Στέλνοντας ένα μικρό φθινοπωρινό άρωμα στη νέα ηλιοφάνεια

QTO - Κρατάω στο χέρι μου την ποιητική συλλογή: "Hương Thạch thảo" του Hoang Phuong Bac. Η συλλογή είναι αρκετά πλούσια με πάνω από 100 ποιήματα, που συμπυκνώνουν την γυναικεία ποιητική της ψυχή. Πραγματικά συγκινούμαι και συγκινούμαι όταν συναντώ μια απαλή, ζεστή ποιητική ψυχή γεμάτη αναμνήσεις και νοσταλγία για το παρελθόν, για όσα έχει βιώσει στη ζωή και στο έργο της. Γνωρίζω επίσης ότι η Hoang Phuong Bac άρχισε να γράφει ποίηση αρκετά νωρίς, αλλά μόνο περιστασιακά έστελνε τα ποιήματά της για δημοσίευση σε κάποιες εφημερίδες και περιοδικά. Γιατί σύμφωνα με τις επιθυμίες της, η ποίηση είναι μόνο για τον εαυτό της, για τους αγαπημένους της, για την πατρίδα της και τους στενούς της φίλους... για να παίξει τις ψυχικές μελωδίες της δικής της ψυχής. Όπως είπε ο Βολταίρος: "Η ποίηση είναι η μουσική της ψυχής, ιδιαίτερα των ευγενών, ευαίσθητων ψυχών"...

Διαβάζοντας το “Hương Thạch thảo” του Hoàng Phương Bắc, μπορούμε να νιώσουμε πλήρως την ποιητική της ψυχή, μια λεπτή, ευγενική, ευαίσθητη ψυχή που απορροφάται βαθιά μέσα σε κάθε στίχο που γράφει. Η Hoàng Phương Bắc γράφει για πολλά θέματα, για την πατρίδα, τη χώρα, την οικογένεια, τους φίλους, τους συναδέλφους, για την εικόνα των στρατιωτών... Στο ποίημα “Tu thuc”, εκμυστηρεύεται: “Στέλνοντας ένα μικρό άρωμα φθινοπώρου στη νέα ηλιοφάνεια που έρχεται/στην λαμπερή ποιητική σελίδα/τη νεότητα που έχει περάσει πριν από πολύ καιρό/παρουσιάζοντας τον χειμώνα της ανθρώπινης ζωής”.

Το να στέλνεις ένα μικρό άρωμα φθινοπώρου είναι επίσης ένα μικρό άρωμα του άνθους Αστέρα. Επειδή το λουλούδι Αστέρα ανθίζει και σκορπίζει το άρωμά του κάθε φθινόπωρο του χρόνου. Το φθινόπωρο είναι επίσης η εποχή που γεννήθηκε στην εξοχή, έτσι το φθινόπωρο και το λουλούδι Αστέρα αποτελούν πάντα πηγή άφθονης έμπνευσης στα ποιήματά της. Η Hoang Phuong Bac επέλεξε τον τίτλο για την ποιητική συλλογή: "Άρωμα Αστέρα" από αυτά τα συναισθήματα και είναι επίσης το μήνυμα της ποιητικής συλλογής που θέλει να στείλει στους αναγνώστες κοντά και μακριά για να μοιραστούν και να συμπάσχουν.

Ποιητική συλλογή «Άρωμα ερείκης» του συγγραφέα Hoang Phuong Bac, Εκδοτικός Οίκος Thuan Hoa - Φωτογραφία: NVT

Έγραψε αρκετά ποιήματα για τον εαυτό της σε αυτή τη συλλογή. Όπως είπε η ποιήτρια Το Χούου: «Η ποίηση είναι η φωνή της καρδιάς» της ποιήτριας. Ας ακούσουμε την καρδιά του Χοάνγκ Φουόνγκ Μπακ μέσα από το ποίημα «Γράφοντας για τον εαυτό μου»: «Μια γυναίκα σχεδόν εβδομήντα ετών, έχει ακόμα πολλά όνειρα/... βρίσκοντας χαρά κάθε πρωί/ αυτή η γυναίκα πρέπει να ξέρει πώς να ξεπερνά τις δυσκολίες/ να αποδέχεται τα βάσανα και τις θυσίες για τα παιδιά της…».

Στα βάθη της καρδιάς μου, αντιμετώπισα τον εαυτό μου, που έλεγε ότι ήταν απλώς μια γυναίκα με πολλά όνειρα, ήταν επίσης μια εργατική, υπεύθυνη μητέρα, που υπέμεινε πολλές κακουχίες και θυσιάστηκε για να μεγαλώσει τα παιδιά της μέχρι την ενηλικίωση. Με την ίδια λυγμώδη φωνή στο τραγούδι "Year's End Afternoon", ξεστόμισε ένα ποίημα γεμάτο άγχος: "Year's End Afternoon, γιατί νιώθω τόσο συντετριμμένη/μια μοναχική νοσταλγία για τις παλιές ανοιξιάτικες μέρες/ο χειμωνιάτικος άνεμος αυτό το απόγευμα φαίνεται να ξεφεύγει από τον ύπνο/αφήνοντας τη νύχτα να είναι ανήσυχη από λαχτάρα".

Η πατρίδα και η χώρα έχουν πάντα μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά όλων. Ο καθένας έχει μια πόλη που αγαπά, μια πόλη που θυμάται, μια πόλη στην οποία συνδέεται και μια πόλη στην οποία επιστρέφει. Γράφοντας για την πόλη και τη χώρα, τα συναισθήματα της Hoang Phuong Bac είναι πάντα γεμάτα αναμνήσεις, νοσταλγία και ευγνωμοσύνη για τις ρίζες της, για τον τόπο όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε. Πατρίδα στα ποιήματά της είναι η εξοχή στους πρόποδες των κυμάτων, η πατρίδα είναι ευγενική και παράξενα στοργική: «Μεγάλωσα στην εξοχή στους πρόποδες των κυμάτων/με τον νότιο άνεμο τα ήρεμα απογεύματα και η θάλασσα είναι ήρεμη/ακούγοντας τα μακρινά κύματα του ωκεανού να χτυπούν τους βράχους κάθε βράδυ/η πατρίδα είναι ευγενική και παράξενα στοργική» (Επίσκεψη στο νεκροταφείο της πόλης).

Ποιήματα για την οικογένεια, τους φίλους και τους συναδέλφους είναι επίσης γεμάτα συναισθήματα, συγκινώντας τις καρδιές πολλών αναγνωστών. Ο Hoang Phuong Bac γράφει για την εικόνα μιας μητέρας με καλή καρδιά, που είναι υπομονετική και εργατική, πρόθυμη να μεγαλώσει τα παιδιά της με μια απαλή, στοργική και ευγνώμων ποιητική φωνή: «Ο κεντρικός στύλος μεταφοράς κουβαλάει τα δύο άκρα της χώρας/η μητέρα κουβαλάει στους ώμους της τα εγγόνια της/τους τελευταίους μήνες ξέρω ότι η μητέρα είναι κουρασμένη/λαχταρά τον Νότο και νοσταλγεί τον Βορρά». (Γράμμα στη Μητέρα).

Ο Χοάνγκ Φουόνγκ Μπακ αφιέρωσε επίσης πολλή στοργή και εμπιστεύτηκε στον γιο του, με μια ζεστή, παθιασμένη, στοργική και περήφανη ποιητική φωνή: «Σε γέννησα μια μέρα στις αρχές του καλοκαιριού/ ο ήλιος σκόρπισε χρυσό φως σε όλους τους επαρχιακούς δρόμους/ ... / ελπίζοντας ότι στο μέλλον η ζωή σου θα είναι λιγότερο δύσκολη/ ο Χρυσός Συλλέκτης είναι αποφασισμένος να βρει έναν τρόπο να ξεφύγει από την πείνα/ όσο πικρή κι αν είναι η ζωή/ Είμαι ακόμα περήφανος... που ακούω το τραγούδι του Χρυσού Συλλέκτη» (Γραμμένο για τον Χρυσό Συλλέκτη). Η εικόνα του στρατιώτη στην ποίηση του Χοάνγκ Φουόνγκ Μπακ φαίνεται πάντα νεανική, αθώα και γεμάτη ζωή.

Ήταν πρόθυμοι να θυσιάσουν τα νιάτα και το αίμα τους για την Πατρίδα: «Τα παιδιά που γεννήθηκαν σε πολλά μέρη/τώρα αναπαύονται εν ειρήνη στην ιερή γη της Αρχαίας Ακρόπολης/ο ποταμός Ταχ Χαν αντανακλά το κόκκινο ηλιοβασίλεμα/σαν αίμα ακόμα ανακατεμένο στο πράσινο ρυάκι» (Επιστρέφοντας στην Αρχαία Ακρόπολη).

Διαβάζοντας τους στίχους στο «Hương Thạch Thảo» του Hoàng Phương Bắc, μπορούμε να νιώσουμε πλήρως τη «φωνή της καρδιάς» της, που πηγάζει από μια ευγενική, παθιασμένα αγαπημένη ψυχή, σε αρμονία με την πατρίδα, με την πατρίδα της και με την αγάπη της για τη ζωή. Αυτή η ψυχή έχει δημιουργήσει το άγχος και τον πόνο σε κάθε ποίημα που γράφει για να στείλει στους αναγνώστες. Ας ελπίσουμε ότι το «Hương Thạch Thảo» του Hoàng Phương Bắc θα κάνει εντύπωση και θα έχει μια σταθερή θέση στις καρδιές των λάτρεις της ποίησης σε όλη τη χώρα.

Νγκουγιέν Βαν Τριν

Πηγή: https://baoquangtri.vn/van-hoa/202510/gui-chut-huong-thu-trong-nang-moi-dang-ve-5db4d03/