Vietnamese literatuur na 1975 door de perspectieven van jonge schrijvers

De discussie: “50 jaar Vietnamese literatuur sinds 1975: perspectieven van jonge schrijvers” is niet alleen een ontmoeting tussen jonge schrijvers die een nieuw gezicht van de literatuur creëren, maar ook een plek waar ze zich kunnen uitspreken en hun moed, verantwoordelijkheidsgevoel en houding ten opzichte van de toekomst van de literatuur van het land kunnen laten zien.

Aan het seminar namen vele generaties schrijvers en dichters deel.

Het seminar werd georganiseerd door de Vietnam Writers Association , als vervolg op een reeks recente seminars die bedoeld waren om 50 jaar literatuur sinds de hereniging van het land in 1975 samen te vatten en een impuls te geven aan de ontwikkeling van de Vietnamese literatuur in de daaropvolgende periode.

In zijn openingstoespraak tijdens het seminar noemde de voorzitter van de Vietnamese Schrijversvereniging, dichter Nguyen Quang Thieu, de sterke transformatie van de Vietnamese literatuur in de afgelopen halve eeuw, met name de uitbreiding van de creatieve reikwijdte en de kracht van de auteurs. Na 1975 veranderde het gezicht van de Vietnamese literatuur en kunst volledig. De literatuur breidde zich uit in termen van kracht, geografie, creatieve ruimte, enzovoort.

Naast noordelijke schrijvers zijn er ook schrijvers van vóór 1975 uit zuidelijke provincies en steden, Vietnamese schrijvers die in het buitenland wonen, schrijvers uit het buitenland... Deze discussie is georganiseerd om te luisteren naar de stemmen van jonge mensen - zij die het lot van de Vietnamese literatuur in de komende decennia zullen bepalen.

Voorzitter van de schrijversvereniging Nguyen Quang Thieu tijdens het seminar.

De voorzitter van de Schrijversvereniging, Nguyen Quang Thieu, benadrukte dat de aanwezigheid van jonge schrijvers binnen en buiten de vereniging op het seminar een duidelijke uiting is van hun maatschappelijke verantwoordelijkheid op papier. Zij gebruiken hun pen om de verborgen schoonheden van het leven aan te raken en de nieuwe eisen van de moderne maatschappij het hoofd te bieden. Tegelijkertijd geloven zij dat jonge mensen interessante, eerlijke en moedige perspectieven zullen inbrengen en zo zullen bijdragen aan de ontwikkeling van de Vietnamese literatuur in de toekomst.

In zijn openingstoespraak zei dichter Huu Viet, hoofd van het Young Writers Committee (Vietnam Writers Association), dat het bespreken van de "vooruitzichten van de Vietnamese literatuur" niet kan zonder jonge schrijvers. Deze discussie is een forum voor écht jonge mensen; veel schrijvers zijn nog geen lid van de Vietnam Writers Association en hebben er, zoals de meeste schrijvers, nog niet eens aan gedacht om lid te worden. Zij zullen hun visie, beoordelingen en vragen geven over de afgelopen 50 jaar literatuur, over auteurs en werken die vele jaren vóór hun geboorte verschenen. Ze hebben het recht om hun mening te uiten, want of ze het nu leuk vinden of niet, zij zijn de toekomst van de Vietnamese literatuur.

Dichter Huu Viet benadrukte: "In de literatuur in het bijzonder, en in cultuur en kunst in het algemeen, is er een generatie die altijd nieuw is, die verschijnt als golven, de ene laag na de andere, namelijk de jonge generatie. Want de generaties vóór hen, hoe briljant ze ook lijken, zullen uiteindelijk oud, versleten en moe worden. Wat de jonge schrijvers vandaag presenteren, zal het Uitvoerend Comité helpen de afgelopen 50 jaar literatuur beter te beoordelen en samen met u na te denken, plannen te maken en te handelen aan een literatuur in de komende jaren, die de grote stappen van het Vietnamese volk begeleidt naar een nieuwe fase, een nieuw tijdperk."

De jonge criticus Le Thi Ngoc Tram vertelde over de ontwikkeling van de jonge literatuur na 1975 en zei dat de dominantie van jonge schrijvers de laatste jaren te vergelijken is met jonge bomen die voedingsstoffen uit de "grond" beginnen te absorberen en het leven met "jonge groene ogen" (Xuan Dieu) bekijken, en de zon en de wind verwelkomen om hun takken te verspreiden. Jonge schrijvers hebben een relatief andere literaire achtergrond: weinig herinneringen aan oorlog, een generatie die wereldwijde culturele stromen en nieuwe kunststromingen verwelkomt. Met hun gevoeligheid zijn schrijvers zoals Hien Trang, Le Quang Trang, Cao Viet Quynh, Minh Anh... verschenen, die een fris en divers literair beeld schetsen.

Criticus Le Thi Ngoc Tram merkte echter ook op dat "de schaduw van de vorige generatie gemakkelijk overweldiging en een minderwaardigheidscomplex bij jonge schrijvers veroorzaakt". In dat literaire ecosysteem hebben jonge schrijvers hun angst op vele verschillende manieren overwonnen. Sommige schrijvers creëren voor zichzelf een flitsende cover, vooral met steun van de media, wanneer de covers altijd mooier zijn dan de inhoud van het boek. Vervolgens, net als sommige muziek- of filmproducten die marktgericht zijn en de huidige trends volgen, lessen ze hun dorst slechts voor korte tijd, als golven die opkomen en dan weer verdwijnen.

“We willen vooral werken lezen die voortkomen uit echte ervaringen, uit oprechte gedachten. We mogen onze eigen privé-ervaringen niet onderschatten, want dat is vaak de weg naar universele menselijkheid. Vanuit het persoonlijke perspectief van een jongere die in een crisis is beland, wil ik meer literaire werken uit ons land lezen over mijn gender, over de onzichtbare instelling die de keuzes van vrouwen bepaalt, de kwestie van het kiezen voor een alleenstaande moeder, de kwestie van ongeslachtelijke voortplanting, welke opvattingen er zijn over cosmetische chirurgie, wat er schuilgaat achter de krankzinnige rebellie en zelfdestructie van kwetsbare individuen…” – aldus Le Thi Ngoc Tram.

Verwijzend naar de Vietnamese literatuur van de afgelopen 50 jaar, zei schrijver Tran Van Thien dat er veel werken zijn die direct na publicatie weerklank vonden en voor altijd in de harten van lezers voortleven. De thema's oorlog, naoorlogse gebeurtenissen, het lot van de mens en het Vietnamese platteland worden overal uitgediept. Maar volgens hem lijken er nog steeds niet veel werken te zijn die de ideologie van de tijd overstijgen, een nieuw pad openen waar maar weinig mensen zich aan wagen, een nieuwe identiteit, nieuwe ideeën, veranderende vertrouwde perspectieven.

Schrijver Tran Van Thien gelooft dat wanneer jonge schrijvers uit hun oude, versleten cocon breken en een andere manier van schrijven kiezen, sterker, vastberadener, unieker, bereid om lastige thema's en beelden op papier te zetten, wij ook moeten veranderen in de manier waarop we werk ontvangen. De vorige generatie schrijvers moet veranderen in de manier waarop ze werk ontvangen dat de nieuwsgierige aard van de volgende generatie schrijvers laat zien.

Schrijver Nguyen Hoang Dieu Thuy deelt deze mening en gelooft ook dat de creatieve sector de afgelopen vijftig jaar nauw verbonden is geweest met het historische kader, nauw verbonden met persoonlijke, pijnlijke ervaringen. Ze gelooft dat we niet kunnen blijven doorgaan met het opgraven van oude wonden, landhervorming, oorlog, subsidies, een patriarchale samenleving, armoede (er bestaat een heel literair genre genaamd "arm maar meelevend", wat flauwekul is), ballingschap... "Ik verlang naar meer creaties die verder gaan dan dat kader, die moderne historische werelden en verbeeldingskracht combineren, de grenzen van het denken verleggen, gekker worden... Creaties die moeilijk in oude kaders te plaatsen zijn", aldus Nguyen Hoang Dieu Thuy.

Dichter Phung Thi Huong Ly.

De jonge Tay-dichter Phung Thi Huong Ly maakte zich ook zorgen over de manier waarop de huidige jonge generatie het pad van beroemde namen in de Vietnamese literatuur voortzet en of zij wel voldoende kracht hebben om de geest van de literatuur van het land nieuw leven in te blazen na een halve eeuw van ontwikkeling.

De jonge schrijver Le Quang Trang gaf zijn visie op het integreren van nationale culturele identiteit in zijn werk om moderne lezers te bereiken. Volgens hem is nationale identiteit de kern die de blijvende vitaliteit van literatuur creëert. Zonder identiteit zullen alle creaties verdwijnen. Maar identiteit behouden betekent niet koppig vasthouden aan het oude, maar weten hoe je de Vietnamese geest in de adem van de moderniteit kunt blazen.

Schrijver Le Quang Trang.

Volgens schrijver Le Quang Trang is het vernieuwen van tradities en het omzetten van cultureel erfgoed in een nieuwe bron van creatieve energie wat de Vietnamese literatuur moet leren.

"We hebben een eindeloze schat aan onderwerpen, personages, geschiedenis, cultuur! Het probleem is niet 'wat anders te schrijven', maar hoe we aantrekkelijk kunnen schrijven, kunnen raken, de Vietnamese ziel in de wereld kunnen brengen. Jonge schrijvers leren tegenwoordig nieuwe theorieën, lezen veel, weten veel - maar vergeten soms hun eigen stem, de Vietnamese ziel in elk woord. Ik denk dat we terug moeten naar de cultuur, naar de Vietnamese identiteit, niet om die op een nostalgische manier te 'bewaren', maar om die te herscheppen, te vernieuwen en opnieuw te vertellen op de manier van onze generatie. Dat is de manier waarop de Vietnamese literatuur niet alleen 'mooi in het land' kan zijn, maar ook sterk genoeg om de wereld in te stappen met de nationale ziel zelf", benadrukte schrijver Le Quang Trang.

LINH KHANH

Bron: https://nhandan.vn/van-chuong-viet-nam-tu-sau-nam-1975-qua-goc-nhin-cua-cac-cay-viet-tre-post923417.html