แบนมีความทรงจำอันอ่อนโยน

ฮวงไทย

สวัสดีบ้านมีในวันรวมญาติ

ถนนมันพลุกพล่าน แต่คุณซ่อนตัวอยู่ที่ไหน?

ฉันวิ่งไปทั่วอย่างบ้าคลั่งเพื่อหาอะไรบางอย่างที่สี่แยก

ไม่มีใครพูดถึงเรื่องนี้ แต่ฉันจามหลายสิบครั้งต่อนาที

 

มีเพียงดอกไม้บานสะพรั่งเหมือนการกลับคืนสู่หัวใจ

และความทรงจำ! กลับหัวกลับหางเหมือนเมฆในวันที่ลมแรง

บนทางเท้ารอยเท้าสีแดงที่คุ้นเคย

แต่เงาของคนเพราะจำไม่ได้ก็ต้องหายไปไกลแสนไกล

 

กาลเวลาเปรียบเสมือนตะไคร่น้ำที่ปล่อยให้ความรักหลุดลอยไป

แค่หยดกาแฟบนปลายริมฝีปากของฉันก็เหมือนโชคชะตา

และสายลม! ลมข้างนอกนั่นเหมือนความเศร้าที่ขูดใบไม้

คันมือและเท้าแต่สัมผัสได้เพียงเลือนลาง

ถนนปรากฏอยู่ท่ามกลางความลาดชันของชีวิตที่ลาดเอียงไม่เท่ากัน

 

สวัสดีรอยยิ้มระหว่างความจริงและความฝัน

บริสุทธิ์ดุจดอกกาแฟที่กำลังบาน

ก็แค่รู้สึกกังวลนิดหน่อย เพราะบ่ายนี้ฉันอยากจะไปทวนลม

อยู่ในอ้อมแขนของคนรักเพื่ออบอุ่นด้วยความรัก

อย่าให้ความเศร้ามาเป็นข้ออ้างในการกลับมาเกิดใหม่

 

พรุ่งนี้ฉันจะไป ปล่อยให้ฉันเอนกายตามกลิ่นอายของดินแดนเก่า

แซวกันมาหลายชั่วอายุคน ไม่ได้รับกลิ่นดอกไม้ตลอดไป

เหตุใดจึงต้องพยายามรักษาเสียงไว้เมื่อเพลงรักไม่เข้าทำนอง?

การอำลาจึงต้องอาศัยฝนเพื่อให้เห็นภาพอันซีดจาง

 

ดึงคอเสื้อขึ้นเพื่อซ่อนความสั่นไหวเล็กน้อยเมื่ออยู่ท่ามกลางความกว้างใหญ่

ชายผู้โดดเดี่ยวในอดีตยังคงรักสิ่งที่เขาสูญเสียไปอย่างโง่เขลา

และคุณ! จงยิ้มแย้มแจ่มใสเหมือนพระอาทิตย์ที่ส่องแสงจ้าในวันสุดท้ายของเดือนธันวาคม

ใครกันที่เงียบงันในบ้านเมในความทรงจำอันอ่อนโยน

ที่มา: https://baodaklak.vn/van-hoa-du-lich-van-hoc-nghe-thuat/van-hoc-nghe-thuat/202508/ban-me-con-nho-dieu-dang-c79116c/