De handelshaven van Hoi An: een blik op haar glorieuze geschiedenis

Een van de drukste internationale zeehavens in Zuidoost-Azië.

Hoi An heeft op het gebied van stadsontwikkeling en havenhistorie al een lange geschiedenis. Archeologen hebben twee oude Chinese munten uit de Han-dynastie ontdekt: de Wu Shu- en Wang Mang-munten. Dit is een belangrijke ontdekking die aantoont dat Hoi An 2000 jaar geleden al een handelshaven was. In de 9e en 10e eeuw, onder het koninkrijk Champa, heette Hoi An Lam Ap Pho en was het een belangrijk handelscentrum voor handelaren uit Arabië, Perzië, China en andere landen.

Het was echter pas in de 16e eeuw, toen de heren van de Nguyen-dynastie de controle over de provincie Thuan Hoa overnamen en later van koning Le ook het gezag over Quang Nam kregen, dat Hoi An zijn gouden eeuw beleefde en uitgroeide tot de meest bruisende internationale handelshaven van Zuidoost-Azië.

De 16e eeuw kan worden beschouwd als de gouden eeuw van Hoi An, een belangrijke internationale handelshaven van Vietnam. Gelegen aan de oevers van de Thu Bon-rivier, aan de vitale zeeroute tussen Aziatische en Europese landen, was Hoi An niet alleen een bruisende handelspoort, maar ook een smeltkroes van culturen, religies en gebruiken van over de hele wereld . Deze strategische ligging maakte van Hoi An een levendige handelshaven, waar handelaren uit China, Japan, India, Portugal, Nederland en vele andere landen goederen kwamen verhandelen. Rijst, zijde, keramiek, specerijen en handwerk waren de belangrijkste handelswaar.

In de "Phủ biên tạp lục", een van de meest waardevolle onderzoeken naar de zuidelijke regio, met name de regio Thuận Quảng in de 18e eeuw, beschreef Lê Quý Đôn de bruisende en zich ontwikkelende handelsactiviteiten van Hội An, Quảng Nam als volgt: "Schepen uit Sơn Nam konden slechts één soort bruine wortel kopen, schepen uit Thuận Hóa slechts één soort peper, maar schepen uit Quảng Nam konden alles kopen wat je je maar kon voorstellen, en de handelslanden konden het niet bijbenen. Alle producten die in de prefecturen Thăng Hoa, Điện Bàn, Quảng Ngãi , Quy Nhơn, Bình Khang en Nha Trang werden geproduceerd, over land en over zee, per boot en te paard, alles Ze kwamen samen in de stad Hội An; daarom verzamelden alle bezoekers uit het noorden zich daar om goederen te kopen om mee terug te nemen naar hun land.”

Hoi An was niet alleen een bruisende handelshaven en commercieel centrum van Vietnam, maar ook een cruciale schakel in het wereldwijde handelsnetwerk van die tijd. Japanse kooplieden kwamen er koperwaren, koperen munten, ijzer, huishoudelijke artikelen, enzovoort verkopen en kochten er suiker, zijde, wierook en andere goederen terug. Europese kooplieden kwamen naar Hoi An om zeldzame goederen uit Azië te zoeken en introduceerden er producten uit het Westen. De welvaart van Hoi An droeg aanzienlijk bij aan de economische ontwikkeling van Dang Trong (Zuid-Vietnam) en creëerde tegelijkertijd een unieke multiculturele en multireligieuze omgeving.

Met de oprichting van een Japanse wijk, de opening van Chinese gildehuizen en de aanwezigheid van Indiase, Perzische en Europese kooplieden die er kwamen wonen en zaken doen, werd Hoi An een zeldzaam voorbeeld van een multi-etnische, multiculturele, liberale en open stad.

Volgens historici zijn er drie belangrijke redenen waarom Hoi An de grootste havenstad van Dang Trong (Zuid-Vietnam) en de hele regio werd. Ten eerste, en het belangrijkst, de gunstige geografische ligging: Hoi An fungeerde als toegangspoort tot en van de provincies en de Oostzee, met een diepe en brede haven die geschikt was voor binnenlandse en buitenlandse handelsschepen om aan te meren en handel te drijven. Ten tweede kwamen goederen uit Quang Nam, Binh Khang, Dien Khanh, enzovoort, via waterwegen en landroutes naar Hoi An. Ten derde versoepelden de Nguyen-heren de beperkingen op de buitenlandse handel, waardoor ze het gebied konden betreden om te handelen en wapens te kopen. Al deze factoren droegen ertoe bij dat Hoi An de belangrijkste maritieme transporthub in Dang Trong en het meest bruisende handelscentrum van Zuidoost-Azië in die tijd werd.

Een levendige scène op de rivier in Hoi An. (Bron: "Een reis naar het zuidelijke land (1792-1793)" van John Barraow, vertaald door Nguyen Thua Hy)

Een cultureel juweel

Als drukste handelshaven in de regio heeft de aanwezigheid van buitenlandse handelaren Hoi An een divers cultureel en architectonisch landschap gegeven. Hoi An telt momenteel meer dan 1.360 culturele en architectonische overblijfselen. Hiervan zijn 1.273 architectonische en artistieke objecten, waaronder huizen, voorouderlijke tempels, gemeenschapshuizen, pagodes, vergaderzalen, katholieke kerken, heiligdommen, bruggen, waterputten, markten, mausoleums en graven.

De oude huizen, vergaderzalen en tempels met de kenmerkende architectuurstijlen van Japan, China en Europa die er vandaag de dag nog steeds staan, getuigen van een schitterende periode van culturele uitwisseling. De Japanse brug is een heel bijzonder bouwwerk, dat door velen wordt beschouwd als een "symbool" van de architectuur van Hoi An.

De Japanse Brug (Chùa Cầu) werd in de 17e eeuw gebouwd met bijdragen van Japanse kooplieden. In 1719 noemde heer Nguyễn Phúc Châu, tijdens een bezoek aan Hội An, de brug Lai Viễn Kiều (wat betekent: Brug die gasten van verre verwelkomt). Volgens dateringsonderzoek aan de dakbalken en de gedenksteen op het brugdek werd de brug in 1817 herbouwd. De pagode erop werd waarschijnlijk ook rond die tijd herbouwd. Op 17 december 1990 kreeg de Japanse Brug de status van Nationaal Historisch en Cultureel Monument.

De Japanse brug wordt momenteel gerestaureerd. Hoewel er verschillende meningen over bestaan, tonen ze allemaal de genegenheid van de mensen voor dit eeuwenoude bouwwerk in Hoi An aan.

Daarnaast zijn vergaderzalen zoals de Fujian Assembly Hall en de Chaozhou Assembly Hall prominente bouwwerken, die niet alleen dienen als gebedshuizen, maar ook als ontmoetings- en sociale centra voor de Chinese gemeenschap in Hoi An.

Wat het spirituele leven betreft, zijn de inwoners van Hoi An scherpzinnig en ruimdenkend, maar ze bewaren tegelijkertijd hun traditionele gebruiken volledig. De unieke festivals, bijzondere tradities en gevarieerde keuken dragen ook bij aan de bijzondere culturele identiteit van deze regio.

In Lê Quý Đôns "Phủ biên tạp lục" staat een passage die het verhaal vertelt van een koopman genaamd Trần (uit Guangdong) die goederen naar Hội An vervoerde: De Minh Hương en Thanh (Chinezen) die Hội An als vestigingsplaats kozen, brachten lantaarns uit hun thuisland mee en hadden de gewoonte om die aan te steken zodra de nacht viel. In die tijd was de oude stad van Hội An verdeeld in drie belangrijke districten: het An Nam-district voor de Vietnamezen, het Khách-district voor de Chinezen en het Hoài-district voor de Japanners… Ze leefden, hadden contact met elkaar en dreven handel onder het bewind van de Nguyễn-heren, waardoor vanaf dat moment een verweven en geïntegreerde economie ontstond. Toen Japan in 1639 besloot zich af te sluiten van de buitenwereld, kwam het Japanse district Hoài onder het bestuur van de Vietnamezen en Chinezen te staan.

Aan het einde van de 18e eeuw raakte de handelshaven Hoi An in verval door de concurrentie van nieuwe havens en veranderingen in de handelsroutes. In de 19e eeuw maakte Hoi An plaats voor Da Nang, een multifunctionele haven die zich ontwikkelde volgens een modern havenmodel. Het culturele en architectonische erfgoed van Hoi An is echter op wonderbaarlijke wijze bewaard gebleven. In 1999 werd Hoi An door UNESCO erkend als Werelderfgoed, waarmee de uitzonderlijke historische en culturele waarde ervan werd bevestigd.

Hoi An – Hoai Pho – Faifo heeft, ondanks talloze historische veranderingen, haar heilige historische missie vervuld. De stad fungeerde als de grootste handelspoort in de regio, bracht welvaart naar de binnenlandse economie, verbreedde de culturele en intellectuele horizon en droeg bij aan de versterking van de nationale macht. Vandaag de dag is de oude stad aan de Hoai-rivier een "kostbaar juweel" van cultuur, dat prachtige waarden bewaart voor toekomstige generaties, zodat zowel Vietnamese mensen als internationale bezoekers deze kunnen bewonderen, waarderen en ervan kunnen genieten. Hoi An is zelfs verkozen tot een van de 10 meest aantrekkelijke bestemmingen ter wereld. In elk tijdperk zal Hoi An altijd iets heel unieks, bijzonders en stralends blijven in de harten van de Vietnamese bevolking.

Bron: https://baophapluat.vn/thuong-cang-hoi-an-nhin-tu-lich-su-huy-hoang-post520598.html