ดาวเด่นแห่งเวียดนาม: 'เสียงอันไพเราะ' ของนักแสดงมากความสามารถ ซวน ฮวง

โฮ ซวน ฮวง สืบเชื้อสายมาจากตระกูลโฮแห่งหมู่บ้านกวินห์ดอย ดินแดนที่อุดมด้วยวัฒนธรรมและผลิตบุคคลผู้มีความสามารถมากมาย ดังที่มหากาพย์หมู่บ้านกวินห์ดอยฮวง เบียนเดียนกา กล่าวไว้ว่า "เมืองทึ๊กแห่งนี้เปี่ยมด้วยภูเขาและแม่น้ำอันงดงาม/น่าสรรเสริญที่ดินแดนแห่งนี้ได้ผลิตนักปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่มากมาย"... "ตลอดราชวงศ์เล/ตระกูลโฮของเราได้ผลิตนักปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่มากมาย"

มีความสามารถแต่โชคร้ายในเรื่องความรัก

หนังสือ "บทกวีรวมเล่ม" ได้รวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับโฮ ซวน ฮวง ไว้โดยสังเขป ตามข้อมูลในหนังสือ โฮ ซวน ฮวง มีถิ่นกำเนิดจากหมู่บ้านกวินห์ดอย อำเภอกวินห์ลู จังหวัดเหงะอาน ต่อมาเธอได้ย้ายไปอาศัยอยู่ในเขตคานซวน กรุง ฮานอย "ชีวิตของเธอเต็มไปด้วยความยากลำบากในเรื่องความรัก ซึ่งเป็นเหตุผลที่ทำให้บทกวีของเธอนั้นคมคาย ขมขื่น และมีเอกลักษณ์เฉพาะตัว" ตามที่ระบุไว้ใน "ภาพชีวิตของสตรีเวียดนามผ่านเอกสารฮั่นนอม"

ไม่ทราบวันเกิดและวันเสียชีวิตของเธอแน่ชัด รู้เพียงแต่ว่าเธอมีชีวิตอยู่ระหว่างปลายศตวรรษที่ 18 ถึงต้นศตวรรษที่ 19 ซึ่งตรงกับช่วงปลายราชวงศ์เลและต้นราชวงศ์เหงียน ใน หนังสือ *Quoc Van Trich Diem* ของ นักวิจัย Duong Quang Ham ได้กล่าวถึงกวีหญิงและบทกวีของเธอว่า "เธอเป็นนักเขียนหญิงที่มีพรสวรรค์ เก่งกาจทั้งด้านบทกวีและวรรณคดี แต่โชคร้ายที่ชะตาชีวิตของเธอนั้นโชคร้าย ชีวิตเต็มไปด้วยความยากลำบาก ดังนั้นบทกวีและร้อยแก้วที่เธอแสดงออกถึงความรู้สึกจึงมีทั้งความขมขื่นและความไม่จริงจัง"

ผลงาน " บทกวีของโฮ ซวน ฮวง " พิมพ์ในปี 1967

ภาพถ่าย: TRAN DINH BA

สาเหตุที่กล่าวกันว่าชีวิตรักของโฮ ซวน ฮวงนั้นไม่ราบรื่นก็เพราะเธอมีสามีถึงสามคน ซึ่งเสียชีวิตตั้งแต่อายุยังน้อย เอกสารวิจัยหลายฉบับระบุว่าเธอมีสามีสองคน คือ ตง ก๊ก และผู้ว่าราชการจังหวัดวิงห์ ตวง แต่บันทึกทางประวัติศาสตร์ก็กล่าวถึงสามีคนที่สามด้วย สามีคนแรกของเธอ ตง ก๊ก เสียชีวิตหลังจากแต่งงานได้เพียงไม่กี่ปี ต่อมากวีหญิงผู้นี้ได้แต่งงานกับผู้ว่าราชการจังหวัดวิงห์ ตวง แต่เขาก็เสียชีวิตเช่นกัน ความรักครั้งสุดท้ายของเธอคือกับรองผู้ว่าราชการจังหวัดเยนกวาง แต่ตามที่ พงศาวดารประวัติศาสตร์แห่งชาติ ระบุไว้ว่า "รองผู้ว่าราชการจังหวัดเยนกวางถูกตัดสินประหารชีวิตเนื่องจากความหยิ่งยโสในการยึดทรัพย์สินของประชาชน" แท้จริงแล้ว นี่คือกรณีของหญิงงามผู้มีชะตาชีวิตที่โชคร้าย มีพรสวรรค์แต่ขาดสิทธิ์ที่จะได้รับเลือก

ในชีวิตส่วนตัวและความรัก เธอแสดงออกถึงความรักและความจงรักภักดีอย่างลึกซึ้งต่อสามีของเธอ น้ำตาแห่งความโศกเศร้าปรากฏให้เห็นอย่างชัดเจนในบทกวีของเธอ เช่นในบทกวี "ไว้อาลัย ผู้ว่าราชการจังหวัดวิงห์ตวง" เมื่อสามีผู้โชคร้ายของเธอจากไป: "ยี่สิบเจ็ดเดือนผ่านไปในพริบตา / โอ้ หนึ่งร้อยปี ผู้ว่าราชการจังหวัดวิงห์ตวง!" ในขณะเดียวกัน เธอยังคร่ำครวญถึงชะตากรรมของสตรี ซึ่งเปรียบเสมือนขนมข้าวที่ลอยอยู่ท่ามกลางความขึ้นๆ ลงๆ ของชีวิต โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อถูกบังคับให้รับบทบาทเป็น นางสนม ดังที่ปรากฏในบทกวี "ชะตากรรมของนางสนมผู้ต่ำต้อย" ซึ่งประสบกับความเหงาของการมีสามี: "คนหนึ่งห่มผ้าห่มอุ่น อีกคนหนึ่งหนาว / ช่างน่าสาปแช่งชีวิตที่ต้องแบ่งปันสามี / นานๆ ครั้ง อาจจะ / เดือนละครั้งหรือสองครั้ง อาจจะ" ดังที่กล่าวไว้ใน " นิทานของหญิงงาม "

ผลงาน "Giai Nhan Di Mac - ตำนานและบทกวีของซวนฮวง" (เล่ม 1 และ 2) โดย ตง เชา เหงียน หูเทียน ได้รับการตีพิมพ์ในปี 1926

ภาพ: จากคลังภาพ

บทกวีและวรรณกรรมจัดอยู่ในศาสตร์ที่แยกจากกัน

“ในแง่ของบทกวีและร้อยแก้ว เธอโดดเด่นเป็นเอกลักษณ์ บทกวีทุกบทเปี่ยมด้วยอารมณ์ ไม่ว่าจะเป็นความเจ้าชู้หรือความขมขื่น การใช้ภาษาพื้นถิ่นของเธอเชี่ยวชาญ บรรยายฉากแต่ละฉากได้อย่างชัดเจน เธอมักใช้สัมผัสคล้องจองที่แปลกใหม่แต่กลมกลืน เธอเป็นอัจฉริยะด้านบทกวีพื้นถิ่นอย่างแท้จริง” ศาสตราจารย์ Dương Quảng Hàm สรุปไว้ในผลงาน *วรรณกรรมเวียดนาม* ของเขา และจาก *ใบหน้าของสตรีเวียดนามผ่านเอกสารจีน-เวียดนาม * ระบุว่า “บทกวีของเธอได้รับการเก็บรักษาไว้ในคอลเลกชัน *Lưu Hương ký* และกระจัดกระจายอยู่ในหนังสือหลายเล่ม อาจกล่าวได้ว่าเธอเป็นกวีหญิงที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัวมากในช่วงปลายราชวงศ์เลตอนปลาย เธอเขียนบทกวีพื้นถิ่นเพียงอย่างเดียว”

ใน "บันทึกประวัติศาสตร์ชาติ " เมื่อกล่าวถึงสามีคนที่สามของโฮ ซวน ฮวง ซึ่งเป็นข้าราชการชื่อ ถัม เหียบ เยน กวาง หนังสือเล่มนี้ยังได้กล่าวถึงกวีหญิงท่านหนึ่งว่า "สนมของข้าราชการถัม เหียบ เยน กวาง ในเวลานั้น มีชื่อว่า ซวน ฮวง มีความเชี่ยวชาญทั้งด้านวรรณกรรมและการเมือง และได้รับการยกย่องจากประชาชนว่าเป็น 'สตรีผู้มีความสามารถ'" เส้นทางอาชีพด้านวรรณกรรมของเธอนั้นแตกต่างจากกวีร่วมสมัยส่วนใหญ่ เมื่อกล่าวถึงบทกวีของเธอ ผู้คนยังคงใช้คำว่า "ราชินีแห่งกวีนิพนธ์นาม" เพื่ออธิบายถึงกวีหญิงท่านนี้อยู่

จาก ประวัติศาสตร์วรรณกรรมเวียดนามในช่วงครึ่งแรกของศตวรรษที่ 19 เนื้อหาในบทกวีของเธอส่วนใหญ่มาจากชีวิตจริง “เรียกร้องสิทธิในการดำรงชีวิตของมนุษย์ โดยเฉพาะสิทธิของสตรี” งานวิจัย เรื่อง “สตรีเวียดนามในแต่ละยุคสมัย ” ก็แสดงความคิดเห็นคล้ายคลึงกัน โดยเน้นว่าในสังคมขงจื๊อ สถานะของสตรีขึ้นอยู่กับแนวคิดและสถาบันทางสังคมหลายประการ โฮ ซวน ฮวง เป็นตัวแทนเสียงของสตรีที่ประท้วงต่อความอยุติธรรมที่เกิดขึ้นกับเพศของเธอ ดังนั้นบทที่ว่า “ถ้าฉันเปลี่ยนชะตาชีวิตได้และเป็นผู้ชาย!” จึงมาจากความเศร้าโศกและความโกรธแค้นของโฮ ซวน ฮวง บทกวีเสียดสีเป็นอาวุธที่เฉียบคมของกวีหญิงและมีลักษณะเชิงเปรียบเทียบสูง จากฉากและสิ่งของธรรมดาๆ เธอยังคงสามารถปลุกเร้าอารมณ์และภาพพจน์ทางวรรณกรรมได้ เช่น บทกวีที่ว่า "คุณได้สัมผัสฤดูใบไม้ผลิอย่างแท้จริงหรือยัง?/หลักปักถูกถอนออกไป เหลือไว้เพียงหลุมว่างเปล่า" (จากบทกวี " การแกว่งไกว" ) หรือภาพที่สื่อความหมายผ่านพัด "แก้มแดงระเรื่อและแก้มที่ทาแป้งดูมีเสน่ห์เพราะสิ่งนี้/องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงหวงแหนและพระราชาทรงรักสิ่งนี้" (จากบทกวี " บทสรรเสริญพัด ") บางครั้ง เธอยังแสดงออกถึงการต่อต้านในความคิดของเธอ ต้องการหลีกหนีจากสถาบันที่จำกัด เมื่อเธอกล่าวว่า "ฉันเอื้อมมือออกไปเพื่อทดสอบความสูงของท้องฟ้า/ฉันกางขาออกเพื่อวัดความยาวของโลก" หรือ "ถ้าเพียงแต่ฉันสามารถเปลี่ยนชะตาชีวิตและเป็นผู้ชายได้/วีรกรรมของฉันคงมีน้อยนิด" (จากบทกวี " จารึกบนวัดซัมเงียดง ")

คนรุ่นหลังชื่นชมในพรสวรรค์ของเธอ จึงเขียนบทกวีคร่ำครวญถึงการจากไปของสตรีผู้มากความสามารถผู้นี้ ซึ่งบันทึกไว้ใน "ไจ่หนานตี้หม่า" ( นิทานของซวนหวง) และมีเนื้อหาบางส่วนดังนี้: "ในโค่เหงียน เรื่องราวของซวนหวงยังคงอยู่/ชะตากรรมของหญิงงามนั้นช่างน่าเศร้าใจยิ่งนัก!/สงสารในพรสวรรค์ของเธอ และรังเกียจในความรักของเธอ!/จะบรรยายโศกนาฏกรรมเช่นนี้ได้อย่างไร?" (โปรดติดตามตอนต่อไป)

ที่มา: https://thanhnien.vn/tinh-tu-dat-viet-tieng-tho-cua-nu-tai-tu-xuan-huong-185251214204743018.htm