"ลุงโฮอยู่ในใจฉันตลอดไป"

ทุกวันนี้ คุณดึ๊กกำลังพยายามอย่างหนักที่จะเขียนถึงความรู้สึกที่มีต่อลุงโฮผู้เป็นที่รัก สำหรับเขาแล้ว ลุงโฮอยู่ในใจเสมอ ในเรื่อง เขาเล่าถึงความทรงจำมากมายที่ได้รับของขวัญจากลุงโฮ การทำสิ่งที่มีความหมายเพื่อรำลึกถึงพ่ออันเป็นที่รักของชาติ

คุณเจิ่น วัน ดึ๊ก เล่าถึงสองครั้งที่เขาได้พบปะและรับของขวัญจากลุงโฮเป็นพิเศษ สำหรับเขา นี่ไม่เพียงแต่เป็นเกียรติและความภาคภูมิใจสำหรับตัวเขาเองเท่านั้น แต่ยังเป็นแรงผลักดันให้เขาไว้วางใจและคาดหวังกับพรรค รัฐ และลุงโฮอยู่เสมอ

“ผมไม่ได้อวดอ้างสิ่งที่ผมมี แต่สิ่งที่ผมอยากแสดงให้เห็นคือความรับผิดชอบต่อครอบครัวและสังคม เมื่อกล่าวถึงลุงโฮ ท่านยังอยู่ในใจผมตลอดไป” คุณตรัน วัน ดึ๊ก กล่าว และแล้ว เรื่องราวการได้พบกับลุงโฮสองครั้ง และได้รับของขวัญจากท่านสองครั้ง ก็ตามมาด้วยความรู้สึกที่เอ่อล้นในตัวท่าน...

เขาเล่าว่าในเดือนเมษายน พ.ศ. 2504 ผมเรียนอยู่ชั้น ป.4 โรงเรียนลี้ ตู่ จ่อง (ฮานอย) บ่ายวันนั้น หลังจากที่ครอบครัวกินข้าวเสร็จ ผมก็เอาจานลงไปล้างในครัวของห้องอาหารรวมของโรงเรียนฝึกอบรม แพทย์ กลาง (138 ซาง โว, ด่ง ดา, ฮานอย) ตอนนั้น ผมเห็นนาฬิกาข้อมือวิ-โก-เลชุบทองสวยงามของครูทัม ซึ่งผู้จัดการโรงอาหารหยิบออกมาล้างมือแล้วลืมไว้ที่ฝาถังน้ำ ผมรีบเอากลับบ้านแล้วบอกแม่ว่า ผมลืมเอานาฬิกาของครูทัมไป เดี๋ยวผมเอาไปเก็บเอง คราวหน้าถ้าครูมาขอก็เอาไปคืนครูได้ แล้วค่อยล้างจานต่อ

ฉันกำลังล้างจานอยู่พอดี ทันใดนั้นก็เห็นคุณตั้มจอดจักรยานไว้ แล้ววิ่งมาหาฉันด้วยความตกใจ ถามว่า “เห็นนาฬิกาที่ฉันทิ้งไว้ตรงนี้ไหม” ฉันตอบตกลง แล้วเดินไปหยิบนาฬิกามาคืนให้คุณตั้ม

คุณแทมลูบหัวฉันแล้วพูดว่า คุณเก่งมาก เชื่อฟังมาก จากนั้นเธอก็รายงานเรื่องนี้ต่อคณะกรรมการพรรค คณะกรรมการบริหาร และสหภาพโรงเรียนฝึกอบรม แพทย์ กลาง

ฉันจำได้อย่างชัดเจนว่าในตอนเย็นของวันเสาร์ที่ 15 พฤษภาคม พ.ศ. 2504 ซึ่งตรงกับวันครบรอบการก่อตั้งทีม Ho Chi Minh Young Pioneers สหภาพแรงงานของโรงเรียนได้ประสานงานกับคณะกรรมการบริหารของสหภาพสตรีและคณะกรรมการบริหารของสหภาพเยาวชนเพื่อจัดการประชุม โดยเชิญบุตรหลานของบุคลากรและคนงานของโรงเรียนทุกคนมารวมตัวกันที่ห้องโถง

นายเหงียน วัน เวียน ประธานสหภาพนักเรียน เป็นประธานกล่าว ท่านกล่าวว่า ท่านดึ๊กหยิบนาฬิกาข้อมือของคุณทัมขึ้นมาคืนให้ ท่านปฏิบัติตามหลักคำสอน 5 ประการของลุงโฮ เด็กคนอื่นๆ ควรทำตามแบบอย่างของดึ๊ก และไม่โลภมาก หยิบของคนอื่นไปลืมหรือทำหล่น ด้วยความเห็นชอบของคณะกรรมการพรรค คณะกรรมการบริหาร สหภาพนักเรียน คณะกรรมการบริหารสหภาพสตรี และสหภาพเยาวชน ข้าพเจ้าในนามของดึ๊ก ได้มอบประกาศนียบัตร "เด็กดีของลุงโฮ" และรางวัลของสหภาพ ขณะนั้น ทุกคนในห้องโถงต่างปรบมืออย่างกระตือรือร้น

เนื่องในโอกาสวันเด็กสากล วันที่ 1 มิถุนายน ปีนั้น ลุงชาน ผู้อำนวยการโรงเรียนฝึกอบรมแพทย์กลาง ได้บอกลุงข่อยให้ขับรถพาผมไปที่สโมสรทงเญิ๊ตเพื่อเข้าร่วมพิธี ท่านพาผมไปนั่งหลังแถวผู้เข้าร่วมพิธี ครู่ต่อมา ผมเห็นลุงโฮเดินเข้ามาพร้อมกับลุงๆ ดังต่อไปนี้: ต๋อน ดึ๊ก ทัง, ฝ่าม วัน ดง, หวอ เหงียน เกียป, กวีโต ฮู และเดินขึ้นไปด้านหน้าเวทีเพื่อโบกมือให้เด็กๆ

คุณเจิ่น วัน ดึ๊ก รู้สึกซาบซึ้งใจเป็นอย่างยิ่ง ลุงโฮเปรียบเสมือนนางฟ้า มีผมและเคราสีขาว ดวงตาสดใส และรอยยิ้มอ่อนโยน ท่านสวมชุดสีกากีซีดจางและรองเท้าแตะยาง ท่านอวยพรให้ทุกท่านมีสุขภาพแข็งแรง เรียนหนังสืออย่างตั้งใจและประสบความสำเร็จ เพื่อที่ในอนาคตประเทศชาติของเราจะได้ยืนเคียงบ่าเคียงไหล่กับมหาอำนาจโลก จงเชื่อฟังพ่อแม่ เชื่อฟังครูบาอาจารย์ มีมิตรภาพและสามัคคีกับมิตรสหาย และปฏิบัติตามคำสอนห้าประการของลุงโฮ

คุณลุงพาพวกเราร้องเพลง “สามัคคี” และ “ปลดปล่อยภาคใต้” ส่วนคุณลุงป้าน้าอาที่ดูแลชมรมทองเญิ๊ตก็พาพวกเราร้องเพลง “ใครรักลุงโฮจิมินห์มากกว่าเด็กๆ” จากนั้นก็ไปแจกขนมให้เด็กๆ

ฉันเห็นลุงโฮรับขนมจากลุงป้าน้าอาไปแจกเด็กๆ ที่นั่งอยู่หลังแถวผู้เข้าประชุมด้วย และฉันก็ได้รับขนมจากลุงโฮด้วย ความทรงจำอันศักดิ์สิทธิ์นี้จะอยู่ในใจฉันตลอดไป

จากนั้นผมก็มีโอกาสได้ไปร่วมค่ายฤดูร้อน “เด็กดีของลุงโฮ” ครั้งแรกที่ซัมเซิน เมืองแทงฮวา ซึ่งจัดโดยสหภาพเยาวชนกลาง ที่นี่พวกเราร้องเพลงและเล่นดนตรีกันอย่างสนุกสนาน ผมยังจำเพลง “ซัมเซิน เรา” และ “ทะเลแสนสวยแห่งบ้านเกิด” ได้ วันเพ็ญปีนั้น ลุงข่อยขับรถพาผมไปที่สโมสรทองเญิ๊ตด้วย

ฉันไปพบคณะกรรมการจัดงานของชมรม ลุงป้าน้าอาที่นั่นจัดให้ฉันนั่งหลังแถวผู้แทน จากนั้นลุงโฮก็ปรากฏตัวอีกครั้งราวกับนางฟ้า พร้อมด้วยลุงฝัมวันดงและหวอเหงียนเกี๊ยป เช่นเดียวกับครั้งที่แล้ว ลุงโฮพาเราร้องเพลง “สามัคคี” และ “ปลดปล่อยใต้” ลุงป้าน้าอาของชมรมทองเญิ๊ตพาเราร้องเพลง “ใครรักลุงโฮจิมินห์มากกว่าเด็ก” และแจกขนม

ลุงโฮมอบของขวัญให้อีกแล้ว ลุงโฮจึงรู้สึกเป็นเกียรติที่ได้รับของขวัญจากลุงโฮถึงสองครั้ง ลุงโฮดูแล ให้คำปรึกษา และสั่งสอนนักเรียนในภาคใต้ รวมถึงแกนนำภาคใต้ที่มักเดินทางมาที่นี่เพื่อร่วมกิจกรรมต่างๆ เพื่อสร้างความสามัคคี ความรัก และการช่วยเหลือซึ่งกันและกัน มุ่งมั่นศึกษาเล่าเรียน ฝึกฝนและปลูกฝังจริยธรรมแห่งการปฏิวัติ พัฒนาวัฒนธรรมและความรู้ ร่วมสร้างสังคมนิยมในภาคเหนือ ร่วมกันต่อสู้เพื่อปลดปล่อยภาคใต้และรวมประเทศชาติ เพื่อลุงโฮจะได้ไปเยี่ยมเยียนเพื่อนร่วมชาติ ทหาร และเยาวชนในภาคใต้...

แม้อายุ 75 ปี ความทรงจำอาจเลือนรางไปบ้าง แต่ในใจคุณเจิ่น วัน ดึ๊ก ไม่เคยลืมคำสอนของลุงโฮ ท่านแสดงความรักต่อลุงโฮเสมอด้วยการสะสมและเก็บรักษาสิ่งของและโบราณวัตถุที่เกี่ยวข้องกับท่าน บทความเหล่านี้เขียนถึงท่าน บทความเกี่ยวกับวาระครบรอบ 30 ปีแห่งการก่อตั้งพรรคเมื่อวันที่ 3 กุมภาพันธ์ บทความเกี่ยวกับเส้นทางการปฏิวัติ หรือการ์ดอวยพรปีใหม่ของลุงโฮ ประกาศนียบัตรเกียรติคุณที่ลุงโฮมอบให้คุณพ่อ คุณเจิ่น วัน เคา แม้แต่ผ้าพันแผลที่คุณพ่อสวมไว้อาลัยลุงโฮ... ก็ยังเป็นที่หวงแหนและเก็บรักษาไว้จนถึงทุกวันนี้ สำหรับท่านแล้ว ทุกสิ่งคือความทรงจำอันศักดิ์สิทธิ์ แสดงถึงความเคารพต่อลุงโฮ ความซาบซึ้งที่ท่านมีต่อพรรคและรัฐ

คุณเจิ่น วัน ดึ๊ก เป็นหนึ่งในบุคคลสำคัญที่มีส่วนร่วมสำคัญมากมายในการรวบรวมและบริจาคโบราณวัตถุที่เกี่ยวข้องกับลุงโฮ ให้แก่พิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์เถื่อเทียนเว้ และพิพิธภัณฑ์โฮจิมินห์ จังหวัดเถื่อเทียนเว้ สำหรับเขาแล้ว นี่คือความรับผิดชอบและเป็นวิธีแสดงความรักที่มีต่อลุงโฮผู้เป็นที่รัก

แหล่งที่มา: https://baothuathienhue.vn/chinh-tri-xa-hoi/bac-ho-mai-trong-trai-tim-toi-128104.html