ການແຂ່ງຂັນຂຽນ "TET FLAVOR": ເຄັກເທັນກັບຈິດວິນຍານຂອງຊົນນະບົດ

(ນ.ລ.ປ.) - ເຄັກພື້ນເມືອງຂອງບ້ານຂ້ອຍ ປະຈຸບັນເຮັດເປັນຈໍານວນຫຼວງຫຼາຍ ແລະຂາຍໃຫ້ນັກທ່ອງທ່ຽວ. ທຸກຄົນທີ່ກິນກໍຍ້ອງຍໍຄວາມງາມແລະຄວາມແຊບຂອງຕົນ ເພາະໃຈແລະຄວາມຮັກຂອງຜູ້ເຮັດ.

ທຸກໆເທື່ອທີ່ເຕດໃກ້ຈະມາເຖິງ, ບໍ່ວ່າຂ້າພະເຈົ້າຈະມີຄວາມຫຍຸ້ງຍາກປານໃດ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ໃຊ້ເວລາໝົດມື້ເພື່ອໄປຫາໝູ່ບ້ານບູຮານລົກອຽນ. ແມ່ນອະນຸສາວະລີແຫ່ງຊາດຢູ່ໝູ່ບ້ານ 4, ຕາແສງ ຕຽນແຄ໋ງ, ເມືອງ ຕຽນຟຸກ, ແຂວງ ກວາງນາມ ; ສະຖານທີ່ທີ່ບໍ່ພຽງແຕ່ມີຖະໜົນຫີນຫຼາຍແຫ່ງ ແລະ ເຮືອນບູຮານທີ່ສວຍສົດງົດງາມເທົ່ານັ້ນ, ແຕ່ຍັງມີເຂົ້າໜົມເຄັກ ແລະ ເຂົ້າໜຽວທີ່ແຊບຊ້ອຍ, ສືບທອດກັນມາແຕ່ລຸ້ນສູ່ລຸ້ນ ດ້ວຍວິທີການກະກຽມອັນລະອຽດອ່ອນບໍ່ມີຢູ່ທົ່ວທຸກແຫ່ງ.

ມາທີ່ນີ້ເພື່ອຊົມວິວ, ກິນຂີງ, ເຄັກມັນຕົ້ນ; buy banh to, ເຂົ້າຫນຽວ; ຈາກຄວາມຊົງຈຳຂອງຂ້າພະເຈົ້າ, ຮູບພາບທີ່ຄຸ້ນເຄີຍ, ອົບອຸ່ນຂອງບ້ານເກີດທີ່ຮັກແພງຂອງ Tien Phuoc, ບ່ອນທີ່ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຕິດພັນມາເປັນເວລາກວ່າເຄິ່ງໜຶ່ງຂອງຊີວິດ, ກັບມາ.

CUỘC THI VIẾT “HƯƠNG VỊ TẾT: Bánh Tết hồn quê - Ảnh 1.

ເຂົ້າໜົມເຄັກຢູ່ໝູ່ບ້ານບູຮານ Loc Yen

ຂີງ

ປະມານວັນທີ 24-25 ເດືອນທັນວາ, ແມ່ຂອງຂ້ອຍເວົ້າວ່າ: "ໄປນ້ໍາແລະເກັບກ້ອນຫີນເພື່ອເຮັດເຂົ້າຫນົມ." ເມື່ອໄດ້ຍິນນັ້ນ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເອົາກະຕ່າຫວາຍ ແລະ ກະຕ່າໄມ້ໄຜ່ຂຶ້ນທັນທີ, ເພາະວ່າຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ວ່າແມ່ກຳລັງກະກຽມເຮັດຂະໜົມຂີງ. ເມື່ອໄປຮອດສາຍນ້ຳ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເລືອກເອົາກ້ອນຫີນໃຫຍ່ຫຼາຍຮູບແບບທີ່ແຕກຕ່າງກັນ, ຈາກນັ້ນເອົາໄປອາບນ້ຳຕື້ນ, ຖູແລ້ວລ້າງໃຫ້ສະອາດ. ເມື່ອເອົາກ້ອນຫີນມາຄືນ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ປະມັນໄວ້ບ່ອນແດດໃຫ້ແຫ້ງ.

ເພື່ອເຮັດເຂົ້າໜົມຂີງ, ແມ່ໄດ້ເລືອກເຂົ້າໜຽວແຊບໆ, ລ້າງໃຫ້ສະອາດ, ແຊ່ນ້ຳໄວ້ປະມານ 7 ຊົ່ວໂມງຈົນອ່ອນ. ນ້ຳທີ່ໃຊ້ແຊ່ເຂົ້າໜຽວແມ່ນນຳມາປະສົມກັບນ້ຳຂີງສົດທີ່ຕຳ, ກັ່ນຕອງ. ເຂົ້າໜຽວເປັນແປ້ງ, ແປ້ງດິນຖືກຫໍ່ດ້ວຍຜ້າອັນດີ, ແລະເອົາກ້ອນຫີນໜັກໃສ່ເທິງແປ້ງຄ້າງຄືນເພື່ອບີບນ້ຳອອກໃຫ້ໝົດ.

ຕໍ່ໄປ, dough ໄດ້ຖືກ kneaded ໂດຍຕົ້ມສອງສາມມືຂອງ dough ໃນນ້ໍາຕົ້ມຈົນກ່ວາ clumps dough ໄດ້ພຽງແຕ່ shrinks; scooped ອອກ dough, ແຍກມັນ, ເພີ່ມ້ໍາເຜີ້ງພຽງພໍຫຼື້ໍາຕານເພື່ອຫວານມັນ; ປະສົມແປ້ງເຂົ້າໜຽວທີ່ຍັງເຫຼືອບໍ່ສຸກແລ້ວເອົາເຂົ້າຈ້າວທີ່ຕົ້ມສຸກແລ້ວມາຕຳໃສ່ໃນປູນຫີນໃຫຍ່. ຂ້າພະເຈົ້າຖືຂີ້ໄມ້ເພື່ອຕຳແປ້ງດ້ວຍມືທັງສອງ, ແມ່ຂອງຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຍູ້ແປ້ງເຂົ້າໃສ່ກາງປູນ. ເມື່ອຫລັງຂອງຂ້າພະເຈົ້າປຽກໄປດ້ວຍເຫື່ອ, ແປ້ງກໍໜາ, ແລະ ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ດຶງຂີ້ເຫຍື້ອຂຶ້ນຢ່າງໜັກ.

CUỘC THI VIẾT “HƯƠNG VỊ TẾT: Bánh Tết hồn quê - Ảnh 2.

CUỘC THI VIẾT “HƯƠNG VỊ TẾT: Bánh Tết hồn quê - Ảnh 3.

ແມ່ຂອງຂ້ອຍໄດ້ມ້ວນແປ້ງເປັນຕ່ອນຫນາ, ຂັດແປ້ງແຫ້ງບາງໆໃນຂະນະທີ່ມ້ວນເພື່ອປ້ອງກັນການຕິດ, ຫຼັງຈາກນັ້ນຕັດເປັນຕ່ອນໃຫຍ່ກວ່ານິ້ວມືຊີ້ແລະຕາກແດດໃຫ້ແຫ້ງ. ເມື່ອປ່ຽງແປ້ງແຫ້ງແລ້ວ ແມ່ຈຶ່ງເອົາເຂົ້າໄປໝັກມື້ໜຶ່ງດ້ວຍຂີງສົດຊອຍບາງໆເພື່ອເຮັດໃຫ້ແປ້ງມີກິ່ນຫອມຂອງຂີງ.

ຂະບວນການອົບແມ່ນຍັງລະອຽດຫຼາຍ. ແມ່ຂອງຂ້າພະເຈົ້າເອົາໝໍ້ສອງໜ່ວຍໃສ່ເຕົາໄມ້, ວາງກ້ອນຫີນຢ່າງສະໝ່ຳສະເໝີເພື່ອໃຫ້ມີຊ່ອງຫວ່າງຫຼາຍ, ແລ້ວກໍ່ໃຫ້ຄວາມຮ້ອນ. ເມື່ອກ້ອນຫີນຮ້ອນ, ນາງໄດ້ເກັບເອົາຕ່ອນແປ້ງທີ່ຫາກໍໝັກແລ້ວມາວາງໄວ້ໃນຊ່ອງຫວ່າງລະຫວ່າງກ້ອນຫີນໃນໝໍ້, ຝາປິດໃຫ້ແຫ້ງ. ແຕ່ລະຊິ້ນ, ເມື່ອພົບກັບກ້ອນຫີນທີ່ຮ້ອນ, ຟົ້ງຂຶ້ນຕາມຊ່ອງຫວ່າງລະຫວ່າງກ້ອນຫີນ, ຄ້າຍຄືຕ່ອນຂອງຂີງໃນຮູບຮ່າງທີ່ແຕກຕ່າງກັນ. ເອົາເຄັກຂີງຈືນຈືນລົງໃສ່ນ້ຳຕານທີ່ລະລາຍກັບນ້ຳຂີງ, ແມ່ກໍ່ເອົາມັນອອກທັນທີ, ຂ້ອຍນັ່ງຢູ່ຂ້າງມັນ ແລ້ວເອົາເຂົ້າໜົມປັງ (ເຂົ້າໜຽວປີ້ງ) ທາໃສ່ທາງນອກ, ເອົາສີຊົມພູໜ້ອຍໜຶ່ງໃສ່ຈຸດໆຂອງເຄັກຄືກັບຂີ້ໝິ້ນອ່ອນໃສ່ຂີງສົດ. ຜົນໄດ້ຮັບແມ່ນເຄັກຂີງທີ່ສວຍງາມຫຼາຍ, ມີທັງ spongy ແລະ fatty, ຫວານແລະເຜັດ, ມີກິ່ນຫອມ.

ຫຼັງຈາກເຮັດເຂົ້າໜົມຫຼາຍເຍື່ອງແລ້ວ, ແມ່ຂອງຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຈັດຖາດດ້ວຍໃບໝາກເຜັດແຫ້ງ, ຈັດລຽງເຂົ້າໜົມເຄັກ, ແລະ ເກັບມັນໄວ້ໃນຖັງເຂົ້າເປັນເວລາຫຼາຍມື້ກໍຍັງໜຶ້ງ. ເມື່ອເທດມາ, ມັນງາມຫຼາຍທີ່ຈະເອົາຂະໜົມຂີງໃສ່ຈານເພື່ອໄຫວ້ອາໄລ ແລະ ມ່ວນຊື່ນແຂກ. ກ່ອນທີ່ຈະມ່ວນຊື່ນກັບເຂົ້າຈີ່ຂະຫນົມອົມ, ພວກເຮົາເດັກນ້ອຍມັກຈະເບິ່ງມັນໃນໄລຍະກ່ອນກິນອາຫານ. ຫລັງຈາກຫຼາຍປີ, ຂ້າພະເຈົ້າຍັງຈື່ຈໍາເຄັກທີ່ມີລົດຊາດຫວານ, rustic ຂອງເຂົ້າຫນຽວແລະ້ໍາເຜີ້ງ; ຄວາມຫມາຍແລະຄວາມຮັກຂອງມັນ "ຂີງເຜັດ, ເກືອເຄັມ"; ຄວາມອົບອຸ່ນຂອງໄຟ, ຄວາມຮັກແພງໃນຄອບຄົວ, ແລະຄວາມຮັກຂອງບ້ານໃກ້ເຮືອນຄຽງ.

ເຄັກມັນຕົ້ນ, ເຄັກ "B.52".

ເນື່ອງໃນໂອກາດບຸນເຕັດ, ເມື່ອກັບຄືນເມືອ ຕ່ຽນຟຸກ ເພື່ອໄປຢ້ຽມຢາມສະຫນາມຮົບເກົ່າ ແລະ ປະຊາຊົນຢູ່ເຂດຄ້າຍຕ້ານ, ລຸງ ແລະ ປ້າທີ່ເຄີຍຕໍ່ສູ້ຢູ່ບ້ານເກີດຖາມຂ້າພະເຈົ້າວ່າ: “ບ້ານເກີດຂອງພວກທ່ານຍັງເຮັດເຂົ້າໜົມມັນຕົ້ນ ແລະ ເຂົ້າໜົມ B.52” ຢູ່ບໍ? ຂ້ອຍຕອບວ່າ: "ແມ່ນແລ້ວ".

ຈາກນັ້ນກໍ່ມີເລື່ອງລາວທີ່ເລົ່າສູ່ກັນຟັງກ່ຽວກັບວັນບຸນເຕັດໃນຊ່ວງເກີດຄວາມອຶດຢາກຂອງສົງຄາມ, ເມື່ອພວກເຮົາປາດຖະໜາຢາກເຫັນບຸນເຕັດ, ບັ້ງເທບ, ເຖິງແມ່ນວ່າເຂົ້າໜົມຖືກຫໍ່ດ້ວຍ “sàn Rai” (ມັນຕົ້ນປູກເປັນໄລຍະໆເພື່ອບໍ່ໃຫ້ສັດຕູກວດພົບການລະເບີດ), ແລະໃນສວນກ້ວຍທີ່ຫາຍາກຈາກດິນແດນທີ່ເກັບຂີ້ເຫຍື້ອ ແລະ ລະເບີດ. ສ່ວນຂ້າພະເຈົ້າ ແລະ ເພື່ອນຮ່ວມຫ້ອງຮຽນຫຼາຍຄົນ, ຢູ່ເທດສະບານ, ເຖິງວ່າມີ “ອາຫານແຊບໆ” ຫຼາຍເຍື່ອງ, ພວກຂ້າພະເຈົ້າຍັງປາດຖະໜາຢາກກິນໝາກມ່ວງ “B.52”, ສະນັ້ນ ທຸກໆປີກໍ່ເຮັດເອງ ຫຼື ພະຍາຍາມຊອກຫາຊື້.

ພຽງແຕ່ບໍ່ເທົ່າໃດປີຫລັງຈາກປະເທດໂຮມເຂົ້າເປັນເອກະພາບທີ່ຂ້າພະເຈົ້າສາມາດກິນເຂົ້າໜົມຂີງ, ບ່າງເຕັນ, ແລະ ບັ້ງເຕດ, ເມື່ອຄອບຄົວຂອງຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຖາງໄຮ່ທົ່ງນາຫຼາຍແຫ່ງເພື່ອປູກເຂົ້າ ແລະ ເຂົ້າໜຽວ. ບ້ານເກີດເມືອງນອນຂອງຂ້າພະເຈົ້າຫາກໍ່ຜ່ານຜ່າສົງຄາມຢ່າງດຸເດືອດ, ສະນັ້ນເຂົ້າໜຽວແມ່ນຄວາມຝັນຂອງຫລາຍຄອບຄົວໃນສະໄໝເທດ, ດັ່ງນັ້ນໃນຊຸມປີຕົ້ນ, ບັນດາເຜົ່າຕູ່ ແລະ ບັນດາບາດຖືກຫໍ່ດ້ວຍມັນຕົ້ນ.

CUỘC THI VIẾT “HƯƠNG VỊ TẾT: Bánh Tết hồn quê - Ảnh 4.

Banh to ແລະ "B.52" cake

ຕອນບ່າຍຂອງເດືອນທັນວາ, ພໍ່ຂອງຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ໄປດຶງມັນຕົ້ນແລະນໍາມັນກັບບ້ານ. ແມ່ຂອງຂ້ອຍປອກເປືອກມັນ, ລ້າງມັນ, ເອົາແກນອອກ, ແລະຈາກນັ້ນເອົາມັນເຂົ້າໄປໃນຝຸ່ນ. ຕາ ຕະ ລາງ ເຄື່ອງ ຈັກ ເປັນ ອາ ລູ ມິ ນຽມ ທີ່ ພໍ່ ຂອງ ຂ້າ ພະ ເຈົ້າ ໄດ້ ຕັດ ຈາກ ທໍ່ ແສງ ສະ ຫວ່າງ ອາ ເມລິ ກາ, ແລະ ການ ນໍາ ໃຊ້ ຕະ ປູ ເຈາະ ຮູ ຂະ ຫນາດ ນ້ອຍ ຈໍາ ນວນ ຫຼາຍ; ມັນຕົ້ນແມ່ນດິນຢູ່ດ້ານຫຍາບຂອງໂຕະປີ້ງ. ຜົງມັນຕົ້ນ, ປະສົມກັບຜົງມັນຕົ້ນແຫ້ງ ແລະ ຖົ່ວດຳທີ່ໜຶ້ງເປັນຕື່ມ, ແມ່ຂອງຂ້ອຍສາມາດຫໍ່ໄດ້ຫຼາຍສິບພັນບາດ.

ຄອບຄົວທັງໝົດຢູ່ຕະຫຼອດຄືນ ຕຳແປ້ງເພື່ອເຮັດເຄັກ "B.52". ເຂົ້າໜົມເຄັກແມ່ນເຮັດຈາກມັນຕົ້ນຕົ້ມ, ຕຳໃສ່ປູນຫີນດ້ວຍໝາກກ້ວຍສຸກ, ຫໍ່ດ້ວຍໃບກ້ວຍ, ມັດດ້ວຍແຖບໄມ້ໄຜ່ຢ່າງແໜ້ນໜາ, ແລ້ວນຳມາປຸງແຕ່ງອີກຄັ້ງ. ເມື່ອປອກເປືອກອອກເຄັກ, ພວກມັນອ່ອນແລະແຊບຫຼາຍ.

ເຄັກ "B.52" ເປັນອາຫານທີ່ໃນສະໄໝສົງຄາມ, ຄົນໃນບ້ານເກີດເມືອງນອນຂອງຂ້ອຍເຮັດອາຫານເພື່ອເອົາມານຳເມື່ອເຂົາເຈົ້າເຂົ້າເລິກເຂົ້າໄປໃນປ່າເພື່ອຫຼີກລ່ຽງຈຸດປະສານງານຂອງເຮືອບິນຖິ້ມລະເບີດ B.52 ຂອງອາເມລິກາ. ມັນຖືກຫໍ່ຍາວແລະໃຫຍ່ພໍສໍາລັບຫຼາຍຄົນກິນ, ສະນັ້ນມັນຖືກເອີ້ນວ່າ cake "B.52". ໃນໄລຍະບຸນເຕັດ, ປະຊາຊົນໄດ້ຫໍ່ເຂົ້າໜົມມັນຕົ້ນ ແລະ ເຂົ້າໜົມ “B.52” ເພື່ອມອບໃຫ້ບັນດາທະຫານ ແລະ ກອງທັບ.

ເຄັກທີ່ງ່າຍດາຍຂອງ Tet ບໍ່ພຽງແຕ່ເປັນຄວາມຊົງຈໍາ. ມື້ສຸດທ້າຍຂອງປີ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຍ່າງຜ່ານຕະຫຼາດເມືອງຕຽນກີ, ໄດ້ພົບຜູ້ເຖົ້າຄົນໜຶ່ງຖືກະຕ່າເຂົ້າໜົມມັນຕົ້ນໄປຂາຍ, ຊື້ຊໍ່ຍັງຮ້ອນ; ລາວຍິ້ມບໍ່ແຂ້ວ, ເລົ່າເລື່ອງໃນອະດີດ...

ຢ້ຽມຢາມໝູ່ບ້ານບູຮານລົກອຽນ, ກັບຄືນເມືອບ້ານເກີດຂອງຂ້າພະເຈົ້າຕາແສງ ຕຽນເຊີນ, ເບິ່ງຂະໜົມຂີງ; ພ້ອມກັບ banh to, banh no, banh in, xoi vang, xoi gac, ຄວາມຊົງຈໍາອັນອົບອຸ່ນ, ຄວາມຮັກໄດ້ມາຖ້ວມຄືນມາ, ຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ສຶກເຖິງລະດູໃບໄມ້ປົ່ງທີ່ອົບອຸ່ນຜິດປົກກະຕິ.