Cu Te-gebied - Heilig merkteken in het gouden seizoen van het La Chi-volk

Aan het einde van de zevende maanmaand lijken de terrasvormige velden in Hoang Su Phi en Xin Man bedekt met een gouden deken, die zich uitstrekt van de voet van de berg tot de dorpen aan de horizon. In de ruimte gevuld met de geur van nieuwe rijst, galmt het geluid van trommels en gongs van de paalwoningen, die de voetstappen van de mensen luidkeels aanroepen. Dat is het moment waarop de La Chi-bevolking Khu Cu Te betreedt - de grootste Tet van het jaar, waar alle kleuren van rituelen, muziek, gerechten en heilige overtuigingen voor voorouders samenkomen.

De processie marcheerde op het ritme van trommels naar de voorouderlijke tempel.

De La Chi-bevolking behoort tot de Ka-dai-taalgroep en woont al lang in de hooglanden van de provincie Tuyen Quang , geconcentreerd in de gemeenschappen Ban May en Xin Man in de provincie Tuyen Quang. Hun leven is nauw verbonden met de rijstteelt op terrasvormige velden, waarbij de seizoenen geduld en uithoudingsvermogen vereisen. In hun spirituele leven is Khu Cu Te een onmisbare mijlpaal – zowel een gelegenheid om hemel en aarde, de voorouders, te danken als een band die de gemeenschap verenigt en culturele waarden doorgeeft aan vele generaties.

Khu Cu Te, in de La Chi-taal, betekent "huis voor voorouderlijke eredienst", geassocieerd met de legende van Hoang Din Thung - de leider die de bergen en bossen ontsloten en vereerd wordt als de gemeenschappelijke voorouder van de natie. Op de feestdag bouwen de dorpelingen een gemeenschappelijk huis voor de eredienst op een plechtige locatie, versierd met vlaggen, trommels, gongs, buffelhoorns... om de ceremonie te houden. Prestigieuze ouderen, goed op de hoogte van de gebruiken, worden aangesteld om de ceremonie te leiden. Zij vertegenwoordigen iedereen om de voorouders verslag te doen van de resultaten van de arbeid van het afgelopen jaar en te bidden voor gunstig weer, overvloedige oogsten en gezonde nakomelingen.

Spannend stokduwspel op het festival van het La Chi-volk.

Te midden van de diepe gong en de dreunende trommels brengt elke familie om de beurt offers naar het heiligdom: nieuwe rijst, witte kleefrijst, vis, vlees en vooral buffelhoornwijn. Bij het drinken moet de persoon die de wijn vasthoudt deze stevig met beide voeten vasthouden en mag deze absoluut niet op de grond worden gezet, om volledig respect voor de voorouders te tonen. Een klein stukje gember wordt aan een draad gebonden en in een beker wijn gedoopt om de voorouders te "uitnodigen" voor de ceremonie – een ritueel dat alleen de La Chi-bevolking kent, en dat de overtuiging uitdrukt dat de zielen van de voorouders de geur van de wijn en de smaak van de gember zullen volgen om terug te keren.

Na de ceremonie volgt een bruisend festival. Het geluid van gongs en trommels galmt door de bergen en bossen, vermengd met liefdesliedjes en gelach. Mannen dragen traditionele kledij, heffen hun beker wijn en vertellen de jongeren verhalen over Hoang Din Thung en de moeilijke oogstseizoenen. Vrouwen zijn druk bezig met het bereiden van volle schalen vol eten, van kleefrijst, vlees, vis tot wilde groenten, zodat het hele dorp na de ceremonie samen kan genieten van de vruchten van hun arbeid. De La Chi-bevolking houdt er de gewoonte op na om geen eten aan gasten aan te bieden, in de overtuiging dat het familiekapitaal behouden moet blijven zodat het volgende seizoen voorspoedig zal blijven en de zaken soepel zullen verlopen.

Tijdens het Khu Cu Te-festival klinken de geluiden van trommels en gongs.

Interessant genoeg vindt Khu Cu Te niet op één dag plaats. Vanaf de 1e van de 7e maanmaand organiseren de dorpen om de beurt festivals volgens een vaste rotatie, zodat iedereen elkaars festivals kan bijwonen. Ban Diu begint, dan Ban Phung, Ban Pang, Ban May... en duurt tot augustus. Daardoor lijken de echo's van Khu Cu Te eeuwig te resoneren in het gouden seizoen, wat een reeks opeenvolgende festivals creëert waar iedereen naar uitkijkt.

Mevrouw Vuong Thi Mai, 68 jaar oud, uit Ban Pang, vertelde: "Sinds ik een kind was, keek ik uit naar Tet Khu Cu Te, niet alleen omdat ik dan verse rijst kan eten en mooie kleren kan dragen, maar ook omdat het hele dorp samenkomt, kinderen en ouderen, en iedereen lacht en praat vrolijk. Dit festival leert ons dankbaar te zijn voor de oogst, onze voorouders te herdenken en de liefde van onze buren te waarderen."

Het grote festival van de La Chi-bevolking is niet alleen een feest voor de inheemse bevolking, het fascineert ook toeristen. De heer Nguyen Van Lam, een toerist uit Ho Chi Minhstad, zei: "Ik ben op veel plaatsen geweest, maar heb nog nooit zo'n heilig en intiem festival gezien als dit. De sfeer van gongs, de geur van nieuwe kleefrijst, buffelhoornwijn, het geluid van spelende kinderen... alles geeft me het gevoel dat ik in een trage en warme wereld leef."

De bevolking van La Chi kwam in groten getale bijeen om het festival bij te wonen.

Toen de laatste pot rijstoffers leeg was, luidden de gongs om de voorouders naar het heilige land te sturen, en eindigde de Tet in juli in Khu Cu Te. Maar de echo ervan blijft hangen in de levensstijl van de La Chi-bevolking – een eenvoudig, veerkrachtig volk, gehecht aan de bergen, de bossen en het land van hun voorouders. Te midden van het moderne leven is Khu Cu Te nog steeds als een smeulend vuur, dat de ziel verwarmt en de identiteit van een etnische groep in het noordelijkste deel van het vaderland verlicht.

Artikel en foto's: Duc Quy

Bron: https://baotuyenquang.com.vn/van-hoa/du-lich/202508/khu-cu-te-dau-an-thieng-giua-mua-vang-cua-nguoi-la-chi-9df7c5e/