คืนนั้นพระจันทร์สาบาน - หนังสือพิมพ์อิเล็กทรอนิกส์ไทยเหงียน

คุณนายหมีขยับตัว แขนปวดร้าว เธอจำไม่ได้ว่าหลับไปตอนไหน ศีรษะพิงบันได มือทั้งสองจับลูกกรงประตูไว้ แสงจันทร์ส่องสว่างจ้าในลานบ้าน เส้นทางลงเขาราวกับเส้นไหมสีขาวที่ละลายหายไปในสายหมอก เขาเพิ่งมาถึง มือของเธอยังคงอบอุ่นจากสัมผัสของเขา ลูกเอ๋ย กวง เจ้าอยู่ไหน

ในวันที่เขาเกิด สามีของเธออุทานว่า “ตระกูลทรีเออมีลูกชายอีกคน” ในคืนพระจันทร์เต็มดวงเช่นคืนนี้ ทั้งคู่เอนกายบนบันได มองออกไปยังผืนป่าที่ส่องประกายระยิบระยับ กระซิบกระซาบถึงอนาคตของลูกๆ เราต้องจัดพิธีบรรลุนิติภาวะให้ลูกชายทั้งสามคนอย่างเหมาะสม เพื่อให้พวกเขาได้รับการปกป้องจากเทพเจ้าและบรรพบุรุษ และมีชีวิตที่ดีงามสมกับเป็นชายในตระกูลทรีเออ

ครอบครัวเตรียวในหมู่บ้านเชียงอาศัยอยู่ที่นี่มายาวนาน ท่ามกลางเสียงลมกรรโชกแรง ทุกครอบครัวต่างสวดภาวนาต่อเทพเจ้าเพื่อประทานบุรุษผู้แข็งแกร่งมากมาย เช่น ต้นสนและต้นสนในป่า ทุกครั้งที่เด็กชายเกิดมา ทุกคนในครอบครัวจะยินดี พูดคุยกัน และรอคอยให้เด็กชายเติบโตขึ้นทุกวันเพื่อรับพิธีบรรลุนิติภาวะ นับแต่นั้นเป็นต้นมา เด็กชายเต๋าจะได้รับการเสริมพลังจากบรรพบุรุษและแข็งแกร่งขึ้นมาก

เดือนที่แล้ว ในคืนเดือนหงายอย่างคืนนี้ คุณนายหมี่และสามีกำลังกระซิบกันเรื่องเกือง เรามาจัดพิธีบรรลุนิติภาวะให้เขากันเถอะ มีหมูอ้วนสองตัวอยู่ในคอก ชุดสีครามปกเสื้อและกระดุมสีแดงซื้อมาเมื่อปีที่แล้ว ในวัยเดียวกับเขา มีเด็กผู้ชายในหมู่บ้านเชียงหลายคนที่มีลูกแล้วสองหรือสามคน...

เมื่อวานบ่ายเขากลับมาพร้อมเค้กและเทียนสีชมพู

- คืนนี้ครอบครัวเราจะฉลองวันเกิดครบรอบ 50 ปีของคุณแม่ค่ะ ฉันอยากจะบอกญาติๆ ของฉันบางอย่างค่ะ

- โอ้โห คุณนี่แข่งขันเก่งจริงๆ เอาเงินที่ไหนมาใช้จ่ายแบบนั้น

- ได้ทุนเรียนแล้วทำงานพาร์ทไทม์ ไม่ต้องกังวลนะคะแม่

งานเลี้ยงอาหารค่ำเต็มไปด้วยแขกที่มาร่วมงาน ชายทั้งสองชนแก้วและพูดคุยกันเสียงดัง จากนั้นทุกคนก็เงียบลงเพื่อฟังเขา ทุกคนหยุดกินและเคี้ยวอาหาร ตาเบิกกว้างไม่กระพริบ ทันใดนั้นเธอก็ได้ยินเสียงใครบางคนตะโกนว่า

- หลังคา(*) ครอบครัวนี้จะต้องแต่งงานกับผู้หญิง

- แต่ฉันไม่ได้รักผู้หญิง การแต่งงานกับเธอเป็นบาป

- ไอ้เด็กเกเร แกไปเลวตั้งแต่เมื่อไหร่วะ?

ทันใดนั้นก็มีเสียงตะโกน เสียงโครมคราม เธอเหลือบไปเห็นเขากำลังวิ่งลงบันไดพร้อมเป้สะพายหลัง เสียงสะอื้นดังเข้ามาในหู “หยุดนะลูก!” เสียงของเธอแผ่วเบาลง แต่เขาก็หายลับไปในแสงจันทร์แล้ว

เธอเดินโซเซเข้ามาในห้อง ปวดหลัง เข่าส่งเสียงดังเอี๊ยดอ๊าด สามีของเธอนั่งพิงเสา แขนห้อยลงอย่างอ่อนแรง เบ้าตามืดมัว แสงจันทร์สาดส่องลงมาบนใบหน้าผอมแห้งของเขา ศีรษะของเธอสัมผัสอะไรบางอย่างแข็งๆ โอ้ ซองจดหมายนั่น

วันที่…เดือน… คุณแม่ที่รัก

แม่!!! หนูอยากสารภาพกับแม่จัง ตลอด 21 ปีของหนู หนูไม่เคยเปิดใจให้ใครเลย

แม่!!! ถ้าจะบอกว่าหนูใช้ชีวิตอย่างอิสระและมีความสุข ก็คงต้องบอกว่าหนูเพิ่งเรียนจบประถมเองแหละ ตอนมัธยมหนูก็รู้ตัวว่าหนูแตกต่าง ชอบเล่นเกมผู้หญิง แล้วก็สนิทกับผู้หญิงด้วย แต่แล้วก็ไม่รู้ใครพูด เพื่อนๆมองหนูด้วยสายตาเหยียดหยามแล้วเรียกหนูว่า "ผู้หญิง" หนูเหมือนเด็กหลงทางที่โดดเดี่ยว เวลาต้อนควายหรือไปเก็บผักในป่า หนูก็จะเลือกที่ส่วนตัวที่สุด ร้องไห้ให้สุดเสียง...

สวัสดีครับ (**).

น้ำตาของเธอพร่าเลือนใบหน้า เมื่อเธอได้เป็นลูกสะใภ้ของหมู่บ้านเชียง เธอต้องทำงานหนักรดน้ำนา หลังของเธอต้องแบกรับภาระหนักจากฝนและแสงแดด พี่ชายทั้งสี่ของเกืองสูงเท่าเอวผู้ใหญ่ เดินตามพ่อแม่ไปแบกฟืนและเผาไร่นา เมื่อพวกเขากลับถึงบ้านในตอนกลางคืน เธอรู้สึกโล่งใจที่เห็นพวกเขามารวมตัวกันรอบโต๊ะอาหาร เธอยังได้ยินเสียงชาวบ้านกระซิบกันว่าเกืองมีบางอย่างผิดปกติ แต่เธอไม่เชื่อ ลูกชายของเธอทั้งตัวสูงและแข็งแรง

แม่ครับ ตลอดหลายปีที่ผ่านมา ผมสงสัยเสมอว่าผมเป็นใคร ทำไมผมถึงไม่เหมือนคนอื่น ครั้งหนึ่งผมเคยไปที่เหวแห่งความตาย สถานที่ที่พ่อแม่บอกเสมอว่าห้ามไป ผมนั่งอยู่บนขอบเหว มองดูควันดำพวยพุ่งขึ้นมา ผมปรารถนาที่จะโยนตัวเองลงไปในเหวนั้น ลืมทุกสิ่ง และยุติความทุกข์ทั้งหมด แต่ทันใดนั้นผมก็คิดขึ้นมาได้ว่า ทำไมผมต้องตาย ทำไมผมถึงไม่ดีพอที่จะทำให้พ่อแม่ภูมิใจ

แม่ครับ ผมเป็นลูกชายและลูกสาวของคุณ มองขึ้นไปบนฟ้าสิ ไม่ใช่แค่ดวงอาทิตย์และดวงจันทร์เท่านั้น แต่ยังมีดวงดาวอีกมากมายนับไม่ถ้วน พวกเราชาวเกย์ก็คือดวงดาวเหล่านั้น

แม่คะ หลังจากเรียนจบ หนูอยากไปในที่ที่เปิดกว้างกว่านี้ เพื่อค้นพบความสุขของตัวเอง ไม่ต้องห่วงหนูนะคะ ไม่ว่าหนูจะอยู่ที่ไหน หนูยังเป็นลูกของแม่ คนดีของตระกูล Trieu ของเรา...

คุณนายหมี่ทิ้งจดหมายไว้ ข้างนอกสว่างไสวมานานแล้ว เมื่อเธอก้าวออกไปที่ห้องด้านนอก เธอเห็นคุณหมี่นั่งนิ่งราวกับหิน ดวงตาจ้องไปที่แท่นบูชา ผมขาวซีด ใบหน้าดูแก่ชราไปหลายสิบปี ธูปที่ไหม้เกรียมมานานโค้งงอราวกับพระจันทร์ลอยอยู่

- คุณกับฉันไปหาเกวง - เสียงของเขาแหบแห้ง

เธอรีบเปลี่ยนเสื้อผ้า คลุมศีรษะด้วยผ้าขนหนู แล้วเดินตามเขาไปอย่างเงียบๆ รถบัสพาพวกเขาไปยังประตูมหาวิทยาลัย เมื่อเด็กๆ ถามชื่อเขา พวกเขาก็ตอบว่า "เรารู้" แล้วพาพวกเขาไป เกวงเรียนอยู่ที่คณะ การท่องเที่ยว เขาเป็นนักเรียนที่เก่งที่สุดในชั้นเรียน ก่อนที่พวกเขาจะดื่มน้ำหมดแก้ว เพื่อนของเขาก็รีบวิ่งมาและยื่นโทรศัพท์ให้เขา

- ท่านครับ โปรดคุยกับคุณควงหน่อยครับ

เขาหยิบโทรศัพท์แล้วเดินไปที่เงียบๆ คุยกับเธออยู่นานก่อนจะกลับมา เขาเร่งเร้าเธอว่า

- กลับบ้านกันเถอะ ไม่งั้นจะตกรถบัส

พระจันทร์ต้อนรับพวกเขาจากเชิงเขา แสงสีเงินของพระจันทร์ส่องกระทบหลังผอมบางของพวกเขาอย่างแผ่วเบา เขาดึงเธอลงมานั่งบนบันไดที่คุ้นเคย สายตาจับจ้องไปที่ทะเลแสงจันทร์กว้างใหญ่ เธอถามเบาๆ ว่า

- พ่อไปไหนมาคะ คุยกันตั้งนานทำไม

- เขาไปทำงานด้านการสื่อสารป้องกันเอชไอวี และจะกลับมาอีกไม่กี่วัน เขาขอโทษฉันและบอกว่าฉันคงผิดหวังในตัวเขามาก

แล้วเขาบอกคุณว่ายังไงบ้าง เธอรู้สึกประหม่า

- ฉันเพิ่งบอกไปว่า: สุดสัปดาห์นี้เมื่อคุณกลับมา ฉันจะเตรียมอาหารไว้ถวายบรรพบุรุษของเรา ไม่ว่าคุณจะเป็นใคร ครอบครัวของเราจะอยู่เคียงข้างคุณเสมอ คุณจะเป็นความภาคภูมิใจของพ่อแม่และครอบครัว Trieu เสมอ

คำพูดสุดท้ายของเขาเป็นไปอย่างช้าๆ และเคร่งขรึม เหมือนคำสาบานต่อหน้าดวงจันทร์ที่อยู่ห่างไกล

ที่มา: https://baothainguyen.vn/van-hoa/202406/dem-ay-trang-the-43709f6/