Wat was er eerst, Quang Nom of Quang Nam?

De naam Quang Nam werd geboren in 1471. De huidige administratieve naam en standaardspelling is "Quang Nam". Daarnaast is er echter nog steeds de populaire lezing "Quang Nom". Dus, welke lezing "Quang Nom" of "Quang Nam" kwam er het eerst?

De twee Latijnse woorden "Quang Nam" in het woordenboek uit de 18e eeuw.

Zuid, zuid en zuid

De twee woorden "Quang" en "Nam" in de naam Quang Nam worden beide geschreven in Chinese karakters, wat verschilt van het woord "Hue" dat geschreven moet worden in twee Chinese karakters "Thuan Hoa", of anders dan de naam " Da Nang " dat geschreven moet worden in twee Chinese karakters "Da" en "Nang/ Nang".

Dienovereenkomstig wordt de naam Quang Nam sinds 1471 in veel Vietnamese en Chinese documenten in Chinese karakters (廣南) geschreven. Zelfs Chinese documenten uit de 16e en 17e eeuw schreven de drie woorden "Quang Nam land".

De twee woorden "Quang Nam" in Latijnse letters verschenen in verband met de vorming van het Vietnamese nationale schrift. In de eerste helft van de 17e eeuw werd "Quang Nam" getranscribeerd als "Quinan", wat niet overeenkwam met de huidige volledige Latijnse letters.

Het is mogelijk dat de twee woorden “Quang Nam” in Latijnse karakters voor het eerst schriftelijk verschenen in het “Latin Annam Dictionary” van Pierre Pigneaux de Behaine (Bá Đa Lộc Bí Nhu; 1772-1773) en later in de “Dictionnaire Annamite-Francais” van JFM Genibrel (Saigon 1898).

Het woord "Nam" is een zeer belangrijk woord dat het Vietnamese nationale bewustzijn uitdrukt - het bewustzijn van verzet tegen China. Dankzij dit bewustzijn van verzet werden we gedurende de duizend jaar van Chinese overheersing niet geassimileerd of geannexeerd door Chinees grondgebied, zoals andere kleine landen in die tijd.

Wij beschouwen China als het Noordelijke land, dan zijn wij het Zuidelijke land. Het Noordelijke land heeft de Noordelijke Keizer, dan heeft het Zuidelijke land de Zuidelijke Keizer (Nam quoc son ha nam de cu - 10e-11e eeuw). Wij beschouwen Chinese karakters als Noordelijke karakters, dan hebben wij Zuidelijke karakters (Nom-schrift). China heeft Noordelijke geneeskunde, wij hebben Zuidelijke geneeskunde (Nam duoc than hieu - 14e eeuw). Vanwege deze factoren concludeerde Nguyen Trai dat "Noordelijke en Zuidelijke gebruiken ook verschillen".

Nom is het schrift van de zuidelijke bevolking. Waarom heet het Nom en niet Nam? Dat komt omdat Nom gebruikt wordt om de nationale taal te schrijven. De nationale taal omvat pre-Sino-Vietnamese klanken, Sino-Vietnamese klanken, post-Sino-Vietnamese klanken en klanken die geen Sino-Vietnamese klanken zijn. Omdat het een nationale taal is, heet het "Nom" en niet "Nam" - volgens de Sino-Vietnamese uitspraak.

De zuidenwind die naar het noorden waait, wordt onderverdeeld in twee soorten: zuidenwind (nam phong) en zuidoostenwind (dong nam phong). Zuidenwind wordt echter vaak ook als zuidenwind begrepen. Het volkslied luidt: "Ik bid tot God om een snelle zuidenwind/ Zodat de boot van Heer Nguyen soepel kan varen."

Volgens "Hoang Le Nhat Thong Chi" trok het leger van Nguyen (Anh) jaarlijks met groot prestige ten strijde (Tay Son). Telkens wanneer de zuidenwind waaide, riepen de inwoners van de steden tegen elkaar: "De oude Heer komt eraan!" In het Van Uyen-tijdschrift Nam Phong, nummer 2, deel 1, stond een lied "Zingen ter ere van de zuidenwind" van Dam Xuyen Nguyen Phan Lang.

"Quang Nom-motoren verdwijnen"

Fonetiek verandert in de loop der tijd. Zo verandert de klank "money" in het woord "hét tiền" in "hét xiên" en wordt deze klank recentelijk door jongeren uitgesproken als "hét xêng". Deze fonetische verandering kent zijn eigen regels. Hier is de relatie tussen "t" en "s/x" (tinh - sao, tiền -> xiên), het fenomeen van het weglaten van de "i" in "-ie" (liên - sen, Biển - bà, xiến -> xên). Fonetische veranderingen beginnen vaak op centrale plekken waar uitwisseling plaatsvindt en onder jongeren.

Als we goed opletten, zien we dat de inwoners van Quang Nam "uit de Tam Doi-periode" zeggen, maar zelden/nooit "uit de Tam Dai-periode". Of ouderen in Dai An en Dai Cuong (Dai Loc) zeggen "Quang Doi" over het dorp, maar zelden/nooit "Quang Dai". "Quang Nam" wordt uitgesproken als "Quang Nom", "lam" als "lom", "dap" als "dop". Waarom is er dit fenomeen waarbij "a" wordt uitgesproken als "o" en "o"?

Uit een fonetische transcriptie (in het Latijn) van de Quang Nam-taal door westerse missionarissen uit de 17e eeuw blijkt dat wanneer de Quang Nam-taal met de "a"-klank wordt uitgesproken, de "o"-klank wordt toegevoegd.

Priester Cristoforo Borri hoorde rond 1621 in Dang Trong mensen "lam" zeggen en schreef het Latijnse woord "laom", en in het "Nederlands" schreef hij het als "Hoa Loam". Dit bewijst dat het woord "lam" begin 17e eeuw als "lom" werd uitgesproken. Alexandre de Rhodes schreef het echter als "lam" in het "Vietnamees-Portugees-Latijns Woordenboek" (1651).

Chinese karakters zijn een schrift waarin één karakter op verschillende manieren gelezen kan worden. Er zijn vele manieren om het te lezen binnen China. Er zijn vele manieren om het te lezen in elk land binnen het Chinese culturele gebied. Zo wordt hetzelfde woord "cultuur" met twee Chinese karakters (文化) door de Chinezen gelezen als "wenhua", door de Japanners als "benka", door de Koreanen als "munhwa" en door de Vietnamezen als "van hoa".

Bovendien kent een Chinees karakter in Vietnam één tot twee leeswijzen, waaronder de Chinees-Vietnamese en niet-Chinees-Vietnamese leeswijze. De niet-Chinees-Vietnamese leeswijze wordt onderverdeeld in de pre-Chinees-Vietnamese en post-Chinees-Vietnamese leeswijze. De Chinees-Vietnamese uitspraak ontstond tijdens de Tang-dynastie. Men nam de 8e eeuw als maatstaf, gecreëerd door Chinezen die naar Giao Chau kwamen om Chinese karakters te onderwijzen met behulp van de Truong An-fonetiek.

Het Chinese karakter 南 "nam" heeft dus twee verschillende lezingen: de "Nom"-lezing is de pre-Sino-Vietnamese lezing, de "Nam"-lezing is de Sino-Vietnamese lezing. Evenzo is de "đốp"-lezing pre-Sino-Vietnamees, "đạp" is Sino-Vietnamees. Het geval van "lồm" is ingewikkelder. De Sino-Vietnamese lezing van "làm" is "lùng". De klank met het rijm "ung" kwam na "uông": tương -> chung, giông/trông -> chung. De klanken "ô" en "e" die bij de pre-Sino-Vietnamese uitspraak hoorden, zijn veranderd in "a" van de Sino-Vietnamese uitspraak. Daarom behoort het rijmpatroon “-ôm”, “-ốp” niet tot het Chinees-Vietnamese uitspraakpatroonsysteem en komt de klank “ô” vóór de klank “a”.

Tijdens de periode van Noordelijke overheersing heerste en leerde China alleen Chinese karakters, voornamelijk in de Rode Rivierdelta, en niet in de regio Quang Nam. De inheemse bevolking van Quang Nam werd daarom niet sterk beïnvloed door Chinees-Vietnamese klanken. Ze bewaarden nog steeds veel oude klanken van vóór de Chinees-Vietnamese klanken of "oudere" Chinees-Vietnamese klanken (de achternaam "vo" in plaats van "vu"). Dat is ook de reden waarom we het woord "Champa" in de 17e eeuw door westerse missionarissen zien als "Ciam" (lees: "Chiem").

De grap "Quang Nom-mensen fietsen naar hun werk" blijkt ouder te zijn dan "Quang Nam-mensen fietsen naar hun werk".

Bron