เมื่อเราแต่งงานกัน ฉันกับสามีต่างก็ทำงานในบริษัทเอกชนแห่งหนึ่งในท้องถิ่น วันแล้ววันเล่า เราทะเลาะกันเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ในชีวิตบ่อยครั้ง ในสถานการณ์เช่นนี้ ไม่เพียงแต่ความรู้สึกของเราค่อยๆ จางหายไปเท่านั้น แต่เรายังรู้สึกอึดอัดเมื่อเจอกัน และในที่สุดก็เริ่มมีนิสัยชอบนอนคนละห้อง
ระหว่างที่เราอยู่ห้องนอนเดียวกัน ฉันตั้งใจจะหย่าร้าง แต่เนื่องจากเราไม่อาจยอมรับความจริงที่ว่าลูกๆ ของเราเติบโตมาในครอบครัวที่แตกแยก ฉันกับสามีจึงต้องพยายามควบคุมตัวเองและใช้ชีวิตอยู่ร่วมกัน เราคุยกันเพียงสั้นๆ โดยไม่มีความเห็นอกเห็นใจหรือแบ่งปันใดๆ อย่างไรก็ตาม การรักษาสถานการณ์นี้ไว้ไม่ใช่เรื่องง่าย ฉันรู้สึกหนักใจมาก ชีวิตเป็นช่วงเวลาที่ยากลำบาก
ตอนที่ฉันกำลังจะหมดกำลังใจ สามีของฉันก็ถูกไล่ออกจากงาน หลังจากพูดคุยกันหลายครั้ง เขาก็ตัดสินใจไปทำงานที่อื่น
เมื่อได้ยินสามีพูดถึงแผนการขยายธุรกิจในเมืองอื่น ฉันไม่ได้รู้สึกเศร้าหรือเสียใจเลย ตรงกันข้าม ฉันรู้สึกมีความสุขในใจและคิดว่าบางทีความสัมพันธ์ของเราอาจจะดีขึ้นหากเราใช้เวลาร่วมกันน้อยลงและอยู่ห่างกันมากขึ้น
ฉันพบว่าชีวิตมีความสนุกสนานมากเนื่องจากสามีของฉันทำงานอยู่ไกล (ภาพประกอบ: Istock)
เป็นเรื่องจริง หลังจากที่สามีไปทำงานไกล ฉันก็ได้รับประโยชน์มากมาย ประการแรก ชีวิตก็สงบสุขและเงียบสงบ ประการที่สอง ทุกครั้งที่สามีคุยโทรศัพท์ ฉันจะรู้สึกถึงความเอาใจใส่และความรักที่เขามีต่อภรรยาและลูกๆ ของเขา ประการที่สาม เมื่อสามีกลับบ้านเป็นครั้งคราว เราก็สามารถนอนบนเตียงเดียวกันและมีเซ็กส์กันได้
ประการที่สี่สามีส่งเงินกลับบ้านมากขึ้นทุกเดือนกว่าเมื่อก่อน ประการที่ห้าอารมณ์ของฉันเริ่มมั่นคงขึ้นเรื่อยๆ ฉันรู้สึกมีความสุขเมื่อพูดถึงสามี ถึงขนาดที่ฉันยอมแพ้ความคิดเรื่องการหย่าร้าง บางครั้งฉันยังคงคิดถึงเขาและอยากให้เขากลับมา
หลายๆ คนเห็นใจฉันเพราะฉันอยู่ในวัยกลางคนและสามีทำงานอยู่ไกล ทำให้ฉันเหงาและโดดเดี่ยว พวกเขาไม่เข้าใจว่าฉันสนุกกับชีวิตแบบนี้มากเพียงใด เพราะฉันกับสามีอยู่คนละที่กัน
อันที่จริงแล้วระหว่างที่คบกัน เราเข้ากันได้ดีทีเดียว ตั้งแต่แต่งงานกันมา บุคลิกของฉันก็เข้มแข็งขึ้นเรื่อยๆ ในขณะที่สามีของฉันเริ่มใจร้อนกับฉันมากขึ้น ทำให้ความสัมพันธ์ไปถึงจุดจบ สิ่งสำคัญคือเราสองคนไม่ได้พยายามแก้ไขข้อบกพร่องในชีวิตแต่งงานอย่างมีสติ ทำให้สถานการณ์ยิ่งแย่ลง ตอนนี้ที่เราไม่ได้เจอกันบ่อยเท่าเดิม ความขัดแย้งก็ลดลงด้วย นี่อาจเป็นผลที่ฉันต้องการ
ปัจจุบันสามีของฉันกลับบ้านบ่อยขึ้นทุกๆ 3 เดือน แต่ละครั้งก็ประมาณ 2-3 วัน ทุกครั้งที่เราเจอกัน ถึงแม้ว่าเรายังคงทะเลาะกันเรื่องเล็กๆ น้อยๆ อยู่บ้าง เราก็ต่างมีความคิดเหมือนกันว่า สามีภรรยาไม่ค่อยได้เจอกัน เราไม่ควรวิพากษ์วิจารณ์ คำนวณ จู้จี้จุกจิก หรือทะเลาะกันมากเกินไป แค่นี้ความอดทนของเราก็เพิ่มขึ้น ชีวิตครอบครัวก็สงบสุขและกลมเกลียวกันมากขึ้น
เมื่อคิดถึงชีวิตแต่งงานของฉันในปัจจุบัน ฉันก็ตระหนักว่าเมื่อเราถึงวัยกลางคน หากเราสามารถให้ความอิสระแก่กันและกันมากขึ้น ก็จะกลายเป็นยาที่ดีที่ช่วยเสริมสร้างความรักและความผูกพันระหว่างสามีและภรรยา
แหล่งที่มา
การแสดงความคิดเห็น (0)