Waar zijn jonge schrijvers 'bang' voor?

Tijdens de discussie '50 jaar Vietnamese literatuur sinds 1975: perspectieven van jonge schrijvers' draaide de grootste vraag niet alleen om de reis van de Vietnamese literatuur, maar werd ook direct ingegaan op de stemming van de huidige generatie schrijvers.

Waar zijn jonge schrijvers 'bang' voor als ze worden geconfronteerd met de erfenis van een halve eeuw Vietnamese literatuur en de ongekende veranderingen van het digitale tijdperk? Die angst, hoewel die zich in vele vormen manifesteert, heeft dezelfde oorsprong: de wens om anders te schrijven, om iets nieuws te bereiken, maar wordt nog steeds tegengehouden door zowel zichtbare als onzichtbare barrières...

De discussie "50 jaar Vietnamese literatuur sinds 1975: perspectieven van jonge schrijvers" die onlangs in Hanoi werd gehouden, bracht veel jonge schrijvers en "oude meesters" uit het vakgebied bijeen, zoals dichter Nguyen Quang Thieu - voorzitter van de Vietnamese Schrijversvereniging, dichter Huu Viet - hoofd van de Commissie voor Jonge Schrijvers, universitair hoofddocent, doctor, criticus Nguyen Dang Diep - directeur van het Literatuurinstituut, voorzitter van de Raad voor Literatuurtheorie en -kritiek (Vietnam Schrijversvereniging), schrijver Nguyen Ngoc Tu... wordt beschouwd als een forum waar generaties met elkaar in contact kunnen komen en zorgen, passies en perspectieven op nieuwe stromingen in de Vietnamese literatuur kunnen delen.

Dichter Nguyen Quang Thieu, voorzitter van de Vietnamese Schrijversvereniging, sprak op het seminar

FOTO: Organisatiecomité

'Angst' van jonge schrijvers voor de 50-jarige erfenis van de Vietnamese literatuur

De jonge criticus Le Thi Ngoc Tram opende haar presentatie met het verhaal "Schrijven in de schaduw van angst". Ze is van mening dat jonge schrijvers die geconfronteerd worden met de erfenis van een halve eeuw literatuur en de storm van digitale technologie vaak angsten met zich meedragen: angst voor de schaduw van de vorige generatie, angst voor censuur, angst dat persoonlijke ervaringen als bijzaak worden beschouwd in de klassieke literatuur of het digitale tijdperk. Ze vragen zich af of ze nog wel iets te schrijven hebben in het dichte bos.

Tijdens de discussie zei ze dat ze ook een angst had: wat zou ze zeggen als veel ervaren schrijvers 50 jaar literatuur hadden geanalyseerd? Als docent merkte ze dat studenten die literatuur studeren vaak aarzelen om hun gevoelens te delen, bang dat ze niet zullen zijn wat de docent of de auteur wil, en willen weten of de schrijver geïnteresseerd is in het essay uit hun schooltijd of niet...

Zittend te midden van een dialoog die de geest van zelfreflectie zou moeten aanwakkeren, wees schrijfster Phung Thi Huong Ly op de zorgen en bekommernissen waar jongeren mee te maken hebben, zoals thema's als overpeinzingen, levenservaring en schrijfstijl. Volgens haar dragen veel jongeren de angst met zich mee om "niet etnisch genoeg te zijn" – ze schrijven over de natie, maar zijn bang om niet etnisch genoeg te zijn, wat ertoe leidt dat ze zich beperken tot oude, traditionele materialen. Daardoor creëren ze verhalen die niet langer de werkelijkheid weerspiegelen.

Schrijver Phung Thi Huong Ly benadrukte dat de gevaarlijkste angst misschien wel "misvattingen over waarde" zijn. In een tijdperk waarin een normaal artikel duizenden reacties kan ontvangen, denken jongeren al snel dat ze "goed genoeg" zijn en vergeten ze de noodzaak om dieper te graven. Wanneer virtuele lof de grens tussen goed en slecht vervaagt, worden literaire normen kwetsbaarder.

Een andere angst van jonge schrijvers speelt in de context van systemische uitdagingen. Schrijver Nguyen Hoang Dieu Thuy wees erop dat de uitgeverswereld kampt met lage inkomsten, een steeds kleiner wordende creatieve speeltuin, terwijl het vermogen van de samenleving om zich op lezen te concentreren sterk is afgenomen. Het gebrek aan een basis van materialen en ondersteuningsmechanismen – van creatieve fondsen, vertalingen, publicaties tot internationale promotie – zorgt ervoor dat veel jonge schrijvers zich zorgen maken dat, zelfs als hun werk waardevol is, ze moeite zullen hebben om lezers te bereiken. Deze angst is om achter te blijven, niet vanwege zwakte, maar omdat omstandigheden "hun kansen ontnemen".

Een andere angst die veel jonge schrijvers koesteren, is de angst voor herhaling. Op het forum "Jonge Schrijvers" wees schrijver Huong Ly er ook op dat veel manuscripten geschreven worden vanuit de herinneringen van vorige generaties, en niet de veranderingen weerspiegelen. Dat leidt tot de angst om "achteruit te gaan", wanneer schrijvers bang zijn om buiten hun comfortzone te treden...

Tijdens de discussie over de vooruitzichten van de Vietnamese literatuur werd met name het standpunt benadrukt dat jongeren naar de traditie moeten luisteren, in dialoog moeten gaan met het heden en met hun eigen stem moedig de deur naar de toekomst moeten openen.

FOTO: QUANG HA

De ambitie om op reis te gaan en de eigen stem van een nieuwe generatie te vinden

Vanuit het perspectief van de oudere generatie noemt schrijver Nguyen Ngoc Tu het grootste obstakel voor jonge schrijvers: "gemakkelijk afgeleid". Online drama, visuele druk en de overvloed aan entertainment zorgen ervoor dat ze veel kijken maar weinig begrijpen, veel lezen maar... niets onthouden. Die afleiding creëert nog een andere angst: de angst om niet diepgaand genoeg te zijn, niet duurzaam genoeg te zijn, niet gefocust genoeg om werk van blijvende waarde te creëren.

Schrijver Mac Yen waarschuwt ondertussen voor een bijzonder soort angst: de angst om te breken met sociaal geaccepteerde patronen. Jongeren "kopiëren daarom hun eigen cultuur", wat leidt tot een situatie waarin werken alleen nog maar draaien om repetitieve motieven.

De bezorgdheid over het gebrek aan generatiebinding is ook duidelijk zichtbaar in de bijdragen van arts-auteur Tran Van Thien. Er zijn zelfs zeer moderne angsten: angst dat AI het beroep zal vervangen; angst voor heftige reacties online; angst dat werk verkeerd begrepen wordt voordat het überhaupt vorm heeft gekregen. Maar het waardevolle is dat jonge schrijvers uiteindelijk toch nog steeds de passie voor ver willen komen, vasthouden.

Na vele uren van open discussie, met uitwisselingen tussen generaties en multidimensionale perspectieven, blijkt dat angst uiteindelijk geen belemmering vormt. Integendeel, het is juist de brandstof voor de jongere generatie om zich af te vragen wat ze willen, waar ze naartoe durven te gaan, of ze na 50 jaar klaar zijn om uit hun comfortzone te stappen, zich te blijven ontwikkelen en te innoveren om nieuwe horizonten te openen voor de Vietnamese literatuur.

Bron: https://thanhnien.vn/nguoi-viet-van-tre-so-hai-dieu-gi-1852511161927288.htm