ຜູ້ນຳເວທີແຫ່ງຊາດຫວຽດນາມ - ຈິດຕະກອນປະຊາຊົນ Trinh Thuy Mui, ປະທານສະມາຄົມນັກສິລະປິນເວທີຫວຽດນາມ (ຜູ້ທີ 3 ຈາກຊ້າຍ) ພ້ອມກັບບັນດານັກສິລະປິນເວທີປາໄສຢູ່ພາຍໃນປະເທດ ອວຍພອນຄະນະນັກສິລະປິນນະຄອນ Thuy An - Zhejiang.
ທີ່ງານມະໂຫລານລະຄອນທົດລອງສາກົນຄັ້ງທີ 6 - 2025 ໄດ້ຈັດຂຶ້ນຢູ່ໂຮງລະຄອນ ຟ້າມທິຈ່າງ ( ນິງບິ່ງ ), ການປະກົດຕົວຂອງຄະນະລະຄອນຕຸກກະຕາຫວຽດນາມ (ແຂວງເຈີ້ຈ່ຽງ, ຈີນ) ດ້ວຍບົດລະຄອນ “ປິປາກີ” ໄດ້ກາຍເປັນຈຸດພົ້ນເດັ່ນພິເສດ. ບໍ່ພຽງແຕ່ຍ້ອນຄຸນຄ່າທາງດ້ານສິລະປະຂອງການລະຫຼິ້ນເທົ່ານັ້ນ, ຫາກຍັງແມ່ນຮູບແບບການສະແດງທີ່ເປັນເອກະລັກຄື: ຄະນະສິລະປະ “ຍິງທັງໝົດ” - ເຊິ່ງທຸກຕົວລະຄອນ, ຈາກນັກສະແດງຊາຍຫານັກສະແດງຍິງ, ຈາກບົດບາດເກົ່າຫາບົດບາດຍິງລ້ວນແຕ່ແມ່ນນັກສິລະປິນຍິງ.
ສິ່ງດັ່ງກ່າວຢືນຢັນເຖິງການສືບທອດຮີດຄອງປະເພນີທີ່ມີມາແຕ່ດົນນານຂອງລະຄອນຕຸກກະຕາຫວຽດນາມ ແລະ ເປັນການທົດລອງທີ່ເປັນເອກະລັກສະເພາະໃນຮູບການສະແດງຂອງເພດຍິງໃນໂຮງລະຄອນປະຈຸບັນ. ບັນດານັກສິລະປິນຍິງ, ດ້ວຍຄວາມສາມາດດ້ານວິຊາສະເພາະ, ເຕັກນິກການກາຍຍະພາບ ແລະສຽງເວົ້າທີ່ຝຶກຝົນຫຼໍ່ຫຼອມຢ່າງຮອບຄອບ, ໄດ້ຜ່ານຜ່າຂອບເຂດບົດບາດຍິງ-ຊາຍ, ປະກອບຕົວລະຄອນຜູ້ຊາຍຢ່າງຄົບຖ້ວນຄື ໄທ ບ໋າຍຢ໋າ, ສະແດງອອກທັງອາລົມຈິດ ແລະ ຄວາມໂສກເສົ້າພາຍໃນ.
ບັນດານັກສິລະປິນພາຍໃນປະເທດຊົມເຊີຍຄະນະສິລະປິນນະຄອນ Thuy An - Zhejiang ພາຍຫຼັງໄດ້ສະແດງບົດລະຄອນ “ປິປາຈາ”
Pipa Ji - ໃນເວລາທີ່ເລື່ອງເລີ່ມຕົ້ນຈາກການທໍລະມານປະຫວັດສາດ
ບົດລະຄອນເປີດຂຶ້ນໂດຍອະທິບາຍເຖິງເຫດຜົນວ່າເປັນຫຍັງ ກາວແທ໋ກແທ່ງຂຽນ Pipa Ji - ບໍ່ແມ່ນເລື່ອງຫຍໍ້, ແຕ່ເປັນການສະແຫວງຫາປະຫວັດສາດວັນນະຄະດີ, ເຮັດໃຫ້ຜູ້ຊົມໄດ້ກັບຄືນສູ່ຍຸກທີ່ໃຫ້ກຳເນີດຜົນງານ. ຈາກນັ້ນ, ເລື່ອງໄທບາຢາຍແລະໄຕງວຽນ (ຫວູງອກ) ແມ່ນເລື່ອງຮັກທີ່ໂສກເສົ້າ, ໄດ້ກາຍເປັນສັນຍາລັກຂອງການຂັດແຍ້ງກັນລະຫວ່າງຄວາມຮັກແພງ ແລະ ໜ້າທີ່ສົມລົດ, ລະຫວ່າງຊື່ສຽງແລະຄວາມຮັກ, ລະຫວ່າງໜ້າທີ່ສັງຄົມ ແລະ ຄວາມມຸ່ງມາດປາດຖະໜາຂອງຕົນ.
ໄທບາຈຽງຖືກພໍ່ຂອງລາວບັງຄັບໃຫ້ໄປເມືອງຫລວງເພື່ອເຂົ້າສອບເສັງເອົາຈັກກະພັດ ຫລັງຈາກແຕ່ງງານໄດ້ສອງປີ. ລາວໄດ້ຜ່ານການສອບເສັງ Imperial ແລະຫຼັງຈາກນັ້ນໄດ້ຖືກຈັບຢູ່ໃນ vortex ຂອງອໍານາດໃນເວລາທີ່ລາວຖືກບັງຄັບໃຫ້ແຕ່ງງານກັບນາງ Nguu - ລູກສາວຂອງນາຍົກລັດຖະມົນຕີ.
ໃນຂະນະນັ້ນ, ໄຕງວຽນ ຢູ່ບ້ານເກີດເມືອງນອນກໍ່ປະສົບກັບຄວາມໂສກເສົ້າທີ່ງຽບສະຫງົບ: ໜູນຊ່ວຍພໍ່ແມ່ແມ່ເຖົ້າໃນຄວາມທຸກຍາກລຳບາກ, ອົດທົນກັບຄວາມໂດດດ່ຽວ, ໃນທີ່ສຸດໄດ້ຮັບເອົາ pipa - ບໍ່ພຽງແຕ່ເປັນເຄື່ອງດົນຕີເທົ່ານັ້ນ, ຫາກຍັງແມ່ນ “ການເກີດ” ຂອງແມ່ຍິງທີ່ປະສົບກັບຄວາມທຸກຍາກລຳບາກເພື່ອຊອກຫາຜົວ.
ພອນສະຫວັນດ້ານການສະແດງຂອງນັກສິລະປິນຍິງຂອງເມືອງ Thuy An - Zhejiang ແມ່ນໜ້າອັດສະຈັນໃຈທີ່ສຸດໃນວຽກງານ "ພິຈາລະນາ"
ທີ່ນີ້, pipa ແມ່ນ prop ເວທີ, ແລະໃນເວລາດຽວກັນສຽງຂອງຫົວໃຈ, ຮູບພາບຂອງຕົວຕົນ, ສຽງທີ່ penetrates ຊ່ອງແລະຈຸດຫມາຍປາຍທາງ. ແຕ່ລະຄັ້ງທີ່ເຄື່ອງດົນຕີດັງຂຶ້ນ, ຜູ້ຊົມເບິ່ງຄືວ່າຈະໄດ້ຍິນສຽງຮ້ອງໄຫ້ຂອງ piety filial ໄດ້ຖືກຖອດອອກ, ຖອນຫາຍໃຈຂອງຄຸນງາມຄວາມດີທີ່ຖືກທົດສອບໂດຍໂຊກຊະຕາ.
ເລື່ອງກ່າວປະນາມລະບົບການສອບເສັງທີ່ໄດ້ຂົ່ມເຫັງຜູ້ມີພອນສະຫວັນທີ່ຜ່ານການສອບເສັງ, ຍູ້ເຂົາເຈົ້າໄປສູ່ເສັ້ນທາງແຫ່ງຄວາມເຫັນແກ່ຕົວ, ຄວາມບໍ່ຍຸດຕິທຳ, ແລະ ຄວາມບໍ່ສັດຊື່.
ສິລະປະພາຍໃນແລະການເຕັ້ນລໍາ - “ຈິດວິນຍານ” ຂອງຫວຽດນາມ Thuy An
ສິ່ງທີ່ເປັນພິເສດກ່ຽວກັບວິທີທີ່ຜູ້ກຳກັບ Nghe Dong Hai ຊີ້ນຳບົດລະຄອນນັ້ນແມ່ນທ່ານໄດ້ເລືອກທີ່ຈະເຈາະເລິກໂລກພາຍໃນຂອງຕົວໜັງສື, ແທນທີ່ຈະພຽງແຕ່ຂຸດຄົ້ນຄວາມໂສກເສົ້າຢູ່ໜ້າດິນ. ບັນດານັກສິລະປິນຂອງຄະນະລະຄອນຕຸກກະຕາຫວຽດນາມ ທີ່ມີບັນດາຊຸດຍິງລ້ວນແຕ່ໄດ້ນຳມາເຊິ່ງຮູບແບບການສະແດງທີ່ອ່ອນໂຍນ, ອ່ອນນ້ອມ, ເປັນເພດຍິງ, ແຕ່ບໍ່ອ່ອນແອ. ໃນທາງກົງກັນຂ້າມ, ມັນແມ່ນຄວາມຍືດຫຍຸ່ນແລະການຍັບຍັ້ງໃນແຕ່ລະການເຄື່ອນໄຫວ, ແຕ່ລະຄົນເບິ່ງແລະລົມຫາຍໃຈແຕ່ລະຄົນທີ່ສ້າງຄວາມເລິກທາງດ້ານຈິດໃຈ.
ການລະຫຼິ້ນ “ພິລາຈີ” ມີການຈັດວາງແສງໄຟທີ່ສວຍງາມ, ຄືກັບຮູບແຕ້ມສີນ້ຳ.
ພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ເຮັດໃຫ້ຕົວລະຄອນ "ຮ້ອງໄຫ້ດ້ວຍນໍ້າຕາ", ແຕ່ "ຮ້ອງໄຫ້ດ້ວຍຮ່າງກາຍ", ມີຮູບຮ່າງແລະທ່າເຕັ້ນທີ່ເປັນສັນຍາລັກສູງ. ບາດກ້າວເດີນຂອງ Trieu Nuong ໃນການເດີນທາງຊອກຫາສາມີຂອງນາງໄດ້ຖືກ stylized ໃນຈັງຫວະຂອງໂຊກຊະຕາ, ການຫັນເປັນທໍລະມານໃນເວລາທີ່ນາງໄດ້ປະເຊີນກັບພັນລະຍາທີສອງຂອງ Thai Ba Giai ຄ້າຍຄືກ້ຽວວຽນທາງດ້ານຈິດໃຈທີ່ບໍ່ມີທາງອອກ.
ການຮ້ອງເພງແລະການຟ້ອນຂອງກອງແມ່ນໄດ້ຮັບການຈັບມືຢ່າງອ່ອນໂຍນ, ອ່ອນໂຍນ, ແບບຄລາສສິກທີ່ສວຍງາມ, ແຕ່ບໍ່ຄືເກົ່າ. ຂັບຮ້ອງໂອເປຣາຂອງຫວຽດນາມດັງກ້ອງກັງວົນຢ່າງບໍ່ຢຸດຢັ້ງ, ບໍ່ໄດ້ພະຍາຍາມ “ເອົານ້ຳຕາ” ແຕ່ສຳຜັດບັນດາອາລົມຈິດຂອງຜູ້ຊົມດ້ວຍຄວາມຄ່ອງແຄ້ວ, ມີມາດຕະຖານ ແລະ ຄວາມເລິກເຊິ່ງ.
ນັກສິລະປິນ Lu Giai Dung (ເປັນໄທບາຈີ້) ແລະ Ton Hieu Au ເປັນ Trieu Nuong ໃນບົດລະຄອນ “Ty Ba Ky”
ມັນແມ່ນຮູບແບບການສະແດງທີ່ໄດ້ຊ່ວຍໃຫ້ຄະນະກໍາມະຊະນະຜູ້ຊົມ - ບໍ່ແມ່ນໂດຍທາງການ, ແຕ່ຜ່ານການສະແດງທີ່ເປັນຜູ້ໃຫຍ່ແລະອາລົມ.
ດົນຕຣີ ຕູ່ ລູ່ງ's musically followings. ລາວໄດ້ນໍາເອົາເນື້ອເພງທີ່ສວຍງາມຫຼາຍອັນ ແລະອອກແບບໂຄງສ້າງ ດົນຕີ ສໍາລັບການຫຼິ້ນໃຫ້ sublimate ສ້າງສັນກັບແຕ່ລະລະດັບຂອງອາລົມ, ຄ່ອຍໆເຮັດໃຫ້ຜູ້ຊົມເຂົ້າໄປໃນເລື່ອງທີ່ເຈັບປວດຂອງຕົວລະຄອນ. ສາກທີ່ນາງໄຕຫງວຽນກິນ bran ແທນເຂົ້າ, ມອບເຂົ້າໃຫ້ພໍ່ແມ່ແມ່ຂອງຕົນໄດ້ເຮັດໃຫ້ຜູ້ຊົມ.
ຂັ້ນຕອນການແຕ້ມຮູບດ້ວຍຄວາມງາມແບບງຽບໆ ແລະຫຼາຍຊັ້ນ
Pipa Ji ຂອງ Doan Thuy An ແມ່ນໄດ້ຮັບການສະແດງດ້ວຍຈິດໃຈທີ່ມີລັກສະນະພິເສດຄື: ແສງສະຫວ່າງ, ສີສັນເຢັນ ແລະ ມືດ ສົມທົບກັບຊຸດອາພອນຄລາສສິກທີ່ເປັນສັນຍະລັກ. ເຄື່ອງນຸ່ງຂອງນັກສິລະປິນຍິງ - ບໍ່ວ່າຈະເປັນຊາຍຫຼືຍິງລ້ວນແຕ່ໄດ້ຮັບການອອກແບບຢ່າງປະເສີດ, ທັງຮັກສາຈິດວິນຍານຂອງຊຸດອາພອນຂອງຈີນແລະກົງກັບຈັງຫວະຂອງເວທີທົດລອງ.
ນັກສິລະປິນປະຊາຊົນຈ່າງແມ້ງຮ່າ ແລະ ຜູ້ກຳກັບແທງຮຽບ ໄດ້ຖ່າຍຮູບທີ່ລະນຶກກັບນັກສິລະປິນເມືອງ Thuy An - Zhejiang - ຈີນ ໃນການລະຄອນ "ປິປາຈີ"
ດົນຕີພື້ນເມືອງຂອງຈີນສົມທົບກັບການປຸງແຕ່ງສຽງທີ່ທັນສະໄໝສ້າງພື້ນທີ່ເວທີຄືຮູບສີນ້ຳມຶກທີ່ສົດໃສ, ບ່ອນທີ່ແສງ, ສຽງ ແລະ ຮ່າງກາຍຂອງນັກສະແດງປະສົມເຂົ້າກັນ. costumes ຂອງການຫຼິ້ນແມ່ນການລົງທຶນໃນ grandly. ບໍ່ flashy ຫຼືລະອຽດເກີນໄປ, ສະນັ້ນຊະຕາກໍາຂອງລັກສະນະບໍ່ໄດ້ສູນເສຍການສ້າງຕັ້ງ.
ຈາກການຫຼິ້ນ Pipa Ji ໄປສູ່ທິດທາງທີ່ເປີດກວ້າງສໍາລັບການແລກປ່ຽນສິລະປະ
ບໍ່ພຽງແຕ່ຢຸດຕິຄຸນຄ່າດ້ານສິລະປະເທົ່ານັ້ນ, ການປະກົດຕົວຂອງ Pipa Ji ໃນງານບຸນຍັງເປີດທິດທາງໃຫ້ແກ່ການຄິດຕຶກຕອງຄື: ເຄື່ອງດົນຕີພື້ນເມືອງອາຊີຈະໄດ້ຮັບການປ່ຽນໃໝ່ໃນບ່ອນທົດລອງໃນຂະນະທີ່ຍັງຄົງຮັກສາຈິດໃຈດັ້ງເດີມຂອງຕົນໄດ້ແນວໃດ?
ຄະນະລະຄອນຕຸກກະຕາຫວຽດນາມ ດ້ວຍຕົວແບບຍິງທັງໝົດ, ຍັງຕັ້ງຄຳຖາມທີ່ໜ້າສົນໃຈໃຫ້ແກ່ໂຮງລະຄອນຫວຽດນາມຄື: ພວກເຮົາສາມາດມີຄວາມກ້າຫານໃນການທົດລອງຮູບແບບການສະແດງຂອງເພດຍິງ, ບໍ່ໃຫ້ຕົກໃຈ, ແຕ່ເປັນການເສີມສ້າງພາສາຂອງເວທີ, ຂະຫຍາຍການສະແດງອອກ, ສ້າງເຄື່ອງໝາຍຄວາມງາມໃໝ່?
ຊຸມປີ 40, ປະເທດພວກເຮົາໄດ້ມີ “ຕູ່ນນູບັງ” ສ້າງຕັ້ງໂດຍທ່ານນາງ ບ່າງກອກດ້ຽນ - ປ້າຂອງອາຈານ Tran Van Khe ຢູ່ເມືອງ My Tho, Tien Giang (ອາຍຸ), ວາງຮາກຖານສ້າງສັນກັບແມ່ຍິງສະແດງບົດບາດຜູ້ຊາຍຢ່າງແຂງແຮງ ແລະ ວິລະຊົນ. ໃນຊຸມປີ 60, ນັກສິລະປິນປະຊາຊົນຟຸ່ງຮ່າກໍ່ໄດ້ສ້າງຕັ້ງ “ໂຕນນູບັງ”, ໄດ້ສອນ ແລະ ຖ່າຍທອດວິຊາຊີບໃຫ້ນັກຮຽນຍິງປະຕິບັດບົດບາດສອງຢ່າງ.
ນາງຍັງແມ່ນນັກສິລະປິນຍິງຜູ້ທຳອິດທີ່ປະສົບຜົນສຳເລັດໃນການປະຕິບັດບົດບາດຂອງ Lu Bu ໃນວຽກງານ “Phung Nghi Dinh”, ໂດຍໄດ້ໄປທ່ຽວປະເທດຝຣັ່ງໃນກອງປະຊຸມລະຄອນຕະຫລົກທີ່ຈັດຂຶ້ນຢູ່ ປາຣີ, ສາດສະດາຈານ Tran Van Khe ໄດ້ວິເຄາະຄວາມງາມ ແລະ ຄວາມເປັນເອກະລັກສະເພາະຂອງຜູ້ຍິງທີ່ມີບົດບາດຄູ່.
ໃນເວລານັ້ນ, ນັກສິລະປິນປະຊາຊົນ ຟຸ່ງຮ່າ ແລະ ນັກສິລະປິນປະຊາຊົນ Kim Cuong ໄດ້ເຮັດໃຫ້ລະຄອນເວທີຫວຽດນາມ ມີຊື່ສຽງຢູ່ພາກຕາເວັນຕົກ. ປະຈຸບັນ, ໄດ້ຊົມລາຍການ Pipa Ji ໂດຍວົງດົນຕີຍິງທັງໝົດ Thuy An, Zhejiang, ບັນດາຜູ້ຊ່ຽວຊານຈື່ຈຳໄດ້ເຖິງຄວາມຄິດສ້າງສັນທີ່ເປັນເອກະລັກສະເພາະຂອງບັນດານັກສິລະປິນອາວຸໂສຂອງເວທີປາໄສຫວຽດນາມ.
ໃນຊຸມປີມໍ່ໆມານີ້, ບັນດານັກສະແດງຂອງເວທີນະຄອນ ໂຮ່ຈີມິນ Cai Luong ກໍ່ໄດ້ສະແດງບົດບາດສອງຢ່າງ, ຫວ່າງມໍ່ໆມານີ້, ນັກສິລະປິນ Tu Suong ໄດ້ສະແດງບົດບາດເປັນນາງ ຫງວຽນຝູ໋ກ ໃນບົດລະຄອນ “ແຜນທີ່ ດ່າວຫວຽດ” ເຊິ່ງໄດ້ຮັບຄວາມຊົມເຊີຍຢ່າງອົບອຸ່ນຈາກຜູ້ຊົມ.
ນັກສິລະປິນຍິງສາມຄົນ: (ຈາກຊ້າຍໄປຂວາ) Sun Xiao Ou, Lu Jia Rong ແລະ Wang Yi Jia ໃນລະຄອນ "Pipa Ji"
Pipa Ji, ດ້ວຍສຽງໂສກເສົ້າທີ່ດັງກ້ອງກັງວານຢູ່ໃນອາວະກາດຂອງ Ninh Binh, ບໍ່ພຽງແຕ່ບອກເລົ່າເລື່ອງເກົ່າເທົ່ານັ້ນ, ຫາກຍັງສົ່ງສານເຖິງທຸກວັນນີ້ຄື: ລະຄອນພື້ນເມືອງ, ຖ້າເບິ່ງດ້ວຍແນວຄິດສ້າງສັນ ແລະ ໂຕ້ຕອບ, ຍັງສາມາດເຄື່ອນຍ້າຍຫົວໃຈຂອງຜູ້ຊົມຍຸກສະໄໝ.
ທີ່ມາ: https://nld.com.vn/ty-ba-ky-toan-nu-kich-trung-hoa-tao-an-tuong-manh-voi-khan-gia-ninh-binh-196251125080035437.htm
(0)