นักเขียน Nguyen Cong Hoan ผสมผสานงานด้านสื่อสารมวลชนและวรรณกรรมเสียดสีเข้าด้วยกัน

นักเขียนเหงียน กง โฮอัน เกิดเมื่อปี 1903 ในเมืองวัน เซียง หุ่ง เยน ในครอบครัวนักวิชาการขงจื๊อ ตั้งแต่เด็ก เขาได้ยินและท่องจำบทกวี กลอนคู่ตรงข้าม และเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยเสียดสีที่วิจารณ์ชนชั้นขุนนางมากมาย ซึ่งส่งอิทธิพลอย่างมากต่อรูปแบบการเขียนของเขาในเวลาต่อมา

ในปี 1926 เหงียน กง โฮอัน สำเร็จการศึกษาจากวิทยาลัยฝึกอบรมครูและทำงานเป็นครูในหลายๆ แห่ง ( Hai Duong , Lao Cai, Nam Dinh...) จนกระทั่งการปฏิวัติเดือนสิงหาคมประสบความสำเร็จ เขาเขียนงานชิ้นแรกของเขา Kiep Hong Nhan (เขียนในปี 1920 ตีพิมพ์โดย Tan Da Thu Diem ในปี 1923) เป็นงานเขียนร้อยแก้วภาษาเวียดนามที่ใช้สคริปต์ Quoc Ngu ก่อนปี 1945 เขาเป็นนักข่าวที่เฉียบแหลมอยู่แล้ว โดยตีพิมพ์เรื่องสั้นเกี่ยวกับเหตุการณ์ปัจจุบันในหนังสือพิมพ์ชื่อดัง เช่น Phong Hoa, Ngay Nay (Tu Luc Van Doan); Tieu Thuyet Thu Bay, Trung Bac Chu Nhat, Ban Dan; Ich Huu, Ha Thanh Ngo Bao, Dong Tay ...

นักเขียน เหงียน กง ฮวน

ภาพ: เอกสาร

เหงียน กง ฮวน เป็นนักเล่าเรื่องที่เปิดเผยความเป็นจริงทางสังคม และเรื่องสั้นหลายเรื่องของเขามีลักษณะเชิงข่าวสูง เนื่องจากเรื่องเหล่านี้พูดถึงปัญหาในปัจจุบันโดยตรง สะท้อนความเป็นจริงทางสังคมในรูปแบบที่กระชับ ตลกขบขัน แต่ก็เจ็บปวด เราสามารถทบทวนเรื่องสั้นที่มีชื่อเสียงบางเรื่องของเขาได้ เช่น เรื่อง Kep Tu Ben ( Phong Hoa , 1935) ที่บรรยายถึงนักเขียนบทละครที่ต้อง "หัวเราะ" บนเวทีในขณะที่แม่ของเขากำลังจะเสียชีวิตใต้โรงละคร ผลงานนี้วิจารณ์สังคมที่เฉยเมยและไร้มนุษยธรรม ซึ่งเปลี่ยนศิลปินให้กลายเป็นเครื่องมือบันเทิงโดยไม่คำนึงถึงความเจ็บปวดของตนเอง แม้ว่าจะเป็นเรื่องสั้นที่ตีพิมพ์ในหนังสือพิมพ์ แต่ก็แสดงให้เห็นถึงเหตุการณ์ทางสังคมปัจจุบันที่ชัดเจนมาก เมื่อชีวิตของศิลปินถูกทำให้ไร้ค่า อาชีพของพวกเขาถูกทำให้เป็นเชิงพาณิชย์และบิดเบือน

ในเรื่องสั้นเรื่อง A Heart ( Ngay Nay , 1937) เหงียน กง ฮวน เล่าเรื่องทหารที่ตีภรรยาจนตายด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ย ...้ยเย้ยเย้ยเย้ยเย้ยเย้ยเย้ยเย้ยเย้ยเย้ยเย้ยเย้ยเย้ยเย้ยเย้ยเย้ยเย้ยเย้ยเย้ยเย้ยเย้ยเย้ยเย้ยเย้ยเย้ยเย้ยเย้ยเย้ยเย้ยเย้ยเย้ยเย้ยเย้ยเย้ยเย้ยเย้ยเย้ยเย้ยเย้ยเย้ยเย้ยเย้ยเย้ยเย้ยเย้ยเย้ยเย้ยเย้ยเย้ยเย้ยเย้ยเย้ยเย้ยเย้ยเย้ยเย้ยเย้ยเย้ยเย้ยเหน็บแนม เรื่องนี้สะท้อนความคิดแบบศักดินาที่ผิดเพี้ยนและความรุนแรงที่แฝง

เรื่องสั้นเรื่อง Tinh Than The Giac ( Saturday Novel 1939) ที่มีโทนโศกนาฏกรรมและตลกขบขัน เล่าเรื่องราวของหมู่บ้านทั้งหมู่บ้านที่ถูกบังคับให้ "ออกกำลังกาย" ตามกระแสนิยมแบบเป็นทางการ ผู้ที่อ่อนแอ คนป่วย แม้แต่คนใกล้ตาย ถูกบังคับให้ออกกำลังกายเพื่อ "ประสบความสำเร็จ" งานนี้เผยให้เห็นถึงความเป็นทางการ เครื่องจักร และอารมณ์ขันที่ไร้สาระในกลไกการปกครองในช่วงอาณานิคมของฝรั่งเศส การเขียนที่โศกนาฏกรรมและตลกขบขันของเขาสะท้อนถึงสังคมที่ "แสดง" แทนที่จะใช้ชีวิต ภาษาในเชิงข่าวของเหงียน กง ฮวนมีลักษณะเด่นคือรอยยิ้มเสียดสีที่เฉียบคมและสไตล์การเขียนที่เฉียบคม เรียบง่าย และดราม่า เขาไม่ได้ใช้วรรณกรรมที่สวยหรู แต่ใช้การเขียนในชีวิตประจำวันที่สั้น ชัดเจน เข้าใจง่าย แต่ดราม่า สถานการณ์ในเรื่องราวเชิงข่าวของเขามักถูกนำเสนออย่างรวดเร็ว ทำให้ผู้อ่านเข้าถึง "ความขัดแย้งทางสังคม" ได้ในไม่กี่บรรทัด สไตล์นี้ใกล้เคียงกับสไตล์การเล่าเรื่องเชิงข่าวสมัยใหม่ที่เน้นการแนะนำที่น่าประทับใจและเข้าประเด็นอย่างรวดเร็ว

เหงียน กง ฮวน มีน้ำเสียงเสียดสี ประชดประชัน แต่แฝงด้วยความเป็นมนุษย์ เขามีความสามารถด้านการเสียดสีโดยไม่โหดร้าย สไตล์การเขียนของเขาเปรียบเสมือนกระจกขยายที่เน้นให้เห็นความไร้สาระของสิ่งที่ผิด สิ่งที่ผิด สิ่งที่ไร้เหตุผล เพื่อให้ผู้อ่านหัวเราะเยาะตัวเองและตระหนักถึงปัญหา สไตล์การเขียนเสียดสีไม่ได้มีจุดมุ่งหมายเพื่อใส่ร้ายบุคคลใดบุคคลหนึ่ง แต่เพื่อเปิดโปงระบบที่ทุจริต ตั้งแต่ข้าราชการ กฎหมาย การรักษาพยาบาล ไปจนถึง การศึกษา ...

ผลงานของเหงียน กง ฮวน แสดงให้เห็นว่าการสื่อสารมวลชนต้องตีความสิ่งที่ไร้สาระและประดิษฐ์ขึ้น เขาสอนว่าการสื่อสารมวลชนไม่เพียงแต่ต้องสะท้อน "เรื่องราวที่แท้จริง" เท่านั้น แต่ยังต้องเปิดเผย "ความจริงที่ซ่อนอยู่" โดยเฉพาะอย่างยิ่งค่านิยมที่ไร้เหตุผล พิธีการ และความหน้าไหว้หลังหลอกในสังคมด้วย เพื่อทำเช่นนั้น นักข่าวต้องสังเกตอย่างลึกซึ้งและมีอารมณ์ขันที่จริงจัง เขามักใช้เสียงหัวเราะเพื่อกระตุ้นความคิดโดยไม่ใช้ภาษาที่เร้าอารมณ์ ปล่อยให้สถานการณ์พูดแทนตัวเองด้วยเสียงหัวเราะเยาะเย้ยประชดประชัน นี่คือบทเรียนสำหรับนักข่าวว่าภาษาที่ใช้ในการสื่อสารมวลชนไม่จำเป็นต้องเสียงดัง แต่จะต้องอยู่ในสถานที่และเวลาที่เหมาะสมจึงจะน่าเชื่อถือเพียงพอ

ลักษณะเด่นอีกประการหนึ่งคือการเขียนบทความเชิงข่าวยังต้องอาศัยศิลปะในการเล่าเรื่องด้วย และเหงียน กง ฮวน ได้ผสมผสานงานข่าวกับวรรณกรรมและละครเวทีได้อย่างชำนาญ ทำให้แต่ละเรื่องที่ถูกตีพิมพ์ในหนังสือพิมพ์เป็นเหมือนภาพร่างละครที่สะท้อนชีวิตทางสังคม

เหงียน กง ฮวน เป็นปรมาจารย์ด้านสื่อเสียดสีที่สมจริง โดยใช้เรื่องสั้นเป็นเครื่องมือในการวิจารณ์สังคม ต่อสู้กับความไร้สาระและความเสื่อมโทรมด้วยเสียงหัวเราะที่ชาญฉลาด ภาษาที่ใช้ในการรายงานข่าวของเขาไม่ฉูดฉาด ไม่ว่างเปล่า แต่เฉียบคมและมีมนุษยธรรม โดยยืนเคียงข้างผู้ที่อ่อนแอและไร้อำนาจอยู่เสมอ

ในบริบทของสื่อในปัจจุบันที่บางครั้งกลายเป็นเรื่องผิวเผิน บทเรียนด้านการสื่อสารมวลชนจากนักเขียน เหงียน กง ฮวน เป็นการเตือนใจว่า เรื่องราวธรรมดาๆ หนึ่งเรื่อง หากเขียนอย่างถูกต้องและเป็นความจริง ก็สามารถกลายเป็นคำกล่าวโทษที่ไพเราะที่สุดเกี่ยวกับความอยุติธรรมทางสังคมได้ (โปรดติดตามตอนต่อไป)

นักเขียนเหงียน กง โฮอัน เป็นสมาชิกพรรคแรงงานเวียดนามมาตั้งแต่ปี 1948 ในปี 1951 เขาทำงานที่ค่ายพิมพ์ซ้ำของกรมการศึกษา โดยรวบรวมตำราเรียนและหนังสือเกี่ยวกับประวัติศาสตร์เวียดนามสมัยใหม่ตั้งแต่ยุคอาณานิคมฝรั่งเศสจนถึงปี 1950 สำหรับชั้นประถมศึกษาปีที่ 7 ของระบบเก้าปี หลังจากปี 1954 เขากลับมาเขียนหนังสืออีกครั้งในตำแหน่งประธานสมาคมนักเขียนเวียดนาม (วาระแรก 1957-1958) สมาชิกคณะกรรมการถาวรของคณะกรรมการบริหารของสมาคมนักเขียนเวียดนามในวาระต่อมา เขายังเป็นสมาชิกคณะกรรมการบริหารของสหภาพวรรณกรรมและศิลปะเวียดนาม บรรณาธิการบริหารของหนังสือพิมพ์รายสัปดาห์ Van (ซึ่งเป็นต้นแบบของหนังสือพิมพ์ Van Nghe) เหงียน กง โฮอันเสียชีวิตในปี 1977 ที่ กรุงฮานอย เขาได้รับรางวัลโฮจิมินห์สำหรับวรรณกรรมและศิลปะในวาระแรกในปี 1996

ที่มา: https://thanhnien.vn/nha-van-nguyen-cong-hoan-ket-hop-bao-chi-va-van-hoc-trao-phung-185250615224215692.htm