ฤดูใบไม้ร่วงม้วนอยู่ในความทรงจำ

สำหรับฉัน ฤดูใบไม้ร่วงไม่ใช่แค่ฤดูกาลหนึ่งของปี แต่เป็นช่วงเวลาอันมหัศจรรย์ ที่ความทรงจำในวัยเด็กจะย้อนกลับมาและหวนคืนทุกครั้งที่มีลมหนาว หรือทุกครั้งที่ใบไม้สีเหลืองเริ่มร่วงและกระจายไปทั่วท้องถนน

ภาพประกอบ (AI)

สำหรับฉัน ฤดูใบไม้ร่วงไม่ใช่แค่ฤดูกาลเดียวในรอบปี แต่เป็นช่วงเวลาอันแสนวิเศษ ที่ความทรงจำในวัยเด็กผุดขึ้นมาและหวนกลับมาทุกครั้งที่มีลมหนาวพัดผ่าน ทุกครั้งที่ใบไม้เหลืองเริ่มร่วงโรยไปทั่วถนน มันคือช่วงเวลาแห่งความทรงจำอันเงียบสงบ ไม่เร่งรีบ ไม่วุ่นวาย มีเพียงช่วงเวลาที่เรียบง่ายและสงบสุข เสียงหัวเราะที่สดใส และเกมสนุกๆ ที่เราสนุกด้วยกันตลอดบ่ายอันยาวนาน

สมัยนั้น ทุกเช้าตรู่ของฤดูใบไม้ร่วง ฉันและเพื่อนๆ ในละแวกบ้านมักจะออกไปวิ่งเล่นข้างนอก ฤดูใบไม้ร่วงเปรียบเสมือนภาพที่เงียบสงบ เมื่อใบไม้เหลืองร่วงหล่นลงมาปกคลุมถนนลูกรังเล็กๆ เราจับมือกันวิ่งเล่นไปตามถนน เล่นว่าวหรือกระโดดเชือกอย่างไร้เดียงสาเหมือนเด็กๆ ที่ไม่เคยรู้จักกับความวิตกกังวล บางทีฤดูใบไม้ร่วงในความทรงจำของฉันอาจเชื่อมโยงกับเกมกลางแจ้งเหล่านั้นเสมอ เคยมีวันที่ฝนตกปรอยๆ เราออกไปวิ่งเล่นในแอ่งน้ำ เสียงหัวเราะดังก้องกังวานราวกับระฆัง คึกคัก ไร้ซึ่งความวิตกกังวลใดๆ ฉันจำได้ว่าหลังจากเล่นเกมซุกซนเสร็จ ทุกคนก็มารวมตัวกันใต้ระเบียง นั่งฟังคุณยายเล่านิทาน ทุกคนส่งเสียงร้องโวยวาย แย่งชิงที่นั่งใกล้คุณยายที่สุด ดวงตาเป็นประกาย รอคอยทุกคำ คุณยายเป็นนักเล่านิทานที่ดีที่สุดเท่าที่ฉันรู้จัก เธอเล่านิทานเกี่ยวกับนิทานโบราณ กระต่ายแสนฉลาด นางฟ้าแสนสวย หรือการผจญภัยอันแสนวิเศษของเด็กชายผู้กล้าหาญด้วยน้ำเสียงที่อบอุ่นและอ่อนโยน หลานน้อยนั่งนิ่ง ดวงตาเบิกกว้างราวกับอยากซึมซับทุกถ้อยคำที่เอ่ย ขณะที่ตี้นั่งอยู่ข้างๆ เธอ ปากขยับไปตามเรื่องราวแต่ละเรื่อง พวกเราเด็กๆ ทุกคนต่างตั้งใจฟังราวกับเรื่องราวเหล่านั้นคือเวทมนตร์ที่นำพาเราเข้าสู่ โลก แห่งเวทมนตร์ที่เธอวาดไว้ ฤดูใบไม้ร่วงนั้น แม้จะไม่มีการผจญภัยอันมหัศจรรย์เหมือนในเทพนิยาย แต่ฉันก็รู้สึกเหมือนเป็นตัวละครในเรื่องราวเหล่านั้นเสมอ เมื่อแสงสีทองค่อยๆ จางลง ผ่านใบไม้ เรานั่งเงียบๆ ใต้ร่มไม้ พูดคุยกันถึงความฝันเล็กๆ น้อยๆ ที่เราแต่ละคนมีอยู่ในหัวใจ สายลมฤดูใบไม้ร่วงพัดผ่าน ก่อให้เกิดเสียงใบไม้เสียดสี ราวกับเสียงกระซิบของธรรมชาติ เรานั่งด้วยกัน สัมผัสถึงลมหายใจแห่งฤดูใบไม้ร่วง และทุกครั้งที่เรานึกถึง ความรู้สึกสงบสุขนั้นยังคงติดตรึงอยู่ในใจ

และอะไรจะงดงามไปกว่าการได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันทั้งครอบครัวในยามฤดูใบไม้ร่วง? คุณยายเตรียมอาหารจานอร่อยเรียบง่ายไว้มากมาย เช่น ซุปหวานและเค้กมันหวานร้อนๆ กลิ่นหอมของมันหวานและซุปเปรี้ยวอบอวลอบอวลไปทั่ว ทำให้ทุกคนอบอุ่นหัวใจ ทุกครั้งที่ได้ทานอาหาร ฉันรู้สึกถึงความอบอุ่นแปลกๆ ราวกับฤดูใบไม้ร่วงได้มาเยือนทุกคนในครอบครัว เพื่อนๆ ของฉันต่างแบ่งเค้กมันหวานของตัวเอง แอบกัดไปสองสามคำแล้วหัวเราะคิกคัก จนคุณยายดุอย่างเอ็นดูว่า "กินช้าๆ หน่อย ไม่งั้นจะอิ่มเกินไป!" ทุกคนในครอบครัวมารวมตัวกัน เสียงหัวเราะและเสียงหัวเราะดังไปทั่ว แสงสีเหลืองอบอุ่นส่องกระทบใบหน้าอันเป็นที่รัก สร้างสรรค์ภาพฤดูใบไม้ร่วงที่งดงาม สงบ และสมบูรณ์แบบ

บัดนี้ ทุกครั้งที่ฤดูใบไม้ร่วงมาเยือน ความทรงจำเหล่านั้นก็หลั่งไหลกลับมาหาฉัน ฉันนึกถึงวันเวลาอันยาวนานที่วิ่งเล่น เสียงหัวเราะก้องกังวานในชนบทอันเงียบสงบ ยามบ่ายกับเพื่อนๆ ที่วิ่งออกไปในทุ่งนาและนั่งชมพระอาทิตย์ตกดิน ทุกครั้ง เราก็แค่นั่งอยู่ตรงนั้น มองทิวทัศน์เงียบๆ มีเพียงเสียงลมพัดผ่านทุ่งนาสีทอง เสียงนกร้องเจื้อยแจ้วในพื้นที่กว้างใหญ่ ฉันยังจำช่วงเวลาที่ได้นั่งข้างคุณยาย ฟังคุณยายเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับอดีตอันไกลโพ้น ความทรงจำที่ท่านหวงแหนราวกับเป็นของขวัญล้ำค่าแห่งกาลเวลาได้

และสำหรับฉัน ฤดูใบไม้ร่วงเป็นฤดูกาลที่วิเศษเสมอ ไม่ใช่เพราะเรื่องราวใหญ่โต แต่เป็นเพราะช่วงเวลาที่เรียบง่ายและสงบสุข ซึ่งอัดแน่นไปด้วยความหวานชื่นของวัยเด็ก ใบไม้สีเหลือง ยามบ่ายอันเงียบสงบ ล้วนเป็นชิ้นส่วนที่ขาดไม่ได้ในภาพความทรงจำวัยเด็ก ถักทอเป็นภาพที่สมบูรณ์แบบที่ฉันจะไม่มีวันลืม

ลินห์ เชา

ที่มา: https://baolongan.vn/mua-thu-cuon-tron-trong-ky-uc-a200694.html