Dziennikarz Phan Quang – życie pełne pisania, życie pełne poświęcenia

Całe jego życie było przykładem wielkiego intelektualisty, kulturoznawcy, rewolucyjnego żołnierza, który posługiwał się piórem jako ostrą, oddaną i wytrwałą bronią, pozostawiając głęboki ślad w sercach czytelników i współpracowników.

Wielkie drzewo rewolucyjnego dziennikarstwa

Dziennikarz Phan Quang urodził się w rodzinie o tradycjach patriotycznych i edukacyjnych we wsi Thuong Xa, w gminie Hai Thuong, w dystrykcie Hai Lang, w prowincji Quang Tri . W wieku dwudziestu lat wkroczył do świata dziennikarstwa rewolucyjnego przez „drzwi” gazety „Ocalenia Narodowego” w Interzone IV.

W 1954 roku, gdy nastał pokój , przeniesiono go do gazety Nhan Dan, oficjalnego organu Partii, gdzie zbierali się wpływowi dziennikarze prasy rewolucyjnej.

Pewnego dnia, rankiem pierwszego dnia Nowego Roku Księżycowego (1956), prezydent Ho Chi Minh niespodziewanie przybył do redakcji gazety Nhan Dan. Pierwszą osobą, która go tego dnia powitała, był młody reporter dyżurny w redakcji, Phan Quang. Życzenia wujka Ho w tym roku: „Życzę ci, abyś pisał poprawnie i dobrze, abyś miał wielu czytelników… Tylko z wieloma czytelnikami prasa może zmobilizować masy do wypełniania obowiązków wobec kraju i narodu” stały się naczelną zasadą w karierze dziennikarza Phan Quanga.

Jako poważny pisarz, zawsze pilny w badaniach, zgłębianiu myśli i poruszaniu ważnych kwestii, Phan Quang pracował w gazecie Nhan Dan w kluczowych działach, takich jak rolnictwo, ekonomia, budowanie partii, reporterzy rezydenci... Dzięki swojej szerokiej wiedzy, bogatemu doświadczeniu i dalekowzrocznej wizji, pisze o każdej dziedzinie, która porusza kwestie wymagające przemyślenia. W szczególności jego artykuły na temat rolnictwa, rolników i obszarów wiejskich w czasie antyamerykańskiej wojny oporu są cenne w kontekście bieżących wydarzeń, a jednocześnie noszą silny, osobisty charakter – empatię, zrozumienie i silną wiarę w ludzi i kraj.

Dziennikarz Hoang Tung napisał kiedyś o dziennikarzu Phan Quangu: „To on najwięcej podróżuje, najwięcej pisze, nawet w najzaciętszych dniach wojny oporu przeciwko Ameryce. Podróżuje rowerem w huku samolotów, w deszczu bomb, ale wciąż pisze, wciąż dociera do krańców wioski”.

Phan Quang nie tylko pisze, ale także zgłębia strategiczne kwestie kraju, zwłaszcza rolnictwo, rolników i obszary wiejskie. Ma wyjątkowy talent do słuchania zwykłych ludzi, wyczuwania oddechu każdego sezonu zbiorów, każdego rzędu ziemniaków, każdego rzędu ryżu. Dlatego jego eseje i reportaże śledcze łączą w sobie naturę rolnika i wizję organizatora społecznego.

Z wybitnego pisarza, Phan Quang stopniowo przekształcił się w menedżera i organizatora. Pełniąc funkcję Sekretarza Generalnego, a następnie Prezesa Wietnamskiego Stowarzyszenia Dziennikarzy przez dwie kadencje (1989-2000), poświęcił się umacnianiu podstaw etyki dziennikarskiej, kierując karierą całego pokolenia. To on zaproponował utworzenie Kodeksu Etyki Dziennikarskiej, dokumentu, który później przekształcił się w „10 zasad etyki zawodowej wietnamskich dziennikarzy”, który do dziś zachowuje swoją aktualność i wartość.

Nie poprzestając na mediach drukowanych, Phan Quang pozostawił po sobie również głęboki ślad w dziedzinie radia. W 1988 roku został dyrektorem generalnym Voice of Vietnam w kontekście odbudowy kraju. Pod jego kierownictwem stacja zeszła ze starej ścieżki, zmodernizowała infrastrukturę techniczną i stworzyła program radiowy na żywo – coś, czego wcześniej nie było. Zachęcał młody zespół do śmiałego wprowadzania innowacji w sposobie wyrażania się, tworząc w ten sposób nową falę komunikacji: bliższą ludziom, bardziej żywą i głębszą.

W swojej karierze dziennikarskiej Phan Quang położył również podwaliny pod relacje prasowe. Jako wiceprzewodniczący Komisji Spraw Zagranicznych Zgromadzenia Narodowego i wiceprezes Międzynarodowej Organizacji Dziennikarzy, przyczynił się do tego, że głos wietnamskiego dziennikarstwa dotarł do przyjaciół na całym świecie, jednocześnie zachowując kulturową i polityczną tożsamość Wietnamu. Jego przemówienia wygłaszane po francusku na forach międzynarodowych były nie tylko przekonujące, ale także sprawiły, że zagraniczni przyjaciele podziwiali go za elegancję, inteligencję i człowieczeństwo emanujące z Wietnamczyka.

Dziennikarz Phan Quang, opierając się na doświadczeniu i życiu, podsumował: W dziennikarstwie, niezależnie od jego formy, pisarz musi przejść przez proces „Czytania – Analizowania – Myślenia – Pisania”, a po napisaniu artykuł musi być „Poprawny – Dokładny – Szybki – Dobry”. Dziennikarze muszą zatem dużo czytać, aby poszerzać swoją wiedzę, dużo podróżować, aby zdobywać doświadczenie, regularnie myśleć, aby znajdować pomysły z osobistym piętnem, i dużo pisać, pisać nieustannie, aby być biegłymi w swoim zawodzie. A trzymając długopis w ręku lub siedząc przed komputerem, musimy zwracać uwagę na to, jak piszemy – poprawnie, czyli zgodnie z prawdą, a jednocześnie precyzyjnie, zgodnie z misją polityczną, intencją gazety w danym momencie. Pracując jako dziennikarz, zawsze musimy być szybcy, bo tylko dzięki szybkości możemy być konkurencyjni. I wreszcie, starajmy się pisać dobrze, bo „tylko wtedy, gdy gazeta jest dobra, ludzie ją przeczytają” (słowa wujka Ho).

Harmonia dziennikarstwa i literatury

Jedną z najważniejszych lekcji, jaką dziennikarz Phan Quang często przekazuje swoim studentom, jest ta, że „Dziennikarstwo musi mieć jakość literacką”.

Nazywał książki swoim „wiecznym przyjacielem”, wielkim nauczycielem, który nauczył go pisać, żyć i pracować. Czytał tak, jak oddychał. Od wschodnich klasyków po zachodnie encyklopedie, od literatury po filozofię, od teorii politycznej po osobiste wspomnienia – czytał nie wybiórczo, kierując się gustem, lecz zgodnie z naukowym duchem. W książce „Czas nie zmienia koloru” wyznał, że jego pasja do czytania była „wrodzoną wadą” i że „niemal żyłem w otoczeniu książek, gdziekolwiek pracowałem, gdziekolwiek spojrzałem, widziałem książki i książki”.

Dzięki tej bogatej wiedzy pisze artykuły z głębią, przemyśleniami i wizją. Ale dzięki temu pisze jak gawędziarz, który rozumie ludzkie życie.

W Phan Quang dziennikarstwo i literatura nie konkurują ze sobą, lecz przenikają się i uzupełniają. Napisał kiedyś: „Nawet jeśli to tylko krótki artykuł, wciąż dążę do literackiej jakości. Nie tylko w słowach, ale także w obrazach, strukturze, skojarzeniach z przeszłości i przyszłości… Literacka jakość to dotykanie ludzkich losów”. Dlatego jego artykuły, choć napisane dawno temu, wciąż mają tę samą wartość po ponownym przeczytaniu, ponieważ nie tylko dokumentują bieżące wydarzenia, ale także zachowują ducha epoki.

Phan Quang jest nie tylko pisarzem, ale także znakomitym tłumaczem. Seria książek „Tysiąc i jedna noc” została wznowiona ponad 40 razy, a „Tysiąc i jeden dzień” – prawie 20 razy. Te dwie książki są niczym bajkowe prezenty, które podarował wietnamskim dzieciom, ponieważ w każdym przetłumaczonym zdaniu czytelnicy mogą poczuć umiłowanie kultury i piękna.

Dziennikarz Phan Quang, z ponad 70-letnim doświadczeniem i kreatywnością, może pochwalić się ogromnym majątkiem tysięcy artykułów i ponad 50 opublikowanymi dziełami literackimi różnych gatunków: opowiadaniami, wspomnieniami, esejami, przekładami dzieł literackich… Być może w jego karierze pisarskiej jest niewielu ludzi, którzy pracują jako menedżer, dziennikarz i pisarz i mogą pochwalić się tak dużym majątkiem. To pokazuje jego nieustanne wysiłki.

Z bogatym doświadczeniem i głębokimi przemyśleniami na temat historii i kultury, wciąż pilnie pisze, regularnie publikuje książki i z entuzjazmem podchodzi do życia. Jest prawdziwą inspiracją i motywacją dla młodych dziennikarzy, jak sam radził: „My – młodzi czy starzy – wszyscy musimy się uczyć, uczyć się dla życia”. To nie tylko filozofia życia, ale także osobowość człowieka, który całe życie poświęcił pisaniu, dziennikarstwu i narodowi.

Źródło: https://hanoimoi.vn/nha-bao-phan-quang-mot-doi-viet-mot-doi-cong-hien-706020.html