ຂົວ 'ລຶກລັບ' ຢູ່ ຄອງ ເຫ້ວ

ຕາມແຜນທີ່ຂອງທ່ານ Tran Van Hoc ເມື່ອປີ 1815, ເມື່ອທຽບໃສ່ກັບເຂດປະຈຸບັນ, ຂົວດັ່ງກ່າວຕັ້ງຢູ່ໃກ້ກັບກາງ 2 ໂຄ້ງ 90 ອົງສາ ໃນຈຸດກຳເນີດຂອງ ຄອງເໝົາລົກ - Thi Nghe (HCMC), ເຊິ່ງແມ່ນທາງໂຄ້ງຈາກຄອງບຶງບິ່ງ (ປະຈຸບັນແມ່ນຖະໜົນ ຣາຊບິ່ງບິ່ງ) ຫາໂຄ້ງຂົວເລກ 4.

ພິເສດແມ່ນທີ່ຕັ້ງຂອງຂົວແຫ່ງນີ້ເບິ່ງຄືວ່າຢູ່ອ້ອມຂົວເລກ 6 ແລະ 7; ຢູ່ເຄິ່ງກາງແມ່ນຂົວທາງລົດໄຟໄປສະຖານີລົດໄຟ Saigon (Hoa Hung). ເສັ້ນທາງລົດໄຟຄູ່ນີ້ ແມ່ນຖະໜົນ 115 ໄປຫາຖະໜົນ ເລວັນຊີ ມື້ນີ້, ແມ່ນທາງລົດໄຟໝາຍເລກ 6.

Cây cầu 'bí ẩn' trên rạch Nhiêu Lộc - Thị Nghè: Cây cầu 'lạ'- Ảnh 1. — ແຜນທີ່ 1815 ຂອງ Gia Dinh ທີ່ແຕ້ມໂດຍ Tran Van Hoc ແລະ ບັນຍາຍໂດຍ Nguyen Dinh Dau ລວມມີຂົວທັງໝົດ 4 ແຫ່ງຢູ່ຄອງຄອງ Nhieu Loc – Thi Nghe.

ມັນເປັນເລື່ອງແປກເລັກນ້ອຍເພາະວ່າເອກະສານປະຫວັດສາດແລະແຜນທີ່ເກົ່າແກ່ທັງຫມົດບໍ່ໄດ້ບັນທຶກຂົວໃດໆຢູ່ສະຖານທີ່ນີ້, ເຖິງແມ່ນວ່ານາຍພົນທະຫານແລະຜູ້ບັນຊາການເມືອງ Tran Van Hoc ແຕ້ມແຜນທີ່ນີ້ຕາມແບບ ວິທະຍາສາດ ຕາເວັນຕົກໃນສະໄຫມນັ້ນ, ຂ້ອນຂ້າງຖືກຕ້ອງ. ໃນເວລານັ້ນ, ອຸປະກອນການວັດແທກແມ່ນຍັງຈໍາກັດຫຼາຍແລະ Saigon ໃນເວລານັ້ນຍັງເປັນດິນປ່າທໍາມະຊາດ.

ຊື່ລາວຮວາຍັງເປັນຊື່ຂົວທີ່ “ແປກ”, ເຮັດໃຫ້ຜູ້ມີຄວາມສົນໃຈເປັນຈຳນວນຫຼວງຫຼາຍ, ໃນນັ້ນມີນັກຄົ້ນຄ້ວາ ຫງວຽນດິ່ງດ້ວ ເປັນຕົ້ນ. ໃນປຶ້ມ ປະຫວັດສາດເມືອງໄຊງ່ອນແຕ່ສະຕະວັດທີ 17 ເຖິງການຮຸກຮານຂອງຝຣັ່ງ (1859) (ສຳນັກພິມຈຳໜ່າຍ Tree - 2023), ໜ້າທີ 65, ໄດ້ຂຽນວ່າ: “ໃນແຜນທີ່ ເຈີ່ນວັນຮອກ ໄດ້ແຕ້ມເມື່ອປີ 1815, ມີເຄື່ອງໝາຍຂອງ ກູລຸຍ , ນັ້ນແມ່ນ “ບ້ານບິກໂກລື້”, ເຊິ່ງໄດ້ຮັບຄວາມແຕກຕ່າງກັນພຽງແຕ່ຊື່ຂອງເມືອງດຶກ. ຂົວເຫ້ວຂຽນວ່າຂົວ ລາວຮວາ ”. ແລະລາວຍັງສົງໄສວ່າ: "ຂ້ອຍບໍ່ຮູ້ວ່າຝ່າຍໃດຖືກຕ້ອງ, ຫຼືອາດຈະມີການປ່ຽນຊື່".

ປີ 1882, ນັກສຶກສາ ເຈືອງວິງກີ ໄດ້ພິມເຜີຍແຜ່ ທັດສະນີຍະພາບອ່າວເກົ່າ Gia Dinh ທີ່ໄດ້ໃຫ້ຂໍ້ສັງເກດວ່າ: ຂົວ 4 ແຫ່ງ: “ຂົວບາງເຫີ, ຂົວບາງເຫີ) ແມ່ນຂົວບົງ, ຂົວກຽວ, ແລະ ຂົວເຫີລົກ” ( Gia Dinh Bay Landscape - Tre Publishing House 2023, ໜ້າ 19). ຂົວລາວຮວາ/ຂົວລາວເຫ້ວ/(ຂົວ) ເຫວ ຕໍ່ມາເອີ້ນວ່າຂົວເຫີລົກບໍ?

Cây cầu 'bí ẩn' trên rạch Nhiêu Lộc - Thị Nghè: Cây cầu 'lạ'- Ảnh 2. — ສະຖານທີ່ຂົວລາວຮວ່າໃນແຜນທີ່ Gia Dinh ປີ 1815 ແຕ້ມໂດຍ Tran Van Hoc, ບັນທຶກໂດຍ ຫງວຽນດິ່ງດ້ວ.

ຊື່ຂອງຂົວ Nhieu Loc ໄດ້ຖືກບັນທຶກໄວ້ໃນຕອນຕົ້ນຂອງຍຸກອານານິຄົມຝຣັ່ງ. ແຜນທີ່ "ຕອນດິນ ແລະ ທີ່ດິນເພື່ອຂາຍ" ປະກາດລົງໃນໜັງສືພິມ Courrier de Saigon ໃນວັນທີ 10 ພຶດສະພາ 1864, ຢູ່ສະຖານທີ່ນອກຄອງ ບຶງນານ ຕາມແຜນການ, ມີຂົວຂ້າມທາງ (ປະຈຸບັນແມ່ນຖະໜົນ ດົ່ງວັນງູ). ສະຖານທີ່ນີ້ແມ່ນເລກ 34 ແລະສັງເກດເຫັນຢ່າງຊັດເຈນ (ລາຍລັກອັກສອນ verbatim); "ຂົວ Nhieu Loc (près du fort de Chi-hoa): ຂົວ Nhieu Loc (ໃກ້ກັບປ້ອມ Chi Hoa)". ປ້ອມແຫ່ງນີ້ໄດ້ຕັ້ງຢູ່ໜຶ່ງໃນສອງມຸມແຫຼມຂອງເຂດປະຕູປ້ອມປ້ອມຈີຮ່ວາທີ່ພວກເຮົາທຸກຄົນຮູ້.

ໃນແຜນທີ່ປີ 1815 ຍັງໄດ້ມີເສັ້ນທາງແລ່ນຂ້າມຂົວຈາກທິດຕາເວັນອອກສຽງເໜືອ (ພູໜານ) ໄປທາງທິດຕາເວັນຕົກສຽງໃຕ້ (ຖະໜົນທຽນລີ, ປະຈຸບັນແມ່ນ ກ່າມ່າງແທ່ງ). ເສັ້ນທາງນີ້ຢູ່ໃນແຜນທີ່ພູມສັນຖານຂອງເຂດ 20 ເມືອງ ທ່າແຂກ ແລະ ເຂດອ້ອມແອ້ມ (Plan Topographicque 20 eme Arrondissement et ses environs) ໃນປີ 1882 ແລະ 1885 ໄດ້ຖືກແຕ້ມຢ່າງຈະແຈ້ງຄື: ແລ່ນຄຽງຄູ່ຄອງສາຍໜຶ່ງທີ່ພາໄປເຖິງ ຄອງເໝືອງ; ດ້ວຍບັນທຶກ "chemin vicinal" (ເສັ້ນທາງໃນຫມູ່ບ້ານ). ເສັ້ນທາງສາຍນີ້ໃນເບື້ອງຕົ້ນມີທາງຍ່າງ (ແຜນທີ່ເປັນໄລຍະໆ) ຜ່ານຖະໜົນຮ່ວາງວັນທູ, ປະຈຸບັນແມ່ນເຂດໝູ່ບ້ານ ເຕິນເຊີນເຍີດ, ໄປຮອດຮ່າໂນ້ຍ. ສິບປີຕໍ່ມາ, ເມື່ອເຂດໝູ່ບ້ານ ເຕີນເຊີນຮຸດ ໄດ້ສ້າງຕັ້ງກະສິກຳສ່ວນຕົວເປັນຈຳນວນໜຶ່ງ, ເສັ້ນທາງໄດ້ໂດຍພື້ນຖານເປັນວົງວຽນຢູ່ເສັ້ນທາງແຍກ ດັ້ງວັນງູ - ຫງວຽນຈ້ອງຢ໋ນ ຄືດັ່ງໃນທຸກວັນນີ້.

ກ່ຽວກັບຂົວລາວເຫ້ວ, ປຶ້ມເກົ່າທີ່ບັນທຶກໄວ້ຢ່າງສະໝ່ຳສະເໝີ:

Le Quang Dinh ຂຽນເມື່ອປີ 1806, ດ້ວຍຂໍ້ຄວາມວ່າ: “(ຈາກຂົວ Diem) ໄປ 347 ໄລຍະ (ໄລຍະໜຶ່ງແມ່ນປະມານ 1.825 ມ), ທັງສອງຟາກທາງແມ່ນສວນຄົວຢູ່ຕິດກັນ, ຢູ່ທາງແຍກ, ສາຂາພາກໃຕ້ໄປເຖິງ 1.663 ໄລຍະຈະຮອດຂົວ ລາວເຫ້ວ” (ຮວ່າງຫວຽດ ນາມທອງ ດ່າໜັງ - ພິມ 5 ພິມ. ໜ້າ 293).

Trinh Hoai Duc ຂຽນໃນຊຸມປີ 1820: “ແມ່ນ້ຳ Binh Tri (...) ໄຫຼລົງທາງໃຕ້ປະມານ 4 ກິໂລແມັດເຖິງ Phu Nhuan (ຂົວ), 6.5 ກິໂລແມັດເຖິງຂົວ Hue, ແລະແມ່ນຕົ້ນກຳເນີດອັນດຽວກັນ, ຢູ່ທົ່ວທຸກແຫ່ງລ້ວນແຕ່ມີໜອງນ້ຳກະແຈກກະຈາຍ” (Gia Dinh Thanh Thong Chi , ປະລິມານ Thuong – Tu Trai ລັດຖະມົນຕີວ່າການກະຊວງວັດທະນະທຳ 19 – 2). ໜ້າ 40).

ສະຖາບັນປະຫວັດສາດແຫ່ງຊາດ ສະໄໝລາຊະວົງ ຫງວຽນ ໄດ້ຂຽນໃນສະໄໝ ຕູ່ດຶກ, ໃນເຄິ່ງທີ່ສອງຂອງສະຕະວັດທີ 19, ໃນພາກ “ແຂວງ ຈີ່ດິ່ງ”, ພາກ ເຊີນຊວນ ໄດ້ຂຽນກ່ຽວກັບ ແມ່ນ້ຳ ບິ່ງ ໄຕ (ບິ່ງ ຈຽງ- ຄອງ ປະຈຸບັນ ນີວເລີ໋ກ-ທ່ຽນເຫີ), ບັນທຶກ 5 ຂົວ, ໂດຍສະເພາະ (ຂໍອ້າງເຖິງຕົ້ນສະບັບ, ລວມທັງ ກົດລະບຽບການສະກົດຄໍາ):

“ຢູ່ທິດເໜືອຂອງເມືອງ ບິ່ງເຢືອງ, ຫ່າງຈາກເທດສະບານ ບິ່ງເຢືອງ 6 ໄມ (ຄືແມ່ນ້ຳໄຊງ່ອນ) ຜ່ານຂົວ ງ່າງ (ຂົວທິງະເຫີ) ແລ້ວໄຫຼຂຶ້ນ 4 ກິໂລແມັດ ຮອດຂົວ ກາວມັນ (ຂົວບິ່ງ), ໄຫຼໄປທາງທິດຕາເວັນຕົກສ່ຽງເໜືອ 2 ກິໂລແມັດ ຮອດຂົວ ໂຈ່ຈຽວ (?), ໄຫຼໄປທາງທິດຕາເວັນອອກ 4 ກິໂລແມັດ ຮອດຂົວ ຟູ້ຮວນ (ຂົວກວ໋າ), ຂົວ ກວ່ຽນ ມີ 6 ກິໂລແມັດ. ໜອງນ້ຳ, ໂດຍທົ່ວໄປເອີ້ນວ່າ ຮວາຈຽງ” (ໄດ້ນ້ຳເໝິດທອງຈີ , ປະລິມານ ທູຮ່ວາງ - ຕຸ້ຍ ຫງວຽນຕ່າວແປ - ກົມວັດທະນະທຳ, ກະຊວງ ສຶກສາທິການ ແຫ່ງຊາດ 1959).

ໝາຍເຫດ: ໄມລ໌ຂອງຊາວຫວຽດນາມໃນເມື່ອກ່ອນ, ບາງເອກະສານບອກວ່າ 444,44 ມ, ບາງເອກະສານບອກວ່າ 576 ມ. A span ຍັງບໍ່ສອດຄ່ອງ, ບາງເອກະສານເວົ້າວ່າ 1.825 m, ບາງຄົນເວົ້າວ່າປະມານ 2.12 m, ບາງຜູ້ຂຽນຄູນແລະ 2.48 m. ດັ່ງນັ້ນ, ການວັດແທກແມ່ນພຽງແຕ່ການຄາດຄະເນ, ບໍ່ຈໍາເປັນຕ້ອງຖືກຕ້ອງ 100%. ແລະ ເມືອງເກົ່າ ບິ່ງເຢືອງ ບໍ່ແມ່ນແຂວງບິ່ງເຢືອງໃນປະຈຸບັນ, ແຕ່ແມ່ນເມືອງຂອງຕາແສງ ເຕີນບິ່ງ, ແຂວງເຈິ່ນດິ່ງກ່ອນສະໄໝອານານິຄົມຝລັ່ງ. (ຈະສືບຕໍ່)

ທີ່ມາ: https://thanhnien.vn/cay-cau-bi-an-tren-rach-nhieu-loc-thi-nghe-cay-cau-la-185250220214643569.htm