เพื่อซ่อมแซมชิ้นส่วนที่แตกหักทั้งหมด

เหงียน ถิ กิม ลาน เป็นอดีตผู้เชี่ยวชาญด้านวรรณกรรมประจำกรมการศึกษาและฝึกอบรมเมืองไฮฟอง เธอเป็นสมาชิกของสมาคมนักเขียนเมืองไฮฟอง และได้ตีพิมพ์ผลงานรวมบทกวีสามเล่ม ได้แก่ “จิโอ มาร์ตินี” “ฮวา มต ดง ทรอย” และ “เหงียน มต ดง ทรอย” ผ่านสำนักพิมพ์สมาคมนักเขียน

ในบทกวี "A Whole Flowing Stream" บทกวี "A Moment" เป็นบทกลอนสี่บรรทัดที่น่าประทับใจ: "ความฝันที่หว่านตั้งแต่เริ่มต้นกาลเวลา/ หัวใจแห่งต้นหม่อน ความรักที่ล่วงลับ/ ดวงจันทร์คือมวลหมอก/ มีอะไรอีกที่จะชดเชยความหลงใหล/ ความรักที่หนาวเย็นและมีลมแรง/ ความรักที่สดใสและเต็มไปด้วยความเศร้าโศกของฉัน"

นี่คือบทกวีเชิงกวีที่เปี่ยมไปด้วยความคิดใคร่ครวญ ไหลผ่านอารมณ์ความรู้สึกทั้งแบบคลาสสิกและแบบฝันหวาน เผยให้เห็นมิติเวลาที่แตกต่าง "ความฝันที่หว่านลงมาจากห้วงเวลา" - ประโยคเปิดที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว ความฝันไม่ได้มาจากปัจจุบันเท่านั้น แต่ดูเหมือนจะหว่านเมล็ดพันธุ์จาก "ห้วงเวลา" - จุดเริ่มต้นของจักรวาล ชวนให้นึกถึงความฝันอันแสนธรรมดา ความรักจากชาติก่อน โชคชะตาลิขิต เหนือกาลเวลา

“หัวใจที่ขึ้นๆ ลงๆ ตกหลุมรักช้า” - บทกวีอันงดงามใน “A Moment” ซึ่ง “ขึ้นๆ ลงๆ” สามารถเข้าใจได้ว่าเป็นการเปลี่ยนแปลง ขึ้นๆ ลงๆ ส่วน “ตกหลุมรักช้า” สามารถเข้าใจได้ว่าเป็นความรักที่ไม่ได้มาเร็ว แต่ยั่งยืนและล่าช้าราวกับหนี้รักที่ยังไม่ได้ชำระ ภาพของคนที่แบกความรู้สึกไว้ในใจตั้งแต่เริ่มต้นกาลเวลา ฝ่าฟันอุปสรรคมากมาย แต่ยังคงพัวพันกับความรัก

ปกติแล้วดวงจันทร์จะสว่างไสวและบริสุทธิ์ เป็นสัญลักษณ์ของความแจ่มชัด แต่ ณ ที่นี้ ดวงจันทร์กลับกลายเป็น “มวลหมอก” ทึบแสงและชวนฝัน ภาพบิดเบี้ยวอย่างสร้างสรรค์: ความรักไม่ได้บริสุทธิ์อีกต่อไป แต่กลับเป็นมวลแห่งความอึดอัดที่ถูกปกคลุมไปด้วยหมอก

“มีอะไรอีกที่จะมาชดเชยความหลงใหล” - บทกวีที่ปลุกความรู้สึกว่างเปล่าและสูญเสีย ราวกับว่าหลังจากความปรารถนาและความปรารถนาทั้งหมด สิ่งที่หลงเหลืออยู่ก็เป็นเพียงเงา และไม่มีอะไรเพียงพอที่จะชดเชยได้ บทกวีที่ฟังดูเหมือนเสียงถอนหายใจแผ่วเบา

“ความรักที่หนาวเย็นและมีลมแรงเสมอ/ความรักที่สดใสและเต็มไปด้วยความเศร้าโศกสำหรับฉันเสมอ” - สองบรรทัดสุดท้ายแสดงให้เห็นว่า ความรักมักจะเปราะบาง เจ็บปวดอย่างยิ่ง และไม่ง่ายที่จะหลีกหนี

บทกวีนี้เป็นการเดินทางจากจินตนาการอันดิบเถื่อนสู่ความจริงทางอารมณ์หลากมิติ บทกวีมีความเข้มข้น ดนตรีนุ่มนวลและกระชับ ใช้ภาพธรรมชาติเพื่อสะท้อนสภาวะอารมณ์ของมนุษย์ตั้งแต่ต้นจนถึงปัจจุบัน บทกวียังยืนยันด้วยว่า ความรักคือความโศกเศร้า แต่เป็นความโศกเศร้าอันงดงามที่หลอกหลอนและไม่อาจทำลายลงได้

บทกวีของเหงียน ถิ กิม ลาน ถ่ายทอดช่วงเวลาเหล่านี้ได้อย่างยอดเยี่ยมไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง เธอไม่เพียงแต่เขียนเกี่ยวกับความรักเท่านั้น แต่ยังเขียนเกี่ยวกับหัวข้ออื่นๆ อีกมากมาย บางครั้งหัวข้อก็เป็นเพียงข้ออ้างในการส่งสารและสารภาพรัก สรุปได้ว่า "ไวน์ยามบ่ายเต็มไปด้วยความคิดถึง/ แล้วหยุดเมา - ค่อยๆ เพิ่มพูน/ ปลดปล่อยอารมณ์และปกปิดความเศร้าโศก/ สักวันหนึ่ง ความรักของฉันจะไม่มีที่สิ้นสุด" ("แล้วมาเยี่ยมสักครั้ง") "เส้นทางแห่งความรักบัดนี้ปกคลุมไปด้วยมอส/ ระเบียงเก่ามีแสงอ่อนๆ ยามบ่าย" ("วันเดือนกำลังล่องลอย") "เนินลาดยาวเหยียดที่แดดส่องขอบฟ้ากว้าง/ เงาแห่งการอพยพพร้อมกับชีวิตมนุษย์ที่ยังคงอยู่" ("ต้นฤดูใบไม้ร่วง") "ความรักจากไป แล้วความรักก็จากไป/ ฤดูหายใจของดวงจันทร์ก็จากไป/ ฤดูหายใจของดวงจันทร์ก็จากไป!" ("แล้วมันก็จากไป") แม่น้ำลัมสับสนและขุ่นมัว/ สีสันที่อยู่ไกลออกไปเปื้อนไปด้วยควันจากการเผาไร่นาและฉัน/ แสงตะวันยามเย็นเร่งเร้าให้คลื่นซัดสาดฉลองวันเกิดปีแรก/ ริมฝั่งข้าวโพดไม่กำพร้าอีกต่อไป/ ใครกันที่ขาดด้ายแดง/ ใครกันที่เร่งเร้าให้นิ้วอุ่นทั้งสิบผูกมันไว้อย่างเจ็บปวด?” (“บ่ายที่แม่น้ำลัม”), “ฉันโดดเดี่ยว ยังคงโดดเดี่ยว/ ฝนตกมากเกินไปคงเป็นแดดออก กลางคืนมากเกินไปคงเป็นกลางวัน” (“กระซิบถึงเมษายน”)...

บทกวีหกแปดบทของเหงียน ถิ กิม หลาน มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว ยืดหยุ่น และหลากหลาย มีความหมายลึกซึ้ง... คำที่เธอใช้มักมีคุณค่าอย่างยิ่ง และมักถูกจัดวางในตำแหน่งที่เหมาะสม ก่อให้เกิดความหมายใหม่ๆ เธอรู้สึกเหมือนได้หลุดพ้นจากข้อจำกัดอันเข้มงวดของสัมผัสในบทกวีแนวดั้งเดิมนี้ และได้เขียนบทกวีของเธอเอง คำว่า "Ngau" ใน "Men chieu ngau nhung noi hoi", "tuy luy" ใน "Thi thoi tuy luy lac - boi tron ​​​​qua", "phong moss" ใน "Loi yeu gio da phong moss", "mo co" ใน "Bo ngo da khat mo co tu minh"... ล้วนเป็นตัวอย่างที่ชัดเจน ชัดเจน และน่าจดจำ

แต่โดยรวมแล้ว บทกวีใน “A Whole Flowing Stream” คือการมองอย่างแจ่มชัดถึงความงามอันเป็นนิรันดร์ของความรักและศรัทธาในผู้คน นั่นเป็นเหตุผลที่เธอเขียนไว้ใน “The Seasons of Young Leaves” ว่า “ฉันหวังว่าเธอจะเป็นเมล็ดพันธุ์/หว่านลงในตัวฉัน/ความรักที่หยั่งรากลึกและยั่งยืน” นั่นเป็นเหตุผลที่เธอเขียนไว้ใน “Singing in the Silence” ว่า “โปรดประทานใบไม้สีเขียวให้ฉัน/เพื่อเงยหน้าขึ้นมอง/เพื่อหวัง.../โปรดประทานความหมายให้ฉัน/เพื่อที่ความแตกสลายทั้งหมด/จะได้เยียวยา…”

ที่มา: https://hanoimoi.vn/de-bao-nhieu-do-vo-lai-lanh-715958.html