ในขณะที่เพื่อนๆ ของเธอกำลังเตรียมตัวเข้าห้องบรรยายอย่างกระตือรือร้น Tran Thi Hong Nhung นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 12A3 โรงเรียนมัธยม Cu Huy Can (Ha Tinh) ยังคงไม่สามารถตอบคำถามที่ทำให้เธอนอนไม่หลับทั้งคืนว่า "ฉันจะหาเงินมาจากไหนเพื่อไปโรงเรียน"
ชะตากรรมอันน่าเศร้าของนักเรียนชาวไฮแลนด์
หากใครเคยสงสัยว่ามื้ออาหารแย่ๆ จะสามารถหล่อเลี้ยงความฝันได้หรือไม่ เรื่องราวของนุงคือคำตอบที่เงียบที่สุดแต่ก็ซาบซึ้งที่สุด จากครัวที่ทรุดโทรมบนไหล่เขา ไม่มีกำแพงหรือประตู ที่ซึ่งอาหารมักประกอบด้วยผักต้มและขนุนดอง เด็กน้อยผู้นี้หวงแหนความรู้ทุกด้านเพื่อเอาชนะอุปสรรค และทำคะแนนได้ 28.25 คะแนนในการสอบปลายภาคมัธยมปลายปี 2025 นับเป็นปาฏิหาริย์ที่เขียนขึ้นด้วยหยาดเหงื่อ น้ำตา และความหิวโหยไม่รู้จบ
ครัวของครอบครัวนุงทำจากไม้ไผ่ ปะด้วยแผ่นพลาสติกเก่าๆ ทุกครั้งที่ฝนตกหนัก ทุกคนในครอบครัวจะคลุมด้วยแผ่นพลาสติกเพื่อกันลม และในวันที่อากาศแจ่มใส ลมลาวร้อนก็พัดมาปะทะหน้า หม้อข้าวก็พังลงอย่างกะทันหันนับครั้งไม่ถ้วนเพราะลมแรง แต่ที่นั่นก็เป็น “ศูนย์กลาง” กิจกรรมของครอบครัวเช่นกัน เป็นที่จุดไฟทำอาหารง่ายๆ และเป็นที่ที่เธอจุดประกายความฝันที่จะได้ไปโรงเรียนอย่างเงียบๆ
เมนูที่คุ้นเคยในครัวนั้นตลอดทั้งปีมีแต่ผักต้ม ขนุนดองอ่อน และบางครั้งก็แค่เกลืองา "แม่ป่วย พ่อทำงานหนักไม่ได้ กินผักกับขนุนจนติดเป็นนิสัยแล้วจ้ะ" นุงบอกฉันอย่างเศร้าๆ
แม้จะอาศัยอยู่ในสภาพแวดล้อมเช่นนี้ แต่ตลอด 12 ปีที่เธอเรียนมัธยมปลาย นุงก็ไม่เคยขาดเรียนแม้แต่วันเดียวเพราะฝนตกหรือลมแรง ระยะทางจากหมู่บ้านลองถวี ตำบลกิมฮวา (ห่าติ๋ญ) ไปยังโรงเรียนมัธยมกู๋ฮวีเกิ่นนั้นมากกว่า 12 กิโลเมตร มีเนินเขาคดเคี้ยว บางช่วงชันมากจนต้องเข็นจักรยานไฟฟ้าไปด้วย
ทุกเช้าฉันตื่นแต่เช้า ฝ่าสายหมอกบนภูเขาและแสงแดดอ่อนๆ ของภาคกลางไปเรียนอย่างเงียบๆ ฉันไม่ได้เรียนพิเศษ ไม่มีเครื่องปรับอากาศเหมือนเพื่อนๆ แต่ฉันก็สอบได้คะแนนสูงสุดเสมอ การบ้านก็เรียบร้อยเป็นระเบียบ
นุงเล่าว่าครอบครัวของเธอไม่ได้กินเนื้อสัตว์มานานแล้ว มารดาของเธอ โง ทิ ทัม (เกิดปี พ.ศ. 2522) มีอาการทางประสาทและทำงานหนักไม่ได้ ส่วนบิดาของเธอ ตรัน ฮู ลัม (เกิดปี พ.ศ. 2514) ไม่รู้หนังสือและมีสุขภาพไม่ดี ทำได้เพียงปลูกผักสวนครัวและเก็บใบชาอีกสองสามมัดเพื่อขายในราคาหลายหมื่นด่งต่อวัน ในวันที่บิดาของเธอขายใบชาได้จำนวนมาก ครอบครัวทั้งหมดก็จะมีเนื้อและปลามากขึ้น เช่นเดียวกับวันที่ประกาศผลสอบของนุง บิดาของเธอจึงถือโอกาสไปดื่มชาเพิ่มอีกและซื้อเนื้อมูลค่า 50,000 ด่ง และทุกคนในครอบครัวก็ร่วมเฉลิมฉลองในมื้ออาหารที่เรียกว่า "เทศกาล"
ฟังดูง่าย แต่สำหรับครอบครัวฉัน การมีเนื้อและปลากินทุกมื้อก็เป็นเรื่องยากอยู่แล้ว ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการส่งลูกเรียนมหาวิทยาลัยเลยด้วยซ้ำ พ่อแม่นั่งอยู่ในบ้านที่เปี่ยมไปด้วยความรู้สึกขอบคุณ พื้นที่ไม่ถึง 30 ตารางเมตร ไม่มีอะไรมีค่าเลยนอกจากใบประกาศนียบัตรเพียงไม่กี่ใบที่ติดไว้ที่มุมผนัง พ่อแม่ของฉันได้แต่มองลูกด้วยน้ำตาคลอเบ้า “เราก็อยากให้ลูกเรียนหนังสือเหมือนกัน จะได้ไม่ต้องลำบากในอนาคต แต่ในบ้านเรา เราไม่รู้จะขายอะไร ยืมเงินใครดี...” แม่พูดเสียงสะอื้น
“ฉันแค่ต้องการโอกาสที่เล็กที่สุด”
แม้ต้องเผชิญกับความยากลำบากมากมาย แต่ดวงตาของนุงก็ยังคงเป็นประกายเมื่อเธอเอ่ยถึงความฝันที่จะเป็นครูประถมศึกษา คือการได้ยืนบนเวที สอนเด็กยากจนเช่นเธอว่าความรู้เป็นหนทางเดียวที่จะเอาชนะโชคชะตา เธอได้ลงทะเบียนเรียน การศึกษา ระดับประถมศึกษา ด้วยความเชื่อมั่นว่าสักวันหนึ่งเธอจะสามารถทำให้ความฝันของเธอเป็นจริงได้
“ฉันจะทำงานพาร์ทไทม์ตั้งแต่ปีแรกที่เรียนมหาวิทยาลัย งานอะไรก็ได้ ตราบใดที่ฉันยังเรียนได้ ฉันแค่ต้องการโอกาสที่จะก้าวต่อไป” นุงพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนแต่หนักแน่น
ครูเหงียน ถิ ฮา ครูประจำชั้น ม.6 ห้อง 12A3 ถึงกับกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ เมื่อพูดถึงนักเรียนของเธอว่า "มีอยู่วันหนึ่ง ฉันมาเข้าห้องเรียนด้วยความหิวโหย ทั้งครูและฉันก็ตั้งใจเรียนและดื่มนม นุงเป็นคนเงียบๆ อ่อนโยน แต่เรียนเก่งมาก เธอเชื่อว่าการศึกษาเท่านั้นที่จะช่วยครอบครัวของเธอได้ นุงเองก็เป็นนักเรียนที่ลำบากที่สุดในโรงเรียน ทางโรงเรียนยังสร้างเงื่อนไขให้ยกเว้นค่าเล่าเรียนและขอทุนการศึกษาเพิ่มเติมเพื่อช่วยให้เธอได้เรียน ในทางกลับกัน นุงก็เป็นตัวอย่างที่ดีของทัศนคติ ความสำเร็จทางวิชาการ และโดยเฉพาะอย่างยิ่งความมุ่งมั่นและความกล้าหาญในการเอาชนะอุปสรรค"
คะแนน 28.25 - วรรณคดี 9.5, ภูมิศาสตร์ 10, ประวัติศาสตร์ 8.75 - ไม่เพียงแต่เป็นคะแนนสอบเท่านั้น แต่ยังเป็นเครื่องพิสูจน์ถึงความมุ่งมั่นอันไม่ธรรมดาของนุงตลอดระยะเวลา 12 ปีของการเรียนรู้
นายเจิ่น วัน มาย เลขาธิการพรรคประจำหมู่บ้านลองถวี รู้สึกซาบซึ้งใจเป็นอย่างยิ่ง โดยกล่าวว่า “นุงเป็นความภาคภูมิใจของทั้งหมู่บ้าน เธอเป็นนักเรียนที่เก่งมาโดยตลอด ตลอดหลายปีที่ผ่านมา ไม่เคยทำอะไรที่ทำให้ครูหรือเพื่อนบ้านไม่พอใจ แต่ตอนนี้ หากไม่มีใครช่วย ฉันเกรงว่าเธอคงต้องหยุดอยู่หน้าประตูมหาวิทยาลัย…”
ความฝันของนุงนั้นเรียบง่าย เธอแค่ต้องการสถานที่เรียน โอกาสที่จะก้าวหน้าด้วยพลังของตัวเอง และบางที หากเพียงแต่มีคนยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือ เด็กน้อยคนนั้นก็คงไม่ต้องทิ้งการเรียน 12 ปี เพราะเธอสมควรที่จะก้าวต่อไป
กรุณาส่งการแบ่งปันทั้งหมดกับ Tran Thi Hong Nhung ไปที่:
สำนักงานตัวแทนถาวรของหนังสือพิมพ์การศึกษาและไทมส์ ประจำภาคเหนือตอนกลาง
ที่อยู่: เลขที่ 2 ถนน 5 ถนน Nguyen Bieu เมือง Ha Tinh จังหวัด Ha Tinh
สายด่วน: 0913.473.217
หมายเลขบัญชี: 686605377999 - Vietinbank Ha Tinh Branch
เนื้อหาการโอน: MT46
ที่มา: https://giaoducthoidai.vn/cau-chuyen-xot-xa-cua-co-hoc-tro-ngheo-khong-co-tien-nhap-hoc-post742572.html
การแสดงความคิดเห็น (0)