ເຮັດໃຫ້ມີແສງຫ້ອງຮຽນຢູ່ແຄມແມ່ນ້ໍາ

GD&TĐ - ປະຊາຊົນຜູ້ທີ່ໄດ້ຜ່ານເຄິ່ງຫນຶ່ງຂອງຊີວິດຂອງເຂົາເຈົ້າຍັງອົດທົນໃນການຮຽນຮູ້ການອ່ານແລະຂຽນທຸກໆມື້, ຂ້າມແມ່ນ້ໍາແລະພູເຂົາເພື່ອຄວາມຫວັງທີ່ຈະຫນີຈາກຄວາມມືດຂອງຄວາມບໍ່ຮູ້ຫນັງສືທີ່ຫລອກລວງພວກເຂົາໄປຕະຫຼອດຊີວິດ.

Báo Giáo dục và Thời đại•16/07/2025

ຫ້ອງຮຽນທີ່ບໍ່ມີ drums

ໃນແສງສີເຫຼືອງຂອງໂຄມໄຟທີ່ລຽບງ່າຍ, ທ່ານນາງ Loc Thi Ngan (ເກີດໃນປີ 1978), ຊາວເຜົ່າ Nung, ຢູ່ບ້ານເມ, ຕາແສງ ທຽນຮ່ວາ, ແຂວງ Lang Son , ຍັງໄດ້ເອົາໃຈໃສ່ໃນການຂຽນແຕ່ລະເສັ້ນ. ໃບຫນ້າຂອງນາງ radiates ຄວາມຕັ້ງໃຈ. ມືຂອງນາງ, ເມື່ອເຄີຍຄຸ້ນເຄີຍກັບການຖືຮບ ແລະເຄັກ, ດຽວນີ້ກຳລັງຝຶກຖືປາກກາດ້ວຍຄວາມຫວັງອັນຍິ່ງໃຫຍ່.

“ໃນໝູ່ບ້ານດຽວນີ້ ຫຼາຍຄົນສາມາດອ່ານ, ຂຽນ ແລະ ຄິດໄລ່ໄດ້ ຖ້າບໍ່ຮູ້, ຂ້ອຍກໍ່ຖອຍຫຼັງຫຼາຍ, ດຽວນີ້ຂ້ອຍສາມາດຂຽນຊື່ ແລະ ອ່ານໄດ້ຫຼາຍເສັ້ນງ່າຍໆ ເມື່ອເຮັດຂັ້ນຕອນບໍລິຫານ, ໂດຍບໍ່ຕ້ອງຊີ້ມືຄືແຕ່ກ່ອນ, ຂ້ອຍດີໃຈຫຼາຍ,” ນາງ ໜັນ ແບ່ງປັນ.

ເໝືອນດັ່ງທ່ານນາງ ຮວ່າງວັນກວາງ (ເກີດປີ 1972), ຊາວເຜົ່າ Nung, ດຳລົງຊີວິດຢູ່ໝູ່ບ້ານດຽວກັນ, ປະຈຸບັນມີອາຍຸກວ່າ 50 ປີ ແລະ ຫາກໍ່ຮຽນອ່ານຂຽນເປັນຄັ້ງທຳອິດ. ຍ້ອນຄອບຄົວລາວທຸກຍາກແລະເຮືອນຢູ່ໄກຈາກໂຮງຮຽນ, ລາວບໍ່ເຄີຍໄປໂຮງຮຽນແຕ່ຕອນຍັງນ້ອຍ. ເປັນເວລາຫຼາຍປີ, ລາວພຽງແຕ່ຮູ້ວິທີການເຮັດນາແລະກະສິກໍາ, ດໍາລົງຊີວິດດ້ວຍແຮງງານດ້ວຍມື. ເມື່ອໄດ້ຍິນວ່າ ເມືອງງອຍເປີດຫ້ອງຮຽນຮູ້ໜັງສື, ເພິ່ນໄດ້ລົງທະບຽນທັນທີ.

“ເຖິງວ່າຕ້ອງຍ່າງຂ້າມແມ່ນ້ຳ ແລະ ຍ່າງຜ່ານປ່າທຸກຄືນ, ແຕ່ຂ້າພະເຈົ້າກໍຍັງໄປໂຮງຮຽນເປັນປະຈຳ, ຂ້າພະເຈົ້າພຽງແຕ່ຫວັງວ່າຈະໄດ້ຮຽນຮູ້ການອ່ານ ແລະ ຂຽນ, ບໍ່ຕົກຢູ່ໃນສັງຄົມ”.

ຫ້ອງຮຽນຮູ້ໜັງສືຢູ່ໝູ່ບ້ານ ກຸ້ຍເໝົາ ແລະ ບ້ານເມ້ ເລີ່ມແຕ່ເດືອນ ກໍລະກົດ 2024, ໂດຍໂຮງຮຽນປະຖົມ ເຢນໂລ ຈັດຕັ້ງ, ມີນັກຮຽນທັງໝົດ 30 ຄົນ - 100% ແມ່ນຊາວເຜົ່າ Nung.

ສິ່ງທີ່ພິເສດຢູ່ທີ່ນີ້ແມ່ນວ່າຊັ້ນຮຽນບໍ່ໄດ້ແບ່ງຕາມອາຍຸແຕ່ລະດັບຄວາມເຂົ້າໃຈ. ຜູ້ທີ່ອາຍຸສູງສຸດແມ່ນ 60 ປີ, ຫນຸ່ມສຸດແມ່ນເກືອບ 40. ທັງຫມົດບໍ່ເຄີຍໄດ້ໄປໂຮງຮຽນແລະເວົ້າພາສາຈີນກາງຈໍາກັດ.

“ນັກຮຽນຢູ່ທີ່ນີ້ສ່ວນຫຼາຍແມ່ນກຳມະກອນ, ເຮັດວຽກຢູ່ໄຮ່ຕອນກາງເວັນ ແລະ ເຂົ້າຮຽນຕອນກາງຄືນ, ສະນັ້ນ, ຫ້ອງຮຽນຈຶ່ງໄດ້ຮຽນໃນຕອນຄໍ່າ, ມີ 8 ບົດຮຽນຕໍ່ມື້, ໃນລະດູເກັບກ່ຽວ, ວຽກງານຫຼຸດລົງ ແລະ ເຮັດວຽກບ້ານ, ທ່ານ ຮວ່າງວັນມູຍ, ຄູສອນຮັບຜິດຊອບຊັ້ນຮຽນ.

ຄວາມຫຍຸ້ງຍາກທີ່ໃຫຍ່ທີ່ສຸດບໍ່ແມ່ນຈິດໃຈຂອງການຮຽນຮູ້ແຕ່… ວິທີການໃນຫ້ອງຮຽນ. ບ້ານຂ້ອຍ ແລະ ຫ້ວຍເໝົາ ແມ່ນຕັ້ງຢູ່ສອງຝັ່ງແມ່ນ້ຳຂອງ, ບໍ່ມີຂົວ. ທຸກໆຄັ້ງທີ່ເຂົ້າຫ້ອງຮຽນ, ນັກຮຽນຕ້ອງຍ່າງຂ້າມແມ່ນ້ຳ ຫຼື ໄປດ້ວຍເຮືອແພ. ໃນໄລຍະລະດູຝົນ, ນ້ຳຂອງແມ່ນ້ຳໄດ້ເພີ່ມຂຶ້ນ, ເຮັດໃຫ້ຕ້ອງຍົກເລີກການຮຽນວິຊາການເພາະບໍ່ສາມາດຂ້າມຜ່ານ.

ທ່ານ Muoi ກ່າວຕື່ມວ່າ: "ພວກເຮົາພຽງແຕ່ປາດຖະຫນາວ່າຈະມີຂົວແຂງຂ້າມແມ່ນ້ໍາເພື່ອໃຫ້ປະຊາຊົນມີຄວາມຮູ້ສຶກປອດໄພໃນການໄປໂຮງຮຽນທຸກໆມື້, ໂດຍສະເພາະໃນລະດູຝົນ,".

ngay-hoi-giao-luu-toan-tieng-viet-cho-hoc-vien-xoa-mu-chu.jpg — ງານມະໂຫລານແລກປ່ຽນຄະນິດສາດ ຫວຽດນາມ ສຳລັບນັກຮຽນທີ່ບໍ່ຮູ້ຫນັງສື.

ສຽບໃນສະຄິບ

“ຄູສອນລ້ວນແຕ່ເປັນອາຊີບທີ່ສາມາດສື່ສານພາສາຊົນເຜົ່າ Nung ໄດ້, ເພາະວ່ານັກຮຽນບໍ່ສາມາດເວົ້າພາສາທຳມະດາໄດ້, ວິທີການສອນກໍ່ຕ້ອງເໝາະສົມ, ສອນ ແລະ ອະທິບາຍໄປພ້ອມໆກັນ, ເວົ້າ ແລະ ແຕ້ມຮູບ, ບາງເທື່ອພວກເຮົາຕ້ອງສອນດ້ວຍໃຈ”, ທ່ານ ລມວັນວັນ, ຮອງຜູ້ອຳນວຍການໃຫຍ່ ກ່າວ.

ຍ້ອນວ່າໂຮງຮຽນຢູ່ຫ່າງຈາກເທດສະບານເມືອງກວ່າ 7 ກິໂລແມັດ ແລະ ການສັນຈອນມີຄວາມຫຍຸ້ງຍາກ, ຄູສອນສ່ວນຫຼາຍຕ້ອງຢູ່ໂຮງຮຽນ, ເສຍສະຫຼະເວລາພັກຮ້ອນເພື່ອຮັກສາຫ້ອງຮຽນ.

ເຖິງວ່າຈະມີອຸປະສັກຫຼາຍຢ່າງກໍ່ຕາມ, ແຕ່ຍ້ອນການສົມທົບກັນຢ່າງແໜ້ນແຟ້ນລະຫວ່າງອຳນາດການປົກຄອງຕາແສງ ແລະ ໂຮງຮຽນ, ປະຈຸບັນ, ຫ້ອງຮຽນຮູ້ໜັງສືຢູ່ທີ່ນີ້ໄດ້ສຳເລັດຫຼັກສູດແລ້ວ.

ທ່ານ ເລວັນວັນ ໃຫ້ຮູ້ວ່າ: ເຖິງວ່າຍັງປະສົບກັບຄວາມຫຍຸ້ງຍາກຫຼາຍດ້ານກ່ຽວກັບສິ່ງອຳນວຍຄວາມສະດວກ, ພູມສັນຖານ ແລະ ລະດັບຜູ້ຮຽນກໍ່ຕາມ, ແຕ່ປະສິດທິຜົນຂອງຫ້ອງຮຽນຮູ້ໜັງສືຍັງຄົງຈະເຫັນໄດ້ຢ່າງຈະແຈ້ງ. ນັກຮຽນສາມາດຂຽນຊື່, ອ່ານຂໍ້ມູນພື້ນຖານ, ຄິດໄລ່ແບບງ່າຍໆ ແລະເຮັດບາງຂັ້ນຕອນການບໍລິຫານໂດຍບໍ່ຕ້ອງຂໍຄວາມຊ່ວຍເຫຼືອຈາກຜູ້ອື່ນ.

ທ່ານກ່າວວ່າ, “ການຮູ້ໜັງສືເປັນຄືແສງສະຫວ່າງ, ເຮັດໃຫ້ເຂົາເຈົ້າມີຄວາມໝັ້ນໃຈ ແລະ ຕັ້ງໜ້າໃນຊີວິດ, ສ້າງພື້ນຖານການພັດທະນາ ເສດຖະກິດ , ການເຂົ້າເຖິງການບໍລິການສັງຄົມ, ຫຼຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກ ແລະ ພັດທະນາແບບຍືນຍົງ.

ຊາວເຜົ່າ Nung ຢູ່ຕາແສງ Thien Hoa ເວົ້າລວມ ແລະ ແຂວງ Lang Son ເວົ້າລວມ ໄດ້ມີການປ່ຽນແປງໃນແຕ່ລະວັນ. ຕົວອັກສອນນ້ອຍໆເຫຼົ່ານັ້ນ, ແຕ່ລະຈັງຫວະທີ່ເສື່ອມຂອງປາກກາກຳລັງເປີດປະຕູໃໝ່, ບ່ອນທີ່ຄວາມຮູ້ນຳພາທາງ, ບ່ອນທີ່ສັດທາຖືກປຸກຢູ່ໃນສາຍຕາຂອງຜູ້ຮຽນແຕ່ລະຄົນ.

ການສຶກສາ ແມ່ນພື້ນຖານສໍາລັບການພັດທະນາມະນຸດແລະຊຸມຊົນ. ໃນເຂດດ້ອຍໂອກາດ, ການສຶກສາຂອງຜູ້ໃຫຍ່, ໂດຍສະເພາະແມ່ນການຮູ້ຫນັງສືບໍ່ພຽງແຕ່ແມ່ນວຽກງານການສຶກສາເທົ່ານັ້ນ, ແຕ່ຍັງເປັນຄວາມຮັບຜິດຊອບທາງສັງຄົມ, ເປັນຂົວເຊື່ອມຕໍ່ລະຫວ່າງປະເພນີແລະທີ່ທັນສະໄຫມ.

ຫ້ອງຮຽນຢູ່ແຄມແມ່ນ້ຳຍັງມີແສງໄຟທຸກຄືນ, ສຽງຂອງນັກຮຽນອ່ານຍັງດັງກ້ອງໄປທົ່ວພູເຂົາແລະປ່າໄມ້ Lang Son. ແຕ່ລະຄຳທີ່ຫວ່ານໃນມື້ນີ້ແມ່ນເມັດສີຂຽວເພື່ອອະນາຄົດ, ອະນາຄົດທີ່ຊາວຊົນເຜົ່າບໍ່ຮູ້ໜັງສື, ບໍ່ດ້ອຍໂອກາດອີກຕໍ່ໄປ.

ທີ່ມາ: https://giaoducthoidai.vn/sang-den-lop-hoc-ben-song-post739953.html