ช่วงเวลาแห่งการนั่งพักผ่อน

กระตือรือร้น เร่งรีบ ใช้ชีวิตอย่างเต็มที่ เพื่อว่าเมื่อหลายปีผ่านไป จะได้ไม่เสียใจภายหลัง ฉันมองย้อนกลับไปแล้วก็ยิ้มกับคุณค่าและประสบการณ์ที่ฉันได้สร้างเอาไว้ นั่นเป็นเหตุผลที่ Xuan Dieu เคยกล่าวไว้ว่า “ดีกว่าที่จะฉลาดเพียงชั่วขณะหนึ่ง แล้วจู่ๆ ก็จางหายไป/ มากกว่าที่จะเศร้าโศกอยู่ชั่วนิรันดร์เป็นเวลาหนึ่งร้อยปี” ฉันได้หล่อหลอมวิถีชีวิตแบบสมัยใหม่ให้กับตัวเองและคิดอย่างลึกซึ้ง ความคิดนั้นยังได้ปลูกฝังความคิดที่จะนั่งลงและจัดการชีวิตแม้จะเป็นเพียงช่วงเวลาสั้นๆ ในตัวฉันอีกด้วย...

ภาพประกอบ

ฉันผ่านช่วงหลายปีที่ผ่านมาทั้งกับตัวฉันเองและคนรอบข้าง ในการเดินทางครั้งนั้น ฉันเปิดใจ จากนั้นก็รับ จากนั้นก็ให้ จากนั้นก็อดทน และให้อภัย และหลังจากหยุดพักเหล่านั้นแล้ว ฉันได้นั่งลงและไตร่ตรองอย่างเงียบๆ ซึ่งเป็นเหมือนวิธีมหัศจรรย์สำหรับฉันในการสัมผัสหัวใจอย่างอ่อนโยน แต่สิ่งนั้นเองได้ปลุกความคิดและอารมณ์ต่างๆ มากมายในตัวฉันขึ้นมา

ฉันไปนั่งอยู่ที่ไหนในทริปครั้งนั้น? ฉันพิงต้นไม้มานับไม่ถ้วนในชีวิตของฉัน เมื่อฉันเหนื่อย ฉันจะออกไปหาพวกเขา พิงไหล่บางๆ ของฉันไว้กับพวกเขา และพูดคุยอย่างเปิดใจ ความเขียวขจีของกิ่งก้านและใบไม้จำนวนนับไม่ถ้วนทิ้งความงดงามของน้ำค้างไว้บนตัวฉัน ฉันยืดขาและเอียงศีรษะไปด้านหลังเพื่อมองดูท้องฟ้าหลังใบไม้ พร้อมฟังเสียงนกร้องจิ๊บจ๊อยอย่างสงบ ฉันชื่นชมต้นไม้ จากนั้นฉันก็เปรียบเทียบตัวเองเป็นต้นไม้ที่ใครๆ ก็มองขึ้นไปและใช้ชีวิตอยู่ด้วย

เพียงยึดมั่นในรากเหง้าของคุณบนโลกแม่ แล้วเติบโตขึ้นมา ยังคงเขียวชอุ่ม สงบนิ่ง และใช้ความเป็นตัวคุณที่เปล่งประกายเป็นคุณค่าเพื่ออุทิศให้กับชีวิตที่สวยงาม ฉันยังนั่งลงที่ป้ายรถเมล์ข้างถนนใจกลางเมืองแห่งนี้และชมทิวทัศน์บนท้องถนนอีกด้วย เห็นฝูงชนพลุกพล่าน เห็นพ่อค้าแม่ค้าขายของตะโกนร้องยาวๆ ตามตรอกซอกซอย ฉันเห็นใบไม้ที่สงบร่วงหล่นท่ามกลางฝุ่นบนท้องถนน ส่วนฉัน ฉันนั่งอยู่ในที่ที่ฉันสามารถนั่งได้ นั่นคือเนินเขา แนวต้นกกที่ร่วงหล่นในยามบ่ายของฤดูหนาว ทุ่งหญ้า พรมหญ้า...

ในขณะนั้นฉันได้ยินเสียงแห่งความเงียบ เสียงฝน เสียงของเวลาที่ผ่านชีวิตนี้และบัดนี้ควบแน่นเป็นตะกอน แล้วเส้นทางที่เราเลือกเดินนั้นจะเปิดกว้างมากขึ้น มีความหมายมากขึ้น และเข้าใจได้ง่ายขึ้นหรือไม่?

ทุกครั้งที่ฉันนั่งลง ฉันรู้สึกเหมือนกำลังใช้ชีวิตอย่างเงียบสงบ ความเงียบนั้นมิใช่พลังภายในที่จะกัดกร่อนความกระตือรือร้น แต่เป็นตัวเร่งปฏิกิริยาที่หล่อเลี้ยงความสงบภายในตัวฉัน มันจะพัฒนาความสามารถของตัวเอง เข้าใจเกี่ยวกับตัวเองมากขึ้น เข้าใจเกี่ยวกับโลก ที่เรียกว่าไม่มีที่สิ้นสุดและลึกลับ ซึ่งเป็นเวลานานที่ฉันต้องทำหน้าที่เป็นนักแสดงที่ต้องเล่นบทบาทเป็นตัวละครอื่นๆ มากมาย เท้าของฉันเมื่อยล้า ฉันจึงถอดรองเท้าและมองดูมันอย่างระมัดระวัง ฉันรักรองเท้าของฉัน เพราะมันเป็นเพื่อนคู่ใจในทุกการเดินทาง ฉันก็จะดีใจมากหากได้เดินทางผ่านดินแดนต่างๆ กับฉัน

นาทีที่ฉันนั่งอยู่ตรงนั้น ฉันรู้สึกจมอยู่กับความสับสนของอารมณ์ ฉันมีความสุขที่ได้พบเจอ ได้ผูกพัน ได้เก็บความทรงจำอันงดงามไว้ในความทรงจำ ฉันเศร้านิดหน่อยเพราะความรวดเร็วของเวลา ฉันรู้สึกเจ็บปวดและสูญเสียมากขึ้นเนื่องจากความเจ็บปวดและสูญเสียที่ฉันได้พบเห็น ฉันเสียใจกับความตั้งใจที่ยังไม่สมบูรณ์ซึ่งไม่ได้บรรลุผลที่นั่น ฉันผิดหวังกับความปรารถนาอันแท้จริงที่ไม่สมหวัง เมื่อชีวิตดำเนินไปในระดับต่างๆ มากมาย อารมณ์ความรู้สึกก็จะมีสีสันมากมายตามไปด้วย และแล้วใจของฉันก็เหมือนกับภาพวาดหลากสีสัน มันทำให้ฉันมีความอ่อนไหวต่อชีวิตนี้อยู่เสมอ

นั่งลงและใช้เวลาของคุณเอง หลังจากนั้นก็ช้าลง ฉันรักตัวเองมากขึ้น และการรักตัวเองอย่างแท้จริงคือเคล็ดลับสู่ความสุข ฉันรู้วิธีที่จะเลี้ยงดูและพัฒนาตนเองให้สมบูรณ์แบบยิ่งขึ้น มันเหมือนกับโน้ตต่ำๆ ของบทเพลง ช่องว่างของบทกวี แสงวาบอันเงียบสงบและงดงาม

ชีวิตที่สวยงามนี้ยังคงดำเนินไปวันแล้ววันเล่า ไม่ว่าฉันจะชอบหรือไม่ก็ตาม ฉันไม่สามารถแยกตัวเองออกจากด้านตรงข้ามขององค์รวมได้ จังหวะชีวิตก็เป็นแบบเดียวกัน ต้องมีช่วงเวลาที่จะนั่งพักผ่อน นิ่งสงบ เพลิดเพลิน รู้จักตัวเอง รักชีวิตนี้มากขึ้น และแน่นอนว่าจากจุดนั้นไปก็จะใช้ชีวิตอย่างมีอารมณ์มากขึ้น...

ที่มา: https://baodanang.vn/channel/5433/202504/นุ้ง-พุท-เจียย-งอย-ไล-4003521/