ສຳລັບຄົນທັງຫຼາຍ ຢູ່ກວາງຈີ້ , ໝູ່ບ້ານມາຍຊາແມ່ນຊື່ສະຖານທີ່ທີ່ຄຸ້ນເຄີຍ, ແມ່ນໜຶ່ງໃນ 65 ໝູ່ບ້ານບູຮານຢູ່ຕາແສງ ມິນລິງ, ເມືອງ ເຕີນບິ່ງ, ເຂດບູຮານນະຮວ່າ, ປະຈຸບັນແມ່ນຕາແສງ Gio Mai, ເມືອງ Gio Linh, ແຂວງ Quang Tri.
ບໍ່ພຽງແຕ່ແມ່ນບ້ານໄມ່ຊາເປັນດິນແດນທີ່ມີມູນເຊື້ອປະຕິວັດອັນຍາວນານເທົ່ານັ້ນ, ໃນປຶ້ມຫົວນີ້, ມີຄວາມໝາຍກວ້າງກວ່າໝູ່ຄືບັນດາໝູ່ບ້ານຂອງຕາແສງ ຈີ່ມາຍ, ຍັງເປັນດິນແດນທີ່ຜະລິດນັກສິລະປິນທີ່ມີພອນສະຫວັນຫຼາຍດ້ານ. ກ່ຽວກັບການສຶກສາ, ນອກຈາກບັນດາຄອບຄົວທີ່ມີຊື່ສຽງ ແລະ ຄອບຄົວສະຕູດີໂອ ຢູ່ ກວາງຈີ ຢູ່ 3 ຄອບຄົວ ເຈື່ອງ, ເລ, ບ໋າຍ, ໝູ່ບ້ານຍັງມີບັນດາອາຈານ - ໝໍ ຄື: ສາດສະດາຈານ ບຸຍເທວິງ, ຮອງສາດສະດາຈານ: ບຸ່ຍແທງງູ, ບຸ່ຍແມ້ງຮຸ່ງ, ໝໍ: ບຸ່ຍມິນຕື, ບຸ່ຍມິນແທ່ງ...
ໜ້າປົກຂອງປຶ້ມ "ວັນນະຄະດີ 5 ໃບຫນ້າຂອງບ້ານໄມ່ຊາ"
ກ່ຽວກັບວັນນະຄະດີ, ລູກຫລານຫລາຍຄົນຂອງໝູ່ບ້ານມາຍ ແລະ ຕາແສງ Gio Mai ໄດ້ມີຊື່ສຽງໃນໂລກວັນນະຄະດີ. ຫວ່າງມໍ່ໆມານີ້, ນັກຂ່າວ-ນັກຂຽນ ເຈີ່ນດ້າຍກວາງ ໄດ້ຮວບຮວມປຶ້ມ “5 ໜ້າວັນນະຄະດີຂອງໝູ່ບ້ານມາຍ” ໂດຍສຳນັກພິມຈຳໜ່າຍວັນນະຄະດີ, ໃຫ້ຜູ້ອ່ານໄດ້ຮັບຮູ້ຕື່ມອີກກ່ຽວກັບພື້ນຖານ, ອາຊີບ ແລະ ຜົນງານຂອງ 5 ນັກປະພັນຫວຽດນາມຍຸກສະໄໝຂອງໝູ່ບ້ານມາຍ. ເຂົາເຈົ້າແມ່ນນັກປະພັນ ຫງວຽນແຄງທູ, ເຈືອງກວາງເດື່ອ, ຕາງຈີເລ, ເຈົາລາວຽດ ແລະ ບຸ່ຍຟານທາວ.
ກ່ອນອື່ນໝົດແມ່ນນັກຂຽນ ຫງວຽນແຄງທູ, ມີບ້ານເກີດຂອງແມ່ແມ່ນໝູ່ບ້ານມາຍຊາ. ເກີດເມື່ອປີ 1921 ແລະເສຍຊີວິດໃນປີ 1990, ຂຶ້ນກັບສະມາຊິກ ສະມາຄົມນັກປະພັນ ຫວຽດນາມ ຊັ້ນ 1, ປີ 1957. ຜົນງານຕົ້ນຕໍ: ບັ້ນຮົບແທງຮົ່ງ (ບົດບັນທຶກຊ່ວຍຈຳ, 1952); ວັນທີ (ເລື່ອງສັ້ນ, 1955); ການເຄື່ອນຍ້າຍທີ່ດິນ (ນະວະນິຍາຍ, 1955); ທຳລາຍສາງລະເບີດ Tan Son Nhat (ເລື່ອງ, 1956); The Death Sentence (ນະວະນິຍາຍ, 1958); ນິລະມິດວິທະຍາ ຫງວຽນຄາກທູ (2022). ພ້ອມກັບນັກປະພັນ ຫງວຽນດິງທິ, ໄດ້ຮັບລາງວັນທີ 2 ຂອງສະມາຄົມວັນນະຄະດີ ແລະ ສິລະປະຫວຽດນາມ ເມື່ອປີ 1952 ດ້ວຍບົດບັນທຶກຊ່ວຍຈຳກ່ຽວກັບບັ້ນຮົບແທງຮົ່ງ.
ຕາມບົດຂຽນຂອງ “ນັກປະພັນນັກຂຽນທະຫານ”: “ອ່ານ ຫງວຽນແຄງທູ, ຜູ້ອ່ານຮູ້ສຶກເຖິງໃບໜ້າວັນນະຄະດີທີ່ມີພອນສະຫວັນ, ມີຄວາມຮູ້ກວ້າງຂວາງ, ມີລັກສະນະຂຽນທີ່ເປັນເອກະລັກສະເພາະ, ແຫຼມຄົມ, ມີລັກສະນະທັນສະໄໝ ແລະ ເປັນເອກະລັກສະເພາະສາມາດເວົ້າໄດ້ວ່າ, ແຕ່ລະຜົນງານຂອງ ຫງວຽນແຄງທູ ໄດ້ຝັງໄວ້ໃນດວງໃຈຂອງຜູ້ອ່ານ ແລະ ວັນນະຄະດີຂອງປະເທດຊາດ).
ບົດບັນທຶກຂອງນັກກະວີ ຟ້າມຫງອກແຄງ ໃນປື້ມກ່ຽວກັບ ຫງວຽນຄາຖາ ໄດ້ເຮັດໃຫ້ຜູ້ອ່ານເຫັນພາບໄດ້ຊັດເຈນກວ່າກ່ຽວກັບຜູ້ມີພອນສະຫວັນ ແລະ ມີຄຸນງາມຄວາມດີ. ພວກເຮົາຮູ້ສຶກເສຍໃຈສໍາລັບລາວທີ່ຕ້ອງອົດທົນກັບຄວາມໂຊກຮ້າຍທີ່ເກີດຂື້ນກັບຊີວິດຂອງລາວຫຼັງຈາກກຽດສັກສີທາງວັນນະຄະດີຂອງລາວ.
ນັກກະວີ ຟ້າມຫງອກແຄງ, ຖືວ່ານັກປະພັນ ຫງວຽນແຄ໋ງຮ່ວາ ແມ່ນຄູສອນຜູ້ທຳອິດທີ່ນຳພາເພິ່ນໃນບາດກ້າວທຳອິດຂອງການຂຽນ, ຖືວ່ານັກຂຽນ ຫງວຽນແຄ໋ງທູ, ນັກກະວີ ຫາຍບ່າງ (ວັນໂຕນ) ແລະ ນັກແຕ້ມ ເຈີ່ນກວກຕ໋ຽນ ເປັນ “ຫົວຜັກສາມແຈ” ຂອງວັນນະຄະດີ ແລະສິລະປະການຕໍ່ສູ້ຕ້ານຝະລັ່ງ ຢູ່ເຂດສົງຄາມ ບ່າລອງ.
ບັນດາຜົນງານທີ່ຂຽນໄວ້ໃນປຶ້ມຫົວນີ້ຂອງ ຫງວຽນແຄ໋ງຮ່ວາ ໄດ້ສະແດງໃຫ້ເຫັນເຖິງໄພອັນຕະລາຍຂອງນັກຂຽນ - ນັກຂ່າວ - ທະຫານຕ້ອງຟ້າວບຽດບຽນ, ເຂົ້າຮ່ວມການຕໍ່ສູ້ວິລະຊົນກັບກອງທັບປ້ອງກັນຊາດ, ດຳລົງຊີວິດຢູ່ກັບປະຊາຊົນເຂດສົງຄາມ ເພື່ອໃຫ້ມີບັ້ນຮົບ ແທງຮ່ວາ ຈື່ຈຳໄດ້ດ້ວຍບັນດາບົດປະພັນໃຫຍ່ກ່ຽວກັບບັ້ນຮົບທີ່ລະດົມກຳລັງໃຈທະຫານ ແລະປະຊາຊົນ; ພວກເຮົາສາມາດເຂົ້າໃຈໄດ້ວ່າເຂົາເຈົ້າໄດ້ຫລົບໜີຈາກລູກປືນຂອງສັດຕູເມື່ອປອມຕົວເປັນຄົນຕັດໄມ້, ຜ່ານຂຸມຝັງດິນຂອງສັດຕູຢູ່ເທິງຖະໜົນຫົນທາງເພື່ອເອົາໜັງສືພິມທີ່ພິມອອກໃໝ່ກັບຄືນສູ່ທົ່ງພຽງແລະຕົວເມືອງ...
ທີສອງແມ່ນຄູ, ນັກຂຽນ, ນັກຄົ້ນຄ້ວາ Truong Quang De, ລູກຊາຍຂອງທ່ານ Truong Quang Phien, ອະດີດປະທານຄະນະບໍລິຫານຕ້ານແຂວງ ກວາງຈີ້ ໃນຊຸມປີແຫ່ງການຕໍ່ສູ້ຕ້ານຝລັ່ງ. ທ່ານເກີດໃນປີ 1935, ເປັນຜູ້ຊ່ຽວຊານດ້ານການສຶກສາຢູ່ອາຟຼິກາ, ອະດີດຫົວໜ້າພະແນກພາສາຕ່າງປະເທດ, ມະຫາວິທະຍາໄລສຶກສາເຫ້ວ. ທ່ານໄດ້ປະກອບ 6 ວຽກງານເປັນພາສາຫວຽດນາມ ແລະ ຝລັ່ງ, ແປ ແລະ ຂຽນປື້ມ 6 ຫົວກ່ຽວກັບປັດຊະຍາ ແລະ ເສດຖະກິດສັງຄົມ .
ນັກປະພັນ ເຈີ່ນຟຸ່ງ ໄດ້ຕີລາຄາວ່າ ເຈືອງກວາງເດື່ອງ ແມ່ນຄູສອນທີ່ມີປັນຍາ, ເປັນນັກວັນນະຄະດີທີ່ສົດໃສ, ເປັນນັກຂຽນທີ່ມີຄວາມສາມາດແລະເປັນບຸກຄົນ. ສຳລັບນັກກະວີ ບຸ່ຍຟານທາວ, ໜ້າວັນນະຄະດີຂອງເຈື່ອງກວາງເດແມ່ນສວຍງາມ, ເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມໝາຍ ແລະ ຄວາມຮັກແພງ.
ຕົວຢ່າງທົ່ວໄປແມ່ນບົດເລື່ອງ “Ladies of the Bosom in the time of troubles”, ໃນເລື່ອງນີ້ແມ່ນຫົວຂໍ້ຂອງບົດເລື່ອງ, ບອກຊີວິດຂອງຍິງຫນຸ່ມ, ຈາກຄອບຄົວທີ່ດີ, ມີການສຶກສາ, ຜູ້ທີ່, ຍ້ອນຄວາມທຸກຍາກຂອງເວລາ, ມີໂຊກຊະຕາທີ່ຫລົງທາງ, ເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມລໍາບາກ. ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ສ່ວນໃຫຍ່ຂອງພວກເຂົາໄດ້ເອົາຊະນະມັນ, ດ້ວຍຄວາມຕັ້ງໃຈ, ພອນສະຫວັນ, ຄວາມຕັ້ງໃຈແລະໂຊກ, ເພື່ອບອກເລື່ອງທີ່ສວຍງາມຂອງຊີວິດຂອງພວກເຂົາຜ່ານແຕ່ລະຫນ້າຂອງປື້ມ.
ຜູ້ຂຽນ, ດ້ວຍຄວາມຄິດຂອງຄົນພາຍໃນ, ເລົ່າເລື່ອງດ້ວຍສຽງທີ່ຮັກແພງ, ຂຽນດ້ວຍຄວາມຈິງໃຈ, ເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມຮັກ. ຜ່ານບັນດາໜ້າທີ່, ແຕ່ລະໄລຍະປະຫວັດສາດຂອງບ້ານເກີດເມືອງນອນ, ປະເທດ, ແລະ ຫຼາຍເຂດລ້ວນແຕ່ໄດ້ຮັບການສ້າງຄືນໃໝ່. ຫົວໃຈ ແລະ ຄວາມຮູ້ສຶກຂອງຜູ້ຂຽນແມ່ນລົ້ນເຫຼືອຢູ່ເບື້ອງຫລັງຂອງຄໍາເວົ້າ, ເພາະວ່ານັ້ນກໍ່ແມ່ນສ່ວນຫນຶ່ງຂອງຊີວິດຂອງລາວທີ່ລາວໄດ້ປະສົບ, ໂດຍສະເພາະວັນເວລາທີ່ສວຍງາມຂອງໄວຫນຸ່ມແລະຜູ້ໃຫຍ່ໃນເວລາທີ່ລາວອຸທິດຕົນເພື່ອຜົນປະໂຫຍດລວມຂອງປະເທດຊາດ.
ນັກປະພັນຜູ້ທີ 3 ໃນປຶ້ມນັ້ນແມ່ນ ຕາງກີເລ, ສະມາຊິກສະມາຄົມນັກປະພັນຫວຽດນາມ, ເກີດປີ 1951, ເສຍຊີວິດໃນປີ 2008. ຜົນງານຕົ້ນຕໍຄື: ຮັກນັກກະວີ (ນະວະນິຍາຍ), ສິງທະເລ, ຊີວິດທີ່ແຕກຕ່າງ (ສະສົມເລື່ອງ), ທ້ອງຟ້າສົດໃສ (ສະສົມບົດກະວີ), ຂ້າມຜ່ານຄຳສາບແຊ່ງ, ວັນກັບຄືນມາ (ບົດປະພັນບົດກະວີ), ບົດກະວີບ້ານເກີດຂອງຂ້າພະເຈົ້າ. ລາວຍັງໄດ້ເຂົ້າຮ່ວມການສະແດງໃນຮູບເງົາທີ່ມີເກືອບ 20 ບົດລະຄອນ ...
ໃນຊີວິດປະຈຳວັນ, ນັກກະວີຕາງຈີເລດຳລົງຊີວິດຢ່າງສຸພາບສະໜິດສະໜົມ, ສະໜິດສະໜົມ, ຮັກແພງບ້ານເກີດເມືອງນອນ ກວາງຈີ ຢ່າງສຸດຈິດສຸດໃຈ, ແລະເປັນທີ່ຮັກແພງຂອງທຸກຄົນ. ລາວແມ່ນໜຶ່ງໃນບັນນາທິການວາລະສານ “ຮັກບ້ານເກີດເມືອງນອນ” ໄດ້ຮວບຮວມເອົາບັນດາຜົນງານຂອງຊາວ ກວ໋າງຈີ ທີ່ດຳລົງຊີວິດຢູ່ໄກບ້ານ, ພິມຈຳໜ່າຍໃນທ້າຍປີ ເພື່ອເປັນຂອງຂວັນລະດູໃບໄມ້ປົ່ງທີ່ມີຄວາມໝາຍໃຫ້ເຊິ່ງກັນແລະກັນ. ບົດຂຽນຂອງ Ta Nghi Le ອ່ອນໂຍນ, ຮັກແພງ; ໃນຂະນະທີ່ບົດກະວີຂອງ Ta Nghi Le ແມ່ນລຽບງ່າຍ ແລະ ຈິງໃຈຄືກັບບຸກຄະລິກຂອງລາວ. ລາວຮັກບ້ານເກີດເມືອງນອນຂອງລາວຢ່າງສຸດໃຈ:
“ມີບ່ອນໃດຄືບ້ານເກີດເມືອງນອນ/ ສຸສານສີຂາວຢູ່ແຄມດິນຊາຍຂາວ/ ເມັດເຂົ້າ ແລະ ມັນຕົ້ນໃນລະດູຮ້ອນ/ ຖືຖ້ວຍເຂົ້າກິນ, ເປັນຫຍັງຫົວໃຈຂອງຂ້ອຍຈຶ່ງຂົມຂື່ນ”...
ຊາວບ້ານກວາງຈີ້ ຍັງຄົງຈື່ຈຳບົດກະວີຂອງທ່ານ ຫງວຽນເຕີນຢຸງ ທີ່ໄດ້ແຕ່ງບົດປະພັນທີ່ວ່າ: “ຮັກຄັ້ງທຳອິດຂອງຂ້າພະເຈົ້າເສຍຫາຍໄປໃສ” ຫລື “ພາຍຸໄດ້ຜ່ານໄປ ແລະ ດອກກຸຫຼາບກໍເປັນສີເຫຼືອງຄືນໃໝ່”, ໄດ້ນຳເອົາຄວາມຮູ້ສຶກຫວັ່ນໄຫວຂອງໄວໜຸ່ມ ແລະ ຄວາມເຈັບປວດໃຈຕໍ່ບ້ານເກີດເມືອງນອນໃນແຕ່ລະລະດູພາຍຸ ແລະ ນ້ຳຖ້ວມ...
ນັກປະພັນຜູ້ທີ 4 ແມ່ນ ຈູລາຫວຽດ, ເກີດໃນປີ 1952, ສະມາຊິກສະມາຄົມນັກປະພັນຫວຽດນາມ. ລາວແມ່ນລູກຊາຍຂອງນັກດົນຕີ ຮ່ວາງທິທູ ແລະ ນັກຮ້ອງ, ນັກສິລະປິນຜູ້ມີຄຸນງາມຄວາມດີ ເຕີນເຍີນ, ມີຊື່ສຽງໃນບົດເພງ “ຊາຄວາຍ” ຂອງ ຫງວຽນໄຕຕື໋. ລາວໄດ້ເຂົ້າເປັນກອງທັບໃນປີ 1969, ຂຽນຫນັງສືພິມ, ຂຽນ prose, ແລະຂຽນບົດກະວີພາຍໃຕ້ນາມປາກກາຫຼາຍ.
ຫຼັງຈາກປີ 1975, ທ່ານໄດ້ຮ່ຳຮຽນຢູ່ມະຫາວິທະຍາໄລນິຍົມນະຄອນຮ່າໂນ້ຍ ແລະ ໄດ້ອຸທິດຕົນໃຫ້ແກ່ວຽກງານຂຽນ ແລະ ສື່ມວນຊົນ. ໄດ້ຈັດພິມບົດປະພັນບົດກະວີ, ເລື່ອງສັ້ນ, ບົດລະຄອນ, ບົດບັນທຶກຊ່ວຍຈຳ ແລະ ອື່ນໆ 30 ກວ່າເລື່ອງ ແລະ ໄດ້ຮັບລາງວັນວັນນະຄະດີອັນສະຫງ່າງາມຂອງກົມໃຫຍ່ການເມືອງ, ກະຊວງປ້ອງກັນປະເທດ.
ເປັນນັກຂຽນທີ່ຂຽນໄດ້ດີ, ຂຽນສະເໝີກັນ, ມີແນວຄິດແຫຼມຄົມ ແຕ່ຍັງເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມຮັກແພງ ແລະ ຄວາມຮັກແພງຢູ່ທຸກໜ້າ, ການຂຽນຄືກັບຊີວິດຂອງລາວ, ເຕັມໄປດ້ວຍບົດເພງ ແຕ່ຍັງມີຄວາມຕັ້ງໃຈ ແລະ ຊັດເຈນຫຼາຍ. ໂດຍສະເພາະ, ການຂຽນຂອງລາວແມ່ນເຕັມໄປດ້ວຍເນື້ອໃນ, ຂຽນໃນລັກສະນະທີ່ຫນ້າສົນໃຈ, ດຶງດູດຜູ້ອ່ານແຕ່ຕົ້ນຈົນຈົບ. ດັ່ງນັກຂຽນ ດ່າວຈູ ກ່າວວ່າ, ນັ້ນແມ່ນລັກສະນະວັນນະຄະດີ, ອາຊີບຂຽນໄດ້ເລືອກລາວວ່າ: “ ເຈົາລາຫວຽດ ແມ່ນລູກຫຼານຂອງວົງຕະກຸນວັນນະຄະດີແທ້ໆ, ມີຄວາມເປັນວັນນະຄະດີຢູ່ໃນຕົວຂອງລາວ, ມັນບໍ່ອາດເປັນໄດ້… ຂຽນຄືກັບແມ່ເຄີຍຮ້ອງ, ຖືແຕ່ລະຄຳ, ປົດປ່ອຍແຕ່ລະປະໂຫຍກ, ເຈັບໃຈຄືແມ່ແພໄໝ ແລະ ສະຫງ່າງາມ ເໝືອນດັ່ງແມ່ແພໄໝ ຫຼົງໄຫຼກັບຜ້າໄໝ”.
ນອກຈາກຄວາມເກັ່ງກ້າສາມາດຂອງຕົນ, ເຈົາລາວຽດຍັງເປັນຄົນທີ່ມີຄວາມກະຕັນຍູຫລາຍ. ທ່ານໄດ້ອຸທິດຄວາມຮັກແພງຂອງຕົນໃຫ້ແກ່ຄອບຄົວ, ສະຫາຍ, ໝູ່ເພື່ອນໃນໄວເດັກ... ຜ່ານການເກັບກຳບັນດາບົດຂຽນ, ສັງລວມບັນດາຜົນງານໃຫ້ບັນດາເພື່ອນມິດສະຫາຍ, ໂດຍທຳມະດາແມ່ນນັກປະພັນ ຫງວຽນແຄງທູ, ລຸງທີ່ຮັກແພງຂອງເພິ່ນ. ຕາມນັກປະພັນ ເຈີ່ນຮ່ວາງທ້ຽນກິມ ໃຫ້ຮູ້ວ່າ: “ສຳລັບ ເຈົາລາຫວຽດ, ການປະພັນ ແລະ ແຕ່ງບົດກະວີເປັນພຽງຂໍ້ແກ້ຕົວເພື່ອເຮັດຄວາມດີ, ຕອບແທນຊີວິດທີ່ໄດ້ເບິ່ງແຍງ ແລະ ປົກປ້ອງເພິ່ນ, ຕອບແທນພໍ່ແມ່, ແມ່ຂອງລາວ ທີ່ລ້ຽງດູລູກຫຼານທີ່ຫຍຸ້ງຍາກຜ່ານຜ່າພາຍຸຫຼາຍຄັ້ງ ເພື່ອໃຫ້ລາວມີທຸກມື້ນີ້ຢ່າງສະບາຍ, ບໍ່ຫ່ວງໃຍ, ມີຊີວິດທີ່ປອດໃສ”.
ນັກປະພັນຜູ້ທີ 5 ໃນປຶ້ມດັ່ງກ່າວແມ່ນ ບຸ່ຍຟານເຖົາ, ເກີດເມື່ອປີ 1963, ແມ່ນສະມາຊິກຂອງສະມາຄົມນັກປະພັນຫວຽດນາມ, ປະຈຸບັນດຳລົງຊີວິດຢູ່ນະຄອນ ໂຮ່ຈີມິນ. ມາຮອດປະຈຸບັນ, ລາວໄດ້ຈັດພິມປຶ້ມເກືອບ 10 ຫົວ ເຊິ່ງລວມມີບົດກະວີ, ເລື່ອງສັ້ນ, ບົດບັນທຶກ, ບົດວິຈານວັນນະຄະດີ, ແລະ ໄດ້ຮັບລາງວັນສະມາຄົມນັກປະພັນນະຄອນໂຮ່ຈິມິນ ໃນປີ 2022 ແລະ ລາງວັນ Mai Vang ຄັ້ງທີ 28 ຂອງໜັງສືພິມ ຫງວ໋ຽນ ລາວດົງ ກ່ຽວກັບວັນນະຄະດີ ແລະ ສິລະປະບົດກະວີຍາວ “ຄວັນສະຫວັນ”.
ເຖິງວ່າໄດ້ຫ່າງໄກຈາກບ້ານມາເປັນເວລາຫຼາຍສິບປີແລ້ວກໍ່ຕາມ, ແຕ່ ບຸ່ຍຟານເທວ ຍັງມີນ້ຳໃຈໜັກໜ່ວງຕໍ່ບ້ານເກີດເມືອງນອນກວາງຈີ, ຍາມໃດກໍ່ຮັກສາລັກສະນະຊາວເຜົ່າ ກວ໋າງໄຕ: ມີຄວາມຈິງໃຈ, ອຸທິດຕົນ, ຍາມໃດກໍ່ຮັບເອົາຄວາມອົດກັ້ນໄວ້ໃນຊີວິດ. ບົດກະວີຂອງ ບຸ່ຍຟານທາວ ແມ່ນຄວາມຮັບຮູ້ຂອງຊີວິດ, ການໄຕ່ຕອງທີ່ເຊື່ອງໄວ້ລະຫວ່າງຄຳເວົ້າ. ຕາມນັກກະວີ - ນັກວິຈານ ແທັງຈ້ຽນແລ້ວ: “ບຸຍຟານເຖົາ ໄດ້ສະແຫວງຫາບັນດາບົດກະວີທີ່ແທ້ຈິງ, ແມ່ນຄວາມອົດທົນ, ບົດກະວີແມ່ນຄວາມອົດທົນ, ດັ່ງນັ້ນບົດກະວີຄືສຽງຂອງອະນາຄົດ, ບົດກະວີໄດ້ຊຸກຍູ້ໃຫ້ ບຸ່ຍຟານເຖົາ ເໝືອນດັ່ງເຜິ້ງຮຽກຮ້ອງໃຫ້ດອກໄມ້, ຄວາມໝັ້ນຄົງຂອງຊີວິດ”.
ສຳລັບນັກຂ່າວ - ນັກດົນຕີ ຫງວຽນແທ່ງບິ່ງ: “ບຸ່ຍຟານທ໋າວ ງຽບສະຫງົບເພື່ອຕົນເອງ, ບໍ່ຄິດເຖິງຊີວິດ, ແຕ່ຂຽນບົດບັນຍາຍກ່ຽວກັບປະສົບການຊີວິດຢ່າງງຽບໆ ເປັນການກະທຳທີ່ບໍລິສຸດໃຈຂອງຕົນ; ປົດປ່ອຍຕົນເອງຈາກນິໄສ ແລະ ຄວາມທຸກລຳບາກຂອງຊີວິດປະຈຳວັນ, ຕອບຄຳຊັກຖາມທີ່ຍັງຄ້າງຄາຢູ່ດ້ວຍພາສາລະລຶກທີ່ເປັນເອກະລັກສະເພາະ”...
ຫງວຽນຮວ່າງຮວາ
ທີ່ມາ: https://baoquangtri.vn/5-guong-mat-van-chuong-lang-mai-xa-188716.htm
![[ຮູບພາບ] ຕອນເຊົ້າວັນທີ 1/10 ຢູ່ ຮ່າໂນ້ຍ: ນ້ຳຖ້ວມໄດ້ແກ່ຍາວ, ປະຊາຊົນໄປເຮັດວຽກ](https://vphoto.vietnam.vn/thumb/1200x675/vietnam/resource/IMAGE/2025/10/1/189be28938e3493fa26b2938efa2059e)
![[ຮູບພາບ] ທ່ານປະທານປະເທດ ເຈືອງເຕີນຊາງ ຕ້ອນຮັບທ່ານປະທານສະພາແຫ່ງຊາດ ກູບາ Esteban Lazo Hernandez](https://vphoto.vietnam.vn/thumb/1200x675/vietnam/resource/IMAGE/2025/9/30/4d38932911c24f6ea1936252bd5427fa)
![[ຮູບພາບ] ພາໂນຣາມາຂອງຂົວທີ່ພັກສາຍເຄເບີນ, ເປັນຂອດສຸດທ້າຍຂອງທາງດ່ວນ Ben Luc-Long Thanh](https://vphoto.vietnam.vn/thumb/1200x675/vietnam/resource/IMAGE/2025/9/30/391fdf21025541d6b2f092e49a17243f)
(0)