Muzyk Nguyen Dinh Bang i piosenka „Red Flower Season”

Słysząc, że muzyk Nguyen Dinh Bang – autor słynnej piosenki „Czas czerwonych kwiatów” – właśnie odpłynął do krainy białych chmur…, nie mogłem powstrzymać szoku. Zaledwie kilka miesięcy temu zadzwoniłem do niego z gratulacjami, gdy otrzymał dyplom uznania od Wietnamskiego Stowarzyszenia Muzyków za utwór „Czas czerwonych kwiatów” – „Typowy utwór muzyczny upamiętniający 50. rocznicę Wyzwolenia Południa i Zjednoczenia Narodowego 30 kwietnia 1975 – 30 kwietnia 2025”.

Muzyk Nguyen Dinh Bang (siedzący po lewej na zdjęciu) rozmawia z autorem (zdjęcie: Yen Dan)

Jako dziennikarz pochodzący z tego samego miasta, co muzyk Nguyen Dinh Bang, miałem okazję spotkać się z nim i porozmawiać kilka razy w jego małym domu w Kolektywie Kulturalnym Mai Dich (Cau Giay, Hanoi). Dzięki otwartym i przyjaznym opowieściom o rodzinnym mieście, życiu i muzyce utalentowanego muzyka z Ninh Binh, przypadkowo zdobyłem więcej interesujących informacji na temat jednej z najlepszych piosenek miłosnych z wczesnego okresu odnowy – utworu „Czas Czerwonych Kwiatów”.

Muzyk Nguyen Dinh Bang pochodzi z nizinnych równin Tho Chuong (gmina Bac Ly, prowincja Ninh Binh ) - wsi, która od dawna słynie ze słynnego tradycyjnego rzemiosła tkania mat, wiader, łodzi... Wspominając swoje rodzinne miasto, muzyk Nguyen Dinh Bang ze łzami w oczach wspomina: W okresie kolonialnym Francji, podczas każdej powodzi, idąc do wejścia do wioski Tho Chuong i patrząc we wszystkich czterech kierunkach, można było zobaczyć tylko ogromną białą wodę. Pola, drogi, targi... wszystko było zalane, więc jedynym środkiem transportu były małe, pływające bambusowe łódki i tratwy. Dlatego po Tet ludzie z wioski Tho Chuong rozproszyli się we wszystkich kierunkach, aby zarobić na życie. Mężczyźni podążali w górę Rzeki Czerwonej, aby sprzedawać bambusowe tratwy, i w dół rzeki, aby sprzedawać klientom. Kobiety przynosiły swoje rzemiosło tkania mat, wiader... na targ i nabrzeża rzeczne, gęsto zaludnione obszary z dużą ilością ryżu, aby zarobić na życie. W wieku ośmiu lat Nguyen Dinh Bang podążył za rodzicami na bambusowej tratwie, aby dotrzeć do obcego kraju i zarobić na życie. Bambusowa tratwa była zarówno środkiem transportu, jak i źródłem surowców niezbędnych do utrzymania rodziny. Po osiągnięciu dorosłości , młody mężczyzna z nizinnego regionu Tho Chuong wstąpił do wojska, studiował muzykę, a następnie związał się z muzyką jako przeznaczeniem…(*).

Utwór „Czas czerwonych kwiatów” został skomponowany przez Nguyen Dinh Banga w 1989 roku do muzyki z wiersza o tym samym tytule autorstwa poety Thanh Tunga. Według muzyka Nguyen Dinh Banga: W 1989 roku Nguyen Dinh Bang wraz z kilkoma innymi muzykami uczestniczył w obozie kompozytorskim muzyki symfonicznej w Związku Radzieckim. Nieprzyzwyczajony do zimnego klimatu, zachorował i spędził miesiąc w szpitalu w Krainie Białej Brzozy. W szpitalu przeszukał bagaż i znalazł zbiór „99 dobrych wierszy miłosnych” (Wydawnictwo Kultura), aby się rozerwać. Nguyen Dinh Bang przypadkowo trafił na utwór „Czas czerwonych kwiatów” dokładnie w wersie „Każda pora czerwonych kwiatów nadchodzi/Kwiaty spadają jak deszcz”... co sprawiło, że jego serce zabiło mocniej. Nagle poczuł nieopisane podniecenie. Od tego momentu przypadkowego podniecenia, muzyczne pomysły i rytmy nieustannie się pojawiały, narastały i narastały, pomagając mu szybko napisać i ukończyć utwór o tym samym tytule, co wiersz, o którym wówczas nie wiedział, że stanie się później piosenką miłosną jego życia. Później, gdy muzycy z powodzeniem zaaranżowali go zgodnie z pierwotnym zamysłem, zwłaszcza dzięki „doskonałemu” głosowi śpiewaczki Le Thu ( Ho Chi Minh City), piosenka miłosna „Czas czerwonych kwiatów” natychmiast wywołała szum i stała się niezastąpionym utworem w notatnikach ówczesnych melomanów, zwłaszcza studentów.

Dzieląc się odrobiną teorii muzyki, muzyk Nguyen Dinh Bang otworzył swoje serce: w pierwszej części utworu celowo pozwolił, aby rytm „Red Flower Season” był leniwy i powolny, jak spowiedź, jak powolne kroki dwojga ludzi, którzy są razem na „drodze wspomnień” po wielu latach rozłąki z głębokimi, palącymi wspomnieniami: „Pod kolorem kwiatów jak płonący ogień pożądania/Idąc cicho opustoszałą drogą przeszłości/Tylko dźwięk cykad głośno wrzących/Ale nie pozwalając sercu wcale się uspokoić”; „Jestem pochłonięty odległym kolorem chmur/Żagiel dryfuje z powrotem do czasu, który minął/Ty cicho śpiewasz stary wiersz/O czasie namiętnej młodości/O czasie magicznych czerwonych kwiatów” ... Następnie, w następnej drugiej części, harmonia nagle wzbiera jak strumienie wspomnień, palących pragnień i tęsknot, pędząc z powrotem w tym samym czasie „Każda pora czerwonych kwiatów nadchodzi/Kwiaty jak padający deszcz” ; „Kruche płatki szeleszczą jaskrawą czerwienią niczym żal młodości ”… Z powodu tej różnicy rytm „Czasu czerwonych kwiatów” wydaje się niemożliwy do wpasowania w żaden wspólny schemat rytmiczny, kropka… ale rozprzestrzenia się bez końca wzdłuż strumienia emocji, improwizacji muzyka, podążając za harmonią między poezją a muzyką. A w kulminacyjnym momencie Nguyen Dinh Bang wykazał się niezwykłą zręcznością, „bardzo profesjonalnym” wykorzystaniem trzech harmonicznych partii w refrenie „Każdej pory roku powraca czerwona pora/Kwiaty jak padający deszcz…”, aby wyrazić w najgłębszym stopniu strumień emocji zmieszanych ze słodkimi wspomnieniami, przeplatanymi uczuciem straty, żalu i oszołomienia w sercach tych, którzy kiedyś przeżyli „czas młodości”, „czas namiętnych dziewcząt”…

Jeśli chodzi o tekst, muzyczna wersja „Czasu czerwonych kwiatów” Nguyen Dinh Banga uległa niewielkim zmianom w porównaniu z oryginalnym dziełem literackim poety Thanh Tunga. To podniosło dzieło na wyższy poziom, z głębszą filozofią życia. Mówiąc o tej „wariacji”, Nguyen Dinh Bang wyznał, że długo walczył, zanim zdecydował się użyć „Kruche płatki szeleszczą i czerwienią się” zamiast oryginalnego wiersza: „ Kruche płatki są rozrzucone i czerwone” , który był już bardzo dobry, bardzo głęboki i pełen uczuć poety. Co więcej, odważnie „rozjaśnił poziom smutku” i uczynił wiersz Thanh Tunga nieco prywatnym, zastępując dwa słowa „ spływająca krew” słowem „żał” , aby tekst pasował do pomysłu muzycznego, z głównym brzmieniem piosenki: „Jak żal za czasem młodości” . Ta „wariacja” ma na celu jedynie uczynienie z „Czasu czerwonych kwiatów” wspólnego sentymentu, wspólnej, pięknej i świętej nostalgii wielu pokoleń ludzi, którzy przeżyli „czas młodości”, „czas namiętnego dziewictwa”… i to nie tylko w konkretnej miłości do kogoś. I na szczęście, od oryginalnego wiersza poetyckiego, który był już bardzo dobry i głęboki, poprzez kreatywną improwizowaną muzykę Nguyen Dinh Banga, „Czas czerwonych kwiatów” otrzymał skrzydła, by wznieść się na nowy poziom sukcesu. Zmiana, która doprowadziła do tego sukcesu, została bardzo doceniona i doceniona przez poetę Thanh Tunga…

W serdecznej opowieści muzyka Nguyen Dinh Banga poznałem również inny bardzo interesujący szczegół. Otóż wiele lat po tym, jak utwór „Czas czerwonych kwiatów” stał się piosenką zapamiętaną przez większość słuchaczy i miłośników muzyki, zwłaszcza studentów, kompozytor i autor literacki utworu o tym samym tytule mieli okazję spotkać się w Hanoi. Podczas tego spotkania poeta Thanh Tung szczerze wyznał: chociaż to on napisał poruszające, poruszające wersy, to kiedy usłyszał, jak „serdeczne” wiersze i słowa, które zawsze cenił, nagle wzniosły się i zabłysły utalentowaną, spontaniczną harmonią Nguyen Dinh Banga, poczuł „gęsią skórkę”, zwłaszcza w refrenie o wielowarstwowej, stale narastającej harmonii: „Każda pora czerwonych kwiatów nadchodzi/Kwiaty jak padający deszcz/Każda pora czerwonych kwiatów nadchodzi/Kwiaty jak padający deszcz …”.

Teraz..., utalentowany muzyk Nguyen Dinh Bang odszedł do odległych, białych chmur... Odszedł daleko, ale dla mnie, jak i dla większości profesjonalnych muzyków i miłośników muzyki, muzyk Nguyen Dinh Bang i jego ponadczasowa piosenka miłosna „The Time of Red Flowers” ​​na zawsze pozostaną „piosenką, która trwa z biegiem lat”.

(*) Muzyk Nguyen Dinh Bang urodził się 27 grudnia 1942 r., zmarł 19 października 2025 r.

W 1960 roku rozpoczął naukę w klasie Cheo Intermediate, kurs I, w Wietnamskim Teatrze Cheo i został muzykiem teatralnym. W 1967 roku zgłosił się na ochotnika na pole bitwy, aby służyć w walkach na szlaku Truong Son. W 1974 roku studiował kompozycję w Konserwatorium Muzycznym w Hanoi (obecnie Wietnamska Narodowa Akademia Muzyczna), które ukończył w 1979 roku. Następnie pracował w Wydawnictwie Muzycznym aż do przejścia na emeryturę (w 2002 roku).

Niektóre typowe utwory: „Sezon czerwonych kwiatów”, „Nagły deszcz”; „Rejs po rzece Lam”; „Gwiazda morza”; „Nagi Truong Son”; „Wietnam w kształcie smoka”; „Thi Kinh-Thi Mau” (Symfonia Baleade)…

Muzyk Nguyen Dinh Bang otrzymał w 2007 roku Państwową Nagrodę Literacką i Artystyczną.

Vinh

Source: https://baoninhbinh.org.vn/nhac-si-nguyen-dinh-bang-va-ca-khuc-thoi-hoa-do-251021061350428.html