รำลึกข้าวเหนียวเมืองกรุง

ทุกครั้งที่ผ่านฮานอย ฉันมักจะมองหาซื้อข้าวเหนียวหนึ่งกำมือเสมอ

ผมเป็นคนเหนือครับ เคยผ่าน ฮานอย มาหลายครั้งแล้ว ฮานอยทั้งไกลและใกล้สำหรับผม แปลกและคุ้นเคย ทุกครั้งที่ผ่านฮานอย ผมมักจะมองหาข้าวเหนียวติดมือเสมอ

ไม่ใช่ว่าผม “ติด” เมนูนี้จนต้องซื้อหรอกนะ แต่ผมอยากหวนรำลึกถึงความทรงจำตอนมาเมืองหลวงครั้งแรก บางครั้งก็เป็นบั๋นขุกของโค่หลาน บางครั้งก็เป็นบั๋นขุกของกวน... อะไรก็ได้ ขอแค่ผมถือบั๋นขุกฮานอยไว้ในมือก็พอ

แค่ได้ถือ บั๋นขุคร้อนๆ ห่อด้วยใบตอง ก็ทำให้หัวใจฉันพองโตด้วยความสุขแล้ว

ฉันจำรสชาติของบั๋นขุกเมื่อยี่สิบปีก่อนได้ มันอร่อยอย่างประหลาด มันติดตรึงมาตั้งแต่สมัยเด็ก ๆ และยังคงอร่อยจนถึงทุกวันนี้ ความทรงจำที่ยังคงหลงเหลืออยู่ในความทรงจำของฉันกลับไหลกลับมาอีกครั้ง

วันนั้น ฉันเป็นนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 ที่ได้ร่วมเดินทางกับกลุ่มนักเรียนดีเด่นจากโรงเรียนไปเยี่ยมชมสุสานลุงโฮ ระหว่างทางกลับ รถบัสจอดที่ทะเลสาบฮว่านเกี๋ยม และคุณครูก็อนุญาตให้เราลงจากรถเพื่อชมวิว

ฉันยืนมองผิวน้ำทะเลสาบที่ระยิบระยับ พลางเหลือบมองม้านั่งหินข้างๆ กลิ่นหอมน่ากินจัง! ฉันค่อยๆ สูดกลิ่นหอมที่ลอยออกมาจากอาหารในมือของหญิงชราคนหนึ่ง

เธอโบกมืออย่างมีความสุข ส่งสัญญาณให้ฉันนั่งลงบนเก้าอี้ เธอแกะใบตองออก กลิ่นหอมอบอวล เผยให้เห็นข้าวเหนียวขาวสะอาดแวววาวหนึ่งกำมือ สำหรับเด็ก “บ้านนอก” ที่หิวโหยเหมือนฉันในตอนนั้น อาหารจานนี้อาจเป็นอาหารที่แปลกแต่ก็น่ารับประทานอย่างยิ่ง ฉันเม้มปาก กลืนน้ำลายที่ไหลออกมาจากปาก เธอยิ้ม หักข้าวเหนียวออกเป็นสองส่วน แบ่งให้ฉันครึ่งหนึ่ง แล้วพูดอย่างอ่อนโยนว่า “กินกับฉันสิ”

ข้างในแป้งข้าวเหนียวขาวมีแป้งกรอบสีเขียวเนียนๆ ห่อไส้ถั่วเขียวคลุกเคล้ากับเนื้อมันๆ รู้สึกว่ามันคล้ายกับไส้บั๋นจงที่พ่อเคยห่อที่บ้านทุก เทศกาลตรุษจีน แต่พอเอาข้าวเหนียวเข้าปากแล้วกัดเข้าไป รสชาติกลับไม่เหมือนกับบั๋นจงที่กินที่บ้านเลย ไส้ถั่วเขียวเข้มข้นมันๆ ผสมกับกลิ่นพริกไทยเผ็ดๆ ละลายในปากเลย

ตอนนั้นฉันรู้สึกว่านี่เป็นเมนูที่อร่อยที่สุดเท่าที่ฉันเคยกินมาเลย เธอมองมาที่ฉันแล้วยิ้มอย่างอ่อนโยน บอกว่านี่คือบั๋นขุก ลูกสาวของเธอมักจะทำเมนูนี้ให้ครอบครัวเปลี่ยนเมนูทุกสุดสัปดาห์

พอเพื่อนๆ เรียก ฉันก็ขอบคุณเธอแล้วรีบขึ้นรถ กลิ่นเค้กข้าวเหนียวยังคงอบอวลอยู่ในใจ ดังนั้นทุกครั้งที่มีโอกาสผ่านฮานอย ฉันจึงอยากซื้อเค้กข้าวเหนียวสักชิ้น ไม่ใช่เพื่อเติมท้อง แต่เพื่อเติมเต็มความปรารถนาในใจ

นอกจากความคิดถึงข้าวเหนียวแสนอร่อยของฮานอยแล้ว ฉันยังจำดวงตาอันอ่อนโยนของยายซึ่งเป็นคนฮานอยได้เสมออีกด้วย