วันที่ฉันได้รับประกาศรับสมัครเข้ามหาวิทยาลัย ฉันรู้สึกตื้นตันใจอย่างบอกไม่ถูก แต่ความดีใจปนความกังวลใจอย่างหนักหน่วงก็ปะปนมาด้วย ครอบครัวฉันยากจน ภาระค่าเล่าเรียนและค่าครองชีพดูเหมือนจะเป็นอุปสรรคขัดขวางความฝันของฉัน เคยมีช่วงหนึ่งที่ฉันอยากจะทิ้งทุกอย่างเพื่อช่วยเหลือพ่อแม่ แต่สุดท้ายแล้ว ฉันก็ไม่ได้เดินบนเส้นทางใหม่นี้เพียงลำพัง
ภาพประกอบ (AI)
ฉันยังจำแววตาที่สดใสและภาคภูมิใจของพ่อแม่ได้อย่างชัดเจน เมื่อพวกท่านได้รับข่าวว่าฉันสอบเข้ามหาวิทยาลัยผ่าน น้ำตาไหลอาบแก้มคล้ำๆ ของฉัน แม่พูดเสียงสะอื้นว่า "ไม่ต้องห่วง ไปเรียนเถอะ ถึงต้องขายที่ดิน เราก็จะดูแลลูกเอง" คำพูดนี้ไม่เพียงแต่ให้กำลังใจเท่านั้น แต่ยังเป็นการเสียสละอย่างไม่มีเงื่อนไขของพ่อแม่อีกด้วย ความรักนั้นเองที่มอบพลังอันยิ่งใหญ่ให้กับฉัน ทำให้ฉันรู้ว่าฉันไม่อาจทำให้พ่อแม่ผิดหวังได้
ในวันรับสมัคร ฉันได้รับความช่วยเหลือจากอาจารย์และรุ่นพี่ด้วย อาจารย์ไม่เพียงแต่ให้คำแนะนำเกี่ยวกับขั้นตอนต่างๆ เท่านั้น แต่ยังใส่ใจสถานการณ์ของฉันอีกด้วย สายตาที่อ่อนโยนของอาจารย์และรอยยิ้มอันอ่อนโยนของอาจารย์ช่วยคลายความสับสนและความกังวลของนักเรียนใหม่จากต่างจังหวัดอย่างฉัน รุ่นพี่ยังแนะนำงานพาร์ทไทม์ที่เหมาะสมให้ฉันอย่างกระตือรือร้น สิ่งเหล่านี้ทำให้ฉันรู้สึกว่าฉันไม่ได้อยู่คนเดียว แต่ได้รับการต้อนรับเข้าสู่ครอบครัวใหญ่ที่เต็มไปด้วยความรัก
สิ่งที่น่าประหลาดใจและซาบซึ้งใจที่สุดคือตอนที่ฉันได้รับทุนการศึกษาจากผู้บริจาคใจบุญ สำหรับฉัน เงินจำนวนนั้นไม่เพียงแต่เป็นการสนับสนุนทางการเงินเท่านั้น แต่ยังเป็นความไว้วางใจและกำลังใจอันล้ำค่าอีกด้วย ฉันเข้าใจว่าเบื้องหลังทุนการศึกษาแต่ละทุนคือหัวใจอันสูงส่งและความปรารถนาที่จะช่วยให้ความฝันที่ยังไม่เป็นจริงได้โบยบิน
ความช่วยเหลือทั้งหมดจากพ่อแม่ ครูบาอาจารย์ ไปจนถึงผู้มีพระคุณ กลายเป็นสัมภาระที่แน่นหนาที่สุดของฉัน เส้นทางข้างหน้าอาจยังมีอุปสรรคอีกมากมาย แต่ด้วยสัมภาระแห่งความรัก ฉันเชื่อว่าฉันจะเอาชนะมันได้!
หงิ ซวน
ที่มา: https://baolongan.vn/khi-yeu-thuong-la-hanh-trang-vung-buoc-a202282.html






การแสดงความคิดเห็น (0)