ในอักษรนอม คำว่า "vàng" (黃) มีสองความหมาย คือ สีเหลือง และสีทอง (โลหะมีค่า) ตัวอย่างเช่น "พระมหากรุณาธิคุณของพระราชาคือธงทองคำห้าผืน" /恩🤤�🠄�𦰟旗黄 ( Lý hang ca dao ) หรือ "ข้าอยากแลกเหรียญทองสักพันเหรียญเพื่อแลกกับมัน" /𠦳黄約対特咍庄 ( Quoc am thi tap โดย Nguyen Trai) อย่างไรก็ตาม "vàng" (黃) ไม่ใช่คำนามนอมแท้ ๆ เพราะเป็นคำยืมจากคำว่า " hoang" (黃) ในภาษาจีน
หวง (黃) เป็นคำที่ปรากฏในจารึกกระดูกพยากรณ์สมัยราชวงศ์ซาง ความหมายพื้นฐานคือสีเหลือง ซึ่งเป็นหนึ่งในห้าสีของสมัยโบราณ สอดคล้องกับธาตุทั้งห้าและทิศทางทั้งห้า หวง ยังใช้เรียกสิ่งของ สัตว์ และพืชที่มีสีเหลือง หรือเป็นตัวย่อของจักรพรรดิ ในฐานะคำนาม หวง (黃) ยังใช้เรียกดิน ( ซวนหวง : สวรรค์และโลก); ผู้สูงอายุ ( หวงฟาง หรือ หวงฉู่); เด็กๆ (ในสมัยราชวงศ์ถัง เด็กอายุ 3 ขวบลงไป เรียกว่า หวง )
ตามที่ศาสตราจารย์ Mark J. Alves คำว่า "vàng" ในภาษาเวียดนามมีที่มาจากคำว่า " hoang" (黃) ในภาษาจีน ซึ่งเป็นคำที่มีการออกเสียงในภาษาจีนโบราณว่า /*N-kʷˤaŋ/ ( การระบุคำศัพท์จีน-เวียดนามยุคแรกผ่านข้อมูลทางภาษาศาสตร์ ประวัติศาสตร์ โบราณคดี และชาติพันธุ์วิทยา 2016) แน่นอนว่าชาวเวียดนามโบราณไม่ได้อ่านเสียง "hoang" (黃) ตามการออกเสียงในภาษาจีนโบราณ แม้แต่ในศตวรรษที่ 1-2 (ก่อนยุคเวียด-เหมื่องในภาษาศาสตร์) ชาวเวียดนามก็ยังไม่ออกเสียงว่า "vàng" เนื่องจากในช่วงเวลานี้ชาวเวียดนามไม่มีวรรณยุกต์ ในศตวรรษที่ 6 นักภาษาศาสตร์ เอ.จี. โอดริกูร์ (ฝรั่งเศส) ระบุว่า ภาษาเวียดนามเพิ่งเริ่มมีวรรณยุกต์ 3 เสียง (งั่ง, หั่ง, ซัค) ในเวลานั้นมีความเป็นไปได้ที่เสียง "หวาง" จะปรากฏขึ้น โดยตีความเสียงภาษาจีน "ฮวง" (黃) ผิด โดยวรรณยุกต์เป็นเสียงหนักแน่น (\) นั่นคือเสียงต่ำ (จฺราม บินห์ หรือ เยือง บินห์) ต่อมาในศตวรรษที่ 17 ชาวเวียดนามก็มีวรรณยุกต์ครบทั้ง 6 เสียง ชาวเวียดนามจึงถอดเสียงคำว่า " หว่าง" (黃) ในภาษาเวียดนามจีน โดยอ้างอิงจากเสียง (h(ô) + (q)uang) อ่านว่า "หว่าง" ( พจนานุกรมคังซี )
นอกจากคำว่า "หว่าง" (黃) แล้ว ยังมีคำภาษาจีน-เวียดนามอีกคำหนึ่ง อ่านว่า " กิม " (金) ซึ่งแปลว่า "ทอง" (โลหะ) คำนี้ปรากฏในสุภาษิตจีนที่ว่า "ทองแท้ ไม่กลัวไฟ" (真金不怕火炼) ซึ่งต่อมาได้ย่อเป็น สุภาษิต " ทองแท้ไม่กลัวไฟ" (真金不怕火) ชาวเวียดนามจึงแปลว่า "ทองแท้ไม่กลัวไฟ" ประโยคนี้หมายความว่าสิ่งที่ถูกต้องสามารถต้านทานความท้าทายได้ เปรียบเปรยว่า "คนที่มีคุณธรรมและความมุ่งมั่นจะเอาชนะอุปสรรคทั้งปวงได้" ประโยคนี้มาจากบทที่ 115 ของนวนิยายเรื่อง "Diêm dương thiên" (艳阳天) ของ Hao Nhien นักเขียนชื่อดังชาวจีน ที่ว่า "เมฆดำไม่อาจบดบังดวงอาทิตย์ ทองแท้ไม่กลัวไฟ" (เมฆเก่าไม่อยู่กลางแสงแดด ทองคำแท้ไม่ทำให้ไฟพัง/乌云遮不住太阳, 真金不怕火炼)
ลิงค์ที่มา
การแสดงความคิดเห็น (0)