Wat een magische liefdesdriehoek! *

Voordat u de volgende regels leest, nodig ik u uit om op YouTube te luisteren naar het onsterfelijke lied "Mông Mơ" (Dromerij) van de beroemde Duitse componist R. Schumann (1810-1856), met Vietnamese tekst van Pham Duy, uitgevoerd door zanger Le Thu. "Stilzittend, omhoog kijkend naar de tuin van sterren die flikkeren van bezorgdheid... De oude mensen... wetende dat hun lot kort is, zijn hun vluchtige liefde nog steeds niet vergeten..."

Tientallen jaren geleden, toen ze op de middelbare school zat, hoorde een klein meisje uit het dorp Mai Xa (Quang Tri) toevallig de artiesten praten over het lied "Dream". In die tijd volgde ze haar vader, leraar Truong Quang De, naar Hanoi om te studeren en verbleef tijdelijk in de slaapzaal van het Centraal Artistiek Gezelschap. Haar liefde voor klassieke muziek werd daar geplant en hoewel ze geen uur muziekles heeft gehad, tot ze inmiddels oma is geworden, neemt het "oude" meisje lezers mee op een "rondreis" door de wereld van de klassieke muziek via het zeer interessante boek "My Musical Tour" (Vietnamese Women's Publishing House, 2024), waarvan hoofdstuk 10 de titel draagt ​​"Schumann - Clara - Brahms: Forever a Love" - ​​een "liefdesdriehoek"-verhaal dat misschien wel het meest magische ter wereld is.

Omslag van het boek "Mijn muzikale reis"

Liefde is een eeuwig thema dat steeds weer nieuw is in literatuur en kunst. Dat zult u merken bij het lezen van dit werk. Een boek over muziek wijdt vele pagina's aan een liefdesverhaal over een "driehoeksliefde", omdat de auteur ook... van pianiste Clara (1819-1896) houdt, zoals hij zelf toegaf: "Ik hou van haar en bewonder haar omdat zij de inspiratiebron is voor Schumanns composities. Soms durf ik te denken dat de mensheid vandaag de dag niet zoveel goede muziek van Schumann zou hebben genoten als Clara er niet was geweest... Het is bewezen: "Achter het succes van een man schuilt altijd de schaduw van een vrouw"...".

In Schumanns leven was Clara niet zomaar een "schaduw" achter haar man. Al op jonge leeftijd was Clara beroemd als wonderkind; "haar naam galmde door heel Europa tijdens tournees toen ze pas 9 jaar oud was...". De dichter Goethe merkte op, nadat hij haar had zien optreden: "Dit meisje heeft meer buitengewone kracht in haar handen dan zes jongens bij elkaar." In haar zestig jaar als kunstenaar trad ze 1300 keer op voor publiek! Zo'n talent offerde alles op voor Schumann, hoewel haar ouders bezwaar maakten omdat ze vreesden dat Clara's muzikale carrière geruïneerd zou worden als hun dochter met een talent als Schumann zou trouwen.

Integendeel, door haar liefde voor Schumann en ook haar liefde voor muziek, werd Clara's naam steeds meer bewonderd door de wereld. Toen Schumanns handen niet meer piano konden spelen, "was zij het die zijn muziek speelde, terwijl hij zich terugtrok om zich te concentreren op het componeren. Wonder boven wonder was dit de meest briljante periode in zijn compositie."

Brahms' liefde voor Clara was ook heel bijzonder. In 1853 kwam de jonge Brahms bij Schumann thuis en vroeg of hij een sonate mocht spelen die hij net had gecomponeerd. Na het beluisteren vertelde Schumann zijn vrouw meteen dat hij ongetwijfeld een genie zou worden! En het was waar, slechts korte tijd later werd Brahms componist, een getalenteerd pianist en dirigent uit Duitsland. Met zo'n bijzondere band, maar "vanwege haar onwrikbare liefde voor haar man, wees ze Brahms - die haar altijd al zijn liefde had gegeven - resoluut af... Brahms' liefde voor Clara was pure liefde, toewijding, onbaatzuchtigheid, niet veeleisend... Misschien hielp die pure liefde hem muziek te componeren die de harten van de luisteraars boeide en raakte...".

Toen Schumann twee jaar voor zijn dood in het ziekenhuis lag, zorgde Brahms voor de kinderen, zodat Clara op tournee kon gaan; en nadat Schumann en zijn vier kinderen overleden waren, "was Brahms haar steun en toeverlaat, die haar hielp de pijn te overwinnen... te blijven genieten van het leven en weer op te treden...". Het is werkelijk wonderbaarlijk dat Clara 40 jaar na Schumanns dood (1856-1896) dankzij de pure liefde van Brahms in de muziek kon leven en werken! Sterker nog, toen Clara's rechterhand pijn deed en ze tijdelijk moest stoppen met pianospelen, arrangeerde Brahms een beroemd lied van JSBach voor de linkerhand, zodat Clara de piano niet hoefde te verlaten. Bovendien, toen artritis Clara's handen belette complexe stukken te spelen, componeerde Brahms eenvoudigere werken voor haar...

Het boek van meer dan 300 pagina's behandelt de levens en carrières van 15 van 's werelds meest getalenteerde musici - van Chopin, Tsjaikovski, Beethoven, Bach, Mozart tot Schumann, Schubert..., maar met alleen dit bijzondere verhaal over de "liefdesdriehoek" kunnen lezers zich voorstellen hoe rijk en veelzijdig het boek is. En alleen al met dit verhaal heeft de auteur lezers geholpen meer te begrijpen over de prachtige liefde van vrouwen als bron en drijvende kracht achter de creatie van onsterfelijke literaire en artistieke werken.

Interessant genoeg kan gezegd worden dat het boek is ontstaan ​​dankzij een andere "liefdesdriehoek": de liefde van de Franse literatuurdokter Anna Na voor muziek en de essentie van de menselijke cultuur. Natuurlijk, als ze niet zo'n gepassioneerde liefde voor muziek had gehad als Anna, had ze dit boek niet kunnen schrijven - of het nu in Hue, Ho Chi Minhstad of Parijs was, in haar vrije tijd ging ze altijd naar cafés om naar klassieke muziek te luisteren; ze heeft "De Kastanjedubbel" zeven keer gezien sinds dit ballet van Tsjaikovski in 2011 in Ho Chi Minhstad werd opgevoerd... Maar om een ​​loyale liefde te hebben voor dit muziekgenre, dat als "hoogstaand" wordt beschouwd, heeft Anna een onschatbare "steun" in de vorm van een sfeer vol liefde voor zowel westerse als oosterse culturele waarden. Dat is de voorbeeldige lerarenfamilie van het dorp Mai Xa. Ik citeer een artikel van Truong Quang De, een expert op het gebied van Franse lesgeven. Tijdens zijn zoektocht naar de "oorsprong" van de beroemde zanger Tan Nhan "onthulde" hij voor het eerst het leven van zijn vader, de voorzitter van de provincie Quang Tri sinds 1948. In die tijd werd hij alleen door de mensen in de regio gerespecteerd onder de naam "Meneer Tro Phien".

“...Dhr. Tro Phien was een leraar met een bijzonder pedagogisch talent. Zijn Tien Viet-school was een oefenplaats voor kennis, aspiraties en artistieke vaardigheden. Buiten de les oefenden leerlingen acteren in allerlei toneelstukken: cải lương, hát bội en gesproken drama. Leerlingen oefenden ook het geven van toespraken tijdens maandelijkse clubactiviteiten en beoefenden sport op mooie middagen op de winderige heuvel langs de rivier. De indruk die dhr. Phien maakte, was zo groot dat zijn voormalige leerlingen, op een zeldzame leeftijd, zich nog steeds de wiskunde, geschiedenis, wetenschap, Franse poëzie, Nom-poëzie en Chinese poëzie herinnerden en uit hun hoofd konden opzeggen die dhr. Tro Phien in de jaren dertig van de vorige eeuw onderwees. Het is moeilijk voor te stellen dat dhr. Tro Phien in die verre jaren een bibliotheek vol met allerlei boeken had, inclusief verboden boeken. Hij bestelde ook allerlei kranten die in Hanoi, Saigon en Hue werden uitgegeven. Het was diezelfde boekenkamer, zowel openbare als verboden boeken (De Tham, Cao Thang, Bai Zeg...) die bijdragen aan de persoonlijkheid van zanger Tan Nhan...

En natuurlijk werden de Franse expert Truong Quang De en zijn dochter Truong Thi An Na (direct of indirect) getalenteerd door de rijke, multidimensionale "menselijke oven" van meneer Tro Phien! Daarom schreef An Na de volgende regels: "Ik zie dat kunstvormen elkaar niet uitsluiten, maar altijd naast elkaar bestaan... Ik lees zelf nog steeds graag boeken die moderne literatuur en klassieke literatuur afwisselen... Ik luister naar klassieke muziek, maar ik hou nog steeds van moderne muziek uit de 20e en 21e eeuw...".

Ik zou dit dus graag een "liefdesdriehoek" willen noemen, en wel omdat An Na een "multidimensionale, meerstemmige" liefde voor literatuur en kunst heeft. En de aard van het leven is ook meerstemmig. Zonder haar liefde voor de Franse literatuur zou An Na geen toegang hebben gehad tot de wereldwijde collectie klassieke muziek die de krant "The World" (Le Monde) begin 21e eeuw samenstelde... Mede daardoor kunnen lezers die van Franse poëzie en literatuur houden in dit boek, dat gespecialiseerd is in klassieke muziek, goede gedichten lezen die door An Na zijn vertaald. Hier zijn bijvoorbeeld een paar verzen uit Schumanns teksten die volgens An Na "een heel unieke poëtische kleur hebben". Het lied heet: "In de magische maand mei":

“In de magische maand mei / Lijken alle knoppen uit te barsten / In mijn hart / Bloeit de liefde / In de magische maand mei / Lijken alle vogels te zingen...”

Dat is het! Als je dit artikel leest en daarna An Na's boek, hoop ik dat je je ogen af ​​en toe een "pauze" gunt, je telefoon aanzet, naar YouTube gaat om te luisteren naar de beroemde klassieke muziekstukken die de auteur bijna genoeg in het boek heeft opgesomd, en de indruk "vergeet" dat klassieke muziek alleen voor de "academische" wereld is. Het leven, net als de kunst, is polyfoon! Luister maar, luister maar vaak en je zult... gefascineerd zijn! Waarvoor? An Na antwoordde je, na het beluisteren van Beethovens onsterfelijke werken: "...Ik heb momenten van voldoening, me onderdompelend in elk muziekstuk, elke melodie volgend met romantische emoties, vreugde, verdriet, lijden, geluk, vreugde. Er is één uiterst kostbaar ding dat niet te meten is: ik heb immers alles helderder begrepen, om meer te houden van, meer te waarderen van de mensen, de levens om me heen!"

Nguyen Khac Phe

* “Mijn muzikale wandeling” - Notities van Truong Thi An Na, Vietnamese Women Publishing House, 2024

Bron: https://baoquangtri.vn/da-co-mot-moi-tinh-tay-ba-ky-dieu-nhu-the-189651.htm