ดวงดาวแห่งเวียดนาม: ผลงานชิ้นเอก

"สายน้ำเทียนดวงไม่อาจชะล้างความอยุติธรรมได้ / พายุไม่อาจล้างหนี้สินของหญิงงามได้ / หัวใจของเธอยังคงผูกพันกับคิมตรอง / เท้าอันบอบบางของเธอไม่อาจหลีกหนีสายน้ำอันอันตรายได้ / ความฝันอันแสนเศร้าทำลายหมอนของผีเสื้อ / เส้นด้ายแห่งโชคชะตาที่เลวร้ายทำลายพิณ / แสดงให้เห็นว่าผู้ที่มีพรสวรรค์ยิ่งใหญ่ / สวรรค์ยกให้พวกเขาเป็นแบบอย่างแก่โลก" ฟาม กวี ทิช แสดงความชื่นชมในผลงานชิ้นเอกของเหงียนดูในบทกวี "คำสรรเสริญทั่วไปสำหรับนิทานเกียว"

เป็นหนึ่งใน "ห้าบุคคลสำคัญแห่งอันนัม"

"ในบรรดากวีผู้ยิ่งใหญ่ที่สุดห้าคนของอันนาม หรือ 'ห้าผู้ยิ่งใหญ่แห่งอันนาม' เขากับหลานชายของเขา นามทึ๊ก [เหงียนดัม หรือ เหงียนหานห์] มีชื่อปรากฏอยู่สองชื่อ" นี่คือวิธีที่ ลำดับวงศ์ตระกูลของตระกูลเหงียนเทียนเดียน บันทึกสถานะทางวรรณกรรมของเหงียนดูไว้ และด้วยสถานะดังกล่าว เรื่องราวของเกียว จึงมีส่วนสำคัญอย่างไม่ต้องสงสัย

เส้นทางอาชีพด้านวรรณกรรมของกวีเอก เหงียน ตู ไม่ได้จำกัดอยู่เพียงแค่ *ตรูเยน เกียว* เท่านั้น แต่ยังรวมถึงผลงานอื่นๆ อีกมากมาย: "ในวรรณกรรมจีนคลาสสิก ท่านได้ทิ้งผลงานไว้มากมาย เช่น * ทันเหียน เทียน เฮา ตัป*, *บัค ฮันห์ ที ตัป*, *นาม จุง ตัป งาม*... แม้ว่าหนังสือเหล่านี้จะมีคุณค่า แต่หลายเล่มก็สูญหายไปแล้ว ในวรรณกรรมพื้นบ้าน เหงียน ตู ยังได้ทิ้งผลงานไว้ เช่น *เชียว ฮอน กา* และ *โดอัน ตรวง ตัน ทันห์ * ซึ่งทั้งสองเล่มนี้มีคุณค่าทางศิลปะอย่างสมบูรณ์" บันทึกไว้โดย ทันห์ หลาง ใน *โขน ชู นอม*, *โขน ตรวง ตัน ทันห์*

รูปปั้นเหงียนตู้ในอุทยาน ท่องเที่ยว Dam Sen นครโฮจิมินห์

ภาพถ่าย: TRAN DINH BA

"หลังจากพิจารณาบทกวีของเหงียนดู เราพบว่าหญิงงามผู้มีชะตากรรมอันน่าเศร้าทุกคนล้วนทำให้จิตใจของเขาหวั่นไหว แต่ผู้ที่น่าหลงใหลและเย้ายวนที่สุดคือ ทุยเกียว" หนังสือประวัติศาสตร์วรรณกรรมเวียดนามในช่วงครึ่งแรกของศตวรรษที่ 19 กล่าวไว้ ความคิดเห็นนี้ไม่ใช่เรื่องไร้เหตุผล เพราะหนังสือเล่มนี้ได้กล่าวถึงหญิงงามผู้มีชะตากรรมอันน่าเศร้าที่ปรากฏในผลงานของกวีเอก เช่น เตียวถั่น ในเรื่อง *ด็อกเตียวถั่นเกียว* นักเป่าปี่ในเรื่อง *หลงถั่นกัมจาจา* และนางคณิกาในเรื่อง *เตี๋ยวลาถั่นจาจา *...

ผลงานชิ้นเอกของวรรณกรรมเวียดนาม

ในคำนำ ของ *ตำนานเกียว* ชู หมั่น ตรินห์ ได้แสดงความเห็นอกเห็นใจอย่างสุดซึ้งต่อชะตากรรมของเกียว โดยเขียนว่า: "อนิจจา! เพียงก้าวเดียวผ่านฝุ่นละอองแห่งชีวิต มีทั้งขึ้นและลงมากมาย สวรรค์แห่งความรักมืดมน ทะเลแห่งความโกรธไร้ขอบเขต เส้นไหมปลิวหายไปกับสายลม ดอกไม้ร่วงโรยไม่เลือกที่แห้ง ใครเล่าจะมีน้ำตาเหลือเฟือที่จะร่ำไห้ให้กับอดีต? แต่ผู้ที่มีหัวใจเปี่ยมด้วยความรักก็ร่วมทุกข์ร่วมสุข น้ำตาของตัมดวงเอ่อล้น ใครเล่าเป็นผู้ปลุกเร้าหัวใจที่อ่อนไหวให้โศกเศร้าแทนผู้อื่น เมื่อได้ยินถ้อยคำเศร้าโศกของต้นหยก? แสดงให้เห็นว่าเหล่าปราชญ์ผู้มีชื่อเสียงและสตรีผู้สวยงาม ต่างก็มีชะตากรรมเดียวกัน แบกรับภาระหนี้สินอันหนักอึ้ง"

บรรทัดแรกของผลงานชิ้นเอกนี้ได้บอกเป็นนัยถึงชีวิตที่วุ่นวายและโศกนาฏกรรมของทุยเกียว ดังที่ผู้เขียนได้เขียนไว้ว่า: "ร้อยปีในโลกมนุษย์ / พรสวรรค์และโชคชะตามักขัดแย้งกัน / หลังจากผ่านช่วงเวลาแห่งการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ / สิ่งที่ฉันเห็นทำให้ฉันเจ็บปวดอย่างใหญ่หลวง" ตามหนังสือ *Vietnamese Poetry and Prose Anthology* ของ Dương Quảng Hàm ผลงานชิ้นนี้มี 3,254 บท รวมทั้งส่วนเปิดและส่วนปิด เนื้อหาสามารถแบ่งออกเป็นหกบท ได้แก่: ทุยเกียวพบกับคิมจงและการหมั้นหมาย; หวังอองประสบกับความโชคร้ายที่ไม่ยุติธรรม ทุยเกียวขายตัวเพื่อไถ่บาปให้พ่อ; เกียวอยู่ในซ่องโสเภณี; เกียวตกอยู่ในเงื้อมมือของฮว่านเถื่อ; Kiềuแต่งงานกับTừHải; Kim Trọng และ Thúy Kiều กลับมาพบกันอีกครั้ง

เกี่ยวกับ เรื่องราวของเกียว มีงานเขียนและบทความมากมายที่วิเคราะห์ ประเมิน และสำรวจแง่มุมต่างๆ ของผู้เขียนและผลงานชิ้นนี้ ผู้เขียนเชื่อว่าการเขียนมากแค่ไหนก็ไม่เพียงพอ ดังนั้นจึงอาจเหมาะสมที่จะยกข้อความบางส่วนจากการสังเกตและการประเมินของนักวิชาการที่ศึกษา เรื่องราวของเกียว เพื่อแนะนำให้ผู้อ่านได้รู้จัก

Truyến Kiều ฉบับพิมพ์บางฉบับ

ภาพถ่าย: TRAN DINH BA

“แท้จริงแล้ว วรรณกรรม เรื่องตรวนเกียว เป็นผลงานชิ้นเอก บางทีแม้แต่วรรณกรรมจีนก็อาจเทียบไม่ได้ในหลายๆ ด้าน การพยายามอธิบายทุกตอนที่ยอดเยี่ยมใน ตรวนเกียว อย่างครบถ้วนนั้นเป็นไปไม่ได้ เพราะตลอดทั้งเรื่อง ไม่มีประโยคใดที่ดูฝืนหรือประดิษฐ์ขึ้นมา ทุกประโยคล้วนประณีต ลึกซึ้ง และเฉียบแหลม” ฟาม กุ้ยห์ กล่าวชม ตรวนเกียว อย่างเต็มที่ในบทความ “ตรวนเกียว” ใน นิตยสารน้ำฟอง ฉบับที่ 30 เดือนธันวาคม ค.ศ. 1919 ความเห็นของฟาม กุ้ยห์ บรรณาธิการบริหาร ของนิตยสารน้ำฟอง สอดคล้องกับคำกล่าวของฟาน ตรัน ชุก ใน “วรรณกรรมแห่งชาติศตวรรษที่ 19” ว่า “เพราะภาษาเวียดนาม ซึ่งถูกมองว่าด้อยมาโดยตลอดนั้น ด้วยฝีมือของเขา ได้แสดงให้เห็นถึงความยอดเยี่ยมอย่างเหลือเชื่อ” ทรงคุณค่า ในบทกวีมากกว่าสามพันบรรทัด ไม่มีแม้แต่บรรทัดเดียวที่แสดงให้เห็นถึงการขาดคำหรือการสัมผัสคล้องจองที่ฝืนธรรมชาติ เขาได้บรรยายฉากที่น่าหลงใหลและอารมณ์ความรู้สึกที่ซับซ้อนมากมายด้วยปลายปากกาที่ชัดเจนยิ่ง"

นับตั้งแต่การสร้างสรรค์ขึ้นมา นิทานเรื่องเกียว ได้กลายเป็นแหล่งแรงบันดาลใจสำหรับนักวิจัย กวี และผู้อ่านที่ชื่นชมซึ่งได้ศึกษาและวิเคราะห์มัน ผลงานชิ้นนี้ยังแทรกซึมเข้าไปในเพลงกล่อมเด็ก คำพูด และภาษาในชีวิตประจำวัน แสดงให้เห็นถึงอิทธิพลที่แพร่หลายนอกเหนือจากบทกวี โดยมีรูปแบบที่ต่อยอดออกมา เช่น การทำนายโชคชะตาโดยอิงจาก นิทานเรื่องเกียว การดัดแปลงนิทานเรื่องเกียว ภาพยนตร์ และวรรณกรรมเกี่ยวกับนิทานเรื่องเกียว

เหงียน ตู รู้สึกสงสารชะตากรรมของเกียว และยังแสดงความเห็นใจต่อเตียวถั่นใน บทกวี "อ่านเรื่องของเตียวถั่น " ด้วย ตาม ประวัติศาสตร์วรรณกรรมเวียดนามในช่วงครึ่งแรกของศตวรรษที่ 19 โต๋นู "เข้าใจและร้องไห้เพื่อเธอ แต่ไม่รู้ว่าจะมีใครเข้าใจความรู้สึกของเขาในภายหลังหรือไม่" ดังนั้น ในตอนท้ายของบทกวี กวีผู้ยิ่งใหญ่จึงฝากความรู้สึกของเขาไว้กับผู้สืบสกุลว่า "ฉันสงสัยว่าอีกสามร้อยปีข้างหน้า จะมีใครในโลกนี้ร้องไห้เพื่อโต๋นูอีกหรือไม่?" ไม่ต้องรอถึง 300 ปี ในช่วงชีวิตของเขาและหลังจากที่เขาเสียชีวิตจนถึงปัจจุบัน ชื่อของเหงียน ตู และ เรื่องราวของเกียว ยังคงถูกกล่าวถึงอย่างต่อเนื่อง เป็นส่วนสำคัญของสมบัติทางวรรณกรรมของชาติ และมีบทบาทสำคัญในกระแสวัฒนธรรมและประวัติศาสตร์ของชาติ (โปรดติดตามตอนต่อไป)

ที่มา: https://thanhnien.vn/tinh-tu-dat-viet-mot-thien-tuyet-but-185251216220637553.htm