ທັກສະການສື່ສານພາສາອັງກິດຂອງຍີ່ປຸ່ນໄດ້ຫຼຸດລົງສູ່ລະດັບຕໍ່າສຸດໃນຮອບຫຼາຍກວ່າທົດສະວັດ, ອີງຕາມການຈັດອັນດັບທົ່ວໂລກ. ສິ່ງນີ້ເຮັດໃຫ້ເກີດຄວາມກັງວົນຕໍ່ປະເທດທີ່ມີຄວາມພາກພູມໃຈໃນຕົວເອງວ່າເປັນປະເທດມະຫາອຳນາດ ທາງດ້ານເສດຖະກິດ ແລະ ການສຶກສາ.

ບົດລາຍງານລ່າສຸດຈາກ EF Education First (ສະວິດເຊີແລນ) ຈັດອັນດັບໃຫ້ຍີ່ປຸ່ນຢູ່ໃນອັນດັບທີ 96 ຈາກ 123 ປະເທດ, ໂດຍຈັດໃຫ້ຢູ່ໃນກຸ່ມຕໍ່າສຸດ - "ຕໍ່າຫຼາຍ" - ແລະຢູ່ຫຼັງແມ່ນແຕ່ລາວ, ພູຖານ, ເຕີກເມນິສະຖານ ແລະ ຫວຽດນາມ. ຈີນຢູ່ໃນອັນດັບທີ 86, ໃນຂະນະທີ່ເນເທີແລນຍັງສືບຕໍ່ນຳໜ້າ, ຕິດຕາມດ້ວຍໂຄຣເອເຊຍ, ອອສເຕຣຍ ແລະ ເຢຍລະມັນ.

ພຽງແຕ່ 14 ປີກ່ອນ, ຍີ່ປຸ່ນໃກ້ຄຽງກັບກຸ່ມອັນດັບຕົ້ນໆ. ໃນປີ 2011, ມັນໄດ້ຢູ່ໃນອັນດັບທີ 14, ແຕ່ອັນດັບຂອງມັນໄດ້ຫຼຸດລົງເກືອບທຸກໆປີນັບຕັ້ງແຕ່ນັ້ນມາ. ຍົກເວັ້ນປີ 2014, ເມື່ອມັນຮັກສາຕຳແໜ່ງໄວ້ທີ່ອັນດັບທີ 26, ຄວາມສາມາດດ້ານພາສາອັງກິດຂອງຍີ່ປຸ່ນໄດ້ຫຼຸດລົງຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງ, ແລະຜົນໄດ້ຮັບໃນປີນີ້ແມ່ນຮ້າຍແຮງທີ່ສຸດເທົ່າທີ່ເຄີຍມີມາ.

ບົດລາຍງານສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າທັກສະການອ່ານ ແລະ ການຟັງຂອງຜູ້ຮຽນພາສາຍີ່ປຸ່ນແມ່ນດີກ່ວາທັກສະການເວົ້າ ແລະ ການຂຽນຂອງເຂົາເຈົ້າຫຼາຍ - ເຊິ່ງເປັນຮູບແບບທີ່ຄຸ້ນເຄີຍທີ່ຊີ້ໃຫ້ເຫັນວ່າເຂົາເຈົ້າ "ເຂົ້າໃຈແຕ່ບໍ່ເກັ່ງ" ພາສາ.

ອີງຕາມ SCMP , ບົດລາຍງານຍັງໄດ້ສັງເກດເຫັນຄວາມແຕກຕ່າງລະຫວ່າງເຂດຕົວເມືອງ - ບ່ອນທີ່ພາສາອັງກິດຖືກນໍາໃຊ້ຢ່າງກວ້າງຂວາງ - ແລະເຂດຊົນນະບົດທີ່ມີປະຊາກອນຜູ້ສູງອາຍຸແລະມີຄວາມສໍາຄັນໃນການນໍາໃຊ້ພາສາຕ່າງປະເທດໜ້ອຍ.

ສິ່ງທີ່ໜ້າສັງເກດແມ່ນກຸ່ມທີ່ມີຄະແນນຕໍ່າສຸດແມ່ນໄວໜຸ່ມອາຍຸ 18-25 ປີ. ບົດລາຍງານລະບຸວ່າ "ເຖິງແມ່ນວ່າຄົນລຸ້ນນີ້ຄວນຈະມີໂອກາດຫຼາຍກວ່າທີ່ຈະໄດ້ຮັບພາສາອັງກິດຜ່ານໂຮງຮຽນ ແລະ ສະພາບແວດລ້ອມອອນໄລນ໌, ແຕ່ຜົນໄດ້ຮັບບໍ່ໄດ້ສະທ້ອນເຖິງສິ່ງນັ້ນ."

ຮຽນພາສາອັງກິດ.JPG
ຫ້ອງຮຽນພາສາອັງກິດຢູ່ໂຮງຮຽນມັດທະຍົມຕອນຕົ້ນໃນໂຕກຽວ, ປະເທດຍີ່ປຸ່ນ. ຮູບພາບ: Nikkei Asia

ວິທີການລ້າສະໄໝ, ອີງໃສ່ເຕັກໂນໂລຢີຫຼາຍເກີນໄປ.

ຜູ້ຊ່ຽວຊານຊີ້ໃຫ້ເຫັນຫຼາຍສາເຫດທີ່ເຮັດໃຫ້ຄວາມສາມາດດ້ານພາສາອັງກິດຂອງຍີ່ປຸ່ນຫຼຸດລົງ, ຕັ້ງແຕ່ວິທີການສອນທີ່ບໍ່ມີປະສິດທິພາບ ແລະ ຫຼັກສູດທີ່ລ້າສະໄໝ ຈົນເຖິງການເພິ່ງພາເຕັກໂນໂລຊີການແປພາສາຂອງໄວໜຸ່ມ.

“ຕອນຂ້ອຍມາປະເທດຍີ່ປຸ່ນຄັ້ງທຳອິດເພື່ອສອນພາສາອັງກິດໃນປີ 2016, ພາສາອັງກິດໄດ້ຖືກນຳສະເໜີເລີ່ມຕົ້ນຕັ້ງແຕ່ຊັ້ນປະຖົມ 5 ເທົ່ານັ້ນ,” Caitlin Puzzar, ອະດີດຜູ້ເຂົ້າຮ່ວມໂຄງການສິດສອນ ແລະ ແລກປ່ຽນຍີ່ປຸ່ນ (JET) ກ່າວ. ໃນປີ 2019, ຍີ່ປຸ່ນໄດ້ນຳສະເໜີວິຊານີ້ຕັ້ງແຕ່ຊັ້ນປະຖົມ 3 ເພື່ອກະກຽມສຳລັບການແຂ່ງຂັນກິລາໂອລິມປິກໂຕກຽວ ແລະ ການເພີ່ມຂຶ້ນຂອງນັກທ່ອງທ່ຽວຕ່າງປະເທດທີ່ຄາດວ່າຈະເພີ່ມຂຶ້ນ.

ນາງກ່າວວ່າ “ແນວຄວາມຄິດດັ່ງກ່າວແມ່ນດີ, ແຕ່ການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດບໍ່ຖືກຕ້ອງ.”

ທ່ານນາງ Puzzar, ຜູ້ທີ່ປະຈຸບັນອາໄສຢູ່ໃນ Kyoto ແລະຍັງເຮັດວຽກໃນ ຂະແໜງການສຶກສາ , ກ່າວວ່າຫຼັກສູດໂຮງຮຽນມັດທະຍົມຕອນຕົ້ນບໍ່ໄດ້ມີການປ່ຽນແປງໃນຕອນນັ້ນ. "ດັ່ງນັ້ນ, ນັກຮຽນພຽງແຕ່ເວົ້າຊ້ຳສິ່ງທີ່ເຂົາເຈົ້າໄດ້ຮຽນຮູ້ມາເປັນເວລາສີ່ປີກ່ອນ: ສີ, ການນັບ, ແລະຕົວອັກສອນ."

ນີ້ແມ່ນເຫດຜົນເພີ່ມເຕີມວ່າເປັນຫຍັງຄົນຍີ່ປຸ່ນຈຶ່ງຮູ້ສຶກວ່າມັນຍາກທີ່ຈະປັບປຸງພາສາອັງກິດຂອງເຂົາເຈົ້າ.

ອີງຕາມທ່ານນາງ Puzzar, ວັດທະນະທຳໃນຫ້ອງຮຽນທີ່ເຄັ່ງຄັດເຮັດໃຫ້ການຮຽນພາສາອັງກິດຍາກຂຶ້ນ. ບົດຮຽນມັກຈະແຫ້ງແລ້ງ, ໂດຍສຸມໃສ່ໄວຍາກອນ ແລະ ທັກສະການຂຽນທີ່ສົມບູນແບບ, ແທນທີ່ຈະຊຸກຍູ້ໃຫ້ນັກຮຽນພະຍາຍາມ, ເຮັດຜິດພາດ ແລະ ແກ້ໄຂມັນໂດຍຜ່ານການເວົ້າ.

ໂຮງຮຽນຫຼາຍແຫ່ງຍັງບໍ່ໄດ້ໃຊ້ປະໂຫຍດຈາກຄູສອນທີ່ເວົ້າພາສາພື້ນເມືອງທີ່ໄດ້ຮັບມອບໝາຍໃຫ້ໃຫ້ການສະໜັບສະໜູນຢ່າງມີປະສິດທິພາບ, ໃນຂະນະທີ່ນັກຮຽນຢ້ານທີ່ຈະເຮັດຜິດພາດເກີນໄປທີ່ຈະເວົ້າພາສາອັງກິດ.

ທ່ານ Makoto Watanabe, ອາຈານສອນວິຊາການສື່ສານຢູ່ມະຫາວິທະຍາໄລ Hokkaido Bunkyo, ໂຕ້ຖຽງວ່າ “ໜຶ່ງໃນເຫດຜົນພື້ນຖານ” ການຫຼຸດລົງຂອງການຈັດອັນດັບຂອງປະເທດຍີ່ປຸ່ນແມ່ນຍ້ອນວ່າຄົນຍີ່ປຸ່ນ… ບໍ່ຕ້ອງການພາສາອັງກິດແທ້ໆ.

ທຸລະກິດຍີ່ປຸ່ນຫຼາຍແຫ່ງໃຫ້ບໍລິການຕະຫຼາດພາຍໃນປະເທດ, ດັ່ງນັ້ນເຂົາເຈົ້າຈຶ່ງບໍ່ຄ່ອຍຮຽກຮ້ອງໃຫ້ພະນັກງານໃຊ້ພາສາຕ່າງປະເທດ.

ທ່ານ Watanabe ກ່າວວ່າ “ ລັດຖະບານ ເວົ້າຫຼາຍກ່ຽວກັບໂລກາພິວັດ ແລະ ການຮ່ວມມືສາກົນ, ແຕ່ການສຶກສາພາສາອັງກິດໃນໂຮງຮຽນບໍ່ໄດ້ຕອບສະໜອງຄວາມຕ້ອງການ ຫຼື ຄວາມສົນໃຈຂອງນັກຮຽນ.”

ຍິ່ງໄປກວ່ານັ້ນ, ຄວາມນິຍົມຂອງເຄື່ອງມືຕ່າງໆເຊັ່ນ ChatGPT ແລະແອັບແປພາສາໄດ້ເຮັດໃຫ້ໄວໜຸ່ມ "ບໍ່ມີເຫດຜົນ" ທີ່ຈະສອນພາສາອັງກິດດ້ວຍຕົນເອງ.

ດ້ວຍການຂາດແຄນແຮງງານຢ່າງຮ້າຍແຮງ, Watanabe ກ່າວວ່າ ເຖິງແມ່ນວ່າຜູ້ທີ່ມີທັກສະພາສາອັງກິດຈຳກັດກໍສາມາດຊອກຫາວຽກເຮັດງານທຳໄດ້ງ່າຍ. "ໄວໜຸ່ມຫຼາຍຄົນບໍ່ຢາກຮຽນພາສາອັງກິດ," ລາວສັງເກດເຫັນ.

ຜູ້ຊ່ຽວຊານດ້ານການສຶກສາ Puzzar ກ່າວຕື່ມວ່າ ປັດໄຈທາງເສດຖະກິດຍັງມີບົດບາດສຳຄັນຄື: ຄ່າແຮງງານທີ່ຄົງທີ່ ແລະ ຄ່າເງິນເຢນທີ່ອ່ອນຄ່າ ເຮັດໃຫ້ຫຼາຍຄອບຄົວມີຄວາມຫຍຸ້ງຍາກໃນການຊື້ກິດຈະກຳນອກຫຼັກສູດໃຫ້ລູກຂອງເຂົາເຈົ້າ, ແລະ ຈຳນວນຄົນທີ່ໄປຕ່າງປະເທດກໍ່ຫຼຸດລົງ, ເຊິ່ງເຮັດໃຫ້ມີໂອກາດໃນການປະຕິບັດໜ້ອຍລົງ.

ການໂຕ້ວາທີທີ່ຮ້ອນແຮງກ່ຽວກັບວິທີການສອນພາສາອັງກິດ.

ບົດລາຍງານຂອງ EF ກຳລັງສ້າງການໂຕ້ວາທີກັນຢ່າງຫຼວງຫຼາຍໃນບັນດານັກການສຶກສາ ແລະ ຄູສອນຕ່າງປະເທດ. ຄຳເຫັນໜຶ່ງໃນໜັງສືພິມ Japan Today ໄດ້ກ່າວວ່າ ເຖິງແມ່ນວ່າຄົນຍີ່ປຸ່ນຫຼາຍຄົນໄດ້ຮຽນພາສາອັງກິດເປັນເວລາ 10 ປີແລ້ວ, ແຕ່ພວກເຂົາຍັງມີຄວາມຫຍຸ້ງຍາກໃນການສົນທະນາແບບງ່າຍໆ.

ຄຳເຫັນລະບຸວ່າ "ຖ້າທ່ານເຂົ້າຮຽນພາສາອັງກິດໃນໂຮງຮຽນມັດທະຍົມຕອນປາຍ, ທ່ານຈະພົບວ່າຢ່າງໜ້ອຍ 80% ຂອງເວລາທີ່ຄູສອນກຳລັງບັນຍາຍ... ເປັນພາສາຍີ່ປຸ່ນ. ນັກຮຽນຍີ່ປຸ່ນບໍ່ໄດ້ຮຽນພາສາອັງກິດ; ພວກເຂົາພຽງແຕ່ຟັງຄູສອນເວົ້າກ່ຽວກັບພາສາອັງກິດເປັນພາສາຍີ່ປຸ່ນ. ທັງຫຼັກສູດແລະວິທີການສອນຈຳເປັນຕ້ອງໄດ້ຮັບການສ້າງໃໝ່ຕັ້ງແຕ່ເລີ່ມຕົ້ນ,"

ຄວາມຄິດເຫັນອີກອັນໜຶ່ງທີ່ເບິ່ງໂລກໃນແງ່ຮ້າຍຍິ່ງກວ່ານັ້ນ: “ບາງທີພຽງແຕ່ 10 ປີ, ພາສາອັງກິດຈະກາຍເປັນວິຊາເລືອກ. ຄວາມເປັນຈິງແມ່ນວ່າຄວາມຕ້ອງການບໍ່ມີຄວາມໝາຍອີກຕໍ່ໄປ - AI ກຳລັງກາຍເປັນຄືກັບເຄື່ອງແປພາສາ. ເມື່ອທຸກຢ່າງມີໃຫ້ໃຊ້ຢ່າງສະດວກສະບາຍໃນໂທລະສັບ, ເຫດຜົນຫຍັງທີ່ຄົນເຮົາຕ້ອງຮຽນຮູ້ມັນດ້ວຍຕົນເອງ?”

ແຫຼ່ງຂໍ້ມູນ: https://vietnamnet.vn/trinh-do-tieng-anh-cua-nguoi-nhat-giam-thap-ky-luc-dung-sau-ca-lao-va-viet-nam-2471816.html