ស្ត្រី "ញ៉ាំ" ខ្លួនឯងនៅពេលពួកគេសរសេរ?

ក្នុងអំឡុងពេលនៃការផ្លាស់ប្តូរ និងជំនួបរវាងអ្នកនិពន្ធ Camille Laurens សមាជិកនៃ Goncourt Academy និងនិស្សិតនៃសាកលវិទ្យាល័យវិទ្យាសាស្ត្រសង្គម និងមនុស្សសាស្ត្រទីក្រុងហូជីមិញ បញ្ហាជាច្រើនត្រូវបានលើកឡើងនៅពេលស្ត្រីសរសេរ។

អ្នកនិពន្ធ Camille Laurens (ខាងឆ្វេង) និងលោកវេជ្ជបណ្ឌិត Le Ngoc Phuong ក្នុងអំឡុងពេលជួបជាមួយនិស្សិតនៃសាកលវិទ្យាល័យ វិទ្យាសាស្ត្រ សង្គម និងមនុស្សសាស្ត្រ ទីក្រុងហូជីមិញ - រូបថត៖ LINH DOAN

កិច្ចប្រជុំនេះត្រូវបានធ្វើឡើងក្រោមប្រធានបទ "ស្ត្រី យេនឌ័រ និងអក្សរសាស្ត្រ "។ វាគឺជាផ្នែកមួយនៃសកម្មភាពជាបន្តបន្ទាប់ដែលធ្វើឡើងដោយអ្នកនិពន្ធ Camille Laurens ក្នុងអំឡុងពេលទស្សនកិច្ចរបស់គាត់នៅប្រទេសវៀតណាម ដែលលាតសន្ធឹងពីភាគខាងជើងដល់ភាគខាងត្បូង។

ស្ត្រី​ដែល​សរសេរ​អំពី​ជីវិត​ផ្ទាល់ខ្លួន​របស់​ពួកគេ គឺជា​ទ្រព្យសម្បត្តិ​ដ៏​មាន​តម្លៃ។

លោកបណ្ឌិត ហូ ខាញ់វ៉ាន់ សាស្ត្រាចារ្យនៅនាយកដ្ឋានអក្សរសាស្ត្រនៅសាកលវិទ្យាល័យវិទ្យាសាស្ត្រសង្គម និងមនុស្សសាស្ត្រ ក្នុងទីក្រុងហូជីមិញ បានលើកឡើងពីបញ្ហាដែលការស្រាវជ្រាវលើស្ត្រីបង្ហាញថា ស្ត្រី «ប្រើប្រាស់ខ្លួនឯង» តាមរយៈការសរសេរជីវប្រវត្តិ។

នេះមានន័យថា ពួកគេបានប្រើប្រាស់ជីវិតផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកគេជាសម្ភារៈសម្រាប់ការសរសេររបស់ពួកគេ។ ឧទាហរណ៍ដ៏សំខាន់មួយគឺប្រលោមលោករបស់លោក M. Duras ដែលមានចំណងជើងថា *The Lover* ។ ចាប់ពីពេលនេះតទៅ ស្ត្រីខ្លួនឯងបានបង្កើតរចនាប័ទ្មអក្សរសាស្ត្រដែលគេស្គាល់ថាជាប្រលោមលោកជីវប្រវត្តិ។

អ្នកស្រី ខាញ់ វ៉ាន់ សិក្សាអំពីអក្សរសិល្ប៍ស្ត្រីបរទេស ក៏ដូចជាអក្សរសិល្ប៍ស្ត្រីវៀតណាម ហើយរកឃើញភាពស្រដៀងគ្នា។

នោះហើយជាពេលដែលអ្នកនិពន្ធស្ត្រីច្រើនតែងាកទៅរកខាងក្នុង ដោយស្វែងយល់ពី ពិភព ខាងក្នុងរបស់ពួកគេ។ ហើយវាហាក់ដូចជានេះគឺជារចនាប័ទ្មសរសេរលក្ខណៈរបស់ស្ត្រី។

លោកស្រី Camille Laurens បានសម្តែងការជឿជាក់ថា តាមប្រវត្តិសាស្ត្រ ស្ត្រីមានឱកាសធ្វើដំណើរតិចជាងបុរស។ ពួកគេរស់នៅ និងជួបប្រទះពិភពលោកជុំវិញខ្លួនពីទស្សនៈរបស់ស្ត្រី ដែលពោរពេញទៅដោយគំនិត និងអារម្មណ៍។ យោងតាមលោកស្រី ស្ត្រីដែលសរសេរអំពីជីវិតផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកគេ គឺជាទ្រព្យសម្បត្តិដ៏មានតម្លៃ។ ហេតុអ្វីបានជាវាត្រូវបានចាត់ទុកថាជាពិភពលោកតូចជាង និងមិនសូវមានន័យជាងពិភពលោករបស់បុរស?

ក្នុងនាមជាអ្នកនិពន្ធប្រលោមលោកសហសម័យដ៏ល្បីល្បាញបំផុតម្នាក់របស់ប្រទេសបារាំង ដែលមានជំនាញខាងប្រលោមលោកស្វ័យប្រវត្តិ ស្នាដៃរបស់គាត់តែងតែផ្តោតលើទំនាក់ទំនងរវាងអក្សរសិល្ប៍ និងសច្ចភាព។

យោងតាមនាង គំរូនិយមយេនឌ័ររារាំងមនុស្សពីការមានទស្សនៈត្រឹមត្រូវ និងការយល់ដឹងឱ្យបានត្រឹមត្រូវអំពីតម្លៃ និងសារៈសំខាន់នៃសកម្មភាពជាច្រើនដែលធ្វើឡើងដោយស្ត្រី។ ជាលទ្ធផល អ្នកនិពន្ធស្ត្រីហាក់ដូចជានៅតែពិបាកក្នុងការឱ្យស្នាដៃ និងគំនិតរបស់ពួកគេត្រូវបានទទួលស្គាល់ថាពួកគេពិតជាមានមែន។

នាងជាកូនស្រីរបស់ Camille Laurens។

ក្នុងអំឡុងពេលនៃការពិភាក្សា ស្នាដៃរបស់នាង ដែលមានចំណងជើង ថា "កូនស្រី" ត្រូវបានវិភាគ និងពិនិត្យម្តងទៀត។ "កូនស្រី" គឺជារឿងរ៉ាវអំពីក្មេងស្រីម្នាក់ចាប់ពីកំណើត (ឆ្នាំ១៩៥៩) ដល់ឆ្នាំ២០១២ នៅពេលដែលនាងជាស្ត្រីវ័យកណ្តាល និងជាម្តាយរបស់កូនស្រីម្នាក់។

ជាង 50 ឆ្នាំ គឺជាដំណើរដ៏ក្រៀមក្រំនៃភាពចាស់ទុំសម្រាប់ស្ត្រី នៅក្នុងពិភពលោកដែលពោរពេញដោយគំរូនិយមយេនឌ័រ។

ប្រលោមលោក Daughter and Betrayal ដោយអ្នកនិពន្ធ Camille Laurens - រូបថត៖ LINH DOAN

តាំងពីពេលដែលនាងកើតមក ការធ្វើជាក្មេងស្រីបានធ្វើឱ្យឪពុកម្តាយរបស់នាងខកចិត្ត។ ការចិញ្ចឹមបីបាច់ថែរក្សារបស់នាងពោរពេញដោយភាពឯកោ និងរបួសផ្លូវចិត្ត។ មនុស្សមានអារម្មណ៍ខឹងសម្បារយ៉ាងខ្លាំង នៅពេលដែលពូតូចរបស់នាងបានចាប់រំលោភនាងដោយឥតប្រយោជន៍ដោយគ្មាននរណាម្នាក់ការពារនាង ផ្ទុយទៅវិញបែរជារិះគន់ និងមើលងាយនាងទៅវិញ។

ដោយសារតែភាពលំអៀងខាងយេនឌ័រ ទោះបីជាអ្នកជាជនរងគ្រោះក៏ដោយ អ្នកនៅតែត្រូវស្តីបន្ទោស។ វាក៏ឈឺចាប់ផងដែរនៅពេលដែលស្ត្រីបាត់បង់កូន ប៉ុន្តែគ្មាននរណាម្នាក់ខ្វល់ពីអារម្មណ៍របស់នាងទេ មានតែអារម្មណ៍របស់បុរសទេដែលសំខាន់។

នេះជាប្រលោមលោកមួយដែលលោកវេជ្ជបណ្ឌិត ឡេ ង៉ុកភឿង ទទួលស្គាល់ថា នាងពិតជាចាប់អារម្មណ៍យ៉ាងខ្លាំងពេលកំពុងអាន ដោយសារតែការនិទានរឿងដ៏រស់រវើក ការប្រើប្រាស់ទស្សនៈនិទានរឿងផ្សេងៗគ្នារបស់អ្នកនិពន្ធ និងរចនាសម្ព័ន្ធនៃស្នាដៃ។ វាធ្វើឱ្យអ្នកអានមានអារម្មណ៍ដូចជាពួកគេកំពុងបោះជំហានចូលទៅក្នុងស្នាដៃ ដោយជួបប្រទះនឹងការឈឺចាប់របស់តួអង្គយ៉ាងជ្រាលជ្រៅ។

ប្រលោមលោក ថ្មីបំផុតរបស់ Camille Laurens ដែលមានចំណងជើងថា *The Betrayal* មានអារម្មណ៍ដូចជារឿងអ្នកស៊ើបអង្កេត ដែលមានផ្ទៃខាងក្រោយនៃរឿងរ៉ាវស្នេហារវាងអ្នកនិពន្ធ និងអ្នកដឹកនាំរឿង។ យ៉ាងណាក៏ដោយ បញ្ហាដ៏គួរឱ្យព្រួយបារម្ភនៃគំរូយេនឌ័រនៅតែដិតជាប់នៅក្នុងវា។

នេះមានន័យថា សូម្បីតែនៅក្នុងសម័យកាលដែលហាក់ដូចជាមានអរិយធម៌សព្វថ្ងៃនេះក៏ដោយ ក៏នៅតែមានការរើសអើង និងគំរូអាក្រក់ដែលជ្រួតជ្រាបយ៉ាងជ្រៅ ដែលធ្វើឱ្យស្ត្រីពិបាកអះអាងពីតម្លៃខ្លួនឯង។

អ្នកនិពន្ធ Camille Laurens កើតនៅឆ្នាំ 1957 បានទទួលពានរង្វាន់ដ៏មានកិត្យានុភាពជាច្រើន រួមទាំង Famina, Renaudot des lycéens, Roman-News និង Grand prix RTL-Lire។ រួមជាមួយនឹងអាជីពសរសេររបស់គាត់ គាត់មានទំនាក់ទំនងយ៉ាងជ្រាលជ្រៅជាមួយជីវិតអក្សរសាស្ត្របារាំង។

គាត់ជាសមាជិកនៃគណៈវិនិច្ឆ័យរង្វាន់ Femina និងជាសមាជិកនៃបណ្ឌិត្យសភា Goncourt ហើយបានបង្រៀននៅវិទ្យាស្ថានសិក្សា នយោបាយ ប៉ារីស (Sciences Po) តាំងពីឆ្នាំ ២០១១។ ស្នាដៃរបស់គាត់ត្រូវបានបកប្រែជាង ៣០ ភាសា ហើយនៅប្រទេសវៀតណាម គាត់បានបោះពុម្ពសៀវភៅ In the Embrace (២០០៩), Emotional Love Songs (២០១១), Daughter (២០២៣) និង Betrayal (២០២៥)។

ត្រឡប់ទៅប្រធានបទវិញ

លីន ដូអាន

ប្រភព៖ https://tuoitre.vn/phu-nu-khi-viet-van-tu-an-minh-20251024073348114.htm