ໄດ້ສຳຜັດກັບຄວາມຊົງຈຳພາຍຫຼັງໄດ້ເຫັນບັນດາຄວາມຊົງຈຳອັນລ້ຳຄ່າ ແລະ ເອກະສານກ່ຽວກັບນັກດົນຕີ ຮ່ວາງວັນ.

(ໜັງສືພິມ ດ່າໜັງ) - ຕູ້ຊັກຜ້າເກົ່າແກ່ໃນເຮືອນຫຼັງໜຶ່ງທີ່ມີອາຍຸກວ່າ 1 ສະຕະວັດ ເປີດເຜີຍໂລກແຫ່ງຄວາມຊົງຈຳຂອງນັກດົນຕີຮວ່າງວັນ. ຈາກນັ້ນ, ລູກສາວຂອງລາວສືບຕໍ່ເດີນທາງໃນການປົກປັກຮັກສາ ແລະ ຟື້ນຟູມໍລະດົກດົນຕີຂອງລາວຢ່າງງຽບໆ.

Báo Dân trí•11/12/2025

ຕອນບ່າຍວັນທີ 10/12, ຢູ່ ຮ່າໂນ້ຍ , ສູນຫໍສະໝຸດແຫ່ງຊາດ III ໄດ້ຈັດພິທີມອບຮັບເອກະສານອັນລ້ຳຄ່າຊຸດທີ 2 ກ່ຽວກັບນັກປະພັນຮວ່າງວັນ ແລະ ນັກປະພັນອີກ 2 ຄົນຄື ຮ່ວາງລອງ ແລະ ຮ່ວາງລານ.

ນັກປະພັນ ຮວ່າງວັນ (1930-2018) ແມ່ນໜຶ່ງໃນບັນດາຜູ້ມີອິດທິພົນຊື່ສຽງໃນ ວົງດົນຕີ ຫວຽດນາມ ໃນປະຈຸບັນ.

ພາຍຫຼັງການເສຍຊີວິດຂອງເພິ່ນ, ຄອບຄົວຂອງເພິ່ນໄດ້ດຳເນີນການເດີນທາງທີ່ງຽບສະຫງົບ ແລະ ມີຄວາມໝາຍເພື່ອເຕົ້າໂຮມ, ຈັດຕັ້ງລະບົບ, ແລະ ຮັກສາມໍລະດົກດ້ານສິລະປະອັນກວ້າງຂວາງຂອງເພິ່ນ.

Hồi ức xúc động sau những kỷ vật, tư liệu quý về nhạc sĩ Hoàng Vân - 1 — ດຣ ເຈີ່ນຫວຽດຮວ່າ, ຜູ້ອໍານວຍການສູນຫໍສະໝຸດແຫ່ງຊາດ III, ມອບຂອງຂວັນຈາກລູກສາວນັກປະພັນ ຮວ່າງວັນ - ດຣ.

ການເດີນທາງຂອງການລວບລວມຂໍ້ມູນຈາກລິ້ນຊັກພາຍໃຕ້ຕຽງ.

ກ່າວຄຳເຫັນຕໍ່ນັກຂ່າວ ຂອງໜັງສືພິມ Dan Tri, ທ່ານໝໍ Le Y Linh, ນັກວິຊາຊົນເຜົ່າ ແລະ ເປັນລູກສາວກົກຂອງນັກປະພັນ Hoang Van ໃຫ້ຮູ້ວ່າ, ພາຍຫຼັງການເສຍຊີວິດຂອງນາງ Hoang Van ໄດ້ໃຊ້ເວລາດົນນານເພື່ອເກັບກຳຄວາມກ້າຫານເພື່ອເປີດຕູ້ຊັກຜ້າຄືນໃໝ່ຢູ່ກ້ອງຕຽງນອນຂອງຕົນ, ເຊິ່ງໄດ້ຮັກສາຄວາມຊົງຈຳໃນຊຸມປີສຸດທ້າຍຂອງຕົນ.

ເຫຼົ່ານັ້ນແມ່ນລິ້ນຊັກຂະໜາດໃຫຍ່, ແລະນາງເລອີ້ລິນຕ້ອງໃຊ້ເວລາໝົດມື້ເພື່ອຈັດວາງມັນຄືນໃໝ່. ໃນຂະນະທີ່ນາງເປີດແຕ່ລະລິ້ນຊັກ, ໂລກ ຂອງຄວາມຊົງຈໍາຂອງພໍ່ຂອງນາງຄ່ອຍໆເປີດເຜີຍ.

ໃນບັນດາເອກະສານທີ່ຫຼົງໄຫຼ, ນາງໄດ້ພົບເຫັນນະວະນິຍາຍສາມຫຼືສີ່ໃນພາສາຝຣັ່ງແລະພາສາອັງກິດ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນ * Je suis compositeur * ໂດຍ Arthur Honneger - ປື້ມທີ່ນາງໄດ້ມອບໃຫ້ລາວສອງສາມເດືອນກ່ອນການຕາຍຂອງລາວ, ແລະລາວໄດ້ບັນທຶກຂໍ້ຄວາມທີ່ລາວມັກຈາກລາວຢ່າງລະມັດລະວັງ.

ນອກນີ້, ຍັງມີວັດຈະນານຸກົມຈີນ-ຫວຽດນາມ, ອັງກິດ-ຫວຽດນາມ, ຝຣັ່ງ-ຫວຽດນາມ, ພ້ອມກັບ ປຶ້ມ “ຄວາມມັກເກັບວັດຖຸບູຮານ ” ຂອງທ່ານ ຫວູຮົ່ງເຊນ, ເປັນປຶ້ມທີ່ກ່ຽວພັນກັບນິໄສການອ່ານ ແລະ ຊີວິດທາງປັນຍາຂອງລາວ.

ບັນດານັກແຕ້ມຍັງຖືບັນດາບົດບັນທຶກຄວາມຊົງຈຳໃນຊີວິດການເປັນຢູ່ຂອງກິດຈະກຳສິລະປະຄື: ໜັງສືພິມກ່ຽວກັບລາວ, ແລະ ວາລະສານດົນຕີເພື່ອລະນຶກວັນຄົບຮອບ 60 ປີຂອງສະມາຄົມນັກດົນຕີ.

ນາງມີຄວາມຕື່ນຕົວໂດຍສະເພາະເມື່ອນາງພົບເຫັນກ່ອງດົນຕີທີ່ລາວຊື້ໃຫ້ນາງໃນລະຫວ່າງການເດີນທາງໄປ Saigon ໃນທ້າຍຊຸມປີ 1970; ໃນເວລາທີ່ນາງເຮັດໃຫ້ມັນຂຶ້ນ, melody ຂອງ "Lara's Lover" ໄດ້ຫຼິ້ນ, ຂົນສົ່ງນາງກັບຄືນໄປບ່ອນອາຍຸໃນໄວເດັກຂອງນາງ.

ລາວໄດ້ຮັກສາບົດຄວາມກ່ຽວກັບວັນທີ່ນາງປົກປ້ອງທິດສະດີຂອງລາວຢ່າງລະມັດລະວັງ, ພ້ອມກັບການເກັບກຳຮູບຖ່າຍຂະໜາດນ້ອຍທີ່ລາວພິມລົງໃນວາລະສານ, ແລະບົດຄວາມກ່ຽວກັບຄອນເສີດໃນເດືອນ ມິຖຸນາ 2005, ເມື່ອນັກສະແດງ ເລຟີຟີ-ນ້ອງຊາຍຂອງລາວ ໄດ້ທຳການປະດິດແຕ່ງ 3 ອັນ, ໃນນັ້ນມີ “ດ້ຽນບຽນຝູ” .

ພາຍໃຕ້ເອກະສານມີເຄື່ອງໝາຍອື່ນຄື: ປາກກາ ແລະກະດາດຈຳນວນຫຼາຍ, ປະທັບຕາ, ກ່ອງໝຶກ, ເຈ້ຍບູຮານຫຼາຍແຜ່ນສຳລັບຂຽນອັກສອນ; ແລະການເກັບກໍາເພງເດັກນ້ອຍປະມານ 30 ເພງທີ່ລາວໄດ້ແຍກອອກ, ພ້ອມກັບບົດກະວີທີ່ຮູ້ຈັກຫນ້ອຍສອງບົດ.

ຕາມທ່ານນາງ Y Linh ແລ້ວ, ນັກປະພັນຮວ່າງວັນບໍ່ໄດ້ເກັບບັນທຶກບັນທຶກໄວ້ຫຼືເລົ່າເລື່ອງໃດໆ; ທັງໝົດທີ່ຍັງເຫຼືອແມ່ນບົດຄວາມໜັງສືພິມ, ໜັງສືໃບລານເພງ, ແລະປຶ້ມບັນທຶກການປະພັນທີ່ນາງຄ່ອຍໆພົບເຫັນຢູ່ໃນຕູ້ຂອງເຮືອນເກົ່າຂອງລາວ, ເຊິ່ງໄດ້ຢືນຢູ່ເປັນເວລາຫຼາຍກວ່າໜຶ່ງສະຕະວັດ.

"ລາວບໍ່ໄດ້ຂຽນຫຍັງນອກເໜືອໄປຈາກດົນຕີ, ບົດກະວີ, ແລະການຂຽນຕົວຂຽນ. ເຖິງແມ່ນວ່າໃກ້ຈະຕາຍ, ເມື່ອລາວຢຸດການປະພັນ, ລາວບໍ່ເຄີຍຕັ້ງໃຈຂຽນບົດບັນທຶກຊ່ວຍຈຳ."

ບັນດາເອກະສານ, ເອກະສານ, ໜັງສືໃບລານອັນມີຄຸນຄ່າພິເສດ, ປະກອບສ່ວນເພີ່ມພູນຄູນສ້າງຫໍສະໝຸດມໍລະດົກໂລກຂອງອົງການ UNESCO ໄດ້ມອບໃຫ້ຄອບຄົວນັກດົນຕີ ຮວ່າງວັນ ໃນໄລຍະທີ 2 ມອບໃຫ້ສູນຫໍສະໝຸດແຫ່ງຊາດ III.

ການລວບລວມວຽກງານທີ່ມີຊີວິດຢູ່ລອດເຫຼົ່ານີ້ຈຶ່ງກາຍເປັນການເດີນທາງສ່ວນຕົວ, ແຕ່ເປັນອັນຫນຶ່ງທີ່ຍັງມີຄວາມຮັບຜິດຊອບ.

ນາງຫວນຄືນຄວາມມານະພະຍາຍາມເລີ່ມຕົ້ນໃນປີ 1994, ເມື່ອນາງໄດ້ຊັກຊວນໃຫ້ພໍ່ຂອງລາວຖ່າຍທອດບົດເພງ 10 ເພງເພື່ອໃຊ້ໃນງານຄອນເສີດຢູ່ປາຣີ, ຈາກນັ້ນໃນປີ 2000 ໄດ້ຈັດຕັ້ງການຊອກຫາບັນດາບົດບັນທຶກຢູ່ວິທະຍຸກະຈາຍສຽງ ຫວຽດນາມ ແລະ ໃນປີ 2015 ໄດ້ສະແກນລາຍການດົນຕີທີ່ມີຫຼາຍກວ່າ 150 ເພງ, ເຊິ່ງເຄິ່ງໜຶ່ງແມ່ນບໍ່ເຄີຍພິມ.

ຫຼັງຈາກການເສຍຊີວິດຂອງລາວ, ການລວບລວມຕົວຈິງໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນ. ນາງໄດ້ພົບກັບເພື່ອນຮ່ວມງານ, ຫມູ່ເພື່ອນ, ແລະນັກຮຽນຂອງລາວ, ຕິດຕາມທຸກໆການນໍາພາໃນເອກະສານ, ອ່ານຫນັງສືພິມແລະຫນັງສືໃຫມ່, ປຽບທຽບຂໍ້ມູນ, ແລະຄົ້ນຄວ້າເວລາສະເພາະຂອງວຽກງານຂອງລາວ.

Conductor Le Phi Phi ໄດ້ຮັບຜິດຊອບໃນການຟື້ນຟູຄະແນນດົນຕີ, ການຟັງບັນທຶກເພື່ອກວດສອບແລະແກ້ໄຂ.

"ຂ້າພະເຈົ້າຂໍຂອບໃຈຢ່າງບໍ່ຫນ້າເຊື່ອກັບຫມູ່ເພື່ອນ, ເພື່ອນຮ່ວມງານ, ແລະແຟນເພງທີ່ໄດ້ຮັກສາໄວ້ຢ່າງງຽບໆທຸກໆຮູບ, ທຸກໆບັນທຶກ, ເຈ້ຍທຸກແຜ່ນຂອງລາວໃນຫລາຍປີທີ່ຜ່ານມາ. ພວກເຮົາຕ້ອງໄດ້ຈັດລະບຽບໃຫມ່ທັງບັນທຶກທີ່ຂຽນດ້ວຍມື, ສໍາເນົາແລະບັນທຶກສຽງ, ແລະຫຼັງຈາກນັ້ນຕິດຕາມຄະແນນດົນຕີທີ່ຂາດຫາຍໄປ. ນັ້ນແມ່ນວຽກງານຈໍານວນຫຼວງຫຼາຍ, ແຕ່ຖ້າພວກເຮົາເຮັດທັນທີ, ທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງຈະເຮັດທັນທີ."

ເມື່ອໄດ້ເຈາະເລິກເຖິງບັນດາເອກະສານຂອງພໍ່ແມ່ ແລະ ບັນດານັກດົນຕີໃນປະຈຸບັນ, ນາງຍິ່ງຕີລາຄາສູງຄຸນຄ່າພິເສດຂອງບັນດາໄລຍະປະຫວັດສາດດົນຕີຫວຽດນາມ. ນັ້ນແມ່ນເຫດຜົນທີ່ນາງເຊື່ອວ່າການລວບລວມແລະຮັກສາອຸປະກອນເຫຼົ່ານີ້ "ບໍ່ພຽງແຕ່ເປັນຄວາມຮັບຜິດຊອບຂອງລູກສາວເທົ່ານັ້ນ, ແຕ່ຍັງເປັນຄວາມຮັບຜິດຊອບຕໍ່ດົນຕີຂອງປະເທດຊາດຂອງພວກເຮົາ."

ເມື່ອເວົ້າເຖິງນັກປະພັນ ຮວ່າງວັນ ໃນຊີວິດປະຈຳວັນ, ດຣ ເລອີ້ລິງ ໄດ້ພັນລະນາວ່າ ລາວແມ່ນພໍ່ທີ່ໃຈດີ, ອ່ອນໂຍນ, ບໍ່ເຄັ່ງຄັດ, ເລິກເຊິ່ງ.

ຕະຫຼອດໄວເດັກຂອງນາງ, ນາງຈື່ຈໍາພໍ່ຂອງນາງທີ່ນັ່ງຢູ່ໂຕະເຮັດວຽກຕັ້ງແຕ່ເຊົ້າຈົນເຖິງຕອນກາງຄືນ - ຈັນຍາບັນການເຮັດວຽກທີ່ຄົງທີ່ທີ່ລູກຂອງລາວສາມາດເຂົ້າໃຈໄດ້ງ່າຍໂດຍທີ່ລາວບໍ່ຈໍາເປັນຕ້ອງກ່າວເຖິງມັນ.

"ພໍ່ຂອງຂ້ອຍບໍ່ໄດ້ເຄັ່ງຄັດໃນແບບທີ່ເຄັ່ງຄັດ, ລາວໃຫ້ອິດສະລະແກ່ລູກເລັກນ້ອຍ, ແຕ່ສອນພວກເຂົາດ້ວຍຄໍາແນະນໍາທີ່ອ່ອນໂຍນ. ຄໍາເວົ້າທີ່ຂ້ອຍຈື່ຫຼາຍທີ່ສຸດແມ່ນ: 'ເມື່ອປະເຊີນກັບສອງເສັ້ນທາງ, ເລືອກເສັ້ນທາງທີ່ຍາກກວ່າ.' ຂ້ອຍໄດ້ໃຊ້ຄໍາເວົ້ານັ້ນຕະຫຼອດຊີວິດຂອງຂ້ອຍເພາະວ່າຂ້ອຍເຫັນວ່າມັນເປັນຄວາມຈິງແລະເລິກເຊິ່ງ. ລາວບໍ່ໄດ້ເວົ້າຫຼາຍກ່ຽວກັບອາລົມຂອງລາວ, ແຕ່ວິທີທີ່ລາວມີຊີວິດ, ເຂົ້າໃຈລາວຫຼາຍ.

ໃນຄວາມຊົງຈຳຂອງລູກສາວກົກຂອງນັກປະພັນ ຮວ່າງວັນ, ລາວມີຄວາມດຸໝັ່ນຕໍ່ລູກໆຂອງຕົນ, ສະແດງອອກໃນເລື່ອງເລັກໆນ້ອຍໆ ເຊັ່ນ: ຄວາມມັກໃນການຂຽນດ້ວຍປາກການ້ຳພຸ ແລະ ການຮ້ອງຂໍໃໝ່ເລື້ອຍໆ.

ລາວເຄີຍເວົ້າຕະຫຼົກ, "Linh ເອົາປາກກາທີ່ນາງເຫັນວ່າມັນງາມຈາກພໍ່ຂອງນາງ." ຄວາມຊົງຈຳນ້ອຍໆເຫຼົ່ານັ້ນໄດ້ຢູ່ກັບນາງຈົນເຖິງທຸກມື້ນີ້.

ຊີວິດຂອງນັກປະພັນ ຮວ່າງວັນ ໄດ້ຕິດພັນກັບວຽກງານຂອງນັກປະພັນ. ເປັນເວລາເກືອບຫົກທົດສະວັດ, ຈາກ 1951 ຫາ 2010, ລາວຂຽນດົນຕີຢ່າງບໍ່ອິດເມື່ອຍ, ປ່ອຍໃຫ້ມໍລະດົກອັນໃຫຍ່ຫຼວງ. ຍ້ອນວ່າລາວໄດ້ອຸທິດເວລາເກືອບທັງໝົດກັບການດົນຕີ, ລາວຈຶ່ງບໍ່ຄ່ອຍໄດ້ແບ່ງປັນເລື່ອງສ່ວນຕົວກັບລູກໆ.

ການສົນທະນາລະຫວ່າງລາວກັບນາງ ເລອີ້ລິນ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນຫຼັງຈາກທີ່ນາງເຕີບໃຫຍ່ຂຶ້ນ, ເກືອບທຸກເວລາໄດ້ໝູນວຽນມາເຖິງອາຊີບຂອງຕົນ. ລາວເວົ້າກ່ຽວກັບວຽກງານທີ່ລາວຂຽນ, ໂຄງການດົນຕີພາຍໃນປະເທດ, ຫຼືແນະນໍາວ່າລູກສາວຂອງລາວຄົ້ນຫາຫົວຂໍ້ທີ່ລາວມັກຫຼາຍ.

ນາງກ່າວຕື່ມວ່າ: "ການສົນທະນາເຫຼົ່ານັ້ນສ່ວນຫຼາຍແມ່ນກ່ຽວກັບວຽກງານ - ພວກເຂົາສະແດງຄວາມຮູ້ສຶກເລັກນ້ອຍ, ແຕ່ເລິກເຊິ່ງໃນແບບທີ່ຄົນລຸ້ນຂອງລາວເຮັດ."

ຄວາມມັກຂອງລາວໃນການປະພັນດົນຕີ, ເຊິ່ງໃຊ້ເວລາເກືອບ 60 ປີ, ເຮັດໃຫ້ມັນເປັນຈຸດໃຈກາງຂອງຊີວິດຂອງລາວ. ແລະ ໃນການໄຫຼເຂົ້າມາຢ່າງບໍ່ຢຸດຢັ້ງນັ້ນ, ສິ່ງທີ່ເພິ່ນໄດ້ປະຖິ້ມໄວ້ແມ່ນທັງມໍລະດົກດ້ານສິລະປະ ແລະ ເປັນສ່ວນໜຶ່ງຂອງຈິດໃຈທີ່ລູກຫຼານຂອງເພິ່ນນັບຖືຢ່າງເລິກເຊິ່ງ. ຄຸນລັກສະນະທີ່ມີອິດທິພົນທີ່ສຸດໃນ Linh, ສືບທອດມາຈາກພໍ່ຂອງນາງ, ແມ່ນຄວາມອົດທົນແລະຄວາມອົດທົນຂອງຕົນ.

ລາວສະເຫມີເຕືອນນາງວ່າ, "ທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງມີເວລາຂອງມັນ, ບໍ່ຈໍາເປັນຕ້ອງຟ້າວ." ແຕ່ລາວຖືກຕີສອນຕົນເອງຢ່າງບໍ່ຫນ້າເຊື່ອ. ຄຳເວົ້າທີ່ລາວມັກສອນລູກຫຼານວ່າ, “ຢ່າປະຖິ້ມສິ່ງທີ່ເຈົ້າເຮັດໄດ້ໃນມື້ນີ້” ໄດ້ກາຍເປັນຄຳຂວັນແຫ່ງຊີວິດທີ່ລິງໄດ້ຍຶດໝັ້ນມາຈົນເຖິງທຸກມື້ນີ້.

ຄວາມສະຫງົບ, ຄວາມອົດທົນ, ຄວາມອົດທົນ—ຄຸນລັກສະນະອັນໂດດເດັ່ນຂອງນັກປະພັນ ຮວ່າງວັນ—ຍັງແມ່ນສິ່ງທີ່ນາງຖືວ່າ “ຊັບສິນທາງວິນຍານ” ທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ທີ່ສຸດຂອງນາງໄດ້ສືບທອດ.

Hồi ức xúc động sau những kỷ vật, tư liệu quý về nhạc sĩ Hoàng Vân - 5 — ດຣ ເລອີ້ລິງ, ລູກສາວກົກຂອງນັກປະພັນຮວ່າງວັນ, ໄດ້ແບ່ງປັນຄວາມຄິດເຫັນຂອງຕົນຢູ່ທີ່ນີ້.

ຊັບສົມບັດອັນລ້ຳຄ່າສຳລັບຄົນລຸ້ນຫຼັງ.

ທ່ານໝໍ ເລອີ້ລິງ ໃຫ້ຮູ້ວ່າ: ການມອບເອກະສານດັ່ງກ່າວແມ່ນຄັ້ງທີ 2 ທີ່ຄອບຄົວໄດ້ມອບໃບລານຕົ້ນສະບັບ, ເອກະສານພິມຈຳໜ່າຍອັນລ້ຳຄ່າ, ເອກະສານທີ່ຫາກໍ່ຊອກຄົ້ນຫາໃໝ່ຫຼາຍສະບັບກ່ຽວກັບອາຊີບວັນນະຄະດີຂອງພໍ່.

"ຂ້ອຍຮູ້ສຶກຕົກໃຈແທ້ໆເມື່ອເຈົ້າ ໜ້າ ທີ່ຈາກສູນຫໍສະໝຸດແຫ່ງຊາດ III ໄດ້ມາເຮືອນຂອງຂ້ອຍເພື່ອເອົາເອກະສານເຫຼົ່ານັ້ນໄປ, ສິ່ງເຫຼົ່ານັ້ນແມ່ນສິ່ງເສດເຫຼືອທີ່ສັກສິດຂອງພໍ່ຂອງຂ້ອຍ, ແຕ່ຂ້ອຍເຊື່ອວ່າການວາງພວກມັນໄວ້ໃນບ່ອນທີ່ມີຊື່ສຽງແລະຫນ້າເຊື່ອຖືເຊັ່ນສູນແມ່ນທາງເລືອກທີ່ຖືກຕ້ອງ."

“ດ້ວຍສະພາບອາກາດທີ່ຮ້ອນ ແລະ ຊຸ່ມຊື່ນຢູ່ຫວຽດນາມ, ເອກະສານທີ່ມີອາຍຸແຕ່ 60-70 ປີແມ່ນເສຍຫາຍງ່າຍຫຼາຍ, ມີເທື່ອໜຶ່ງ, ຂ້າພະເຈົ້າຄົ້ນພົບວ່າໜັງສືໃບລານຖືກແມງໄມ້ ແລະ ໜູກັດກິນ. ສະນັ້ນ, ເມື່ອເອກະສານຖືກສົ່ງເຖິງຫໍສະໝຸດ, ຄອບຄົວຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ສຶກໝັ້ນໃຈທີ່ສຸດ”, ນາງ Linh ຢືນຢັນ.

ເອກະສານບາງອັນໄດ້ຖືກເກັບຮັກສາໄວ້ເປັນມໍລະດົກຂອງຄອບຄົວ, ແຕ່ເອກະສານທັງຫມົດທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບວຽກງານສ້າງສັນຂອງນາງໄດ້ຖືກມອບໃຫ້. ສຳລັບນາງ, ນີ້ບໍ່ພຽງແຕ່ແມ່ນການອະນຸລັກຮັກສາມໍລະດົກຂອງຄອບຄົວຂອງຕົນເທົ່ານັ້ນ, ຫາກຍັງແມ່ນຄວາມຮັບຜິດຊອບຕໍ່ວົງການດົນຕີຂອງຊາດ.

ນາງກ່າວວ່າ, "ພໍ່ຂອງຂ້ອຍໄດ້ເສຍຊີວິດໃນປີ 2018, ແຕ່ວຽກງານຂອງການຮັກສາມໍລະດົກຍັງຈະສືບຕໍ່. ພວກເຮົາຫວັງວ່າເມື່ອຄອບຄົວນັກດົນຕີອື່ນໆເຫັນວ່າເອກະສານສາມາດຖືກສົ່ງໄປບ່ອນທີ່ປອດໄພ, ເກັບຮັກສາໄວ້ໄດ້ດີ, ແລະສະຫນອງໃຫ້ຊຸມຊົນເພື່ອການຄົ້ນຄວ້າ, ເຂົາເຈົ້າຈະຮູ້ສຶກຫມັ້ນໃຈທີ່ຈະເຮັດເຊັ່ນດຽວກັນ."

ທ່ານນາງ ເຈີ່ນຫວຽດຮ່ວາ, ຜູ້ອຳນວຍການສູນຫໍສະໝຸດແຫ່ງຊາດ III ໃຫ້ຮູ້ວ່າ: ບັນດາເອກະສານຊຸດນີ້ໄດ້ຮັບການຄັດເລືອກຢ່າງລະອຽດ, ຈັດແບ່ງ, ເປັນຕົວເລກຂອງຄອບຄົວນັກດົນຕີ ຮ່ວາງວັນໃນໄລຍະເວລາອັນຍາວນານ, ດ້ວຍຄວາມຫວັງໃຫ້ສູນດັ່ງກ່າວສາມາດນຳໃຊ້ໃນການວາງສະແດງ, ຄົ້ນຄ້ວາ, ສຶກສາປະຫວັດສາດດົນຕີ.

Hồi ức xúc động sau những kỷ vật, tư liệu quý về nhạc sĩ Hoàng Vân - 6 — ທ່ານນາງ ເຈີ່ນຫວຽດຮ່ວາ, ຜູ້ອຳນວຍການສູນຫໍສະໝຸດແຫ່ງຊາດ III ໄດ້ແບ່ງປັນຄວາມຄິດເຫັນທີ່ການເຄື່ອນໄຫວດັ່ງກ່າວ.

ການມອບຄັ້ງທີ 2 ນີ້ລວມມີເກືອບ 20 ປຶ້ມ, ໃນນັ້ນມີປຶ້ມເພງ ແລະ ແຜ່ນດົນຕີຂອງນັກປະພັນຮວ່າງວັນ, ພ້ອມທັງບັນດາຜົນງານຂອງເພິ່ນທີ່ໄດ້ພິມຈຳໜ່າຍແຕ່ປີ 1959 – 1991, ເກັບກຳໃໝ່ແຕ່ປີ 2022 ຮອດປະຈຸບັນ. ເອກະສານ, ໜັງສືໃບລານ, ແລະວັດຖຸບູຮານເຫຼົ່ານີ້ແມ່ນມີຄຸນຄ່າພິເສດ, ໂດຍສະເພາະ:

ໜັງສືໃບລານລາຍມື “ເວົ້າເຖິງບົດເພງ” (ຮ່ວາງວັນ, 1964) (ໝາຍເຫດ: ເອກະສານສະບັບນີ້ບໍ່ໄດ້ພິມຈຳໜ່າຍ ແລະ ບໍ່ມີໃຫ້ນຳໃຊ້ກ່ອນພິມຈຳໜ່າຍ). ບົດເພງ “ກວາງບິ່ງ, ບ້ານເກີດຂອງຂ້ອຍ”. ໂດຍສະຖານທູດຫວຽດນາມ ປະຈຳຈີນ. ໜັງສືໃບລານດ້ວຍມືຂອງນັກປະພັນ ຮວ່າງວັນ ໃຫ້ແກ່ວຽກງານ “ ກວາງບິ່ງ, ບ້ານເກີດເມືອງນອນຂອງຂ້າພະເຈົ້າ”. (1964).

ພ້ອມກັບເອກະສານອື່ນໆ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນເອກະສານບາງສະບັບກ່ຽວກັບການສະແດງ ແລະ ງານຄອນເສີດຂອງຮ່ວາງວັນໃນອະດີດ.

ທ່ານນາງຮວາເນັ້ນໜັກວ່າ: “ເອກະສານທີ່ໄດ້ຮັບການໂອນໃນຊຸດນີ້ແມ່ນຫາຍາກຫຼາຍ, ຫຼາຍສະບັບໄດ້ຟື້ນຟູພາຍຫຼັງການແຜ່ລະບາດມາເປັນເວລາຍາວນານຍ້ອນສະພາບສົງຄາມ ແລະ ໄດ້ຮັບການຮັກສາໂດຍບຸກຄົນ, ອົງການຕ່າງໆທັງພາຍໃນ ແລະ ຕ່າງປະເທດ.

ການຟື້ນຟູ, ບູລະນະ, ຈັດເປັນລະບົບຂອງບັນດາເຄື່ອງປັ້ນດິນເຜົາດັ່ງກ່າວ ແມ່ນຄວາມພະຍາຍາມຢ່າງບໍ່ຢຸດຢັ້ງຂອງຄອບຄົວ, ດ້ວຍການໜູນຊ່ວຍຂອງນັກຄົ້ນຄວ້າ ແລະ ຊຸມຊົນຂອງບັນດານັກດົນຕີຮວ່າງວັນ.

ການເກັບກຳ, ຈັດຕັ້ງ, ໂອນໃຫ້ຫໍສະໝຸດແຫ່ງລັດ ໄດ້ສະແດງໃຫ້ເຫັນເຖິງຄວາມຮັບຜິດຊອບຂອງຄອບຄົວໃນການອະນຸລັກຮັກສາມໍລະດົກດົນຕີຂອງນັກປະພັນຮວ່າງວັນ, ພ້ອມທັງປະກອບສ່ວນເພີ່ມທະວີຄວາມສົມບູນ, ສືບຕໍ່ແລະຄຸນຄ່າການຄົ້ນຄ້ວາຂອງຫໍສະໝຸດຮ່ວາງວັນ, ໄດ້ຮັບການຮັບຮອງຈາກ UNESCO.

ທ່ານນາງ ຫວັງວ່າ, ໃນຕໍ່ໜ້າ, ຄອບຄົວນັກປະພັນ ຮ່ວາງວັນ ຈະສືບຕໍ່ສົມທົບກັນຢ່າງແໜ້ນແຟ້ນກັບສູນຫໍສະໝຸດແຫ່ງຊາດ III, ຫໍພິພິທະພັນດົນຕີ ຫວຽດນາມ, ແລະ ສື່ມວນຊົນ ເພື່ອເຜີຍແຜ່ບັນດາເອກະສານອັນລ້ຳຄ່າກ່ຽວກັບນັກປະພັນ ຮ່ວາງວັນ.

ແບ່ງປັນມໍລະດົກນີ້ບໍ່ພຽງແຕ່ຊ່ວຍໃຫ້ສາທາລະນະຊົນ, ພິເສດແມ່ນໄວໜຸ່ມ, ເຂົ້າໃຈເລິກເຊິ່ງກ່ຽວກັບໄລຍະສຳຄັນຂອງດົນຕີຫວຽດນາມ, ຫາກຍັງປະກອບສ່ວນຮັກສາຄວາມຊົງຈຳຂອງບັນດາຜູ້ອຸທິດຕົນໃຫ້ແກ່ບັນດາສິລະປະຂອງຊາດອີກດ້ວຍ.

ພາບ: ຮົ່ງໂຮ່-ຕ.ເລ

ທີ່ມາ: https://dantri.com.vn/giai-tri/hoi-uc-xuc-dong-sau-nhung-ky-vat-tu-lieu-quy-ve-nhac-si-hoang-van-20251211092819930.htm