Mong kızı ve brokar rüyası

Bir hafta sonu öğleden sonra, Pung Luong köyüne giden dolambaçlı yolu takip ederek Ho Thi Nhe'nin brokar tezgahına ulaştık. Dokuma makinesinin çalışma sesi, müşterilerin neşeli sesleri ve kahkahalarıyla karışarak küçük köyün havasını hareketlendiriyordu. Dokuma makinesinin etrafında turistler sımsıkı duruyor, bazıları film çekiyor, bazıları fotoğraf çekiyor, hatta bazıları yeni dokunmuş kumaşa dokunmak istiyor ve ürünün inceliğine hayran kalıyordu. Ho Thi Nhe'nin küçük elleri her bir makara ipliği hızla ayarlıyor, gözleri her bir kumaş şeridini takip ederek yavaş yavaş geleneksel desenler ortaya çıkarıyordu. Ho Thi Nhe, müşterilere iplikleri nasıl birleştirip desenler oluşturacaklarını ayrıntılı olarak nazikçe anlatıyor, gözleri gururla parlıyordu.

Ho Thi Nhe şunları söyledi: "Makine daha hızlısını destekliyor, ancak bu desen yine de benim tarafımdan tasarlandı, Mong Pung Luong halkının desenidir."

Bir an sonra, müşteri grubu yavaş yavaş dağıldığında, ortam da sakinleşti; küçük tezgahta sadece hafif bir yeni iplik kokusu kalmıştı. Nhe, malları toplamakla vakit geçirirken, öğleden sonra güneşi gibi hafif bir gülümsemeyle bize hikayesini anlatmaya başladı.

Nhe şöyle itiraf etti: "Çocukluğumdan beri brokarla iç içeyim. Annem ve büyükannemin tezgah başında oturup iplik eğirmesi, çivit boyaması ve kumaş dokuması tanıdık geliyor. Motifler ve desenler sanki farkında olmadan kanıma işlemiş gibi. Nghia Lo Etnik Yatılı Ortaokulu'nda okurken, gelecekte yeni bir solukla Mong elbiseleri dikebileceğimi umarak hem kültür hem de dikiş dersleri aldım...".

Mezun olup memleketine döndükten sonra Ho Thi Nhe, evinde küçük bir terzi dükkanı açtı. Dükkân sadeydi; sadece bir dikiş makinesi, birkaç parça kumaş ve becerikli ellerden oluşuyordu. Genç kız, o küçük köşeden her gün ulusal renkleri dokuma hayalini besliyordu. Nhe, başlangıcını şöyle anlatıyor: "O zamanlar çok az turist vardı, çoğunlukla köyden elbise sipariş eden insanlar. Ama eğer iyi iş çıkarırsam kesinlikle geri döneceklerini düşündüm."

Kızın Rüyası ve Duyguların Rüyası-1.jpg'nin kopyası

Ve sonra, onun çalışkanlığı ve gayreti boşuna değildi, Nhe'nin iğneleri ve iplikleri yavaş yavaş yeni müşteriler ve daha fazla sipariş getirdi, böylece küçük köyden brokar hayali yayılabildi.

Dikiş makinesiyle yıllarca süren sıkı çalışma, her bir kumaş parçası, her bir dikiş, genç kıza brokar sevgisini aşılamıştı. Bu tutku, Nhe'nin evlenip, el ele veren ve onu geleneksel zanaatı sürdürmeye teşvik eden bir partner edinmesiyle daha da alevlendi.

2025'in başlarında, artan turist talebini fark eden Nhe ve eşi, otomatik bir dokuma makinesi satın almak için yatırım yapmaya karar verdi. Makineyi almaya karar verdiği anı hatırlayan Nhe, "Denemeye cesaret etmeseydim, küçük bir dikiş makinesinde kalırdım ve kariyerimi geliştiremezdim." diye iç çekti.

Şimdi, küçük dükkânın içinde, dokuma makinesinin sesi düzenli olarak yankılanıyor. Nhe, ipliği sabırla değiştiriyor ve her desenin kumaşta yavaş yavaş belirmesini izliyor. Her dokuma çizgisi, geçmişi bugünle birleştiriyor, Pung Luong yaylasındaki Mong kültürüne duyulan gururu ve tutkulu sevgiyi yansıtıyor. Kapının önünde büyük bir kamyon durduğunda sohbetimiz bölündü. Nhe, gözleri sevinçle parlayarak aceleyle bizi dışarı çıkardı. Nhe heyecanla şöyle dedi: "Yıl başında aldığımız makinenin maliyeti 300 milyondu ve bunun üçte ikisi kocamdan ve benden aldığımız borçtu. Şu anda aylık gelirimiz sadece 20 milyon VND'nin üzerinde, ancak müşterilerden gelen talep çok büyük. Kocamın teşvikiyle, daha fazla deseni daha hızlı dokuyabilmek için bu makineyi satın almak üzere daha fazla borç almaya devam ediyorum."

Makine yeni kurulmuştu. Nhe orada durup her ayrıntıya, her dişliye, çerçeveye gerilmiş her ipliğe baktı, sanki her hareketi ezberlemek ister gibiydi. Genç kızın yüzünde tutku ve kararlılık okunuyordu. Nhe, fazla beklemeden, dönen, kıvrımlı desenlerin kumaşta canlı bir şekilde görünmesi için makineyi çalıştırmaya çalıştı.

Makinelerin istikrarlı ritimleri arasında her bir iplik ve desen, Moğol halkının geleneksel hikayesini anımsatırken, aynı zamanda Nhe'de memleketinin kültürünü her ürüne yansıtma tutkusunu ve isteğini ateşliyor.

Bitmiş kumaşı işaret eden Nhe gülümseyerek şöyle dedi: "Mong halkının yaşam döngüsünü simgeleyen spiral desenleri var. Değişiklikler olsa da kültür hâlâ orada. Bu deseni modern ürünlere de taşımak istiyorum ki, kullanan herkes Pung Luong'daki Mong halkını hatırlayıp aşinalık kazansın."

Belki de bu basit ama derin değerden dolayı, Moğol kızının ürünleri her zaman dağların ve ormanların sade güzelliğini yansıtır ve birçok kişi tarafından tercih edilir. Nhe, belediye içinde ve dışında diğer işletmelere dikiş bitirme amacıyla önceden dokunmuş etek ve gömlek detaylarından oluşan toptan ürünler sağlamaktadır.

Günümüzde Pung Luong'da brokar dokumacılık mesleği dendiğinde, birçok kişinin aklına hemen Ho Thi Nhe geliyor. Eski mesleğe yeni bir soluk getiren genç bir Moğol kızı. Nhe, kumaşa olan sevgisiyle halkının kültürel güzelliğini korumaya katkıda bulunurken, aynı zamanda köydeki kadınlar için yeni iş fırsatları yaratıyor.

Pung Luong Komünü Kadın Birliği Başkanı Yoldaş Sung Thi Cha şunları söyledi: "Nhe, Birliğin tipik üyelerinden biri; dinamik, yaratıcı, düşünmeye ve uygulamaya cesaret eden, hem geleneksel el sanatlarını koruyan hem de üretime yeni teknolojiyi cesurca uygulayan biri. Nhe'nin modeli, Komünün Kadın Birliği tarafından, Mong kadınlarının yerel turizm gelişimiyle birlikte etnik el sanatlarını tanıtabilmeleri için örnek alınması yönünde teşvik ediliyor."

Öğleden sonra sisi vadiyi kaplamaya başladığında Pung Luong'dan ayrılırken, arkamızdaki dokuma makinelerinin düzenli sesini hâlâ duyabiliyorduk. Mutfaktan yükselen dumanda, brokar renkleri, öğleden sonra güneş ışığının altında inanç ve umut lekeleri gibi parlıyordu. Modern döngünün ortasında, her gün geleneksel iplikler örmeye devam eden bir Mong kızı var. Geçmişi bugünle birleştiriyor, böylece Mong kültürünün renkleri Pung Luong topraklarında korunup yaşatılabiliyor.

Kaynak: https://baolaocai.vn/co-gai-mong-va-giac-mo-tho-cam-post884863.html