เรียนเขตการศึกษาที่เคารพ

ห่างบ้านไปนาน ทุกครั้งที่กลับมา ผมรู้สึกคิดถึงและซาบซึ้งใจ

บ้านเกิดของฉันยังคงเหมือนเดิมมาหลายปี ยกเว้นถนนเล็กๆ ริมแม่น้ำไกรที่ได้รับการปรับปรุงให้กว้างขึ้นและราบเรียบขึ้น แม่น้ำไฉอันเงียบสงบยังคงไหล ต้นมะพร้าวริมฝั่งยังคงเป็นสีเขียวและหยั่งรากลึกอยู่ในโคลน ทำให้ผืนดินอันเป็นที่รักของดินแดนแห่งวีรบุรุษแห่งนี้ยังคงอยู่ ในช่วงบ่ายของฤดูร้อนที่อากาศแจ่มใส ฉันมักจะเดินลากขาไปยังทางเข้าหมู่บ้าน จากนั้นเดินตามทางริมแม่น้ำเพื่อไปหาโรงเรียนเก่าของฉัน เพื่อค้นหาความทรงจำอันเป็นที่รักในช่วงเวลาที่ไม่ว่าจะเป็นเวลานานเพียงใดก็ตาม ฉันจะไม่มีวันลืม

บนยอดไม้ในฤดูร้อน จั๊กจั่นส่งเสียงร้องเจื้อยแจ้วราวกับเป็นเพลงประจำฤดูกาลที่คุ้นเคย ทำให้เราคิดถึงฤดูร้อนในอดีต บ้านเกิดของฉัน ยังคงเป็นถนนสายเดิม ยังคงเป็นแม่น้ำไฉ ยังคงโรงเรียนเก่าๆ ใต้ร่มไม้ที่เมื่อครั้งยังเป็นเด็ก เสียงหัวเราะและเสียงนักเรียนเก่าๆ ยังคงก้องอยู่เสมอ มีการกางตาข่ายให้แห้งไปตามชายฝั่งและวางแนวพื้นทะเลให้เป็นแนวยาวและแนวนอนบนแม่น้ำที่สงบ ฉากที่คุ้นเคยนั้นทำให้ฉันรู้สึกเหมือนยังเป็นนักเรียนโรงเรียนประจำอำเภอที่ต้องกังวลกับโจทย์คณิตศาสตร์ที่ยากๆ...

ภาพประกอบ : ทรามี

โรงเรียนประจำอำเภอตั้งอยู่ริมฝั่งแม่น้ำไจ ใกล้กับตัวเมือง ฉันยืนอยู่หน้าประตูโรงเรียนอย่างลังเลใจ ซึ่งขณะนี้ประตูนี้สร้างอย่างมั่นคงและสง่างาม จู่ๆ ฉันก็นึกถึงบทกวีบางบทของกวีเหงียนบิ่ญ ซึ่งเป็นบทเรียนจากวัยเด็กของฉันที่ฉันไม่เคยลืมเลย "คุณเคยไปที่เมืองประจำอำเภอ มันรกร้างมาก/ ตอนนี้โรงเรียนประจำอำเภอก็สร้างแตกต่างออกไป/ แต่ฉันเพิ่งจะรู้เรื่องนี้วันนี้/ ความรักของเราก็เหมือนนิทานผีเสื้อเก่าๆ!"

ฉันพบว่าบทกวีนี้เหมาะกับฉันมาก หลังคาโรงเรียนที่ปกคลุมไปด้วยมอสสีเขียวได้รับการสร้างขึ้นใหม่บนรากฐานเดิมให้กว้างขวางและสะดวกสบายยิ่งขึ้น ฉันรู้สึกเหมือนหลงอยู่ในอีกโลก หนึ่งซึ่งความทรงจำในอดีตและโรงเรียนเก่ายังคงปรากฏอยู่ชั่วคราว บางครั้งก็พร่ามัว บางครั้งก็ชัดเจนต่อหน้าต่อตาฉัน หัวใจฉันสั่นสะท้าน. เสียงที่คุ้นเคยและเสียงหัวเราะก็ดังก้องอยู่ในความทรงจำของฉันทันที

ฉันจำได้ว่าเมื่อช่วงฤดูร้อนของปีก่อน ตอนที่เรากำลังอยู่ในช่วงสอบปลายภาคซึ่งเป็นช่วงสุดท้ายของชีวิตนักศึกษาในชุดขาว เราได้นั่งด้วยกันหลายชั่วโมงใต้ต้นราชพฤกษ์ที่กำลังบานสะพรั่งด้วยดอกไม้สีแดงบนยอดไม้ จั๊กจั่นส่งเสียงร้องเจื้อยแจ้วรบกวนบริเวณอันเงียบสงบ สะท้อนลึกเข้าไปในจิตใจของเรา รอยเท้าอันลังเลนั้นไม่อาจก้าวออกจากสถานที่แห่งความทรงจำอันรักและสงบสุขได้ เพราะใครจะรู้ว่าอาจไม่มีโอกาสได้กลับคืนสู่ท้องฟ้าในปีเก่าอีกเลย

ฤดูดอกเข็มทอง โรงเรียนยังคงอยู่ และแม่น้ำไฉยังคงไหลอย่างเงียบสงบผ่านสี่ฤดูกาล คือ ฤดูใบไม้ผลิ ฤดูร้อน ฤดูใบไม้ร่วง และฤดูหนาว มีเพียงเราเท่านั้นที่เปลี่ยนแปลง นกตัวน้อยในอดีตบัดนี้บินไปในท้องฟ้าที่แตกต่างกัน บางตัวบินท่ามกลางแสงแดดอันสงบ บางตัวบินท่ามกลางสายฝนที่ตกหนัก บางตัวก็อยู่อย่างสงบสุข บางตัวก็เหนื่อยล้าหลังจากชีวิตที่ยากลำบาก... กาลเวลาทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างเปลี่ยนแปลงไปมากหรือน้อย! สิ่งสวยงามที่ผ่านไป บางทีคงอยู่เพียงในความทรงจำ!

ฉันมองขึ้นไปดูต้นราชพฤกษ์ สีแดงของดอกไม้ทำให้ฉันนึกถึงความทรงจำในวัยเด็กกับเพื่อนๆ โรงเรียนที่ฉันรัก และบ้านเกิดของฉัน ที่ไม่ว่าฉันจะไปที่ไหนฉันก็ไม่มีวันลืม ฉันอยากกลับไปที่เก่าเพื่อรำลึกถึงความทรงจำเก่าๆ เสมอ เมื่อฉันล่องลอยอยู่ท่ามกลางท้องฟ้าที่ปกคลุมด้วยมอสและลมแรง ฉันก็ตระหนักว่าตัวฉันเองนี่แหละคือตัวฉันเองที่แท้จริง เป็นลูกหลานของบ้านเกิดเมืองนอนที่ได้รับการดูแลจากสายน้ำและผืนแผ่นดินอันอุดมสมบูรณ์...

ที่มา: https://baodaklak.vn/van-hoa-du-lich-van-hoc-nghe-thuat/202505/dau-yeu-truong-huyen-c4e02b5/