จดหมายเยี่ยมเยียนเพื่อนร่วมชาติในพื้นที่ที่ยากลำบากหลังพายุ

ชาวเผ่าเต๋าใน ลาวไก ตั้งใจฟังเด็กสาวแปลจดหมายอวยพรในของขวัญแต่ละชิ้น - ภาพ: C.TRIEU

“ประชาชนกำลังรออยู่ เราต้องเข้าไปให้ได้” คือความตั้งใจของทั้งกลุ่มเมื่อต้องเผชิญความยากลำบากบนเส้นทางเดียวสู่ชุมชน ใช้เวลาเดินทางกว่า 3 ชม. ห่างจากตัวเมืองเพียง 30 กม.เท่านั้น

ภายในลานและห้องโถงของตำบลเด็นถันเต็มไปด้วยผู้คน ทุกคนกำลังรอคอย พวกเขาล้วนเป็นครัวเรือนที่ยากจน ความยากลำบากทับถมกันจนเต็มพื้นที่ เมื่อหลังพายุซูเปอร์ไต้ฝุ่น น้ำท่วมได้พัดข้าวสาร สัตว์เลี้ยง และทรัพย์สินของพวกเขาหายไปเกือบทั้งหมด

นางสาวลี ทิ ควาย (อายุ 60 ปี) รับของขวัญ (2 ล้านดอง) จากอาสาสมัครเยาวชนในนครโฮจิมินห์ เธอโอบของขวัญนั้นไว้กับอกและซาบซึ้งใจ จดหมายหล่นออกมาจากของขวัญ นางรับและส่งให้เด็กสาวที่นั่งข้างๆ พร้อมพูดว่า “ช่วยเข่าอ่านว่ามันคืออะไร” เป็นภาษาชนเผ่าเต๋า

ปรากฏว่าเป็นจดหมายขอบคุณที่ส่งถึงเพื่อนร่วมชาติของเราในแต่ละของขวัญ

จดหมายระบุว่า “ซูเปอร์ไต้ฝุ่นหมายเลข 3 ยากิ เป็นพายุไต้ฝุ่นที่รุนแรงที่สุดที่พัดถล่มแผ่นดินใหญ่ของเราในรอบ 70 ปีที่ผ่านมา ไต้ฝุ่นได้พัดขึ้นฝั่งในจังหวัดทางภาคเหนือ และสร้างความเสียหายอย่างหนักต่อประชาชนและทรัพย์สิน”

แม้ว่าหน่วยงานและหน่วยงานที่เกี่ยวข้องจะได้ดำเนินการตอบโต้สถานการณ์พายุและอุทกภัยอย่างจริงจังและต่อเนื่อง แต่พลังทำลายล้างของพายุและอุทกภัยมีความรุนแรงมากจนไม่อาจหลีกเลี่ยงความเสียหายรุนแรงที่เกิดจากพายุและอุทกภัย (บ้านเรือนถูกทำลาย สวนถูกน้ำพัดหายไป ทุ่งนาถูกทำลาย แหล่งทำกินถูกกลบฝัง...) ส่งผลร้ายแรงต่อชีวิตความเป็นอยู่ของประชาชนในจังหวัดภาคเหนือ

สหภาพเยาวชนนครโฮจิมินห์และผู้อ่านหนังสือพิมพ์ Tuoi Tre ขอส่งความระลึกถึงสมาชิกสหภาพ เยาวชน และเด็กๆ ทุกคน พร้อมกันนี้ ข้าพเจ้าขอส่งของขวัญไปให้ครอบครัวผู้ประสบภัย ด้วยความหวังว่าจะมีส่วนช่วยเล็กๆ น้อยๆ ให้ครอบครัวนี้สามารถผ่านพ้นผลกระทบจากพายุและน้ำท่วมได้ในเร็ววัน

สหภาพเยาวชนเมืองและผู้อ่านหนังสือพิมพ์ตุ้ยเทรเชื่อว่าด้วยจิตวิญญาณแห่งการเอาชนะความยากลำบาก ความเป็นผู้นำของพรรค รัฐบาล และจิตใจของประชาชนทั้งประเทศ ผู้คนในพื้นที่ที่เกิดพายุและน้ำท่วมจะสามารถกลับมามีชีวิตที่มั่นคงได้ในไม่ช้า ขอแสดงความนับถือ!

นางคัวถึงกับน้ำตาซึมเมื่อได้ยินเด็กสาวสารภาพว่าไม่เก่ง “กิ๋น” แปลจดหมายเป็นภาษาเต๋า เธอเล่าว่าตลอดชีวิตของเธออยู่ในตำบลเด็นถัน ซึ่งสถานที่ที่ไกลที่สุดที่เธอเคยไปคือเมืองลาวไก แต่ปัจจุบันเธอได้รับการแบ่งปันอย่างจริงใจจากเยาวชนในนครโฮจิมินห์ ซึ่งสำหรับเธอแล้ว เมืองโฮจิมินห์เป็นสถานที่ที่แปลกประหลาดเสมอมา ทำให้เธอรู้สึกซาบซึ้งใจมาก

นางสาวโคอาได้ขอให้เด็กหญิงแปลเป็นภาษาชาติพันธุ์ของเธอว่าเธอรู้สึก “ซาบซึ้งและขอบคุณอย่างยิ่งสำหรับความช่วยเหลือที่ผู้คนจากทั่วประเทศส่งมาให้”

หญิงเต๋าทิ้งรอยยิ้มกว้างเอาไว้ก่อนที่จะจากไป เมื่อตามเธอกลับไปยังหมู่บ้านที่เธอเล่าว่าเธอใช้ชีวิตมาทั้งชีวิตในวันนั้น ยังคงมีความรักและความเอาใจใส่อย่างมากมายที่เยาวชนในนครโฮจิมินห์ส่งมาให้ผ่านสหภาพเยาวชนเมืองและผู้อ่านหนังสือพิมพ์ Tuoi Tre ด้วยความรักและส่งต่อของขวัญเล็กๆ น้อยๆ จากทางใต้สู่ทางเหนือ

ที่มา: https://tuoitre.vn/thu-tham-hoi-dong-bao-minh-o-noi-gian-nan-sau-bao-2024092209385728.htm