ຄວາມແປກປະຫລາດໃຈກັບ "ດ້າວລຽວ" ແລະການກັບຄືນມາຂອງສິລະປິນປະຊາຊົນ Lan Huong

(NLDO) - ນັກສິລະປິນປະຊາຊົນລ້ານຊ້າງກັບຄືນສູ່ເວທີເປັນນັກຂຽນບົດປະພັນທີ່ແປກປະຫລາດໃຈຈາກບົດຂຽນ “ດ່າວເລີ້” ທີ່ໄດ້ຝັງສົບກັບວັດທະນະທຳ, ມໍລະດົກ ແລະ ເລົ່າເລື່ອງດ້ວຍອາລົມຈິດ.

Người Lao Động•14/10/2025

Bất ngờ với — ນັກຂຽນ, ນັກຂຽນ, ອາຈານ ຫງວຽນທູເຟືອງ ແລະ ນັກສິລະປິນປະຊາຊົນ ລານຮົ່ງ

Tam Dao ( Phu Tho ) - ບັນຍາກາດງຽບສະຫງົບ ແຕ່ມີຫົວຄິດປະດິດສ້າງຂອງຈິດຕະກອນປະຊາຊົນ ລານຮົ່ງ ໄດ້ເຄື່ອນຍ້າຍໂລກຂອງໂຮງລະຄອນຢູ່ສູນສິລະປະສ້າງສັນໂດຍສະມາຄົມນັກສິລະປິນເວທີຫວຽດນາມ.

Lan Huong - ຈາກລະຄອນຜູ້ຍິງໄປສູ່ນັກເລົ່າເລື່ອງ

ພາຍຫຼັງງຽບສະຫງົບມາເປັນເວລາດົນນານ, ນັກສິລະປິນປະຊາຊົນ Lan Huong “ເດັກນ້ອຍ ຮ່າໂນ້ຍ ” - ນັກສິລະປິນທີ່ໄດ້ປະໄວ້ຄວາມປະທັບໃຈຢ່າງເລິກເຊິ່ງຢູ່ເທິງເວທີ ແລະ ໜ້າຈໍໄດ້ກັບຄືນມາດ້ວຍບົດບາດໃໝ່ຄື: ນັກຂຽນບົດຂັ້ນຕອນ.

ໃນຊຸມມື້ປີ 2025, ຢູ່ສູນສ້າງຕັ້ງຢູ່ຕາແສງດ່າວ (ພູໂທ), ນາງໄດ້ນຳເອົາບົດຂຽນ “ດ່າວເລີ”, ວຽກງານບຳລຸງສ້າງ, ຄົ້ນຄ້ວາ ແລະ ສຳເລັດແຕ່ປີ 2021 – 2025, ໄດ້ສ້າງຄວາມປະທັບໃຈຢ່າງໃຫຍ່ຫຼວງໃຫ້ວົງຄະນາຍາດປະດິດສ້າງຢູ່ພາກເໜືອ ແລະ ພາກໃຕ້.

“ດ່າໜັງ” ຖືວ່າແມ່ນໝາກຜົນຂອງຂະບວນການຄິດຢ່າງເລິກເຊິ່ງກ່ຽວກັບຊະຕາກຳ, ສິລະປະ ແລະ ກຽດສັກສີຂອງມະນຸດໃນສະພາບການປະຫວັດສາດທີ່ສັບສົນ. ນັກສິລະປິນປະຊາຊົນລ້ານຊ້າງແບ່ງປັນວ່າ:

"ຂ້ອຍໃຊ້ເວລາຫຼາຍປີໃນການອ່ານ, ຂຽນແລະພະຍາຍາມຊອກຫາສຽງຂອງຕົນເອງ. ໂດຍຜ່ານການຊຸກຍູ້ຂອງເພື່ອນຮ່ວມງານຂອງຂ້ອຍ, ຂ້ອຍມີຄວາມຫມັ້ນໃຈຫຼາຍທີ່ຈະສືບຕໍ່ຂຽນບົດເລື່ອງປະຫວັດສາດ - ວັນນະຄະດີທີ່ຂ້ອຍຮັກ."

"Peach Blossom" - ຄວາມໂສກເສົ້າຂອງມະນຸດຂອງຊະຕາກໍາຂອງຈິດຕະນາການ

“ດ່າໜັງ” ແມ່ນຄວາມໂສກເສົ້າຂອງມະນຸດ, ສະທ້ອນເຖິງຊະຕາກຳຂອງນັກສິລະປິນໃນພະຍຸປະຫວັດສາດໃນທ້າຍສະຕະວັດທີ 19, ເມື່ອຂະບວນການ ແຄ໋ງຮ່ວາ ຖືກສະກັດກັ້ນ, ບັນດານັກຮ້ອງຖືກຖືວ່າເປັນ “ນັກຮ້ອງຊົ່ວຊ້າ”.

ໂດຍຜ່ານຕົວລະຄອນ Tram Huong (ດ່າວເລີ້ຍ) - ນັກຮ້ອງທີ່ມີພອນສະຫວັນຖືກຢຽບຢ່ຳດ້ວຍຄວາມລຳອຽງ ແລະ ອຳນາດ, ຜູ້ຂຽນໄດ້ສົ່ງຂໍ້ຄວາມອັນເລິກເຊິ່ງວ່າ: “ສິລະປະແມ່ນຄວາມສະຫວ່າງ, ແຕ່ບັນດານັກສິລະປິນມັກຕ້ອງຈູດໃນຄວາມມືດມົນແຫ່ງຄວາມລຳອຽງ, ອຳນາດ ແລະ ສົງຄາມ ເພື່ອປົກປັກຮັກສາກຽດສັກສີ ແລະ ຄວາມເປັນມະນຸດ”.

ນັກຂຽນລະຄອນ, ຜູ້ກຳກັບ ແລະ ນັກວິຈານຫຼາຍຄົນທີ່ສະແດງຢູ່ຄ້າຍຂຽນລ້ວນແຕ່ຕີລາຄາ “ດ່າຫຼຽວ” ເປັນບົດລະຄອນທີ່ອຸດົມສົມບູນໄປດ້ວຍມະນຸດສະທຳ ແລະ ມີທ່າແຮງສູງ.

ສິລະປິນປະຊາຊົນ ເຈືອງແມ້ງຮ່າ, ຮອງປະທານສະມາຄົມນັກປະພັນເວທີ ຫວຽດນາມ ໃຫ້ຮູ້ວ່າ: “ລານຮ່ວາໄດ້ສະແດງໃຫ້ເຫັນຄວາມອົດທົນ, ຄວາມອ່ອນໄຫວດ້ານສິລະປະຂອງຜູ້ທີ່ໄດ້ໃຊ້ເວລາຕະຫຼອດຊີວິດຂອງນາງຢູ່ເທິງເວທີ, ບົດຂຽນ “ດ່າວເລີ້ຍ” ສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່ານາງມີຈິດໃຈຂອງນັກປະພັນ - ກ້າລົງເລິກເບິ່ງປະຫວັດສາດເພື່ອສະທ້ອນເຖິງປະຈຸບັນ.

Orchid ຮ່ອງຮອຍຂອງຄຸນຄ່າວັດທະນະທໍາແລະປະຫວັດສາດ

ໜັງສື “ດ່າວເລີ້ຍ” ຖືກຂຽນຂຶ້ນໃນທ້າຍສະຕະວັດທີ 19, ປະດິດແຕ່ງຄືນມາຢ່າງແທດຈິງ, ດ້ວຍລົມຫາຍໃຈຂອງຂະບວນການ ແຄ໋ງຮ່ວາ, ການປະທະກັນຂອງວັດທະນະທຳ ຫວຽດນາມ ແລະ ຝະລັ່ງ, ການຕໍ່ສູ້ລະຫວ່າງວິຈິດສິນ ແລະ ປັນຍາຊົນ. ນາງໄດ້ປະສົມປະສານບັນດາອົງປະກອບຂອງສາສະໜາແມ່ພະເຈົ້າ, ການຮ້ອງເພງ, ພິທີພິທີຂັບໄລ່ຈິດວິນຍານ, ເສີມຂະຫຍາຍບັນດາວຽກງານທີ່ມີວັດທະນະທຳທາງດ້ານຈິດໃຈ ແລະ ຫວຽດນາມ. ຜ່ານນັ້ນ, ນາງສົ່ງຂໍ້ຄວາມກ່ຽວກັບອິດສະລະພາບທີ່ສ້າງສັນແລະຄວາມປາຖະຫນາທີ່ຈະຮ້ອງເພງແລະດໍາລົງຊີວິດທີ່ແທ້ຈິງກັບຕົນເອງ, ເຊິ່ງຍັງມີຄວາມກ່ຽວຂ້ອງໃນມື້ນີ້.

ຕາມນັກປະພັນ ຫງວຽນທິເຟືອງແລ້ວ, ວຽກງານສິລະປິນປະຊາຊົນ Lan Huong ໄດ້ນຳມາເຊິ່ງສັນຍານທາງບວກຈາກການເດີນທາງທີ່ມີຫົວຄິດປະດິດສ້າງໃໝ່. ນັກປະພັນ ຫງວຽນຕ໋ວນແທ່ງ, ເພື່ອນສະໜິດສະໜົມຂອງນັກສິລະປິນ ລານຮົ່ງ ໄດ້ຮຽກຮ້ອງໃຫ້ນ້ອງສາວເຂົ້າຮ່ວມລາຍການຂຽນນີ້. ທ່ານກ່າວວ່າ: “ການກັບຄືນຂອງສິລະປິນປະຊາຊົນ ລານຮ່ວາ ໃນຖານະນັກປະພັນ ແມ່ນເຄື່ອງໝາຍຢັ້ງຢືນເຖິງຄວາມຍືນຍົງຄົງຕົວຂອງເວທີ ຫວຽດນາມ - ເຊິ່ງບັນດານັກສິລະປິນ ພວມຊອກຫາວິທີເລົ່າເລື່ອງດ້ວຍພາສາໃໝ່ຢູ່ສະເໝີ, ດ້ວຍ “ດ່າວເລີ້ຍ”, ນາງ ໄດ້ເປີດທິດທາງອັນລ້ຳຄ່າຄື: ຈາກນັກສະແດງເຖິງນັກປະພັນ, ຈາກການສະແດງເຖິງການສ້າງ, ຈາກເວທີປະຈຸບັນ ກັບຄືນສູ່ປະຫວັດສາດ ເພື່ອຊອກແຫຼ່ງກຳລັງວັດທະນະທຳຂອງຊາດ”.

ບົນຈິດໃຈໃນຄຳຍ້ອງຍໍທີ່ໄດ້ຮັບຈາກການນຳຂອງສະມາຄົມນັກສິລະປິນຫວຽດນາມ ແລະ ນັກໂທດ, ນັກສິລະປິນປະຊາຊົນ ລານຮົ່ງ ໃຫ້ຮູ້ວ່າ: “ຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ໄດ້ຂຽນເພື່ອຟື້ນຟູຄວາມສະຫງ່າລາສີ, ແຕ່ຮັກສາຄວາມຮັກແພງໃນອາຊີບ, ເວທີແມ່ນຊີວິດທີສອງຂອງຂ້າພະເຈົ້າ, ແຕ່ລະບົດກໍຄືການເດີນທາງເພື່ອຊອກຫາຄວາມຈິງຂອງອາລົມ”.

ຈິດຕະກອນປະຊາຊົນລານຮຸງໃນດວງໃຈຂອງເພື່ອນຮ່ວມງານ

ນັກປະພັນ ຫງວຽນທູເຟືອງ ໃຫ້ຮູ້ວ່າ: “ພາສາສົນທະນາ 'ດ່າວເລີ້ຍ' ມີສຽງເພງຄລາສສິກ ແຕ່ທັນສະໃໝ, ພະລັງຂອງບົດລະຄອນແມ່ນຢູ່ກັບຈິດໃຈຄິດເຫັນຕົນເອງ, ເມື່ອນັກສິລະປິນຕ້ອງປະເຊີນໜ້າກັບຕົນເອງ ແລະ ຄວາມລຳອຽງໃນສັງຄົມ.

ຜູ້ຂຽນ Pham Van Dang ໃຫ້ຮູ້ວ່າ: “ຂ້າພະເຈົ້າຊົມເຊີຍວິທີທີ່ນັກສິລະປິນປະຊາຊົນ Lan Huong ສົມທົບກັບບັນດາອົງປະກອບຂອງພິທີກຳກັບພາສາລະຄອນທີ່ທັນສະໄໝ, ວຽກງານນີ້ສາມາດກາຍເປັນຈຸດເດັ່ນຂອງບັນດາໂຮງລະຄອນປະຫວັດສາດ ແລະ ສັງຄົມໃນອະນາຄົດອັນໃກ້ນີ້”.

ຈິດຕະວິທະຍາຂອງຕົວລະຄອນທີ່ຂຽນໂດຍນັກສິລະປິນປະຊາຊົນ ລານຮົ່ງ ແມ່ນເລິກເຊິ່ງຫຼາຍ, ໃນນັ້ນມີຕົວລະຄອນ ເຈີ່ນຮ່ວາງ (ດ່າວເລີ້ຍ) ທີ່ເປັນຮູບຊົງທີ່ສັບສົນ: ອ່ອນເພຍ, ຢືດຢຸ່ນ, ຮັກອາຊີບຂອງຕົນ ແຕ່ຖືກຜູກມັດດ້ວຍ “ສັນຍາແຕ່ງງານ” - ສັນຍາລັກຂອງນັກສິລະປິນຖືກຄຸກຢູ່ໃນລະບຽບ feudal.

ຕົວລະຄອນຂອງຊາວບາການາມແມ່ນຕົວລະຄອນສະໜັບສະໜຸນທີ່ດີເລີດ, ທັງເປັນພະຍານແລະເປັນຂົວຕໍ່ລະຫວ່າງສາສະໜາກັບຊີວິດ, ໂຊກລາບແລະມະນຸດ. “ຂ້າພະເຈົ້າຄິດວ່າ ເມື່ອບັນດາບົດປະພັນແລ້ວ, ຈະມີບັນດາການສະແດງທີ່ໜ້າສົນໃຈຫລາຍຢ່າງ ທີ່ຜູ້ກຳກັບໄດ້ສະແດງຄວາມມ່ວນຊື່ນ” - ນັກສິລະປິນປະຊາຊົນ Giang Manh Ha.

ສັນຍານໃນທາງບວກຈາກການເດີນທາງສ້າງສັນໃຫມ່

ການກັບຄືນຂອງນັກສິລະປິນປະຊາຊົນ ລານຮ່ວາ ໃນຖານະນັກປະພັນ ເປັນການຢັ້ງຢືນເຖິງຄວາມຍືນຍົງຄົງຕົວຂອງເວທີຫວຽດນາມ - ບ່ອນທີ່ນັກສິລະປິນພະຍາຍາມເລົ່າເລື່ອງລາວດ້ວຍພາສາໃໝ່ຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງ.

ດ້ວຍ “ດ່າວເລີ້ຍ”, ນາງໄດ້ເປີດທິດທາງອັນລ້ຳຄ່າຄື: ຈາກນັກສະແດງເຖິງນັກປະພັນ, ຈາກການສະແດງເຖິງການປະດິດສ້າງ, ຈາກເວທີປະຈຸບັນກັບຄືນສູ່ປະຫວັດສາດເພື່ອຊອກຫາແຫຼ່ງພະລັງງານວັດທະນະທຳຂອງຊາດ. ນາງຍັງໄດ້ຮັບການແບ່ງປັນແລະຄໍາຄິດຄໍາເຫັນຈາກເພື່ອນຮ່ວມງານເພື່ອເຮັດບົດເລື່ອງສໍາເລັດຫຼັງຈາກນາງອອກຈາກ camp. ນາງໄດ້ໄຕ່ຕອງເລື່ອງຂອງຕົນເອງເປັນເວລາດົນນານ, ດັ່ງນັ້ນເມື່ອນາງເລົ່າເລື່ອງນັ້ນດ້ວຍຄວາມເປັນຜູ້ໃຫຍ່ພໍສົມຄວນ, ນາງຈຶ່ງໄດ້ຮັບຄຳຍ້ອງຍໍ.

"ຂ້ອຍບໍ່ໄດ້ຂຽນຄືນມາເພື່ອຍາດເອົາກຽດຕິຍົດຂອງຂ້ອຍ, ແຕ່ເພື່ອຮັກສາຄວາມກະຕືລືລົ້ນໃນອາຊີບຂອງຂ້ອຍ. ເວທີແມ່ນຊີວິດທີສອງຂອງຂ້ອຍ, ແລະແຕ່ລະບົດແມ່ນການເດີນທາງເພື່ອຊອກຫາຄວາມຈິງຂອງຄວາມຮູ້ສຶກຂອງຂ້ອຍ." - ນັກສິລະປະປະຊາຊົນ Lan Huong confidence.

ທີ່ມາ: https://nld.com.vn/bat-ngo-voi-dao-lieu-va-su-tro-lai-cua-nsnd-lan-huong-196251014092220025.htm