Ulusal Günün 80. yıldönümü vesilesiyle Profesör Nguyen Duc Khuong, Dan Tri gazetesine ülkenin kalkınma yolculuğuna, Vietnamlı aydınların rolüne dair görüşlerini paylaştı ve genç nesle ulusun şanlı tarihini yazmaya devam etmeleri mesajını iletti.
Dan Tri gazetesinden bir muhabir, Profesör Nguyen Duc Khuong ile ülkenin kalkınmasına dair insightful görüşlerini dinlemek üzere bir söyleşi gerçekleştirdi. Profesör, vatanseverliğin soyut bir şey olmadığını, en küçük iyiliklerden genel kalkınmaya katkıda bulunmaya kadar somut eylemlerle ifade edildiğini vurguladı.
Onun hikâyeleri sadece ilham vermekle kalmıyor, aynı zamanda onun izinden gidecek ve ulusun tarihinde şanlı sayfalar yazacak genç nesle anlamlı mesajlar da iletiyor.
Profesör Nguyen Duc Khuong, ülkemiz için çok önemli bir tarihi dönüm noktası olan Ulusal Günün 80. yıldönümü vesilesiyle, ülkemizin kat ettiği uzun yolculuğa geriye baktığınızda en güçlü duygularınızı paylaşabilir misiniz? Şu anda aklınıza ilk gelen görüntü nedir?
- Bu çok anlamlı bir soru ve bende birçok duyguyu uyandırıyor. Ülkemizin 80 yılını düşündüğümde, en büyük duygum gurur. Bağımsızlığın ilk günlerinden bu yana birçok zorluğun ve engelin üstesinden gelerek modern, dost canlısı ve barışsever bir ulus haline gelen Vietnam'la gurur duyuyorum.
Günümüzde Vietnam, siyaset , ekonomi, sosyal işler, ulusal güvenlik ve savunma gibi her alanda kurduğu ortaklıklar nedeniyle dünya tarafından büyük saygı görüyor.
Bence bu noktanın altını çizmek gerekiyor. Bugün sahip olduğumuz saygınlık tesadüf değil. Uzun ve zorlu bir yolculuğun sonucudur.
Bağımsızlığımızın ilk günlerinden bugüne kadar diplomasi , siyaset ve ekonomi alanlarında sayısız zorluk, engel ve engelle karşılaştığımızı hayal edin. O dönemlerde birçok ülke Vietnam'ın ve halkının vizyonunu, eylemlerini ve özlemlerini tam olarak anlayamadı.
Ancak bu yolculuk boyunca her zaman güçlü bir özlemimiz oldu. Yükselme özlemi, bağımsızlık, özgürlük ve herkes için medeni, istikrarlı ve müreffeh bir toplum inşa etme yolunda ilerleme özlemi. Bu, milletimizin idealidir.
Tek arzumuz, kalkınmayı destekleyecek ve refahı inşa edecek istikrarlı bir barıştır. Her vatandaş bu refaha katkıda bulunabilir ve Vietnam'ın bugün uluslararası ortaklar tarafından saygı duyulan bir ülke olmasına yardımcı olabilir.
Profesörün Vietnam'daki çocukluk anıları kişiliğini ve daha sonraki araştırma ve katkı hedeflerini nasıl şekillendirdi?
- Ülkenin Fransızlara ve Amerikalılara karşı on yıllarca süren direnişin ardından barışa kavuştuğu bir dönemde doğduğumu söyleyebilirim. Daha sonra bir sınır savaşı yaşamış olsak da, savaşa dair en eski anılarım yalnızca babamın anlattığı hikayelerden geliyor.
Babam o zamanlar askerdi ve ülkenin sınırlarını savunmak için 1979 sınır savaşında doğrudan yer almıştı. Bu hikayeler gerçekten kutsaldır ve vatanseverliğe dair ilk anılarımdır.
Büyürken, ülkenin zorluklarına rağmen barışın hüküm sürdüğü bir dönemde çocukluğumu geçirdim. Sınır savaşı 1990'ların başına kadar sürdü ve ben bombalar, kurşunlar veya yerinden edilme olmadan, acımasız bir savaş dönemi yaşamak zorunda kalmadım.
Şimdi geriye baktığımda, çok özel bir çocukluk geçirdiğimi fark ediyorum. Çocukluğum tarlalardaki çocukların kahkahalarıyla, arkadaşlarımla birlikte okul inşa ederek ve mahalleyi temizleyerek geçti. Çok güzel, sakin ve harikaydı, çünkü ülke barış içinde olduğu için fazla endişelenmeme gerek yoktu.
Daha sonra, tarih okurken, bu barışa ulaşmak için ulusun son derece zor bir dönemden geçtiğini yavaş yavaş fark ettim. Gençlik birliği faaliyetleri aracılığıyla, önceki nesillerin azmini hissettim. Genç neslin bu bağımsızlığa ve barışa sahip olabilmesi için ellerinden gelen her şeyi yaptılar.
Kendime, bir gün ülkenin kalkınmasına hizmet eden, köyümün, kuruluşumun ve iş yerimin gelişimine katkıda bulunan işlerde yer almam gerekeceğini söylemiştim.
O zamanlar gelecekte ne yapacağıma dair pek somut fikirlerim yoktu, ama en büyük arzum üniversiteye gitmek, dünyayı keşfetmek ve ülkeme daha fazla katkıda bulunmanın yollarını bulmaktı.
Profesörü Fransa'ya ve bir ülkenin refahı üzerinde hayati bir etkiye sahip olan finans alanını seçmeye iten koşullar nelerdi?
- Bu gerçekten bir tesadüftü. O zamanlar çok az gencin tam olarak ne istediğini ve ne yapacağını bildiğini söylemek doğru olur. Bu kısmen bilgi eksikliğinden, kısmen de bölgeler arası ve dünya ile bağlantı ve paylaşımın sınırlı olmasından kaynaklanıyordu.
Üniversite giriş sınavına girdiğimde ilk başta petrol mühendisi olmak istediğime karar vermiştim ve Madencilik ve Jeoloji Üniversitesi'nde okuyabilirdim. Ancak daha sonra, 17-18 yaşlarında oldukça "saf" sayılabilecek bir düşünceye kapıldım.
Petrol mühendisliğinde başarılı olursam iki seçeneğim olacağını düşünüyorum: ya Vietnam'ın önde gelen araştırma enstitülerinde çalışacağım ya da Vung Tau'ya gidip petrol arama işlerinde çalışacağım. Her iki seçenek de hareketlilik ve dünyaya erişim açısından biraz sınırlı görünüyor.
Bu arada, ekonomi ve işletmelerin nasıl işlediğini öğrenmek için Ticaret Üniversitesi'ne de başvurmayı planlıyordum. Sınava girdim ve en yüksek puan alanlar arasında yer aldım. Üniversite bana Fransızca konuşan öğrenciler grubundan bir burs teklif etti ve böylece Fransa'da eğitim alma fırsatı buldum.
Değişim sadece iki gün içinde gerçekleşti. İlk gün bavulumu topladım ve Madencilik ve Jeoloji Üniversitesi'ne kayıt olmak için otobüs terminaline gittim. Ancak otobüs gelmek üzereyken fikrimi değiştirdim ve geri dönmeye karar verdim. Ertesi gün Ticaret Üniversitesi'ne kayıt oldum. Bu karar beni Fransa'ya götürdü ve Vietnam'daki üniversiteden mezun olduğumdan beri 25 yıldır bu ülkeyle bağlantılıyım.
Profesör Fransa'ya vardığında, misyonunun sadece kişisel gelişim değil, aynı zamanda Vietnam'ın kalkınmasına katkıda bulunma taahhüdü olduğunu fark etmesine yol açan hangi "aydınlanma" anlarını yaşadı?
- Fransa'ya gittiğimde gerçekten şaşkına döndüm. Bence en büyük şok kültürel değildi, çünkü Fransa ve Vietnam oldukça benzer bir kültürel manzaraya sahip. En büyük şok, Vietnamlı öğrencilerle uluslararası öğrenciler arasındaki entelektüel seviye, yaşam deneyimi ve dünya anlayışındaki farklılıktı.
İlk dersimin ilk dersinden sonra öğretmenimin ödevi e-posta yoluyla göndereceğini söylediğini hatırlıyorum. O zamanlar Vietnam'da programlama öğrenmek için bilgisayar kullanmaya yeni başlamıştım ve pratik yapmak için çok az zamanım vardı. E-postanın ne olduğunu ve nasıl kullanılacağını Tunuslu bir arkadaşımdan sormak zorunda kaldım.
15 dakika sonra bana bir e-posta adresi oluşturdu. Bu, 2000 yılında gelişmiş dünyada teknolojik olarak ne kadar geride olduğumu gösteriyor.
Bu eksiklik beni sürekli öğrenmeye motive etti. Mesleki becerilerdeki açığı kapatmak ve daha sonra daha üst düzeyde eğitimime devam edebilmek için çok çalışmam gerektiğini fark ettim. Bence bu açığı azaltmaya çalışmak, ilerlememiz için son derece önemli.
İkinci olarak, Fransa'daki Vietnamlı öğrenci ve entelektüel topluluğunun giderek güçlendiğini fark ettim. Bu çok büyük bir kaynak. Bence bu güç, Tran Dai Nghia gibi çok başarılı olmuş önceki büyük isimlerin mirasını sürdürme konusunda tamamen yetenekli.
Bu durum beni Paris'teki Vietnam Öğrenci Birliği'ne katılmaya ve onu kurmaya, daha sonra da Fransa'daki Vietnam Öğrenci Birliği'ni kurmaya motive etti. 2008 yılına gelindiğinde, Fransa'nın illeri ve şehirlerinde 20'den fazla şubeden oluşan bir ağ kurmuştuk.
En önemlisi, Vietnam Öğrenci Birliği ve Gençlik Birliği Merkez Komitesi ile güçlü bir bağınız var. Bu, Vietnam Öğrenci Birliği'nin ayrılmaz bir parçası olarak kabul edilebilir.
Dernek üyeleri olgunlaşıp uzman ve entelektüel haline geldikçe, nasıl bağlantı kurabileceğimiz, birbirimizi nasıl destekleyebileceğimiz ve Vietnam'a nasıl katkıda bulunabileceğimiz sorusunu ortaya attım. Bu da 2011 yılında Vietnamlı Bilim İnsanları ve Uzmanlar Küresel Derneği'nin (AVSE Global) kurulmasına yol açtı.
Profesör bir keresinde Vietnam'ın güçlü bir ulus haline gelmesi için küçük şeyleri iyi yapmaya başlaması gerektiğini söylemişti. Profesörün bu felsefesi kariyerindeki hangi deneyimlerden kaynaklanmıştır?
- Bu felsefe benim yaşam biçimim. Herhangi bir sorunla karşılaştığımızda, ilk adımları atmazsak asla başlangıç çizgisinden ayrılamayacağımızı fark ettim. Başladıktan sonra, yavaş yavaş hedefe doğru ilerleyeceğiz. Bu yolculuk boyunca büyük ve küçük görevler olacak. Genellikle, küçük görevlerden edinilen deneyim, büyük görevlerin üstesinden nasıl geleceğimizi şekillendirmemize yardımcı olacaktır.
Büyük bir iş bir gecede tamamlanamaz. Bu büyük görevi daha küçük parçalara ayırmalıyız. Başarıya ulaşmanın yolu da budur. Vietnam tarihine baktığımızda, bu hikaye neredeyse Vietnam halkının kanına işlemiş durumda. Bu doğal bir özellik.
Ben de varış noktasının asla sınır olmadığına inanıyorum. Her hedefimize ulaştığımızda, bu yeni bir hedef için başlangıç noktası olur. Ve her seferinde, yapmamız gereken küçük şeyler vardır. Bugünün küçük şeyleri, geçmişin küçük şeylerinden çok daha büyük olacaktır.
Yurt dışında yaşayan ve çalışan bir entelektüel olarak, profesör vatanseverlik kavramını hangi somut eylemlerle sergiliyor?
- Uçağa binip Vietnam'dan ayrıldığımda, vatanseverlik konusunda farklı bir his besliyordum. Ülkede olduğumuzda, vatanseverliğin zaten içimizde olduğunu varsayıyoruz. Ama yurtdışına gittiğimizde, her birimizin neredeyse birer "büyükelçi" olduğunu fark ediyorum.
Yurt dışında Vietnamlılara bakan insanlar, Vietnam'ın yüzüne bakıyorlar. Barışçıl, güçlü, dinamik ve uluslararası iş birliğine hazır bir Vietnam imajı yansıtmalıyız.
Vatanseverliğimiz, Vietnam için somut bir şeyler yapma arzusunda da kendini gösteriyor. Bilim insanları için bu, Vietnam üniversitelerinde misafir öğretim üyesi olarak çalışmak, işletmeler ve araştırma enstitüleriyle iş birliği yaparak projeler geliştirmek olabilir. Benim içinse, Vietnam'ı daha da müreffeh hale getirmek için fikirler ve politikalar geliştirmek anlamına geliyor.
Eski Yen Bai eyaletine danışmanlık yapma sürecinde yer aldım. Yerel liderlerle birlikte, büyüme ve mutluluğu birleştiren benzersiz bir kalkınma modeli araştırdık ve geliştirdik. Bu model, yalnızca ekonomik rakamlara odaklanmak yerine, kamu hizmetleri, sağlık, eğitim ve çevre gibi çeşitli alanlarda insanların memnuniyetini de ölçüyordu.
Haftalarca Yen Bai'de, Mu Cang Chai gibi en zorlu bölgeler de dahil olmak üzere, yerel halkla birlikte gelecekteki kalkınma modelleri hakkında fikir alışverişinde bulunduk. Bu proje, yaptığım işin ülkenin kalkınması için gerçekten yararlı ve faydalı olduğunu hissetmemi sağladı.
Profesör, günümüzün istikrarsız dünyası, jeopolitik rekabet, iklim değişikliği ve yapay zekanın hızlı gelişimi bağlamında, Vietnam hayal gücünün ve yaratıcılığının sürekli gelişiminin itici güçleri nelerdir?
- Eskiden, Vietnam halkının zekâsının ve yaratıcılığının pasif bir konumda olduğumuzda, yani su ayaklarımıza ulaşana kadar harekete geçmediğimizde ortaya çıkacağı söylenirdi. Ancak şimdi, dünya sürekli değişiyor ve tahmin edilemez hale geliyor; artık suyun ayaklarımıza ulaşmasını bekleyemeyiz. Bir yol haritası, daha uzun vadeli bir vizyon oluşturmamız gerekiyor.
Değerli olan şey, tüm Vietnam ulusunun ortak bir vizyonu paylaşıyor olmasıdır: ülkenin bağımsızlığının 100. yılını kutlayacağı ve gelişmiş bir ülke haline geleceği 2045 vizyonu. Bu sadece liderlerin değil, her vatandaşın da özlemidir. Bu uzun vadeli vizyon, bizi her türlü zorluğa karşı hazırlayan itici güçtür.
Bunu başarmak için, kaynakları çekmek amacıyla uluslararası entegrasyonla birleştirilmiş, yeterince güçlü bir iç öz yeterlilik inşa etmemiz gerekiyor. Bir ulusun iç gücü, halkının öz yeterliliği, risk yönetimi yetenekleri... bunların hepsi sinerjik bir güç yaratacaktır. Bence devlerin omuzlarında durmak için önce kendimize yeterli olmalıyız. Ancak o zaman onların sunabileceği en iyi şeylerden faydalanabiliriz.
Profesör, ulusumuzun şanlı tarihini yazmaya devam edecek olan genç nesle bir mesaj iletebilir misiniz?
Mesajım belki de çok özlü ve tek bir noktaya odaklanmış: Vietnam'ın tarihi, çağdaşları tarafından yazılıyor. Her dönemin, her neslin, ülkenin kalkınması için kendi görevleri ve sorumlulukları var.
Bence genç neslin bunun farkında olması gerekiyor. İçsel güçlerimizi, geleneksel güçlerimizi, uluslararası toplumdan gelen yeterince güçlü kaynaklarla birleştirmemiz gerekiyor. O zaman herkes ortak hedeflere doğru çalışacak ve Vietnam, entelektüel birikim, bilim ve teknoloji, inovasyon ve daha barışçıl ve istikrarlı bir dünyaya katkıda bulunabilecek tüm programlar için bir merkez haline gelecek. Bu, Vietnam'ın gelecek kalkınma aşamasındaki markasıdır.
Vietnam'ın kalkınmasını küresel refah bağlamına yerleştirmeliyiz. O zaman, tüm evrenler Vietnam'ın kalkınması için bir araya gelmiş gibi, tüm dünyanın desteğini kazanacağız. Genç neslin, sahip oldukları güçlerle, Vietnam'ın eşsiz özelliklerini daha da geliştirebileceğine inanıyorum.
Bu görüşme için zaman ayırdığınız için teşekkür ederim, Profesör!
Kaynak: https://dantri.com.vn/cong-nghe/gs-nguyen-duc-khuong-lich-su-viet-nam-duoc-viet-tiep-boi-the-he-duong-dai-20250817100502925.htm
Yorum (0)