ฉันยังจำได้ดีถึงวินาทีที่รู้ว่าตัวเองตั้งครรภ์ หลังจากแต่งงานมานานกว่าสองปี ช่วงเวลาแห่งการรอคอยก็ยาวนานนับไม่ถ้วน เมื่อมองดูลูกๆ รอบตัวฉันเติบโตขึ้น ฉันเคยคิดว่า “เมื่อไหร่ฉันจะได้รู้สึกแบบนั้นบ้าง” และเมื่อเห็นเส้นสองเส้นปรากฏขึ้นบนที่ตรวจครรภ์ หัวใจของฉันก็เต็มไปด้วยทั้งความประหลาดใจและความสุข น้ำตาไหลอาบแก้ม ไม่ใช่เพราะความกลัว แต่เป็นเพราะความสุขที่แสนหวาน ความรู้สึกที่ได้รับความรับผิดชอบ ความรักอันล้ำค่า โลก ทั้งใบดูเหมือนจะสงบลง เหลือเพียงหัวใจที่เต้นระรัวเพราะสิ่งมีชีวิตเล็กๆ ที่ค่อยๆ ก่อตัวขึ้นในร่างกายของฉัน
ในช่วงแรกของการเป็นแม่ ฉันตระหนักว่าการเดินทางครั้งนี้ไม่ง่ายเลย คืนที่นอนไม่หลับ กอดลูกน้อย กังวลกับทุกอิริยาบถ ทุกลมหายใจ และนึกถึงเดดไลน์งานที่ยังคงกองอยู่บนโต๊ะ ฉันคิดว่าตัวเองคงจะล้มลงไป แต่แค่เห็นลูกน้อยหลับสนิท ได้ยินเสียงลมหายใจสม่ำเสมอ และเห็นริมฝีปากเล็กๆ ของเขายิ้มในความฝัน ความเหนื่อยล้าทั้งหมดก็หายไป ความรักที่มีต่อลูกน้อยเปรียบเสมือนแหล่งพลังที่มองไม่เห็น คอยพยุงฉันให้ผ่านพ้นทุกความยากลำบาก ทำให้ฉันเชื่อว่าไม่มีสิ่งใดที่ยากเกินจะเอาชนะได้
ก่อนมีลูก ฉันไม่เก่งทำอาหารเลย อาหารง่ายๆ บางครั้งก็ทำให้ฉันสับสน แต่พอมีลูก ฉันก็เริ่มเรียนรู้และทดลองทำอาหารแต่ละจาน ตั้งแต่อาหารง่ายๆ ไปจนถึงอาหารที่ซับซ้อน ความสุขที่เรียบง่ายแต่ลึกซึ้งคือตอนที่ฉันเห็นลูกกินเสร็จ ตาเป็นประกาย ปากยิ้มแย้ม “แม่คะ อร่อยจังเลย!” ตอนนั้นเองที่ฉันรู้ว่าความรักที่มีต่อลูกสามารถทำให้คนเราทำอะไรที่ก่อนหน้านี้ดูเหมือนเป็นไปไม่ได้ การเป็นแม่ทำให้ฉันเรียนรู้ที่จะอดทน เรียนรู้ที่จะทุ่มเทความพยายามทั้งหมดให้กับสิ่งที่ดูเหมือนเล็กน้อย แต่กลับมีความสำคัญอย่างยิ่งยวดต่อลูก
เธอไม่เพียงแต่สอนฉันทำอาหารเท่านั้น การเป็นแม่ยังสอนให้ฉันรู้จักควบคุมความโกรธ รู้จักฟังและเข้าใจ บางครั้งลูกก็ดื้อและฉันก็โมโห แต่แล้วฉันก็บอกตัวเองให้ควบคุมตัวเอง เข้าใจลูกให้มากขึ้น และเรียนรู้ที่จะเข้าใจความรู้สึกของเขา ลูกสอนฉันว่าความรักไม่ได้สมบูรณ์แบบเสมอไป แต่ถ้ามันจริงใจ มันจะช่วยให้ทั้งแม่และลูกเติบโตไปด้วยกัน ทุกครั้งที่ลูกอธิบายว่าทำไมเขาถึงทำบางอย่าง ฉันเรียนรู้ที่จะอดทนและเคารพความคิดของเขา แม้ว่าบางครั้งมันอาจจะยังไม่โตเป็นผู้ใหญ่และงุ่มง่ามก็ตาม
เวลาผ่านไปเร็วมาก เมื่อมองย้อนกลับไป ลูกชายของฉันอายุเกือบสิบขวบแล้ว และเขาก็มีความคิดและเหตุผลเป็นของตัวเอง ทุกครั้งที่ฉันคุยกับเขา ฉันได้เรียนรู้ที่จะฟังมากขึ้น เรียนรู้ที่จะปล่อยให้เขาแสดงออกอย่างอิสระ และตระหนักว่าเด็กทุกคนต้องการความเข้าใจ ช่วงเวลาที่เขาวิ่งมากอดฉันหลังเลิกเรียน คำถามไร้เดียงสา หรือการแบ่งปันเรื่องราวในวันนั้นอย่างตรงไปตรงมา ทำให้ฉันมีความสุขและซาบซึ้ง เพราะเขาได้สอนฉันถึงคุณค่ามากมายเกี่ยวกับชีวิต เกี่ยวกับความรักและความอดทน ทุกครั้งที่ฉันเห็นเขาเล่น เห็นเขายิ้มอย่างสดใส หัวใจของฉันก็เปี่ยมไปด้วยแสงสว่าง และฉันรู้ว่าความยากลำบากและความเหนื่อยล้าตลอดหลายปีที่ผ่านมานั้นคุ้มค่า เพราะความสุขนั้นเป็นสิ่งที่หาได้ยากและไม่อาจทดแทนได้
ลูก อีกไม่กี่วันลูกก็จะอายุสิบขวบแล้ว แม่หวังว่าลูกจะใช้ชีวิตอย่างสงบสุข ไร้เดียงสา และมั่นใจ แม่ไม่ได้ต้องการให้ลูกเป็นคนที่ดีที่สุด แต่แม่ต้องการให้ลูกเป็นตัวของตัวเอง รู้จักรักและเห็นคุณค่าของสิ่งเล็กๆ น้อยๆ รอบตัว สำหรับฉัน ทุกวันที่ได้เป็นแม่คือวันที่มีความสุข เป็นของขวัญล้ำค่าที่ชีวิตมอบให้ ไม่ว่าลูกจะอายุเท่าไหร่ จงรู้ไว้เสมอว่าแม่จะอยู่ตรงนี้เสมอ รักลูก สนับสนุนลูก และอยู่เคียงข้างลูกในทุกย่างก้าว แม่รักลูก!
ฮาลินห์
ที่มา: https://baodongnai.com.vn/van-hoa/202510/moi-ngay-duoc-lam-me-la-mot-ngay-hanh-phuc-0aa09ff/
การแสดงความคิดเห็น (0)