ນັກຂ່າວຜູ້ທຳອິດໄດ້ຂຽນກ່ຽວກັບບົດກະວີ “ຜູ້ອຸປະຖຳ” ເຈີ່ນດ້າຍກວາງ

ຕອນເຊົ້າຂອງວັນອາທິດມື້ໜຶ່ງ, ເນື່ອງໃນໂອກາດສະເຫຼີມສະຫຼອງ 100 ປີແຫ່ງວັນສື່ມວນຊົນປະຕິວັດຫວຽດນາມ (21 ມິຖຸນາ 1925 / 21 ມິຖຸນາ 2025), ທ່ານນາງ ວູຮ່ວາຍທູ, ລູກສາວຂອງ ສະຫາຍ ພັນເອກ ຫວູກິມດົ່ງ, ອະດີດນັກຂ່າວໜັງສືພິມກອງທັບປະຊາຊົນ, ໄດ້ມາມອບຈົດໝາຍຈາກ “ເດັກນ້ອຍຂຽນ, ວັນທີ 12 ພະຈິກ, D. ປີ 1967, ໃຫ້ນັກຂ່າວ ຫງວຽນຫງອກຟຸກ.

Báo Quân đội Nhân dân•16/10/2025

ເມື່ອມອບຈົດໝາຍດັ່ງກ່າວ, ທ່ານນາງ Thu ໄດ້ແບ່ງປັນວ່າ: “ຂ້າພະເຈົ້າຫາກໍ່ພົບຈົດໝາຍສະບັບນີ້ຢູ່ໃນເອກະສານຂອງພໍ່, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ສົ່ງໃຫ້ທ່ານ.” ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ໂທລະສັບໄປລົມກັບນັກກະວີ ເຈີ່ນດ້າຍກວາງ. ລາວເວົ້າທາງໂທລະສັບແລະເວົ້າດ້ວຍອາລົມວ່າ: “ມີຄ່າຫຼາຍ ຈົດໝາຍສະບັບນັ້ນເປັນເລື່ອງພິເສດສຳລັບຂ້ອຍ ມັນເປັນເລື່ອງພິເສດບໍ່ແມ່ນຍ້ອນຈົດໝາຍທີ່ຂ້ອຍຂຽນ ແຕ່ຍ້ອນວ່າຜູ້ຮັບແມ່ນທ່ານ ນູ່ ເປັນນັກຂ່າວຄົນທຳອິດຂອງປະເທດທີ່ມາເຮືອນຂ້ອຍເວົ້າກັບຂ້ອຍຂຽນບົດຄວາມແນະນຳໃຫ້ສາທາລະນະຊົນ ແລະລົງພິມໃນໜັງສືພິມກອງທັບປະຊາຊົນ.”

ບົດກະວີ ເຈິ່ນດ້າຍກວາງ. ພາບປະກອບ: nhavanhanoi.vn

ມາຮອດປະຈຸບັນ, ນັກກະວີ ເຈີ່ນດ້າຍກວາງ ຈື່ໄດ້ເກືອບໝົດຈົດໝາຍ ແລະ ບົດກະວີ “ໝູ່ບ້ານລະດູບານໃໝ່” ທີ່ເພິ່ນໄດ້ສົ່ງເຖິງລຸງ Nhu ເມື່ອບົດກະວີນີ້ຫາກໍ່ຂຽນແຕ່ບໍ່ທັນລົງພິມໃນໜັງສືພິມ, ເຮັດໃຫ້ຂ້າພະເຈົ້າປະຫຼາດໃຈຫລາຍ ຍ້ອນຄວາມຊົງຈຳຂອງນັກກະວີ.

ໃນເວລານັ້ນ, ເຈີ່ນດ້າຍກ່າຍັງຮຽນຢູ່ຊັ້ນຮຽນທີ 3 ຂອງໂຮງຮຽນໝູ່ບ້ານແຫ່ງໜຶ່ງຢູ່ໝູ່ບ້ານເຈື່ອງຈີ, ຕາແສງ ກວກຕວນ, ເມືອງນາມຊາກ, ແຂວງ ຫາຍເຢືອງ . ລາວມີບົດກະວີຂອງລາວທີ່ລົງພິມໃນຫນັງສືພິມຕອນທີ່ລາວເປັນນັກຮຽນຊັ້ນສອງເທົ່ານັ້ນ. ສິ່ງທີ່ພິເສດແມ່ນບົດກະວີທຳອິດຂອງນັກກະວີໜຸ່ມຄົນນັ້ນແມ່ນກ່ຽວກັບທະຫານ. ຕາມທ່ານ ເຈີ່ນດ້າຍກວາງ, ທະຫານທີ່ໄປສູ້ຮົບມັກຢູ່ໝູ່ບ້ານ, ໃນເຮືອນຂອງຕົນ. ຄົນທໍາອິດທີ່ຟັງບົດກະວີຂອງລາວກໍ່ແມ່ນທະຫານ.

ນັກຂ່າວຜູ້ທຳອິດທີ່ໄດ້ພົບປະກັບທ່ານ ເຈີ່ນດ້າຍກວາງ ແມ່ນທ່ານ ຟານຮຸຍງ, ນັກຂ່າວຂອງໜັງສືພິມກອງທັບປະຊາຊົນ. ແຕ່ນັກຂ່າວຜູ້ທຳອິດທີ່ຂຽນກ່ຽວກັບ ເຈີ່ນດ້າຍກວາງ ແລະ ແນະນຳທ່ານຜູ້ອ່ານຢູ່ໜັງສືພິມກອງທັບປະຊາຊົນແມ່ນທ່ານ ຫງວ໋ຽນຢຸງ. ບົດຂຽນນັ້ນບໍ່ແມ່ນກ່ຽວກັບ ເຈີ່ນດ້າຍກວາງ ໂດຍກົງ, ແຕ່ແມ່ນກ່ຽວກັບການຕໍ່ສູ້ຂອງກອງທັບ ແລະ ປະຊາຊົນບົນເສັ້ນທາງ 5, ເສັ້ນທາງຍຸດທະສາດເຊື່ອມຕໍ່ທ່າກຳປັ່ນ ຫາຍຟ່ອງ ກັບ ຮ່າໂນ້ຍ , ແລ່ນຜ່ານບ້ານເກີດເມືອງນອນ; ໃນນັ້ນມີຂົວສອງແຫ່ງ Lai Vu ແລະ Phu Luong ເຊິ່ງເປັນຈຸດສຸມຂອງການວາງລະເບີດຂອງອາເມລິກາ. ນັກຂ່າວ ຫງວຽນງອກຢຸງ ໄດ້ຂຽນວ່າ: “ໂດຍສະເພາະແມ່ນຄວັນໄຟຈາກລູກລະເບີດຂອງສັດຕູ, ບົດກະວີທີ່ລຽບງ່າຍ ແລະ ຊັດເຈນຂອງເດັກຊາຍຊັ້ນຮຽນທີ 2 ກໍ່ໄດ້ລຸກຂຶ້ນ, ນັ້ນແມ່ນສຽງທີ່ຂັບໄລ່ສຽງລະເບີດຢູ່ແຜ່ນດິນນີ້, ນັ້ນແມ່ນນັກກະວີນ້ອຍ ເຈີ່ນດ້າຍກວາງ.” ໃນບົດຄວາມ, ຜູ້ຂຽນພຽງແຕ່ໄດ້ອຸທິດບາງເສັ້ນເຫຼົ່ານັ້ນໃຫ້ກັບ Khoa, ເຊິ່ງລາວຈື່ຈໍາຕະຫຼອດໄປ.

ໃນຄວາມຊົງຈຳຂອງທ່ານ ເຈີ່ນດ້າຍກວາງ, ນັກຂ່າວ ຫງວຽນງອກຢຸງ ແມ່ນທະຫານທີ່ອ່ອນໂຍນ ແຕ່ວ່ອງໄວ ແລະ ມີຄວາມເບີກບານມ່ວນຊື່ນ. ລາວມາຮອດເຮືອນໃນແສງແດດກາງເວັນ, ປະມານເດືອນພຶດສະພາ. ລາວຂີ່ລົດຖີບເກົ່າແກ່ Phoenix. ກະເປົ໋າເປ່ເພຖືກມັດໄວ້ທາງຫຼັງ, ແລະກະສອບເຂົ້າຖືກຫ້ອຍຂ້າມບ່າຂອງລາວ. ແມ່ຂອງ Khoa ໄດ້ບອກ Khoa ໄປສວນເພື່ອເກັບຜັກຫົມ ແລະ amaranth, ຫຼັງຈາກນັ້ນນາງກໍ່ຟ້າວໄປຫາທົ່ງນາເພື່ອຈັບກະປູ. ອາຫານປະກອບມີແກງປູທີ່ມີສີຂຽວປ່າແລະໄຂ່ຈືນຈໍານວນຫນ້ອຍ. ກ່ອນອອກຈາກນັ້ນ, Nhu ໄດ້ຕື່ມເຂົ້າໃສ່ໂຖໜຶ່ງ ແລະ ໄດ້ປະໄວ້ໃຫ້ຄອບຄົວ. ແມ່ຂອງ Khoa ປະຕິເສດທີ່ຈະຍອມຮັບມັນ. ໃນຊົນນະບົດມີເຂົ້າຫຼາຍ. ແຕ່ລາວຢືນຢັນວ່າຈະປ່ອຍມັນໄວ້, ໂດຍເວົ້າວ່າເຂົ້າໜັກເກີນໄປ ແລະຈະໜັກລົງບ່າ. ຫຼັງຈາກນັ້ນລາວໄດ້ອອກໄປ. Khoa ຈັດການໃຫ້ລາວອ່ານບົດກະວີ "ດອກຫມາກມ່ວງ" ທີ່ລາວຂຽນຈົບວ່າ: "ຂ້ອຍປູກຕົ້ນຫມາກນາວສີຂຽວ / ຕົ້ນຫມາກໂປມໄດ້ຍິນສຽງຂອງເຫັບແລະກິ່ງງ່າຂອງມັນເຕັມໄປດ້ວຍດອກ." ລຸງ Nhu ເວົ້າວ່າ, "ແບບທີ່ເຈົ້າຂຽນມານັ້ນ, ຜູ້ອ່ານອາດຈະເຂົ້າໃຈຜິດ, ບໍ່ແມ່ນວ່າຕົ້ນໝາກນາວຈະໄດ້ຍິນສຽງເອີ້ນຂອງນົກກົກ, ແຕ່ເປັນສຽງຂອງຈຸ່ມປູກ ແລະ ໄຖ, ຕົ້ນໝາກພິລາທີ່ປູກໃໝ່ແລ້ວຈະອອກດອກໄດ້ແນວໃດ? Khoa ໄດ້ແກ້ໄຂລາວທັນທີວ່າ: "ສຽງຂອງ cuckoo ຍັງບໍ່ທັນຢຸດ, ແຕ່ສາຂາແມ່ນເຕັມໄປດ້ວຍດອກ."

ຄຳເຫັນຂອງລຸງ Nhu ເບິ່ງຄືວ່າຢາກໃຫ້ Khoa ຂຽນບົດກະວີກ່ຽວກັບທະຫານ. ທຸກໆບົດກະວີໃໝ່ທີ່ລາວຂຽນ, Khoa ຈະຄັດລອກແລະສົ່ງໃຫ້ລຸງ Nhu. ຈາກນັ້ນ ລາວຈະຂຽນຈົດໝາຍໄປຍັງ Khoa, ໃຫ້ຄຳເຫັນແລະຄວາມຄິດເຫັນຂອງລາວ. ບົດກະວີ “ເຂົ້າໜົມສີບົວ, ເຂົ້າໜົມສີຂຽວ”, ກ່ຽວກັບເລື່ອງລູກຫຼານໄປຢາມບັນດາທະຫານຢູ່ກອງພົນປືນໃຫຍ່ຕ້ານເຮືອບິນຮົບໃນວັນພັກ Tet, ໄດ້ຮັບການຍ້ອງຍໍຈາກລຸງ Nhu ດ້ວຍບົດສະຫຼຸບທີ່ແປກປະຫຼາດວ່າ: “ປືນໃຫຍ່ຢືນເບິ່ງ/ ເບິ່ງຄືວ່າຍັງຢາກເຂົ້າໜົມສີບົວ, ເຂົ້າໜົມສີຂຽວ”.

ທ່ານ Tran Dang Khoa ໃຫ້ຮູ້ວ່າ, ພຽງແຕ່ບໍ່ເທົ່າໃດມື້ຫຼັງຈາກລຸງ Nhu ກັບຄືນມາ, ລາວໄດ້ຮັບຈົດໝາຍຈາກລຸງ Nhu. ໃນຈົດໝາຍ, ລຸງ Nhu ໄດ້ໃຫ້ຄຳໝັ້ນສັນຍາວ່າຈະຊື້ປຶ້ມ ແລະ ເຄື່ອງຫຼິ້ນ “ໃຫ້ຊາວ Khoa ນ້ອຍ”. ແຕ່ກ່ອນຈະສົ່ງມາໄດ້ ລຸງໄດ້ຕາຍ!

ໃນໄລຍະປະຕິບັດໜ້າທີ່ພິເສດເຖິງສະໜາມຮົບພາກໃຕ້ໃນປີນັ້ນ, ໜັງສືພິມກອງທັບປະຊາຊົນໄດ້ສົ່ງນັກຂ່າວ 3 ຄົນຄື: ຫງວຽນດຶກຕ໋າຍ, ຫງວຽນງອກຢຸງ, ແລະ ເລດິງ Du. ຕອນບ່າຍວັນທີ 21/1/1968, ນັກຂ່າວ ຫງວຽນງອກຢຸງ ແລະ ນັກຂ່າວ Le Dinh Du ໄດ້ເສຍສະຫຼະຊີວິດຢ່າງກ້າຫານໃນໄວໜຸ່ມ, ເຮັດໃຫ້ມີຫຼາຍແຜນການທີ່ບໍ່ທັນ ສຳ ເລັດ.

ທ່ານ ເຈີ່ນດ້າຍກວາງ ໃຫ້ຮູ້ວ່າ: “ຂ້າພະເຈົ້າຂໍສະແດງຄວາມຂອບອົກຂອບໃຈຢ່າງຈິງໃຈຕໍ່ໜັງສືພິມກອງທັບປະຊາຊົນ ບໍ່ພຽງແຕ່ໄດ້ແນະນຳ, ຊຸກຍູ້, ໜູນຊ່ວຍຂ້າພະເຈົ້າໃນການຂຽນບົດກະວີເທົ່ານັ້ນ, ຫາກຍັງໃຫ້ຂ້າພະເຈົ້າພົບປະ ແລະ ຮູ້ຈັກກັບບັນດານາຍທະຫານທີ່ເຮັດວຽກເປັນນັກຂ່າວຄື: ທ່ານ ຟານຮຸຍຮ່ວາ ແລະ ທ່ານ ຫງວ໋ຽນຢຸງ”.

ທີ່ມາ: https://www.qdnd.vn/van-hoa/doi-song/phong-vien-dau-tien-viet-ve-than-dong-tho-tran-dang-khoa-867238