ภริยานายกรัฐมนตรีเวียดนาม นางสาวเล ติ บิช ตรัน และภริยานายกรัฐมนตรีลาว นางสาววันดารา สีพันดอน เยี่ยมชมหมู่บ้านเด็ก SOS ในตำบลไทบิ่ญ เยี่ยมชมหมู่บ้านไหมนามกาว (ไทบิ่ญ) และสัมผัสประสบการณ์การทำงานเป็นช่างฝีมือในหมู่บ้านไหม
 |
| บ่ายวันที่ 6 มกราคม ระหว่างการเยือนเวียดนามอย่างเป็นทางการ นางเล ถิ บิช ตรัน ภริยาของนายกรัฐมนตรี ฝ่าม มินห์ จิ่ง และนางวันดารา สีพันดอน ภริยาของนายกรัฐมนตรีสอนไซ สีพันดอน ของลาว ได้เดินทางเยือนหมู่บ้านเด็ก SOS จังหวัดท้ายบิ่ญ และเยี่ยมชมหมู่บ้านหม่อนน้ำกาว โดยมีนางเหงียน ขัก ทัน ประธานคณะกรรมการประชาชนจังหวัดท้ายบิ่ญ และนางเจิ่น ถิ บิช ฮัง รองประธานคณะกรรมการประชาชนจังหวัดท้ายบิ่ญ ร่วมเดินทางด้วย |
 |
| ทันทีที่หญิงสาวทั้งสองมาถึงหมู่บ้านเด็ก SOS ไทบิญ ก็มีเด็ก ๆ จำนวนมากวิ่งออกมาต้อนรับและต้องการจับมือและถ่ายรูปกับหญิงสาวทั้งสอง |
 |
| ผู้อำนวยการเหงียน วัน ตัน กล่าวถึงหมู่บ้านเด็ก SOS ไทบิญ ว่า หมู่บ้านนี้ก่อตั้งขึ้นในปี พ.ศ. 2556 และได้เลี้ยงดูเด็ก 218 คน ทั้งที่อาศัยและศึกษาอยู่ในหมู่บ้าน และ 320 คนในชุมชน ซึ่งบางคนได้ศึกษาต่อในระดับมหาวิทยาลัยและแต่งงานแล้ว หมู่บ้านเด็ก SOS ไทบิญ ไม่เพียงแต่เป็นสถานที่ที่มอบความรักพิเศษให้กับเด็กๆ เท่านั้น แต่ยังสร้างสภาพแวดล้อมที่เอื้อต่อการไปโรงเรียน เพื่อให้พวกเขาสามารถปรับตัวเข้ากับชีวิตได้ |
 |
| ตลอดหลายปีที่ใช้ชีวิตร่วมกันภายใต้หลังคาเดียวกัน ด้วยความรัก ความสามัคคี และการสนับสนุนซึ่งกันและกัน พวกเขากลายเป็นครอบครัวเดียวกัน และถือว่ากันและกันเสมือนญาติพี่น้อง คุณแม่และป้าคือผู้ที่ทำให้หัวใจดวงน้อยๆ อบอุ่น และเป็นพลังให้พวกเขาก้าวเดินต่อไปในชีวิต |
 |
| ขณะไปเยี่ยมครอบครัวที่มีคุณแม่และลูก 7 คนในหมู่บ้าน สตรีทั้งสองได้สอบถามและให้กำลังใจคุณแม่และลูกๆ อย่างอบอุ่น ภรรยา ของนายกรัฐมนตรี ทั้งสองซาบซึ้งในความทุ่มเท ความทุ่มเท และความรักที่คุณแม่มีต่อลูกๆ เป็นอย่างมาก พร้อมทั้งอวยพรให้ลูกๆ ประสบความสำเร็จทั้งในด้านการเรียนและการใช้ชีวิต โดยเฉพาะอย่างยิ่ง สตรีทั้งสองหวังว่าลูกๆ จะจดจำความรักและความห่วงใยของคุณแม่ ป้า และคณะกรรมการหมู่บ้านไว้เสมอ |
 |
| ที่หมู่บ้าน สตรีทั้งสองยังได้มอบของขวัญที่มีความหมายให้กับเด็กๆ อีกด้วย สตรีทั้งสองหวังว่าเจ้าหน้าที่ของหมู่บ้านจะยังคงปฏิบัติหน้าที่ดูแลและอบรมเลี้ยงดูเด็กๆ ในสถานการณ์พิเศษต่อไป นอกจากการดูแลด้านวัตถุแล้ว การดูแลด้านจิตวิญญาณก็เป็นสิ่งสำคัญอย่างยิ่ง |
 |
| การเยี่ยมเยือนของสตรีเหล่านี้สร้างความประทับใจอันลึกซึ้งมากมาย และเป็นแหล่งกำลังใจอันมีค่าสำหรับคุณแม่ ป้า เจ้าหน้าที่ พนักงาน และครูของหมู่บ้านเด็ก SOS ในการพยายามปฏิบัติหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายให้สำเร็จ |
 |
| นาง Le Thi Bich Tran และนาง Vandara Siphandone ยังได้เยี่ยมชมหมู่บ้านผ้าไหม Nam Cao (อำเภอ Kien Xuong) |
 |
| ตั้งแต่เริ่มหมู่บ้าน คนงานไหม เด็ก ๆ ในหมู่บ้าน และชาวบ้านมารวมตัวกันเป็นจำนวนมากเพื่อต้อนรับสุภาพสตรีทั้งสองและกลุ่มของพวกเธอ |
 |
| สตรีทั้งสองได้ยินเรื่องราวเกี่ยวกับหมู่บ้านไหมนามเกา ตามคำบอกเล่าของชาวบ้าน ปลายศตวรรษที่ 16 ชายคนหนึ่งชื่อเหงียนซวน กลับไปยังบ้านเกิดของเขาที่บัตบัต-เซินเตย เพื่อเรียนรู้การทอผ้า จากนั้นเขาก็กลับไปสอนลูกหลานปลูกหม่อน เลี้ยงไหม และปั่นไหม... นับแต่นั้นมา การทอผ้าลินินได้กลายเป็นอาชีพดั้งเดิมในหมู่บ้านกาวบัต ตำบลนามเกา ในช่วงต้นศตวรรษที่ 20 สังคมชาวอันนาเมมีนวัตกรรมใหม่ๆ มากมาย การค้าขายก็พัฒนาขึ้น และอาชีพของหมู่บ้านก็ขยายตัว นามเกาได้เพิ่มงานทอผ้าทวีดเข้าไปด้วย |
 |
| หลังปี พ.ศ. 2497 งานฝีมือประจำหมู่บ้านได้พัฒนาเป็นสหกรณ์อุตสาหกรรมขนาดเล็กน้ำกาว ท่ามกลางประวัติศาสตร์อันรุ่งเรืองและตกต่ำมากมาย งานฝีมือประจำหมู่บ้านได้ประสบความสำเร็จอันทรงคุณค่ามากมายทั้งในด้านเศรษฐกิจและวัฒนธรรม สหกรณ์น้ำกาวสุยมีช่างฝีมือมากกว่า 200 คน พื้นที่วัตถุดิบ 1,000 เฮกตาร์ และมีรายได้ต่อปีหลายหมื่นล้านด่ง สร้างรายได้ที่มั่นคงให้กับประชาชน ในขณะเดียวกันก็ยังคงรักษาเอกลักษณ์ของหมู่บ้านหัตถกรรมที่สืบทอดกันมายาวนานกว่า 5 ศตวรรษ |
 |
| หลังจากได้ยินเรื่องราวเกี่ยวกับงานหัตถกรรมการทอผ้าไหมของหมู่บ้านไหม Nam Cao แล้ว เดินผ่านตรอกซอกซอยเล็กๆ ที่มีมอสปกคลุมในหมู่บ้าน สองสาวก็ได้ไปเยี่ยมชมบ้านโบราณที่มีอายุมากกว่า 100 ปี ฟัง Cheo ร้องเพลง เพลิดเพลินกับ Banh Cay และที่สำคัญคือได้สัมผัสประสบการณ์การเป็นช่างฝีมือผ้าไหม |
 |
บ้านโบราณ 5 ห้องหลังนี้ยังคงตั้งตระหง่านอยู่ แม้จะผ่านสงครามต่อต้านอันยาวนานถึง 2 ครั้งของประเทศ และที่นี่ยังเป็นสถานที่ที่ได้เห็นความรุ่งเรืองและตกต่ำของหมู่บ้านไหมน้ำกาว ณ ที่แห่งนี้ สตรีทั้งสองได้ฟังการแนะนำกระบวนการทำผ้าไหมน้ำกาว และได้สัมผัสประสบการณ์การมีส่วนร่วมในกระบวนการผลิตผลิตภัณฑ์จากผ้าไหม |
 |
| ในพื้นที่อันพลุกพล่านที่เต็มไปด้วยเสียงร้องเพลง เสียงหัวเราะ เสียงปั่น เสียงกลอง และคำแนะนำจากช่างฝีมือ ซึ่งบางคนมีอายุถึง 95 ปีในปีนี้ สองสาว “แปลงร่าง” มาเป็นช่างฝีมือของหมู่บ้านไหมน้ำกาว ขณะที่พวกเธอปั่น ปั่น และม้วนเส้นไหมเข้าด้วยกัน... |
 |
| เมื่อเยี่ยมชมหมู่บ้านผ้าไหมน้ำกาว สองสาวได้ไปเยี่ยมบ้านเรือนที่ผลิตผ้าไหมแบบดั้งเดิม และเยี่ยมชมสหกรณ์ผ้าไหมน้ำกาว |
 |
| การมาเยือนของหญิงสาวทั้งสองเป็นแรงบันดาลใจให้ช่างฝีมือในหมู่บ้านหัตถกรรมพัฒนาและนำผ้าไหม Nam Cao ไปสู่โลกต่อไป |
แหล่งที่มา
การแสดงความคิดเห็น (0)