ມິດຕະພາບ ຈີເລ ຜ່ານບົດກະວີໃນຄວາມຊົງຈຳຂອງ ເຈີ່ນດ້າຍກວາງ

ຈາກບົດກະວີທີ່ໜຸ່ມຈີເລຂຽນກ່ຽວກັບຫວຽດນາມໃນປີ 1968, ນັກກະວີ ເຈີ່ນດິ່ງກ່າ ໃນຕອນນັ້ນອາຍຸພຽງ 10 ປີ ໄດ້ຕອບຄືນດ້ວຍບົດກະວີທີ່ກ່າວເຖິງຄົນທີ່ລາວບໍ່ເຄີຍໄດ້ພົບ. ເກືອບ 60 ປີຕໍ່ມາ, ລາວໄດ້ເລົ່າເລື່ອງພິເສດນັ້ນໃນງານເປີດຕົວປຶ້ມຂອງເດັກນ້ອຍ Chilean "Papelucho", ພ້ອມກັບຄວາມຊົງຈໍາອັນເລິກເຊິ່ງຂອງປະເທດແລະປະຊາຊົນ Chile - ສະຖານທີ່ທີ່ລາວເອີ້ນວ່າ "ງາມຢ່າງບໍ່ຫນ້າເຊື່ອ, ສະອາດຫຼາຍ, ເຖິງແມ່ນວ່າຈະເຊັດຖະຫນົນດ້ວຍຜ້າເຊັດຕົວ, ທ່ານຈະບໍ່ເຫັນຂີ້ຝຸ່ນ".

Thời Đại•25/06/2025

ທີ່ພິທີປະກາດຊຸດປຶ້ມທີ່ມີຊື່ສຽງຂອງຈີເລ "Papelucho" ຢູ່ຫວຽດນາມໃນວັນທີ 24 ມິຖຸນານີ້, ນັກກະວີ ເຈີ່ນດ້າຍກວາງ, ອະດີດຮອງປະທານ ສະມາຄົມນັກປະພັນຫວຽດນາມ ໄດ້ກ່າວຄຳປາໄສທີ່ບໍ່ພຽງແຕ່ກ່ຽວກັບວັນນະຄະດີ ແລະ ວັດທະນະທຳການອ່ານຂອງເດັກນ້ອຍເທົ່ານັ້ນ, ຫາກຍັງແມ່ນເລື່ອງບໍ່ທັນເວລາກ່ຽວກັບມິດຕະພາບ, ບົດກະວີ ແລະ ການເຊື່ອມໂຍງລະຫວ່າງປະຊາຊົນຫວຽດນາມ - ຈີເລ.

ທ່ານ Khoa ໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນວ່າ “ຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ຈັກປະເທດຈີເລໃນຕອນຍັງນ້ອຍ. ເມື່ອຫວຽດນາມຍັງເກີດສົງຄາມ, ເພື່ອນມິດຂອງຊີລີຢູ່ກັບພວກເຮົາ. ຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ຈັກບົດກະວີຂອງ Pablo Neruda ຫຼາຍຮ້ອຍບົດແລະມັກບົດກະວີຂອງລາວ.

Tình bạn Chile qua thơ trong ký ức Trần Đăng Khoa

ກປ.ອອນໄລ - ຕອນເຊົ້າວັນທີ 24 ມິຖຸນາ 2025, ນັກກະວີ ເຈີ່ນດ້າຍກວາງ ກ່າວຄໍາເຫັນທີ່ພິທີປະກາດຊຸດປຶ້ມເດັກນ້ອຍ “ປາເປລູໂກ” ຢ່າງເປັນທາງການ, ວັນທີ 24 ມິຖຸນາ 2025. (ພາບ: ດິງຮວ່າ)

ທ່ານກ່າວວ່າ, ປີ 1968, ເມື່ອມີອາຍຸພຽງ 10 ປີ, ເພິ່ນໄດ້ອ່ານບົດກະວີທີ່ມີຫົວຂໍ້ວ່າ “ຈົດໝາຍເປີດເຜີຍເຖິງຫວຽດນາມ” ຂອງໜຸ່ມຈີເລ - Miraya Hilimet, ໃນເວລານັ້ນອາຍຸ 15 ປີ, ດຳລົງຊີວິດຢູ່ Santiago. ບົດກະວີໄດ້ລົງພິມໃນໜັງສືພິມທ້ຽນເຍີນຟອງເລກທີ 524, ໄດ້ເຄື່ອນໄຫວໃຫ້ໄວໜຸ່ມ ເຈີ່ນດ້າຍກວາງ ໄດ້ຈົດຈຳໄວ້ຈົນເຖິງທຸກວັນນີ້.

ບົດກະວີກ່າວວ່າ:

ຫວຽດນາມ

ງາມຄືສາຍນ້ຳໃສໆ

ເລືອດອອກຫົວໃຈສີບົວ

ເພາະຊີວິດຂອງເຈົ້າ

ເຈັບປວດຍ້ອນລະເບີດ ແລະລູກປືນ

…

ຫວຽດນາມ! ທີ່ຮັກແພງຫວຽດນາມ

ຂ້ອຍຢູ່ໄກ

ຍັງໃກ້ຊິດກັນ, fighters ໄດ້

ຂ້ອຍຮ້ອງອອກມາດ້ວຍຄວາມສິ້ນຫວັງ

ໂລກ ທັງ ໝົດ ຮ້ອງ

ຟຣີ

ມີຄວາມສຸກ

ສຳລັບຫວຽດນາມ...

ຫລັງຈາກນັ້ນ, ເດັກຊາຍ ເຈີ່ນດ້າຍກວາງ ໄດ້ຂຽນບົດກະວີ “ເຖິງເພື່ອນ ຈີເລ” ເພື່ອຕອບສະໜອງ, ສະແດງຄວາມຮັກແພງຕໍ່ເພື່ອນມິດທີ່ຫ່າງໄກຂອງລາວ, ໃນນັ້ນມີບົດເລື່ອງດັ່ງນີ້:

ຂ້ອຍບໍ່ເຄີຍພົບເຈົ້າ,

ແຕ່ການຟັງບົດກະວີຂອງທ່ານເຮັດໃຫ້ຫົວໃຈຂອງຂ້າພະເຈົ້າກະພິບ…

ເຈົ້າຮັກປະເທດຂອງຂ້ອຍ

ໃນສາຍນ້ໍາ, ທ້ອງຟ້າແລະເມກແມ່ນສີຟ້າ

ຮັກເພື່ອນນ້ອຍໆທີ່ອ່ອນໂຍນຫຼາຍ

ຮອຍຍິ້ມເປີດ, ຕາສີຟ້າສີຟ້າ…

“ຂ້າພະເຈົ້າຈື່ໄດ້ວ່າ, ມາຮອດປະຈຸບັນ, ບົດກະວີນັ້ນໄດ້ພິມລົງໃນບົດກະວີຂອງຂ້າພະເຈົ້າ 168 ເທື່ອ, ລາວອາຍຸສູງກ່ວາ 5 ປີ, ຂ້າພະເຈົ້າອາຍຸເກືອບ 70 ປີ, ລາວແມ່ນປະມານ 75 ປີ.

ລາວຍັງໄດ້ກ່າວເຖິງການໄປຢ້ຽມຢາມປະເທດຊິລີຫຼາຍກວ່າທົດສະວັດທີ່ຜ່ານມາ, ການເດີນທາງທີ່ລາວເອີ້ນວ່າ "ບໍ່ຄືກັບບ່ອນອື່ນທີ່ຂ້ອຍເຄີຍໄປ". ເມື່ອໄປເຖິງ 46 ປະເທດ, ທ່ານ ເຈີ່ນດ້າຍກວາງ ຢືນຢັນວ່າ ບໍ່ມີປະເທດໃດປະທັບໃຈຢ່າງແຮງຄື ຈີເລ. "ມັນເປັນປະເທດທີ່ສວຍງາມຢ່າງບໍ່ຫນ້າເຊື່ອ, ນະຄອນແມ່ນສະອາດຫຼາຍ, ທ່ານຮູ້ສຶກວ່າທ່ານສາມາດເຊັດຖະຫນົນດ້ວຍຜ້າເຊັດຕົວແລະບໍ່ເຫັນຂີ້ຝຸ່ນ, ທຸກໆເຮືອນມີກະຕ່າດອກໄມ້ຢູ່ນອກປ່ອງຢ້ຽມ, ແລະສິ່ງທີ່ພິເສດແມ່ນບໍ່ມີເຮືອນໃດເທົ່າກັບເຮືອນອື່ນ."

ໃນລະຫວ່າງການເດີນທາງນັ້ນ, ລາວໄດ້ໄປຢ້ຽມຢາມເຮືອນຂອງນັກກະວີ Pablo Neruda - ຜູ້ທີ່ເປັນເອກອັກຄະລັດຖະທູດ, ນັກເຄື່ອນໄຫວວັດທະນະທໍາແລະເປັນອະນຸສອນສະຖານ poetic ຂອງ Chile. ລາວໄດ້ເລົ່າຄືນວ່າ ເມື່ອ Neruda ເສຍຊີວິດໃນປີ 1973, ປະຊາຊົນ Chilean ໄດ້ຢືນຂຶ້ນອ່ານບົດກະວີอำลา, ຮ້ອງເພງຊື່ຂອງລາວວ່າ: "Pablo Neruda - ໃນປັດຈຸບັນ!", ເປັນສັນຍາລັກອະມະຕະຂອງຈິດໃຈແຫ່ງຊາດ.

ແບ່ງປັນກ່ຽວກັບຊຸດ “Papelucho” ຂອງນັກປະພັນຊາວ Chilean Marcela Paz, ນັກກະວີ Tran Dang Khoa ຕີລາຄາສູງຄຸນນະພາບ ແລະ ອາຍຸການຂອງວຽກງານ: “ນີ້ແມ່ນປຶ້ມທີ່ພິມຈຳໜ່າຍໃນຊຸມປີ 1930 ແຕ່ມາຮອດປະຈຸບັນມັນຍັງມີຄວາມດຶງດູດໃຈຫຼາຍ, ຄືກັບວ່າໄດ້ຂຽນໃໝ່, ນັ້ນແມ່ນສິ່ງມະຫັດສະຈັນ”.

ຈາກປະສົບການຂອງຕົນເອງ ທີ່ເຄີຍຂຽນບົດກະວີໃຫ້ໜັງສືພິມເມື່ອອາຍຸໄດ້ 8 ປີ ຢືນຢັນວ່າ: "ການຂຽນສຳລັບເດັກນ້ອຍແມ່ນຍາກຫຼາຍ ນັກຂຽນຕ້ອງເຂົ້າໃຈເດັກນ້ອຍ ແລະຜູ້ໃຫຍ່ຄືກັນ, ວຽກງານອັນໜຶ່ງທີ່ເດັກນ້ອຍມັກອ່ານ ແລະຜູ້ໃຫຍ່ກໍ່ມັກການອ່ານ. ເດັກນ້ອຍທຸກຄົນກໍ່ມີຜູ້ໃຫຍ່ເປັນຜູ້ສ້າງ ແລະຜູ້ໃຫຍ່ທຸກຄົນກໍ່ມີເດັກນ້ອຍທີ່ບໍ່ເຄີຍເຖົ້າ."

ໂດຍສະເພາະ, ລາວເນັ້ນຫນັກເຖິງປັດໃຈດຶງດູດ - ເງື່ອນໄຂເບື້ອງຕົ້ນສໍາລັບວັນນະຄະດີຂອງເດັກນ້ອຍເພື່ອໃຫ້ສາມາດເຜີຍແຜ່ໄດ້. ຕາມທ່ານແລ້ວ, “Papelucho” ແມ່ນວຽກງານທີ່ຕອບສະໜອງໄດ້ຄວາມຮຽກຮ້ອງຕ້ອງການດັ່ງກ່າວຢ່າງຄົບຖ້ວນຄື: “ປຶ້ມຫົວນີ້ມີຄວາມດຶງດູດໃນທຸກໜ້າ, ມີຄວາມຕະຫຼົກ, ອັດສະລິຍະ ແລະ ລະອຽດອ່ອນທີ່ບໍ່ສາມາດຄາດເດົາໄດ້. ແຕ່ສິ່ງທີ່ມີຄ່າກວ່ານັ້ນແມ່ນບົດຮຽນໄດ້ຖ່າຍທອດຢ່າງອ່ອນໂຍນ, ດູດຊຶມເຂົ້າສູ່ເດັກນ້ອຍຄືເກມ, ກິດຈະກຳທຳມະດາ, ໂດຍບໍ່ສ້າງຄວາມຮູ້ສຶກຂອງການບັນຍາຍ”.

ເຖິງວ່າເລື່ອງດັ່ງກ່າວໄດ້ເກີດຂຶ້ນຢູ່ປະເທດຈີເລເກືອບ 1 ສະຕະວັດແລ້ວກໍ່ຕາມ, ແຕ່ສຳລັບລາວ, “Papelucho” ຍັງຄົງຢູ່ໃກ້ກັບເດັກນ້ອຍຫວຽດນາມໃນທຸກວັນນີ້: “ອ່ານແລ້ວບໍ່ຮູ້ສຶກແປກປະຫລາດ, ແຕ່ເມື່ອປິດລົງ, ຜູ້ອ່ານໄດ້ຮັບຮູ້ເຖິງບຸກຄະລິກລັກສະນະ, ຄວາມງາມ ແລະ ວັດທະນະທຳຂອງ Chile ທີ່ປະກົດຢູ່ໃນແຕ່ລະໜ້າຂອງປຶ້ມ”.

ນັກປະພັນ ເຈີ່ນດ້າຍກວາງ ປາດຖະໜາຢາກເພີ່ມທະວີການຮ່ວມມືດ້ານການແປ ແລະ ພິມຈຳໜ່າຍວັນນະຄະດີຂອງເດັກນ້ອຍລະຫວ່າງ ຈີເລ ແລະ ຫວຽດນາມ, ເພື່ອນຳເອົາບັນດາຜົນງານທີ່ເປັນເອກະລັກສະເພາະຂອງສອງວັດທະນະທຳ.

“ບໍ່ພຽງແຕ່ Miraya Hilimet, Marcela Paz ຫຼື Pablo Neruda ເທົ່ານັ້ນ, ຂ້າພະເຈົ້າເຊື່ອວ່າຍັງມີນັກປະພັນ ຈີເລອີກຫຼາຍຄົນລໍຖ້າການແນະນຳໃຫ້ບັນດາຜູ້ອ່ານ ຫວຽດນາມ. ໃນທາງກົງກັນຂ້າມ, ພວກຂ້າພະເຈົ້າກໍ່ຫວັງວ່າ ວັນນະຄະດີເດັກນ້ອຍຫວຽດນາມ ຈະໄປເຖິງເດັກນ້ອຍ ຈີເລ ແລະ ໃນໂລກ. ຜ່ານວັນນະຄະດີ, ພວກເຮົາເຂົ້າໃຈກັນດີກ່ວາອີກ.

ທີ່ມາ: https://thoidai.com.vn/tinh-ban-chile-qua-tho-trong-ky-uc-tran-dang-khoa-214424.html