เรื่องราวในชั้นเรียนการกุศล : ครูก็เป็นเพื่อน

ความหลงใหลในการเป็นอาสาสมัครของครูเหงียน ดึ๊ก กาม ได้จุดประกายความฝันให้กับเด็กด้อยโอกาสในชั้นเรียนการกุศล

ครูเหงียน ดึ๊ก กาม ให้คำแนะนำเด็กๆ ทำการบ้านอย่างกระตือรือร้น - ภาพ: BE HIEU

นาย Nguyen Duc Cam (อายุ 32 ปี จาก Nam Dinh ปัจจุบันเป็นครูสอนคณิตศาสตร์และเลขานุการสหภาพเยาวชนโรงเรียนมัธยม Binh An เมือง Thu Duc) ขับรถมากกว่า 10 กม. เพื่อไปชั้นเรียนการกุศลที่สำนักงานใหญ่ของ Quarter 5, Binh Trung Dong Ward, Thu Duc City, นครโฮจิมินห์ โดยจัดเป็นประจำสัปดาห์ละ 2-3 ครั้ง เป็นเวลา 8 ปี

นักเรียนที่นี่ล้วนมาจากครอบครัวที่ยากจน บางคนไม่สามารถไปโรงเรียนได้ และบางคนเป็นเด็กกำพร้าที่ต้องทำงานหนักเพื่อหาเลี้ยงชีพด้วยการประกอบอาชีพต่างๆ เช่น ขายลอตเตอรี่ เก็บเศษโลหะ...

ทุกวันประมาณ 16.30 - 17.00 น. เด็กๆ จะวิ่งเข้าห้องเรียนอย่างกระตือรือร้น รอคอยที่จะได้พบปะกับคุณครูและเพื่อนๆ พวกเขาทักทายทุกคนอย่างเป็นมิตร ความสนุกสนานและเรื่องราวของเด็กๆ ยังคงดังก้องอยู่จนกระทั่งคุณครูแคมเริ่มบทเรียน

ตอนต้นคาบเรียน คุณครูใช้เวลาตอบคำถามเกี่ยวกับการบ้านของนักเรียน บางคนแข่งกันหาคำตอบจากคุณครู ในขณะที่บางคนก็ล้อเล่นคุณครูอย่างใสซื่อ

ครูเหงียน ดึ๊ก แคม กล่าวว่า "ห้องเรียนไม่เพียงแต่เป็นสถานที่ที่ฉันสอนเท่านั้น แต่ยังเป็นสถานที่ที่ฉันเรียนรู้บทเรียนอันมีความหมายมากมายเกี่ยวกับความรักและการแบ่งปันจากเด็กๆ ด้วย" - ภาพ: BE HIEU

คุณแคมกล่าวว่าเขาใช้เวลาพูดคุย ไม่เพียงแต่สอน แต่ยังแบ่งปันเรื่องราวในชีวิตประจำวันกับนักเรียนด้วย

ฉันเชื่อว่าการเคารพและปฏิบัติต่อนักเรียนเหมือนเพื่อนจะช่วยให้พวกเขารู้สึกสบายใจและไว้วางใจ และเต็มใจที่จะแบ่งปันทุกสิ่งในชีวิต

“ห้องเรียนไม่เพียงแต่เป็นสถานที่ที่ผมสอน แต่ยังเป็นที่ที่ผมได้เรียนรู้บทเรียนอันทรงคุณค่ามากมายเกี่ยวกับความรักและการแบ่งปันจากนักเรียนด้วย แม้ว่าชีวิตจะยากลำบาก แต่นักเรียนก็ยังคงเปี่ยมไปด้วยความปรารถนาที่จะลุกขึ้นสู้” คุณแคมเผย

เหงียน นุต อันห์ (อายุ 16 ปี) เล่าว่า "ผมมองครูของผมเหมือนพี่ชาย เป็นพ่อของผม บางครั้งท่านก็เข้มงวด แต่นั่นก็เพราะท่านต้องการให้เราพัฒนาตัวเองในทุกๆ วัน นอกจากสอนคณิตศาสตร์แล้ว ท่านยังสอนเรื่องจริยธรรมเพื่อให้เราเติบโตอย่างรอบด้านอีกด้วย"

ครูเหงียน ดึ๊ก กาม เป็นหนึ่งใน 457 คนที่ได้รับรางวัล "ครูรุ่นใหม่ดีเด่นแห่งนคร โฮจิมินห์ " ในปี 2567 - ภาพ: BE HIEU

แม้ว่าห้องเรียนจะขาดแคลนสิ่งอำนวยความสะดวกและนักเรียนหลายคนมีอายุต่างกัน การสอนจะค่อนข้างยากในช่วงแรก แต่รอยยิ้มและความก้าวหน้าเล็กๆ น้อยๆ ของนักเรียนคือแรงผลักดันที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในการสอนของครู

ครูแคมเล่าว่า ครั้งหนึ่งมีนักเรียนคนหนึ่งที่หลังจากคิดเลขง่ายๆ พลาดไปหลายครั้ง กลับสามารถแก้โจทย์ได้อย่างถูกต้องอย่างไม่คาดคิด นักเรียนคนนั้นยิ้มอย่างสดใสและกล่าวว่า "ผมทำได้แล้วครับ คุณครู" ช่วงเวลานั้นทำให้เขาตระหนักว่าความพยายามทั้งหมดของเขานั้นคุ้มค่า ความสุขและความก้าวหน้าของนักเรียนต่างหากที่ทำให้ครูแคมยิ่งเชื่อมั่นว่าเขาได้เลือกเส้นทางนี้อย่างถูกต้อง

ที่มา: https://tuoitre.vn/cau-chuyen-o-mot-lop-hoc-tinh-thuong-nguoi-thay-cung-la-nguoi-ban-20250106102359947.htm