ทองคำแท้ไม่เกรงกลัวไฟ

[โฆษณา_1]

ในอักษรโนม คำว่า "vàng" (黃) มีความหมายสองอย่าง คือ สีเหลือง และ ทองคำ (โลหะมีค่า) ตัวอย่างเช่น "ความโปรดปรานของกษัตริย์ได้รับการตอบแทนด้วยธงทองคำห้าผืน" /恩𤤰𠄼𦰟旗黄 ( เพลงพื้นบ้าน Lý Hạng ); "เหรียญทองพันเหรียญสามารถแลกเปลี่ยนเป็นสิ่งใดได้บ้าง?" /𠦳黄約対特咍庄 ( Quốc âm thi tập โดย Nguyễn Trãi) อย่างไรก็ตาม "vàng" (黃) ไม่ใช่คำในภาษาโนมโดยแท้ เพราะเป็นคำที่ยืมมาจากอักษรจีน " hoàng " (黃)

หวง (黃) เป็นคำที่ปรากฏในอักษรจารึกบนกระดูกสัตว์ของราชวงศ์ชาง ความหมายพื้นฐานคือสีเหลือง ซึ่งเป็นหนึ่งในห้าสีของสมัยโบราณ สอดคล้องกับธาตุทั้งห้าและทิศทั้งห้า หวง ยังใช้เรียกสิ่งของ สัตว์ และพืชสีเหลือง หรือใช้เป็นคำย่อของจักรพรรดิ ในฐานะคำนาม หวง (黃) ยังใช้เรียกโลก ( ฮวนหวง : สวรรค์และโลก) ผู้สูงอายุ ( หวงฟา หรือ หวงจู ) และเด็ก (ในสมัยราชวงศ์ถัง เด็กอายุต่ำกว่า 3 ปีเรียกว่า หวง )

ตามที่ศาสตราจารย์มาร์ค เจ. อัลเวส กล่าว คำว่า "ทอง" ในภาษาเวียดนามมีที่มาจากอักษรจีน " หวง " (黃) ซึ่งการออกเสียงในภาษาจีนโบราณได้รับการสร้างขึ้นใหม่เป็น /*N-kʷˤaŋ/ ( การระบุคำศัพท์ภาษาจีน-เวียดนามยุคแรกผ่านข้อมูลทางภาษาศาสตร์ ประวัติศาสตร์ โบราณคดี และชาติพันธุ์วิทยา , 2016) แน่นอนว่าชาวเวียดนามโบราณไม่ได้ออกเสียง " หวง " (黃) ตามการออกเสียงของจีนโบราณ แม้แต่ในศตวรรษที่ 1-2 (ยุคก่อนภาษาเวียด-มวงในทางภาษาศาสตร์) ชาวเวียดนามก็ไม่ได้ออกเสียงว่า "ทอง" เพราะภาษาเวียดนามในยุคนั้นยังไม่มีวรรณยุกต์ ตามที่นักภาษาศาสตร์ชาวฝรั่งเศส A.G. Haudricourt กล่าวไว้ ภาษาเวียดนามเริ่มมีวรรณยุกต์สามเสียง (เสียงต่ำ เสียงสูง และเสียงต่ำ) ในศตวรรษที่ 6 ซึ่งเสียง "ทอง" น่าจะปรากฏขึ้นในเวลานั้น โดยเป็นการออกเสียงผิดจากคำภาษาจีน " หวง " (黃) โดยวรรณยุกต์นั้นเป็นเสียงต่ำ (\) กล่าวคือ เสียงต่ำ (ระดับต่ำหรือสูง) จากนั้นในศตวรรษที่ 17 ภาษาเวียดนามจึงพัฒนาวรรณยุกต์ครบทั้งหกเสียง การถอดเสียง " หวง " (黃) จากภาษาจีน-เวียดนามเป็นภาษาเวียดนามนั้นอิงตามการถอดเสียงตามหลักสัทศาสตร์: (h(o) + (q)uang) ออกเสียงว่า "หวง" ( พจนานุกรมคังซี )

นอกจากคำว่า "หวง" (黃) แล้ว ยังมีอีกคำหนึ่งที่มาจากภาษาจีนและเวียดนาม คือ "คิม " (金) ซึ่งหมายถึง "ทองคำ" (โลหะ) เช่นกัน คำนี้ปรากฏในสุภาษิตจีนที่ว่า "ทองคำแท้ ไม่กลัวไฟ " (真金不怕火炼) ซึ่งต่อมาได้ย่อเป็น สุภาษิต เวียดนามว่า "ทองคำแท้ไม่กลัวไฟ" (真金不怕火) ซึ่งชาวเวียดนามแปลว่า "ทองคำแท้ไม่กลัวไฟ" วลีนี้หมายความว่าสิ่งที่ถูกต้องสามารถทนต่อความยากลำบากได้ เป็นอุปมาสำหรับ "คนที่มีคุณธรรมและจิตใจที่เข้มแข็งสามารถเอาชนะความท้าทายใดๆ ได้" วลีนี้มีที่มาจากบทที่ 115 ของนวนิยายเรื่อง "เหยียนหยางเทียน " (艳阳天) โดยฮ่าวหราน นักเขียนชาวจีนชื่อดัง: "เมฆดำไม่อาจบดบังดวงอาทิตย์ได้ ทองคำแท้ไม่กลัวไฟ" (เมฆเก่าไม่อยู่กลางแสงแดด ทองคำแท้ไม่ทำให้ไฟพัง/乌云遮不住太阳, 真金不怕火炼)