จดหมายเยี่ยมเยียนเพื่อนร่วมชาติในพื้นที่ที่ยากลำบากหลังพายุ

ชาวเผ่าเต๋าใน ลาวไก ตั้งใจฟังเด็กสาวแปลจดหมายอวยพรในของขวัญแต่ละชิ้น - ภาพ: C.TRIEU

“ชาวบ้านกำลังรออยู่ เราต้องเข้าไปให้ได้” เป็นความตั้งใจของทั้งกลุ่มเมื่ออยู่บนถนนสายเดียวที่จะไปยังอำเภอ หลังจากใช้เวลากว่า 3 ชั่วโมงในระยะทางเพียง 30 กิโลเมตรจากใจกลางเมือง กลุ่มก็มาถึง

ภายในลานและห้องโถงของชุมชนเด็นถันเต็มไปด้วยผู้คน ทุกคนต่างรอคอย พวกเขาล้วนเป็นครัวเรือนที่ยากจน ความยากลำบากทวีคูณขึ้นเมื่อพายุไต้ฝุ่นและน้ำท่วมพัดข้าว สัตว์เลี้ยง และทรัพย์สินของพวกเขาไปเกือบหมด

นางสาวลี ถิ คะ (อายุ 60 ปี) ได้รับของขวัญมูลค่า 2 ล้านดองจากอาสาสมัครเยาวชนในนครโฮจิมินห์ เธอกอดของขวัญไว้แนบอกและขยับตัว มีจดหมายหล่นออกมาจากของขวัญ เธอรับของขวัญนั้นแล้วส่งให้เด็กสาวที่นั่งข้างๆ เธอและพูดว่า “โปรดอ่านให้คัวฟังและดูว่ามันคืออะไร” เป็นภาษาชนเผ่าเต๋า

ปรากฏว่าเป็นจดหมายขอบคุณที่ส่งถึงเพื่อนร่วมชาติของเราในแต่ละของขวัญ

จดหมายระบุว่า “ซูเปอร์ไต้ฝุ่นหมายเลข 3 ยากิ เป็นพายุไต้ฝุ่นที่รุนแรงที่สุดที่พัดถล่มแผ่นดินใหญ่ของเราในรอบ 70 ปีที่ผ่านมา ไต้ฝุ่นได้พัดขึ้นฝั่งในจังหวัดทางภาคเหนือ และสร้างความเสียหายอย่างหนักต่อประชาชนและทรัพย์สิน”

แม้ว่าหน่วยงานและหน่วยงานที่เกี่ยวข้องจะได้ดำเนินการตอบโต้สถานการณ์พายุและอุทกภัยอย่างจริงจังและต่อเนื่อง แต่พลังทำลายล้างของพายุและอุทกภัยมีความรุนแรงมากจนไม่อาจหลีกเลี่ยงความเสียหายรุนแรงที่เกิดจากพายุและอุทกภัย (บ้านเรือนถูกทำลาย สวนถูกน้ำพัดหายไป ทุ่งนาถูกทำลาย แหล่งทำกินถูกกลบฝัง...) ส่งผลร้ายแรงต่อชีวิตความเป็นอยู่ของประชาชนในจังหวัดภาคเหนือ

สหภาพเยาวชนนครโฮจิมินห์และผู้อ่านหนังสือพิมพ์ Tuoi Tre ขอส่งความห่วงใยอย่างสุดซึ้งไปยังสมาชิก เยาวชน และเด็กๆ ทุกคน พร้อมกันนี้ เรายังต้องการส่งของขวัญไปให้ครอบครัวนี้ด้วยความหวังที่จะมีส่วนช่วยเล็กๆ น้อยๆ ในการช่วยให้ครอบครัวนี้ผ่านพ้นผลกระทบจากพายุและน้ำท่วมได้

สหภาพเยาวชนและผู้อ่านหนังสือพิมพ์ Tuoi Tre เชื่อว่าด้วยจิตวิญญาณแห่งการเอาชนะความยากลำบาก ความเป็นผู้นำของพรรค รัฐบาล และจิตใจของประชาชนทั้งประเทศ ผู้คนในพื้นที่ที่เกิดพายุและน้ำท่วมจะสามารถกลับมามีชีวิตที่มั่นคงได้ในไม่ช้า ขอแสดงความนับถือ!”

หลังจากได้ยินเด็กสาวยอมรับว่าเธอไม่เก่งเรื่อง "กิ๋น" แปลจดหมายเป็นภาษาเต๋า คุณโคอาถึงกับน้ำตาซึม เธอเล่าว่าตลอดชีวิตเธออาศัยอยู่แต่ในชุมชนเด็นถันเท่านั้น สถานที่ที่ไกลที่สุดที่เธอเคยไปคือเมืองลาวไก แต่ในวันนี้เธอรู้สึกซาบซึ้งใจมากที่เยาวชนในนครโฮจิมินห์ได้แบ่งปันความจริงใจให้กับเธอ ซึ่งสำหรับเธอแล้ว นครโฮจิมินห์เป็นสถานที่ที่แปลกประหลาดเสมอมา

นางสาวโคอาได้ขอให้เด็กหญิงแปลเป็นภาษาชาติพันธุ์ของเธอว่าเธอรู้สึก “ซาบซึ้งและขอบคุณอย่างยิ่งสำหรับความช่วยเหลือที่ผู้คนจากทั่วประเทศส่งมาให้”

หญิงชาวเผ่าเต๋ายิ้มแย้มแจ่มใสก่อนจากไป เมื่อเดินตามเธอกลับไปที่หมู่บ้านที่เธอเล่าว่าเธอใช้ชีวิตมาทั้งชีวิตในวันนั้น ยังคงมีความรักและความเอาใจใส่มากมายที่เยาวชนของนครโฮจิมินห์ส่งมาให้ผ่านสหภาพเยาวชนเมืองและผู้อ่านหนังสือพิมพ์ Tuoi Tre ด้วยความรักและความรัก โดยส่งของขวัญเล็กๆ น้อยๆ จากทางใต้ไปยังทางเหนือ

ที่มา: https://tuoitre.vn/thu-tham-hoi-dong-bao-minh-o-noi-gian-nan-sau-bao-2024092209385728.htm