ຮັກສາຄວາມບໍລິສຸດຂອງຊາວຫວຽດນາມ

ໃນຊຸມມື້ມໍ່ໆມານີ້, ຫລາຍຄົນໄດ້ໂຕ້ຖຽງກັນຢ່າງຮຸນແຮງກ່ຽວກັບພາສາ, ເຊັ່ນເນື້ອເພງທີ່ບໍ່ໄດ້ມາດຕະຖານໃນເພງຫວຽດນາມ, ພາສາອັງກິດແມ່ນພາສາທີ່ສອງຢູ່ໂຮງຮຽນ...

ປາກົດຂື້ນ, ບັນຫານີ້ບໍ່ແມ່ນເລື່ອງໃຫມ່, ແຕ່ເນື່ອງຈາກວ່າພາສາຖືກປຽບທຽບກັບ "ອາຫານແລະເຄື່ອງດື່ມປະຈໍາວັນ", ມັນມີຜົນກະທົບຢ່າງຫຼວງຫຼາຍຕໍ່ຊີວິດທາງວິນຍານຂອງແຕ່ລະຄົນ, ດັ່ງນັ້ນມັນຈຶ່ງສາມາດສ້າງຜົນກະທົບຫຼາຍມິຕິ. ສິ່ງທີ່ດີແມ່ນເຖິງວ່າຈະມີການໂຕ້ວາທີທີ່ຮ້ອນເອົ້າ, ບາງເທື່ອກໍ່ມີຄວາມຂັດແຍ່ງກັນ, ແຕ່ຄວາມຄິດເຫັນສ່ວນຫຼາຍເຫັນດີວ່າ: ຕ້ອງປົກປັກຮັກສາຄວາມບໍລິສຸດຂອງພາສາຫວຽດນາມ, ພາສາຕົ້ນສະບັບ, ພາສາແມ່, ກ່ອນຈະຄິດກ່ຽວກັບການຮຽນພາສາອັງກິດໃຫ້ດີ.

ນັກແປພາສາທີ່ມີຊື່ສຽງຄົນໜຶ່ງໄດ້ອຸທິດໜ້າເຟສບຸກຂອງຕົນເພື່ອປົກປ້ອງ ແລະ ຮັກສາຄວາມບໍລິສຸດຂອງພາສາຫວຽດນາມ ໂດຍການອະທິບາຍ ແລະ ອະທິບາຍຢ່າງຈະແຈ້ງກ່ຽວກັບການນຳໃຊ້ຄຳສັບຕ່າງໆ. ທ່ານເຄີຍສະແດງອອກວ່າ: "ຫວຽດນາມແມ່ນງາມແລະອຸດົມສົມບູນ, ສຳນວນແລະສຸພາສິດມີພາສາທີ່ສວຍງາມ." ຄວາມງາມຂອງພາສາຫວຽດນາມ ໄດ້ເຮັດໃຫ້ລາວມີຄວາມກະຕືລືລົ້ນ, ມີຄວາມກະຕືລືລົ້ນໃນການປົກປັກຮັກສາ ແລະ ປົກປັກຮັກສາມັນໃນໄລຍະ 30 ປີທີ່ເຮັດວຽກເປັນນັກແປ.

ເນື່ອງໃນໂອກາດນີ້, ບັນດານັກສິລະປິນ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນນັກແຕ່ງເພງ, ຄວນ “ກວດກາຕົວເອງ” ຜະລິດຕະພັນຂອງຕົນ, ກວດກາ ແລະ ແກ້ໄຂ ຖ້າຫາກເຫັນມີຄວາມແຕກຕ່າງ. ວົງການບາງຄົນໄດ້ແບ່ງປັນຄວາມຄິດເຫັນກ່ຽວກັບອາຊີບ, ກ່ຽວກັບສະພາບ ການດົນຕີ ໃນປະເທດໃນປະຈຸບັນ, ພ້ອມກັບຄຳແນະນຳ ແລະ ຂໍ້ສະເໜີສະເພາະ. ນັ້ນສະແດງເຖິງທັດສະນະຄະຕິທີ່ເປັນມືອາຊີບອັນຈິງຈັງ, ສົມຄວນໄດ້ຮັບຄວາມເຄົາລົບ, ຄວາມເຫັນດີເຫັນພ້ອມ ແລະ ການແບ່ງປັນຈາກສັງຄົມ.

Giữ gìn sự trong sáng của tiếng Việt - Ảnh 1. — ນັກຮ້ອງ ດຶກຟຸກ ໄດ້ຮັບຮອງແຊ້ມ Intervision 2025 ຢູ່ ລັດເຊຍ ດ້ວຍການສະແດງເພງ “ພູດົ່ງທຽນຫວູ”. ວຽກງານນີ້ໄດ້ຮັບການປະພັນໂດຍນັກດົນຕີ ໂຮ່ຮ່ວາຍແອງ, ດົນໃຈຈາກບົດກະວີ “ໄມ້ໄຜ່ຫວຽດນາມ” ຂອງນັກກະວີ ຫງວຽນຢຸຍ, ດ້ວຍບົດເພງທີ່ໄດ້ຮັບການຕີລາຄາສູງ. (ພາບ: ພູວົງ)

ໃນດົນຕີ, ຄົນທັງຫຼາຍມັກໃຊ້ແນວຄວາມຄິດ “ເຄື່ອງດົນຕີ”, “ດົນຕີແລະເນື້ອເພງ” ເພື່ອຈຳແນກຄວາມແຕກຕ່າງ, ຜູ້ຊົມເລືອກເອົາຕາມ “ລົດຊາດ”. ດົນຕີຫວຽດນາມໃນສັດຕະວັດທີ 20 ແລະ ທົດສະວັດທຳອິດຂອງສັດຕະວັດທີ 21 ແມ່ນເຄື່ອງໝາຍປະຫວັດສາດ ແລະ ເວລາ. ວຽກງານຫຼາຍຢ່າງທີ່ປະຊາຊົນມັກແມ່ນດົນຕີທີ່ຕັ້ງເປັນບົດກະວີ. ບົດກະວີດີ, ເນື້ອເພງທີ່ສວຍງາມ, ຊັດເຈນ, ຟົດຟື້ນ, ພາສາໂລແມນຕິກຊ່ວຍໃຫ້ວຽກງານມີທັງບົດກະວີແລະດົນຕີ. ການປະຊຸມທີ່ຖືກຕ້ອງລະຫວ່າງນັກດົນຕີ, ນັກກະວີແລະນັກຮ້ອງໄດ້ຢ່າງງ່າຍດາຍເຮັດໃຫ້ພວກເຮົາເຮັດວຽກດົນຕີທີ່ສົມບູນແບບ.

ນອກຈາກເນື້ອເພງ, ຈັງຫວະ, ເນື້ອໃນດົນຕີແລ້ວ, ເນື້ອເພງໃນແຕ່ລະເພງກໍມີຄວາມສຳຄັນຕໍ່ຜູ້ຟັງເທົ່າທຽມກັນ. ບົດເພງສາມາດເວົ້າໃຫ້ອາລົມດີ, ສອດຄ່ອງກັບຄວາມຄິດຂອງຜູ້ຟັງ. ຖ້າເນື້ອເພງເປັນບົດກະວີ ຫຼື rhyme, ພາສາໃກ້ຊິດກັບຊີວິດປະຈຳວັນ, ຜູ້ຟັງຈະມີຄວາມເຫັນອົກເຫັນໃຈ, ຈົດຈຳ ແລະ ຈື່ຈຳໄດ້ຫລາຍຂຶ້ນ. ທີ່ຈິງແລ້ວ, ໃນຂະນະທີ່ຄົນທັງຫຼາຍມີຄວາມສາມາດ “ເວົ້າຄືຮ້ອງເພງ”, ໃນຂະບວນການສະແດງ, ນັກຮ້ອງຫລາຍຄົນ…ຮ້ອງຄືເວົ້າ, ຢາກອ່ານ, ຈົນຕ້ອງລີ້ນກັນ. ດ້ວຍບົດເພງເຫຼົ່ານັ້ນ, ມັນບໍ່ແມ່ນເລື່ອງງ່າຍທີ່ຜູ້ຟັງຈະຈື່ຈຳເນື້ອເພງເພື່ອຮ້ອງຕາມ. ສິ່ງທີ່ສໍາຄັນກວ່ານັ້ນ, ຫຼາຍເພງມີເນື້ອເພງທີ່ຫຍາບຄາຍ, ດູຖູກ, ແລະ deviant - ຄືກັບ Jack ແລະນັກຮ້ອງບາງຄົນທີ່ຖືກວິພາກວິຈານຈາກຄວາມຄິດເຫັນຂອງປະຊາຊົນ.

ການສະແດງດົນຕີຂອງນັກສິລະປິນບາງຄົນໃນທຸກມື້ນີ້ຍັງມີການເຄື່ອນໄຫວຫຼາຍຢ່າງ, ເຊິ່ງມັກຈະສົມທົບການຮ້ອງເພງ ແລະ ການເຕັ້ນ, ການອອກແຮງກາຍ, ແຟຊັນ . ບາງທີນັ້ນແມ່ນເຫດຜົນທີ່ຄົນມັກບອກກັນວ່າ "ໄປເບິ່ງຄອນເສີດ" - ມ່ວນກັບຕາຫຼາຍກວ່າການຟັງແລະຮູ້ສຶກເຖິງເນື້ອເພງແລະ melody ຂອງດົນຕີ.

ເຖິງວ່າເປັນທີ່ຮູ້ກັນວ່າ ສິລະປະຕ້ອງການປະດິດສ້າງ ແລະ ປະດິດສ້າງ, ເຖິງວ່າກະແສດົນຕີຮ່ວມສະໄໝປະສົມກັບດົນຕີປະຕິວັດ ແລະ ດົນຕີພື້ນເມືອງຂອງປະເທດຊາດກໍ່ເປັນເລື່ອງທີ່ໜ້າສົນໃຈ. ຜູ້ທີ່ປະພັນ, ດົນຕີຫວຽດນາມ ຕ້ອງເປັນຄົນທີ່ຮັກພາສາຫວຽດນາມ, ເກັ່ງພາສາຫວຽດນາມ, ຮັກບ້ານເກີດເມືອງນອນ, ມີຄວາມຮູ້ ແລະ ປະສົບການຊີວິດຢ່າງພຽງພໍ ເພື່ອສາມາດສ້າງຜົນງານໃຫ້ເປັນທີ່ຍອມຮັບຂອງປະຊາຊົນ ແລະ ດຳລົງຊີວິດຕະຫຼອດໄປ.

ຕາມຣາຍງານ ໜັງສືພິມ ລາວດົງ

ທີ່ມາ: https://baoangiang.com.vn/giu-gin-su-trong-sang-cua-tieng-viet-a465968.html