមិនដែលបំបាក់ទឹកចិត្តកូនស្រីរបស់ពួកគេពីការដើរតាមគន្លងរបស់ពួកគេឡើយ។ ដោយគិតអំពីការលះបង់របស់កូនស្រីគាត់សម្រាប់អនាគតប្រទេសជាតិ ការឈឺចាប់របស់លោកស្រី ឈិ បានថយចុះបន្តិច។ លោកស្រី ឈិ បាននិយាយថា "ខ្ញុំជឿថាចៅៗ និងចៅទួតរបស់ខ្ញុំក៏នឹងធ្វើតាមប្រពៃណីគ្រួសារ ដោយចូលរួមជាមួយបក្ស និងបដិវត្តន៍ផងដែរ"។

ក្រៅពីរឿងរ៉ាវដែលទាក់ទងនឹងម្តាយ និងកូនស្រីរបស់យុទ្ធជន ង្វៀន ធី ហ្វា ការធ្វើដំណើរទៅកាន់ខេត្តក្វាងទ្រី ដើម្បីប្រគល់រូបគំនូរចំនួន ៦២ សន្លឹកដល់ក្រុមគ្រួសារយុទ្ធជនដោយក្រុមលី និងសមាជិកដទៃទៀតនៃគណៈប្រតិភូ ក៏បានបន្សល់ទុកនូវគ្រាដ៏គួរឱ្យចងចាំជាច្រើនទៀតផងដែរ។

វាជារឿងរ៉ាវដ៏រំជួលចិត្តមួយអំពីកូនប្រុសស្រីចំនួន ៦២ នាក់ ដែលបានពលីជីវិតរបស់ពួកគេដើម្បីឯករាជ្យ និងសេរីភាពនៃមាតុភូមិ អំពីការចូលរួមចំណែកដោយស្ងៀមស្ងាត់របស់ក្រុមគ្រួសារអតីតយុទ្ធជន និងយុទ្ធជនពលីជីវិត និងអំពីស្មារតីនៃការបន្តមាគ៌ាបដិវត្តន៍នៅក្នុងជំនាន់យុវជនសព្វថ្ងៃនេះ...

តាមរយៈសកម្មភាពនៃការដឹងគុណ រឿងរ៉ាវទាំងនេះលាតត្រដាងដោយធម្មជាតិ ដោយក្លាយជាមេរៀនដ៏មានអត្ថន័យក្នុង ការអប់រំ បែបប្រពៃណី។

ដូចដែលលោកស្រី ទ្រឿង ធីថាញ់ញ៉ាន អតីតអនុលេខាធិការសហភាពយុវជនស្រុកទ្រីវផុង និងបច្ចុប្បន្នជាអនុប្រធានការិយាល័យក្រុមប្រឹក្សាប្រជាជន និងគណៈកម្មាធិការប្រជាជនឃុំទ្រីវផុង ដែលបានអមដំណើរក្រុមលីពេញមួយដំណើររបស់ពួកគេនៅក្វាងទ្រី បាននិយាយថា "ការដឹងគុណមិននៅឆ្ងាយទេ។ ពេលខ្លះ គ្រាន់តែរូបថតមួយសន្លឹក ការចាប់ដៃមួយ... គឺគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីធ្វើឱ្យបេះដូងមនុស្សមានភាពកក់ក្តៅ"។

ក្វាង ហៀប

ប្រភព៖ https://baoquangtri.vn/dua-liet-si-ve-voi-me-qua-anh-196339.htm