ຊາວຫວຽດນາມ ຢູ່ໃນໃຈຊາວ ຮ່າຕິງ ຢູ່ໄກບ້ານ

ຮີດຄອງປະເພນີຍາມໃດກໍ່ແມ່ນໂອກາດສຳຄັນ ແລະ ສັກສິດຂອງຊາວຫວຽດນາມ ອາໄສ, ເຮັດວຽກ ແລະ ຮ່ຳຮຽນຢູ່ໃນທົ່ວ ໂລກ ແລະ ຊາວ ຮ່າຕິ້ງ ທີ່ດຳລົງຊີວິດຢູ່ຫ່າງໄກຈາກບ້ານເກີດເມືອງນອນ ໂດຍສະເພາະແມ່ນຫັນຫົວໃຈໄປບ້ານເກີດເມືອງນອນ.

ທ່ານ ເຈີ່ນວັນກີ (ແຂວງໄຕນານ, ໄຕ້ຫວັນ - ຈີນ) ແມ່ນໂອກາດເພື່ອຮັດແໜ້ນສາຍພົວພັນມິດຕະພາບທີ່ເປັນມູນເຊື້ອລະຫວ່າງເພື່ອນມິດຮ່ວມມືຮອບດ້ານ.

ເຊັ່ນດຽວກັບຫວຽດນາມ ແລະບາງປະເທດໃນອາຊຽນ, ຊາວໄຕ້ຫວັນໄດ້ຈັດງານບຸນປີໃໝ່ຕາມຈັນທະປະຕິທິນ, ແມ່ນວັນບຸນປະເພນີ ແລະ ວັນບຸນສຳຄັນທີ່ສຸດຂອງປີ. ສະນັ້ນ, ບັນດາອົງການແລະວິສາຫະກິດຂອງໄຕ້ຫວັນກໍ່ວາງແຜນຖືການພັກຍາວ, ດັ່ງນັ້ນພວກເຮົາຈຶ່ງມີເວລາພັກຜ່ອນ ແລະ ກະກຽມໃຫ້ແກ່ປີໃໝ່.

ຂ້າພະເຈົ້າມາຈາກຕາແສງ ແທງຊວນ ( ແທງຮ່ວາ), ໄດ້ເຮັດວຽກງານອຸດສາຫະກຳກົນຈັກຢູ່ໄຕ້ຫວັນເປັນເວລາ 7 ປີ ແລະ ໄດ້ສະຫຼອງບຸນເຕັດຢູ່ທີ່ນີ້ເປັນເວລາຫຼາຍປີ. ເມື່ອເທດມາ, ບັນຍາກາດຕ້ອນຮັບປີໃໝ່ເຕັມໄປທົ່ວຖະໜົນຫົນທາງ ແລະ ທຸກຄອບຄົວ. ຖະໜົນຫົນທາງ, ຮ້ານຄ້າ, ເຮືອນຕ່າງໆລ້ວນແຕ່ໄດ້ຮັບການປະດັບປະດາຢ່າງສະຫງ່າງາມດ້ວຍໂຄມໄຟ, ເສັ້ນຂະໜານ, ໄຟ LED... ເພື່ອນຮ່ວມງານຊາວໄຕ້ຫວັນຂອງຂ້ອຍກະກຽມເຄື່ອງຂອງ, ຫໍ່ກະເປົ໋າເດີນທາງກັບບ້ານເພື່ອສະເຫຼີມສະຫຼອງບຸນເຕັດກັບຄອບຄົວ. ທັດສະນີຍະພາບນັ້ນເຮັດໃຫ້ຄົນໄກບ້ານຄືພວກເຮົາຄິດຮອດຫວຽດນາມສະເໝີ.

ບໍລິສັດຂອງຂ້ອຍມີປະຊາຊົນ ຢູ່ ຮ່າຕິ້ງ ແລະ ເງ້ອານ ເຮັດວຽກຫຼາຍສົມຄວນ, ສະນັ້ນ ໃນຍາມບຸນເຕັດ, ພວກເຮົາມັກຈັດກອງປະຊຸມ, ງານລ້ຽງ, ພົບປະແລກປ່ຽນວັດທະນະທຳ. ນັ້ນແມ່ນໂອກາດເພື່ອໃຫ້ພວກເຮົາເພີ່ມທະວີຄວາມສາມັກຄີ, ຄວາມສາມັກຄີ, ສະໜັບສະໜູນເຊິ່ງກັນ ແລະ ກັນໃນການເຮັດວຽກ ແລະ ການດຳລົງຊີວິດຢູ່ຕ່າງປະເທດ.

ຊາວຫວຽດນາມ ຢູ່ໃນໃຈຊາວ ຮ່າຕິງ ຢູ່ໄກບ້ານ

ທ່ານ Trinh Thanh Tung (ແຂວງ Huambo, Angola): ສຶກສາໃຫ້ ເດັກນ້ອຍກ່ຽວກັບບັນດາຄຸນຄ່າອັນດີງາມຂອງວັດທະນະທຳຂອງຊາດ.

ພາຍຫຼັງ 10 ປີແຫ່ງການໜີອອກຈາກບ້ານເກີດຂອງຂ້າພະເຈົ້າແມ່ນ Cam Quan (Cam Xuyen) ໄປເຮັດວຽກຢູ່ Angola, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ກັບຄືນເມືອຫວຽດນາມ ເພື່ອສະເຫຼີມສະຫຼອງບຸນເຕັດຄັ້ງດຽວ. ໃນໄລຍະບຸນເຕັດ, ຂ້າພະເຈົ້າພ້ອມກັບສະມາຊິກຊາວຫວຽດນາມ ຢູ່ແຂວງ ຮ່ວາບິ່ງ ໄດ້ຈັດຕັ້ງງານລ້ຽງສົ່ງທ້າຍປີໃໝ່ດ້ວຍເຍື່ອງອາຫານພື້ນເມືອງຄື: ບັ່ງຈຽງ, ຈີ່ຈ່າ, ແຈ່ວ ແລະອື່ນໆ. ເຖິງວ່າຈະຫຍຸ້ງກັບວຽກງານກໍ່ຕາມ, ແຕ່ປະຊາຄົມຊາວຫວຽດນາມຢູ່ທີ່ນີ້ລ້ວນແຕ່ມີຄວາມຕື່ນເຕັ້ນຄືກັນເພື່ອສະຫຼອງບຸນເຕັດ, ຫັນໄປສູ່ຄອບຄົວ ແລະ ບ້ານເກີດເມືອງນອນ.

ລູກສາວຂອງຂ້ອຍເກີດແລະເຕີບໃຫຍ່ຢູ່ໃນປະເທດແອງໂກລາ. ປີນີ້, ນາງມີອາຍຸເກືອບ 2 ປີແລ້ວ, ແຕ່ບໍ່ສາມາດກັບຄືນຫວຽດນາມ. ເພາະສະນັ້ນ, ເທບນີ້, ຜົວແລະຂ້ອຍໄດ້ຊື້ ao dai ພື້ນເມືອງ; ປະດັບປະດາເຮືອນດ້ວຍງ່າໝາກເຜັດ ແລະ ໝາກແອັບເປິ້ນ... ແລະ ໄດ້ຖ່າຍຮູບບັນທຶກຊ່ວງເວລາທີ່ສວຍງາມ ເພື່ອໃຫ້ນາງໄດ້ຮູ້ຈັກ ແລະ ຄ່ອຍໆຮູ້ສຶກເຖິງຮີດຄອງປະເພນີຂອງຊາດ. ພວກເຮົາຍັງໄດ້ເລີ່ມສອນລູກສາວຂອງພວກເຮົາໃຫ້ເວົ້າປະໂຫຍກທໍາອິດໃນພາສາແມ່ຂອງລາວ. ເຖິງວ່ານາງຍັງໜຸ່ມຢູ່ກໍ່ຕາມ, ແຕ່ຂ້າພະເຈົ້າເຊື່ອວ່າເມື່ອນາງໃຫຍ່ຂຶ້ນ, ນາງຈະບໍ່ລືມຮາກຂອງຕົນ.

ຊາວຫວຽດນາມ ຢູ່ໃນໃຈຊາວ ຮ່າຕິງ ຢູ່ໄກບ້ານ

ນາງ ດັ້ງທິທິງ (ນະຄອນ ດອດມຸນ, ເຢຍລະມັນ): ຢາກກັບບ້ານ.

ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເຮັດວຽກເປັນ beautician ໃນສະຫະພັນສາທາລະນະລັດເຢຍລະມັນສໍາລັບ 7 ປີ. ນັບແຕ່ມາຢູ່ທີ່ນີ້, ຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ເຄີຍມີໂອກາດໄປຢາມບ້ານເກີດເມືອງນອນ - ຕາແສງອຽນຮ່ວາ (ກຳປູເຈຍ), ສະນັ້ນທຸກໆເທື່ອເມື່ອມາເຖິງ, ຂ້າພະເຈົ້າຄິດເຖິງບັນຍາກາດຟົດຟື້ນມ່ວນຊື່ນຂອງບຸນເຕັດຢູ່ບ້ານເກີດຂອງຕົນ. ຂ້ອຍຄິດຮອດມື້ກ່ອນເເຕດ ເມື່ອມີມື້ພັກຈາກໂຮງຮຽນ, ຕື່ນແຕ່ເຊົ້າເພື່ອໄປຕະຫຼາດນັດກັບແມ່; ຂ້ອຍຄິດຮອດປີໃໝ່ ເມື່ອຄອບຄົວມາເຕົ້າໂຮມກັນເບິ່ງລາຍການ ເຕົ່າກວນ, ລົມກັນຢ່າງມີຄວາມສຸກ ແລະ ລໍຖ້າຕອນທີ່ປີໃໝ່ມາຮອດ...

ເຖິງວ່າຈະບໍ່ຄົບຖ້ວນຄືຢູ່ຫວຽດນາມ, ແຕ່ເພື່ອສະເຫຼີມສະຫຼອງບຸນເຕັດຢູ່ທີ່ນີ້, ພວກຂ້າພະເຈົ້າກໍ່ພະຍາຍາມຊື້ອາຫານ ແລະ ເຄື່ອງຕົບແຕ່ງເຮືອນໃຫ້ຄົບຖ້ວນທີ່ສຸດເທົ່າທີ່ຈະເຮັດໄດ້, ຫັນກັບບ້ານເກີດເມືອງນອນ, ເພື່ອໃຫ້ບັນຍາກາດບຸນເຕັດໄດ້ແຜ່ລາມໄປເຖິງຕ່າງປະເທດ….

ສິ່ງທີ່ຈຳເປັນຕົ້ນຕໍ, ມີລົດຊາດຂອງບ້ານ, ສາມາດພົບເຫັນຢູ່ຕະຫລາດຫວຽດນາມ. ວັນທີ 30/10, ຂ້າພະເຈົ້າມັກຈັດຖາດອາຫານພື້ນເມືອງຂອງຫວຽດນາມຄື: ບ່າຈ່ຽງ, ເຂົ້າໜຽວກັບໄກ່, ຜັກດອງ... ໄດ້ເອົາຖາດອາຫານ, ທູບທຽນບູຊາບັນພະບຸລຸດຂອງພວກເຮົາເພື່ອສະແດງຄວາມອີ່ມໜຳສຳລານສຳເລັດຜົນ.

ໃນໄລຍະບຸນເຕັດ, ຂ້າພະເຈົ້າມັກໂທຫາຍາດຕິພີ່ນ້ອງແລະໝູ່ເພື່ອນເພື່ອສະແດງຄວາມຍິນດີໃຫ້ເຂົາເຈົ້າ ແລະ ຮູ້ສຶກເຖິງບັນຍາກາດເທດໃນບ້ານເກີດຂອງຂ້າພະເຈົ້າ. ບໍ່ວ່າຂ້ອຍຈະໄດ້ກຽມຕົວແລະກຽມຕົວດີປານໃດກໍຕາມ, ແຕ່ຂ້ອຍຍັງຮູ້ສຶກເສຍໃຈ ເພາະຂ້ອຍບໍ່ສາມາດໃຊ້ເວລາອັນສັກສິດກັບພໍ່ແມ່ ແລະ ຄົນທີ່ຂ້ອຍຮັກ.

ຊາວຫວຽດນາມ ຢູ່ໃນໃຈຊາວ ຮ່າຕິງ ຢູ່ໄກບ້ານ

ທ່ານນາງ ຫງວຽນທິຫງອກ (ແຂວງ Chiba, ປະເທດຍີ່ປຸ່ນ): ຂໍອວຍພອນໃຫ້ທຸກຄົນຈົ່ງມີຄວາມສະຫງົບສຸກ ແລະ ໂຊກດີປີໃໝ່.

ຜົວແລະຂ້ອຍທັງສອງແມ່ນມາຈາກຕາແສງ Ky Thuong (ເມືອງ Ky Anh), ແລະໄດ້ເຮັດວຽກຢູ່ຍີ່ປຸ່ນເກືອບ 5 ປີ. ເຖິງວ່າເປັນປະເທດອາຊຽນ, ແຕ່ຍັງມີປະເພນີຈັດງານບຸນກຸດຈີນ, ແຕ່ປະຈຸບັນ, ຊາວຍີ່ປຸ່ນບໍ່ໄດ້ເອົາໃຈໃສ່ເຖິງວັນບຸນນີ້ຫຼາຍເທົ່າກັບຊາວຫວຽດນາມ, ດັ່ງນັ້ນພວກເຮົາເກືອບບໍ່ມີວັນພັກຜ່ອນ.

ຂ້ອຍເຮັດວຽກເປັນພະຍາບານຢູ່ໂຮງຫມໍ, ແລະຜົວຂອງຂ້ອຍເຮັດວຽກຢູ່ໃນບໍລິສັດຜະລິດສ່ວນປະກອບເອເລັກໂຕຣນິກ. ວຽກງານຂອງພວກເຮົາແມ່ນຂ້ອນຂ້າງຄ່ອຍມີເວລາ, ດັ່ງນັ້ນພວກເຮົາຕ້ອງວາງແຜນສໍາລັບ Tet ສອງສາມເດືອນລ່ວງຫນ້າ. ພວກເຮົາໃຊ້ເວລາຫວ່າງແລະມື້ເຮັດວຽກຂອງພວກເຮົາເພື່ອຊື້ເຄື່ອງແລະຕົກແຕ່ງເຮືອນ; ໃນໄລຍະບຸນເຕັດ, ພວກເຮົາປຸງແຕ່ງອາຫານແຊບໆ ແລະເຊີນໝູ່ເພື່ອນມາພົບປະສັງຄົມ.

ປີກາຍນີ້, ເສດຖະກິດຕົກຢູ່ໃນສະພາບຖົດຖອຍ, ເງິນເຢນຂອງຍີ່ປຸ່ນໄດ້ຫຼຸດລົງຢ່າງແຮງ, ແລະແຜ່ນດິນໄຫວເທື່ອລະກ້າວສົ່ງຜົນສະທ້ອນເຖິງຊີວິດຂອງຊາວຫວຽດນາມສ່ວນຫຼາຍ, ດັ່ງນັ້ນທຸກຄົນຕ້ອງຮັດແໜ້ນການໃຊ້ຈ່າຍ. ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ທຸກຄົນຕ້ອງການທີ່ຈະມີວັນພັກ Tet ຢ່າງເຕັມທີ່ແລະອົບອຸ່ນ.

ນິໄສທີ່ພວກເຮົາມັກຈະຮັກສາໃນຕອນເຊົ້າຂອງມື້ທໍາອິດຂອງປີໃຫມ່ຕາມຈັນທະປະຕິທິນແມ່ນການໄປວັດເພື່ອອະທິຖານເພື່ອສັນຕິພາບ. ຊາວຍີ່ປຸ່ນຈໍານວນຫຼາຍຍັງຄົງຮັກສາການປະຕິບັດວັດທະນະທໍາທາງວິນຍານນີ້ໃນລະຫວ່າງປີໃຫມ່ຕາມຈັນທະປະຕິທິນ. ປີໃໝ່ນີ້, ຂໍໃຫ້ທຸກຄົນຈົ່ງມີແຕ່ຄວາມສຸກ ຄວາມຈະເລີນ, ໂຊກລາບ, ຄວາມສຸກແກ່ຕົນເອງ, ຄອບຄົວ ແລະ ທຸກໆຄົນ. ໃນຊ່ວງເວລາທີ່ງຽບສະຫງົບນັ້ນ, ພວກເຮົາຍັງເຮັດໃຫ້ໃຈຂອງພວກເຮົາສະຫງົບ, ຫັນໄປຫາບ້ານເກີດເມືອງນອນ, ຮາກຖານຂອງພວກເຮົາ, ແລະ ອະທິຖານເພື່ອຄອບຄົວ, ໝູ່ເພື່ອນ, ແລະ ພໍ່ແມ່ຂອງພວກເຮົາໃຫ້ມີຄວາມສະຫງົບສຸກໃນປີໃໝ່.

ຊາວຫວຽດນາມ ຢູ່ໃນໃຈຊາວ ຮ່າຕິງ ຢູ່ໄກບ້ານ