Profesör Nguyen Duc Khuong: Vietnam tarihi çağdaş nesil tarafından devam ettiriliyor

(Dan Tri) - Profesör Nguyen Duc Khuong'a göre, Vietnam'ın şu anki konumu tesadüf değil ve ülke, küresel ortaklıklarıyla dünya tarafından büyük takdir görüyor.

Ulusal Günün 80. yıl dönümü dolayısıyla Profesör Nguyen Duc Khuong, Dan Tri ile ülkenin kalkınma yolculuğu, Vietnam aydınlarının rolü hakkındaki görüşlerini paylaştı ve genç nesillere ulusun şanlı tarihini yazmaya devam etmeleri yönünde bir mesaj gönderdi.

Dan Tri muhabiri, Profesör Nguyen Duc Khuong ile ülkenin kalkınma yolu hakkındaki derin görüşlerini dinleyerek bir sohbet gerçekleştirdi. Vatanseverliğin çok da uzak bir şey olmadığını, en küçük şeyleri bile iyi yapmaktan ortak kalkınmaya katkıda bulunmaya kadar somut eylemlerle ortaya çıktığını vurguladı.

Onun hikayeleri sadece ilham vermekle kalmıyor, aynı zamanda genç nesillere anlamlı mesajlar da veriyor ve bu nesiller, milletimiz için şanlı tarih sayfaları yazmaya devam edecekler.

Profesör Nguyen Duc Khuong, ulusun çok önemli bir tarihi dönüm noktası olan Ulusal Bayram'ın 80. yıldönümü vesilesiyle, ülkenin uzun yolculuğuna dönüp baktığınızda en büyük duygularınızı bizimle paylaşır mısınız? Şu anda aklınıza ilk gelen görüntü nedir?

- Bu çok anlamlı bir soru ve bende birçok duygu uyandırıyor. Ülkemizin 80. yılını düşündüğümde en büyük duygum gurur. Gurur, çünkü Vietnam, bağımsızlığının ilk günlerinden bu yana birçok zorluğun ve zorluğun üstesinden gelerek modern, dost canlısı ve barışsever bir ülke haline geldi.

Bugün Vietnam, siyasetten ekonomiye, toplumdan güvenliğe ve savunmaya kadar her alanda kurduğu ortaklıklarla dünya çapında takdir görüyor.

Bence bu vurgulanması gereken bir nokta. Bugün sahip olduğumuz saygı tesadüf değil. Uzun ve meşakkatli bir yolculuğun sonucu.

Bağımsızlığımızın ilk günlerinden bugüne kadar diplomatik , politik ve ekonomik alanda pek çok zorlukla, pek çok engelle, pek çok engelle karşılaştığımızı düşünün. O dönemlerde pek çok ülke, Vietnam'ın ve Vietnam halkının vizyonunu, eylemlerini ve özlemlerini hâlâ anlayamamıştı.

Ancak bu yolculuk boyunca her zaman güçlü bir özlemimiz var. Yükselme özlemi, bağımsızlığa, özgürlüğe ve herkes için medeni, istikrarlı ve müreffeh bir toplum inşa edecek bir kalkınma yoluna sahip olma özlemi. İşte milletin ideali budur.

Tek isteğimiz, kalkınmak ve refah inşa etmek için istikrarlı bir barış ortamına sahip olmaktır. Her vatandaş bu refaha katılabilir ve katkıda bulunabilir ve ülkemiz Vietnam'ın bugün uluslararası ortaklardan gördüğü saygıyı kazanmasını sağlayabilir.

Vietnam'daki çocukluk anılarınız kişiliğinizi ve daha sonra araştırma yapma ve katkıda bulunma isteğinizi nasıl şekillendirdi?

- Fransızlara ve Amerikalılara karşı onlarca yıllık direnişin ardından ülkenin barışa kavuştuğu bir dönemde doğduğumu söyleyebilirim. Sonrasında bir sınır savaşı da yaşamış olsak da, savaşa dair ilk anılarım ancak babamın anlattıklarıyla aklıma geliyor.

Babam o zamanlar askerdi ve 1979'da vatanın sınırlarını korumak için sınır savaşına doğrudan katılmıştı. Bu hikayeler gerçekten kutsal ve vatanseverliğin ilk anıları.

Çocukluğum, ülke hâlâ zorluklarla boğuşsa da barışın hüküm sürdüğü bir ortamda geçti. Sınır savaşı 90'ların başına kadar sürdü ve ben şiddetli bir savaş döneminde, bombaların olmadığı, tahliyelerin olmadığı bir ortamda yaşamak zorunda kalmadım.

Şimdi geriye dönüp baktığımda, çok özel bir çocukluk geçirdiğimi görüyorum. Çocukluğum tarlalarda çocukların kahkahalarıyla, arkadaşlarımın okul inşa etmesiyle, mahalleyi temizlemesiyle doluydu. Çok güzel, çok sakin ve ilginçti çünkü ülke barış içindeyken fazla endişelenmeme gerek kalmıyordu.

Daha sonra, tarihin derslerini öğrendiğimde, bu barışa kavuşmak için milletin son derece zorlu bir dönemden geçmesi gerektiğini yavaş yavaş anladım. Gençlik birliğinin faaliyetleriyle birlikte, önceki nesillerin kararlılığını da hissettim. Genç nesillere bağımsızlık ve barışı sağlamak için ellerinden geleni yaptılar.

Kendi kendime dedim ki, bir gün gelecek, ülkenin kalkınmasına hizmet etmek, köyün, örgütün kalkınmasına katkı sağlamak için çalışmalara katılmam gerekecek.

O zamanlar gelecekte ne yapacağıma dair çok fazla net fikrim yoktu ama en büyük isteğim üniversiteye gitmek, dış dünyayı keşfetmek ve ülkeme daha fazla katkıda bulunmanın yollarını bulmaktı.

Sizi Fransa'ya getiren ve bir ülkenin refahı üzerinde hayati etkisi olan finans alanında çalışmayı seçmenize neden olan tesadüf ne oldu?

- Gerçekten bir tesadüftü. O dönemde çok az gencin ne istediğini ve ne yapacağını net olarak bildiği söylenebilir. Kısmen bilgi eksikliğinden, kısmen de bölgeler arası ve dünyayla sınırlı bağlantı ve paylaşımdan kaynaklanıyordu.

İlk başta üniversite sınavına girdiğimde petrol mühendisi olmaya karar verdim ve Maden ve Jeoloji Üniversitesi'nde okuyabildim. Ama sonra, 17-18 yaşlarımda oldukça "naif" sayılabilecek bir düşünceye kapıldım.

Petrol okulunda başarılı olursam iki seçeneğim olacağını düşünmüştüm: Biri Vietnam'ın önde gelen araştırma enstitülerinde çalışmak, diğeri de petrol çıkarmak için Vung Tau'ya gitmek. Her iki seçenek de hareketlilik ve dünyaya erişim açısından biraz kısıtlı görünüyor.

Aynı zamanda, ekonomi ve iş dünyasının işleyişi hakkında bilgi edinmek için Ticaret Üniversitesi'nin giriş sınavına girmeyi de planlıyordum. Sınava girdim ve en yüksek puanları alan öğrenciler arasında yer aldım. Okul bana Fransızca konuşan topluluktan burs teklif etti ve bu da bana Fransa'da eğitim görme fırsatı verdi.

Değişim sadece iki günde gerçekleşti. İlk gün, Maden ve Jeoloji Üniversitesi'ne kaydolmak için valizimi otobüs durağına götürdüm. Ama otobüs gelmek üzereyken, kararımı değiştirdim ve geri dönmeye karar verdim. Ertesi gün Ticaret Üniversitesi'ne kaydoldum. Bu karar beni Fransa'ya ve Vietnam'daki üniversiteden mezun olduktan sonra 25 yıl boyunca bu ülkeye götürdü.

Profesör Fransa'ya geldiğinde, misyonunun yalnızca kişisel gelişim olmadığını, aynı zamanda Vietnam'ın kalkınmasına katkıda bulunmakla da bağlantılı olması gerektiğini fark ettiği sözde bir "aydınlanma" anı yaşadı mı?

- Fransa'ya geldiğimde gerçekten kafam karışmıştı. Sanırım en büyük şok kültürel değildi, çünkü Fransa ve Vietnam'ın kültürel koridorları oldukça benzer. En büyük şok, Vietnamlı öğrenciler ile uluslararası öğrenciler arasındaki bilgi seviyesi, yaşam deneyimi ve dünya anlayışındaki farktı.

İlk dersten sonra, öğretmenimin ödevleri e-posta yoluyla göndereceğini söylediğini hatırlıyorum. O zamanlar, Vietnam'da, bilgisayarlara yalnızca programlama öğrenmek için erişebiliyordum ve pratik yapmak için çok az zamanım vardı. Tunuslu bir arkadaşıma e-postanın ne olduğunu ve nasıl kullanılacağını sormak zorunda kalmıştım.

15 dakika sonra bana 2000 yılında teknolojik olarak gelişmiş dünyadan ne kadar uzak olduğumu gösteren bir e-posta adresi ayarladı.

Bu boşluk beni durmaksızın çalışmaya motive etti. Profesyonel seviyedeki açığı kapatmak için büyük çaba sarf etmem ve daha sonra daha yüksek seviyede eğitime devam edebilmek için onları geçmem gerektiğini fark ettim. Yükselebilmemiz için bu açığı kapatmak için çaba göstermenin son derece önemli olduğunu düşünüyorum.

İkincisi, Fransa'daki Vietnamlı öğrenci ve entelektüel topluluğunun büyüdüğünü görüyorum. Bu muazzam bir kaynak. Bu gücün, Sayın Tran Dai Nghia gibi büyük öncüllerin, çok başarılı nesillerin mirasını sürdürme kapasitesine sahip olduğunu düşünüyorum.

Bu beni Paris'teki Vietnam Öğrenci Derneği'ne katılmaya ve ardından Fransa'daki Vietnam Öğrenci Derneği'ni kurmaya teşvik etti. 2008 yılında Fransa'nın tüm illerinde 20'den fazla şubesi olan bir ağ kurduk.

En önemlisi, ülkedeki Vietnam Öğrenci Derneği ve Merkez Gençlik Birliği ile yakın bir bağlantınızın olmasıdır. Bu birlik, ülkedeki Vietnam Öğrenci Derneği'nin ayrılmaz bir parçası olarak kabul edilebilir.

Dernek üyeleri büyüdükçe ve uzman ve aydın haline geldikçe, kendime nasıl bağlantı kurabileceğimi, birbirimize nasıl yardım edebileceğimi ve Vietnam'a nasıl katkıda bulunabileceğimi tekrar sordum. Bu da 2011 yılında Küresel Vietnam Bilim İnsanları ve Uzmanlar Derneği'nin (AVSE Global) kurulmasına yol açtı.

Profesör bir keresinde, Vietnam'ın güçlü olması için küçük şeyleri iyi yaparak başlaması gerektiğini söylemişti. Kariyerinizdeki hangi deneyimlerden bu felsefeyi edindiniz?

- Bu felsefe benim hayat felsefem. Bir sorunla karşılaştığımızda, ilk adımları atmazsak asla başlangıç ​​çizgisinden ayrılmayacağımızın farkındayım. Adımları attıktan sonra, yavaş yavaş hedefe ulaşacağız. Bu yolculukta büyük ve küçük şeyler olacak. Genellikle, küçük şeylerden edinilen deneyimler, büyük işler başarma şeklimizi şekillendirmemize yardımcı olur.

Büyük bir iş bir gecede tamamlanamaz. Onu daha küçük görevlere bölmemiz gerekir. Başarıya ulaşmanın yolu da budur. Vietnam'ın tüm tarihine baktığımızda, bu hikâyenin neredeyse Vietnam halkının kanına işlediğini görürüz. Bu doğal bir şeydir.

Ayrıca hedefin asla sınır olmadığını düşünüyorum. Her hedefe ulaştığımızda, bu yeni bir hedefin başlangıç ​​noktası olur. Ve her seferinde yapmamız gereken küçük şeyler vardır. Bugünün küçük şeyleri, geçmişteki küçük şeylerden çok daha büyük olacaktır.

Yurt dışında yaşayan ve çalışan bir aydın olarak Profesör, vatanseverlik kavramını somut eylemleriyle nasıl ifade ediyor?

- Uçağa binip Vietnam'dan ayrıldığımda vatanseverlik konusunda farklı bir his hissettim. Ülkedeyken, vatanseverliğin zaten içimizde olduğunu varsayıyoruz. Ama yurtdışına çıktığımızda, her birimizin adeta bir "elçi" olduğunu fark ediyorum.

İnsanlar yurtdışındaki Vietnamlılara baktıklarında, Vietnam'ın yüzüne bakıyorlar. Barışçıl, güçlü, dinamik ve uluslararası iş birliğine hazır bir Vietnam imajı yaratmamız gerekiyor.

Vatanseverliğimiz, Vietnam için özel bir şeyler yapma konusunda sürekli bir istekle de ifade ediliyor. Bilim insanları için bu, Vietnam üniversitelerinde konuk öğretim görevlisi olarak çalışmak, işletmeler ve araştırma enstitüleriyle iş birliği yaparak projeler geliştirmek olabilir. Benim içinse, Vietnam'ı daha müreffeh kılmak için fikir üretmeye ve politikalar oluşturmaya katkıda bulunmak.

Eski Yen Bai eyaletinde danışmanlık yaptım. Yerel liderlerle birlikte, büyüme ve mutluluğu bir araya getiren benzersiz bir kalkınma modeli araştırdık ve geliştirdik. Bu model, yalnızca ekonomik rakamlara odaklanmak yerine, kamu hizmetleri, sağlık hizmetleri, eğitim ve çevre gibi birçok alandaki insanların memnuniyetini de ölçüyor.

Mu Cang Chai gibi en zorlu bölgeler de dahil olmak üzere Yen Bai'de haftalar geçirdik ve insanlarla birlikte gelecekteki kalkınma modeli hakkında düşündük. Bu proje, yaptığım şeyin ülkenin kalkınması için gerçekten faydalı ve yararlı olduğunu hissettirdi.

Günümüzün değişken dünyası, jeopolitik rekabet, iklim değişikliği ve yapay zekanın hızla gelişmesi bağlamında Profesöre göre, Vietnam halkının hayal gücü ve yaratıcılığının gelişmeye devam etmesini sağlayan itici güç nedir?

- Geçmişte, Vietnamlıların zekası ve yaratıcılığının, "Atlamadan önce suyun ayaklarınıza ulaşmasını bekleyin" şeklinde pasif bir konuma getirildiğimizde ortaya çıkacağı söylenirdi. Ancak şimdi, dünya koşullarının sürekli çok hızlı ve öngörülemez bir şekilde değiştiği bir ortamda, artık atlamadan önce suyun ayaklarınıza ulaşmasını bekleyemeyiz. Bir yol haritası, daha uzun vadeli bir vizyon oluşturmamız gerekiyor.

Değerli olan, tüm Vietnam halkının ortak bir vizyona sahip olmasıdır: Ülkenin bağımsızlığının 100. yılını kutlayacağı ve gelişmiş bir ülke haline geleceği 2045 vizyonu. Bu sadece liderlerin değil, aynı zamanda her vatandaşın da özlemidir. Bu uzun vadeli vizyon, tüm zorluklara hazır olmamızın itici gücüdür.

Bunu başarmak için, kaynakları çekecek uluslararası entegrasyonla birleşen, yeterince güçlü bir iç güç inşa etmemiz gerekiyor. Bir ülkenin iç gücü, halkının öz güveni, risk yönetimi kapasitesi... bunların hepsi birleşik bir güç yaratacaktır. Devlerin omuzlarında durabilmek için önce kendi kendimize yetmemiz gerektiğine inanıyorum. Ancak o zaman onların sunduğu en iyi olanaklardan yararlanabiliriz.

Hocam, milli gücün hikâyesini yazmaya devam edecek genç nesillere bir mesaj verebilir misiniz?

- Mesajım muhtemelen çok kısa ve tek bir fikre odaklanıyor: Vietnam'ın tarihi, çağdaş insanlar tarafından devam ettiriliyor. Her seferinde, her neslin ülkenin kalkınması için kendi görev ve sorumlulukları var.

Genç neslin bunun farkında olması gerektiğini düşünüyorum. İç gücümüzü, geleneksel gücümüzü yeterince güçlü bir uluslararası kaynakla birleştirmeliyiz. O zaman herkes ortak hedefler doğrultusunda çalışacak ve Vietnam bir istihbarat, bir bilim ve teknoloji, bir inovasyon ve dünyanın daha barışçıl ve istikrarlı hale gelmesine yardımcı olabilecek tüm programların merkezi haline gelecektir. Bu, Vietnam'ın bir sonraki kalkınma aşamasındaki markasıdır.

Vietnam'ın kalkınmasını tüm dünyanın ortak refahına dönüştürmeliyiz. O zaman tüm dünyanın desteğini, tıpkı tüm evrenlerin Vietnam'ın kalkınması için bir araya gelmesi gibi, alabiliriz. Genç neslin, güçlü yönleriyle Vietnam'ın bu eşsiz özelliğini destekleyeceğine inanıyorum.

Bu sohbete zaman ayırdığınız için teşekkürler Profesör!

İçerik: Nam Doan, Bao Trung

Tasarım: Tuan Huy

19 Ağustos 2025 - 05:17

Kaynak: https://dantri.com.vn/cong-nghe/gs-nguyen-duc-khuong-lich-su-viet-nam-duoc-viet-tiep-boi-the-he-duong-dai-20250817100502925.htm