ຫ້ອງຮຽນພິເສດຢູ່ກາງແມ່ນ້ຳຮົວ

TP – ທຸກໆຕອນແລງຂອງວັນອັງຄານ ແລະວັນພະຫັດ, ຫ້ອງຮຽນພາສາອັງກິດຟຣີຢູ່ແມ່ນ້ຳ Hau ແມ່ນເຕັມໄປດ້ວຍສຽງຫົວ. ຫ້ອງຮຽນມີຜູ້ເຂົ້າຮ່ວມທຸກອາຍຸ, ນັກສຶກສາທີ່ນ້ອຍທີ່ສຸດແມ່ນ 9 ປີ, ຜູ້ສູງສຸດແມ່ນ 63 ປີ.

ຫ້ອງຮຽນດຳເນີນໃນເວລາ 6:30 ໂມງແລງ. ທຸກໆວັນອັງຄານ ແລະ ວັນພະຫັດ ຢູ່ບ້ານນາງ ເລທິເບ໋ (“ອ່າວແມ່” ຕາມທີ່ອາສາສະໝັກມັກເອີ້ນນາງ). ຫຼັງຈາກ 5 ໂມງແລງ, ນັກຮຽນໜຸ່ມສຸດສອງຄົນຄື Phan Binh Minh ອາຍຸ 9 ປີ ແລະ Thanh Khiet ອາຍຸ 11 ປີ ໄດ້ຖືກຄອບຄົວນຳໄປຮຽນດ້ວຍເຮືອ. ຈາກນັ້ນ, ທ່ານ ບາວ ບອນ (ລີວັນບອນ, ອາຍຸ 63 ປີ) ໄດ້ຂັບເຮືອຈາກເຮືອແພໄປຫາຫ້ອງຮຽນ. ທ່ານ ຫງວຽນຫງອກທ້ວນວີ, ອາສາສະໝັກ ແລະ ເປັນຄູສອນຂອງຫ້ອງນັ້ນ, ໃຫ້ຮູ້ວ່າ: “ນີ້ແມ່ນນັກຮຽນພິເສດ 3 ຄົນຂອງຫ້ອງ, ເພາະວ່າ ນ້ອງນ້ອຍ ແລະ ຜູ້ໃຫຍ່ແມ່ນມາເຂົ້າຫ້ອງເປັນປະຈຳ ແລະ ມາຮອດຫ້ອງໄວທີ່ສຸດ.” ບິ່ງມິງ ໃຫ້ຮູ້ວ່າ: ປີນີ້ລາວຮຽນປີທີ 4, ຄອບຄົວຂອງຕົນມີສວນລຳຍາວຮັບໃຊ້ ນັກທ່ອງທ່ຽວ , ດັ່ງນັ້ນລາວຢາກຮຽນພາສາອັງກິດເພື່ອສື່ສານກັບແຂກຕ່າງປະເທດ.

ຫ້ອງຮຽນມີ 10 ກວ່າຄົນ, ແບ່ງອອກເປັນ 2 ກຸ່ມ, ແຕ່ລະກຸ່ມນອກຈາກຄູສອນຫຼັກແລ້ວ ຍັງມີອາສາສະໝັກສະໜັບສະໜູນ. Bui Thi Cam Tu ແມ່ນນັກຮຽນ. ນາງໄດ້ອາສາສະໝັກໄປສອນພາສາອັງກິດໃຫ້ຊາວທ້ອງຖິ່ນໂດຍບໍ່ເສຍຄ່າເປັນເວລາເກືອບ 2 ເດືອນ. ທ່ານ Tu ກ່າວວ່າ, ເນື້ອໃນຂອງບົດຮຽນໃນມື້ນີ້ແມ່ນຄຳສັບກ່ຽວກັບອາຫານທີ່ຊາວທ້ອງຖິ່ນໄດ້ຮັບປະທານໃນແຕ່ລະມື້. ທັກທາຍງ່າຍໆພ້ອມກັບເກມມ່ວນໆ.

ນັກຮຽນເອີ້ນຄູອາສາສະໝັກວ່າ “ຄູ” ແລະ ນັກຮຽນກໍ່ເອີ້ນຕົນເອງວ່າ “ພໍ່” ຫຼື “ແມ່”. ເໝືອນດັ່ງນັ້ນ, ຫ້ອງຮຽນກໍມີຊີວິດຊີວາແລະເຕັມໄປດ້ວຍສຽງຫົວຫົວຈົນຈົບ.

ໃນເວລາຝົນຕົກ, ໄດ້ຍິນສຽງເຮືອຈັກກຳລັງດຶງຂຶ້ນຝັ່ງ, ອາສາສະໝັກສາກົນທີ່ຊື່ວ່າ Kamiji Shota, ປະຈຸບັນເຮັດວຽກໃຫ້ JICA (ຍີ່ປຸ່ນ) ຢູ່ນະຄອນ Can Tho , ໄດ້ເຂົ້າຫ້ອງຮຽນດ້ວຍເສື້ອກັນຝົນ, ເຮັດໃຫ້ທຸກຄົນປະຫຼາດໃຈ. ໂຊຕາກົ້ມຫົວ ແລະຂໍໂທດທຸກຄົນທີ່ມາຊ້າຍ້ອນຝົນຕົກ ແລະລໍຖ້າເຮືອ. ຫຼັງຈາກນັ້ນ, Shota ໄດ້ເຂົ້າຮ່ວມໃນການເຮັດວຽກສະຫນັບສະຫນູນຫ້ອງຮຽນຄືກັບຄົນອື່ນໃນກຸ່ມ. Shota ມີຄວາມເບີກບານມ່ວນຊື່ນ ແລະ ສະໜິດສະໜົມ, ໄດ້ດຳລົງຊີວິດຢູ່ ແຄ໋ງຮ່ວາ ເປັນເວລາກວ່າ 1 ປີ, ດັ່ງນັ້ນສາມາດຟັງ ແລະ ເວົ້າພາສາຫວຽດນາມ ໄດ້ຢ່າງຄ່ອງແຄ້ວ. ທ່ານ Shota ແບ່ງປັນວ່າ "ປະຊາຊົນຢູ່ໃນເກາະແມ່ນມີຄວາມເປັນມິດແລະມີຄວາມກະຕືລືລົ້ນຫຼາຍ. ຄວາມຮູ້ພື້ນຖານໃນພາສາອັງກິດເຊັ່ນ: ການທັກທາຍ, ການແນະນໍາຊື່, ອາຊີບ, ທີ່ຢູ່ອາໃສ, ແລະອື່ນໆທີ່ສອນໂດຍຂ້ອຍແລະສະມາຊິກຂອງກຸ່ມໄດ້ຖືກເອົາໃຈໃສ່ແລະເຂົ້າໃຈຢ່າງໄວວາໂດຍປະຊາຊົນ," Shota ແບ່ງປັນ.

ທ່ານເບບອນເປັນນັກຮຽນທີ່ເຖົ້າທີ່ສຸດໃນຫ້ອງແຕ່ບໍ່ອາຍຫຼືລັງເລໃຈແລະມັກຮຽນຢ່າງໜັກ. ລາວເປັນສະມາຊິກຂອງສະຫະກອນບໍລິການທ່ອງທ່ຽວໂກນເຊີນ. ຄອບຄົວຂອງເພິ່ນດຳລົງຊີວິດຢູ່ເກາະດັ່ງກ່າວເປັນເວລາ 30 ກວ່າປີ, ລ້ຽງປາ ແລະ ຮັບໃຊ້ນັກທ່ອງທ່ຽວ. ລາວລ້ຽງປານ້ຳຈືດຫຼາຍສິບຊະນິດ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນປາຫາຍາກຫຼາຍຊະນິດຂອງແມ່ນ້ຳຂອງ. ທ່ານ ເບ໋ນບອນ ກ່າວວ່າ: “ເມື່ອນັກທ່ອງທ່ຽວຕ່າງປະເທດມາທ່ຽວເຮືອ, ຂ້າພະເຈົ້າຢາກແບ່ງປັນ ແລະ ແນະນຳໃຫ້ເຂົາເຈົ້າເປັນພາສາອັງກິດ, ດັ່ງນັ້ນຂ້າພະເຈົ້າຈຶ່ງເຂົ້າຮ່ວມຫ້ອງຮຽນນີ້.

Bui Thi Cam Tu (ມາຈາກ ເມືອງ Long An ), ນັກສຶກສາປີທີ 3 ທີ່ຮຽນພາສາອັງກິດຢູ່ມະຫາວິທະຍາໄລ Can Tho, ໄດ້ຮັບຜົນປະໂຫຍດຈາກການພັກຮ້ອນຂອງຕົນເພື່ອສອນພາສາອັງກິດຟຣີໃຫ້ປະຊາຊົນ Con Son. Cam Tu ໃຫ້ຮູ້ວ່າ: ກ່ອນທີ່ນາງຮູ້ກ່ຽວກັບ Con Son, ນາງບໍ່ເຄີຍຄິດທີ່ຈະຮັບຕຳແໜ່ງເປັນຄູສອນ, ແຕ່ທຸກຢ່າງຄ່ອຍໆປ່ຽນໄປເມື່ອມາແຫ່ງນີ້. "ທຸກໆຄືນ, ຄອບຄົວທັງຫມົດ (ປະຊາຊົນຢູ່ໃນເກາະ - PV) ໄດ້ນໍາເອົາພະລັງງານໃນທາງບວກ, ແຮງບັນດານໃຈແລະຄວາມຮັກທີ່ຈິງໃຈໃຫ້ຂ້ອຍ," Tu confidence.

Cam Tu ປະທັບໃຈກັບຮູບພາບຂອງນາງ Be Bay ທີ່ຊຸກຍູ້ໃຫ້ຄອບຄົວທັງຫມົດມາຫ້ອງຮຽນ, ແບ່ງປັນເລື່ອງຂອງອາສາສະຫມັກ. Tu ຈື່ວ່າທ່ານ Tam ຂີ່ລົດຖີບໄປຮຽນທຸກຄືນ, ໄດ້ນຳເອົາແຫຼ່ງພະລັງທີ່ອຸດົມສົມບູນໄປກັບລາວ. ແລະທຸກໆຄັ້ງທີ່ລາວເຫັນຄົນເຮືອ, ລາວເວົ້າພາສາອັງກິດກັບລູກໆຂອງລາວ, ເຖິງແມ່ນວ່າມັນເປັນພຽງແຕ່ການທັກທາຍງ່າຍໆ.

ສໍາລັບ Cam Tu, ບໍ່ຮູ້ວ່າເວລາໃດ, ນາງໄດ້ພິຈາລະນາ Con Son ເປັນບ້ານທີສອງຂອງນາງ, ແລະປະຊາຊົນແມ່ນຄອບຄົວຂອງນາງ.

ສະມາຄົມ